Audiobook Tajemnica Florentyny mp3

Książka jest napisana w trzeciej osobie i przyznaję, że sposób w jaki powstała chyba raczej nie był dla mnie. Pomimo aktualnego czasu, czułam jakby historia toczyła się dawno temu, jakby nie dorosła do wydarzeń, które się tutaj pojawiły. Nietypowy jest też styl językowy, trochę wyniosły i jednocześnie lekki, jakby nieco ponad nastoletni. Początkowo mamy przedstawienie postaci, których już nie ma, ale wzmianka o nich była potrzebna, by zrozumieć dlaczego ci, co zostali są jacy są. Całość określiła bym jako lekką i zwiewną z nutą podskakiwania podczas czytania. Zdanie wygląda na niedorzeczne, ale ja naprawdę tak to widziałam. Jeśli chodzi o wciągnięcie się w treść, to ono występuje, tylko czasami nie byłam pewna o kim czytam, gdyż pech, który ich prześladował dotykał najbliższych, których historie również poznawaliśmy. Zdecydowanie całą opowieść trzeba traktować jak opowieść i tylko wtedy będzie najmilsza dla oka. Choroby bliskich osób potrafiły trochę dołować i praktycznie co kto sobie zaplanował, to tego nie dopełnił. Było w tym wszystkim coś hipnotyzującego, tylko brakowało mi takiego elementu, którego mogłabym się uczepić, za którym bym wyglądała w kolejnych stronach. Prawdopodobnie nie za bardzo zrozumiałam jej przekaz, ale to wcale nie oznacza, że wam się ona nie spodoba. Cokolwiek o niej nie pomyślę, to czuję, jakby była ,,prawie ..". Prawie mnie wkręciła, prawie ogarnęłam bohaterów, prawie ją zrozumiałam, wątek kryminalny prawie był bardzo dobry...

Wydaje mi się, że jest to odpowiednia lektura dla marzycieli, których wyobraźnia nie zna granic. Wtedy z łatwością pochłoną ją raz dwa. Największe szczęście to takie, kiedy książka natrafi na odpowiedniego czytelnika:-)

„Tajemnica Florentyny” autorstwa Marii Ulatowskiej i Jacka Skowrońskiego skusiła mnie swoją wakacyjną okładką, obiecywała podróż w odległe krainy i marzenia na jawie. Jakież było moje zdziwienie, gdy ów sielankowy rejs bardzo szybko zmienił się w kryminał rodem ze „Śmierci na Nilu” Agaty Christie.

Prócz nieoczekiwanej, podnoszącej adrenalinę sytuacji, dostałam jeszcze stary zaszyfrowany dziennik, który stanowił niejako mapę do skarbu. Kolejny raz przekonałam się, że chciwość ludzka nie zna umiaru i znajdzie się ktoś, kto gotów jest zabić, byle ów skarb dorwać w swoje ręce.

Bardzo lubię dostawać więcej, niż oczekiwałam i za to autorom tej zmyślnej historii pragnę serdecznie podziękować.

"Tajemnica Florentyny" to powieść duetu Jacka Skowrońskiego i Marii Ulatowskiej, która zabiera w świat pełen emocji, tajemnic i zwrotów akcji rodem z filmu hollywoodzkiego. Historia opowiada o niecodziennej parze – ona jest pisarką i marzycielką, a on obieżyświatem, który unika jakichkolwiek zobowiązań. Losy bohaterów splatają się na luksusowym wycieczkowcu zmierzającym do Maroka, gdzie odkrywają więcej, niż mogliby się spodziewać i przypuszczać.

Intrygująca opowieść o dziwnym zeszycie, zaszyfrowanej wiadomości, rodzinnych sekretach, a także zbrodni. O sile miłości, która potrafi przekroczyć wszelkie bariery, granice i czas.

Autorzy pięknie nakreślili postacie, są one jednocześnie zwyczajne i niezwyczajne, pełne życia i naturalności. Łatwo się z nimi utożsamić. Marzycielka skrywa są wrażliwość pod maską twardości, a wolny duch żyje według własnych zasad. A ich spotkanie jest pełne humoru i staje się katalizatorem wydarzeń, które na zawsze odmienią ich życie.

Myślę, że największym atutem tej historii jest tajemniczy brulion, który pozostawiła Florentyna i wspaniałe połączenie wątków współczesnych z historią rodziny, której korzenie sięgają sto lat wstecz. To on staje się kluczem do odkrycia wydarzeń z przeszłości, jak i tych, które miały miejsce współcześnie na wycieczkowcu. Można powiedzieć, że jest to swego rodzaju pamiętnik, który zaskakuje swoją zawartością. Tak samo jak finał całej historii.

Romans w tej książce jest nakreślony bardzo subtelnie i delikatnie. Odbywał się w tle wszystkich wydarzeń i nie przytłoczył głównego wątku tej powieści.

Po raz pierwszy zetknęłam się z twórczością tych autorów i była to niezwykła przygoda. Ich styl pisania jest lekki, a jednocześnie pełen emocji. Z ogromną przyjemnością pochłaniałam tę historię. Wspaniale zbudowali napięcie w opowieści, a zwroty akcji były niesamowicie ekscytujące.

To piękna przygoda o miłości, odkrywaniu siebie i tajemnicach, które mogą zmienić życie. Polecam tę historię wszystkim, którzy szukają wciągającej i emocjonującej lektury!

„Tajemnica Florentyny” początkowo zapowiada się naprawdę super. Jednak im dalej brnie się w fabułę, tym większy zamęt się w niej pojawia. Autorzy postanowili nas uraczyć naprawdę pokaźną liczbą wątków, których później nie rozwijali, traktowali je po macoszemu, albo naciągali w taki sposób, że ich kombinacje dosłownie zaczęły mi wychodzić bokiem…

Wątek kryminalny wychodzi tutaj na prowadzenie, chociaż nie jestem pewna, czy taki był pierwotny zamysł autorów. W pewnym momencie da się wyczuć nagłą zmianę koncepcji i w moim odczuciu było to błędne posunięcie.

„Tajemnica Florentyny” to książka, która z jednej strony wciąga, czyta się ją szybko i przyjemnie, ale z drugiej kryje w sobie wiele niedoskonałości. Miło było mi odkrywać tajemnicę Florentyny, ale nie da się przeoczyć tych wszystkich wpadek, które sprawiają, że całość znacznie traci w odbiorze czytelnika. Mimo to, polecam tę książkę jako coś lekkiego i niewymagającego.

"Tajemnica Florentyny" to bardzo ciekawa i przyjemna lektura, z którą miło spędziłam czas.

O czym jest ta książka? Główna bohaterka postanawia zabrać swoją chorą na nowotwór mamę na rejs do Maroka. Ma to pomóc w walce z jej chorobą, a także spełnić marzenia obydwóch kobiet i pozwolić im wspólnie spędzić czas. Na wycieczkowcu Lena z matką poznają Roberta - przystojnego i ciekawego kawalera. To postać, która jest obieżyświatem. Dużo podróżuje, nie ma stałego miejsca i nie liczą się dla niego rzeczy materialne jak samochód czy mieszkanie. Niby prosta historia ale urozmaica ją zagadka.

Alicja zabrała ze sobą na rejs stary zeszyt swojej zmarłej matki. Tekst w nim zapisany jest szyfrem. Alicja zna ten szyf, tylko chwilę zajmuje jej przypomnienie go sobie i rozszyfrowanie wiadomości. Mowa w nim o skarbie...

Niekiedy dialogi były trochę sztywne, a przez to i bohaterowie specyficzni, ale jest to naprawdę fajna i interesująca lektura.

Poruszone są tutaj trudne tematy jak choroba, śmierć, samotność, problem z przywiązaniem... Dzięki temu ten tytuł zyskuje pewną głębię.

To książka z gatunku literatury obyczajowej, romansu, chociaż znajdziemy tutaj również wątek kryminalny. Akcja rozwija się powoli ale potrafi zaskoczyć czytelnika.

Podobało mi się, że Alicja mimo wyroku jakim jest rak stara się cieszyć chwilą i chce dla córki szczęścia. Nie spędzają razem czasu na umartwianiu się.

Jeśli lubicie historie tego typu, myślę, że i ta przypadnie Wam do gustu!