Audiobook Świt końca. Bestiariusz Ciemności. Tom 2 mp3

Pierwszą część tej wspaniałej dylogii przesłuchałam w audiobooku, którego lektorem jest Mikołaj Krawczyk – mój ulubieniec. Drugą część czytają Masza Bogucka i Czarek Papaj, i robią to równie rewelacyjnie! Coraz bardziej doceniam audiobooki w ich wykonaniu. Doskonale zgrani, a ich głosy idealnie oddają emocje i atmosferę wydarzeń. Bardzo trudno było mi robić pauzy w trakcie słuchania.

“Świt końca” to spektakularne zakończenie dylogii Bestiariusz Ciemności. Magdalena Szponar ponownie zabiera nas do świata pełnego mroku, magii i wewnętrznych konfliktów, gdzie ważą się losy mieszkańców Neneatrii. Historia tak mnie zachwyciła, że zdecydowałam się na zakup wersji papierowej obydwu tomów – czysto kolekcjonersko. Kiedyś z pewnością przeczytam je jeszcze raz.

Drugi tom trzyma w napięciu od początku do końca. Wieczna noc spowija Neneatrię, a z mroku wyłaniają się bestie, które miały pozostać jedynie legendą. Dzieci Natury wychodzą z cienia, by zmierzyć się ze Zmiennokształtnymi. Czy nastanie świt?

Valea i Dheiread, w obliczu ostatecznej bitwy, muszą sięgnąć po każdą dostępną pomoc. Zawiązują sojusz z gryfim królem, wilkiem oraz tajemniczą kobietą, której motywy pozostają niejasne aż do samego końca. Różnorodność postaci, ich dylematy i relacje są największą siłą tej historii. Autorka stworzyła bohaterów wielowymiarowych – ich zmagania z demonami Natury oraz własnymi lękami są niezwykle poruszające. Walka toczy się nie tylko w świecie zewnętrznym, ale także w ich sercach i duszach.

Opisy postaci są barwne i sugestywne – trudno się nimi nie zachwycić. Zwłaszcza złotym smokiem i krzyżówką gryfa z panterą. Magdalena Szponar wykreowała bardzo magiczny świat. Cudownie, że można wkroczyć do takiego świata. Zakochałam się w opisach zgliszczy Cmentarzyska Smoków i mrocznych kniei Ostatniego Boru ♥️. Warsztat pisarski autorki jest imponujący, więc wszystkie starcia, potyczki i bitwy są niewiarygodne. Dynamiczne i dopracowane, a każdy szczegół ma swoje miejsce i znaczenie.

Intymne momenty między postaciami są równie wyjątkowe – niemal czułam każde muśnięcie dłoni, pazura czy uderzenie serca. Pani Magdalena nie tylko to opisała, ona to namalowała pędzlem, niczym malarz.

Czy siła miłości i przeznaczenia wystarczy, by pokonać bezwzględną boginię Naturę? Czy Nieustępliwy Niedźwiedź i jego pragnienia okażą się jeszcze większym wyzwaniem?

“Świt końca” jest jeszcze bardziej emocjonalny i poruszający niż tom pierwszy. Fabuła pełna jest zwrotów akcji, a atmosfera tej historii z pewnością zapadnie wam w pamięć. Polecam oczywiście zacząć od pierwszego tomu – ta dylogia to prawdziwa perełka! 🖤 Mówi to osoba, fanka romansów i mafii, która rękami i nogami zapierała się przed tym gatunkiem. 😂

Polecam ‼️♥️

Powracając do klimatu stworzeń nadprzyrodzonych, wkroczyłam do świata pum, wilków i Ostatniego Smoka.

Kiedy zmroku Nenaetrii wychodzą stworzenia, jakich nie chce wiedzieć świat, Valea i Dheiread jednoczą siły z wilkiem, gryfem i wilczarką, by przeciwstawić się okrutnej Naturze. Nie pomaga im zbliżające się Stormvall, który wszystkim podgrzewa krew, wzbudzające pożądanie, a na celu ma stworzenie potomka każdego z gatunku. Czy sojusz wystarczy by pokonać nieśmiertelną?

Świat zmiennokształtnych, wzbudzający niepokój, ale również pełen wielkich możliwości, ogromnych mocy i niebezpieczeństw. Czułam ekscytację i kibicowałam bohaterem. A ostatni Smok… och, cóż. Życzę każdej dziewczynie takiej miłości. Bezwzględnej, bezinteresownej, która zawsze jest na pierwszym miejscu. Takiej, w której nie ma zwątpienia.

Świat mroku, cudownej miłości, na nadnaturalnych postaci, słowiańskich bogów i dawnych wierzeń. Tu Przeznaczenie rządzi losami bohaterów. Zupełnie inaczej wyobrażałam sobie zakończenie i serce mi krwawi. Jednak wszystko ma swój cel. Ciekawa pozycja na polskim rynku.

[Współpraca reklamowa]

Właściwie nie wiem nawet od czego zacząć tę recenzję. Ta książka była dla mnie bardzo trudna, a zarazem jest najlepszym co mogło mnie spotkać. Uwielbiam tutaj dosłownie wszystko, a każdy moment przeżywałam całą gamą emocji, jaką w sobie posiadam. Nie raz śmiałam się, płakałam, wzruszałam i radowałam, z powodu wydarzeń dziejących się w powieści. To co zapewnił mi “Świt Końca” jest naprawdę nie do opisania.

Jeśli miałabym porównać Świt, a “Noc Upadku”, to powiedziałabym, że są to dwie zupełnie rożne książki. W Nocy skupialiśmy się bardziej na poznaniu postaci i zrozumieniu świata oraz przede wszystkim na naszej trójce głównych bohaterów, a mianowicie - Valei, Dheireadzie oraz Rasso. Relacja tych bohaterów jest kluczowa dla drugiego tomu, ponieważ to na niej opiera się wiele motywacji tych postaci.

“Świt Końca” jest zdecydowanie bardziej mroczną historią, a więc można powiedzieć, że Noc była jedynie wstępem, dla tej właściwej części książki. Brakowało Wam wcześniej demonów z mitologii słowiańskiej? Tu dostaniecie ich dwa razy więcej. A może brakowało Wam mrocznych wyzwań i kolejnych złych postaci? To również tutaj otrzymacie. Każda decyzja, którą podejmą bohaterowie, będzie miała swoją cenę i będzie mogła zmienić to co ma nastąpić, dlatego czy ich wybory będą słuszne?

Przejdźmy natomiast do postaci. Jeżeli jest to możliwe, a podejrzewam, że jest, to kocham tych wszystkich bohaterów jeszcze bardziej, niż w pierwszym tomie.

Valea, która jest jeszcze taka młoda i tak naprawdę w porównaniu z innymi Zmiennymi dopiero zaczyna swoje życie, jest wystawiana na mnóstwo prób, które nie należą do najlżejszych. Podziwiam siłę i potęgę tej dziewczyny, bo pomimo okropnego losu, jaki ją spotkał, daje radę i staje na czele walki z Naturą.

Read dalej jest cudownym smokiem, o złotym sercu i to nie tylko w przenośni, ale również dosłownie. Uwielbiam jego postać i doceniam, że ma na uwadzę nie tylko swoje dobro, bo przecież jest Ostatnim Smokiem, żyjącym w Nenatrii, ale również dba o innych Zmiennych, oraz ludzi, których nikt nie szanuje w tym mrocznym świecie. Jak dla mnie Dheiread to totalna zielona flaga i można mówić o nim wszystko, ale nikt nie będzie w stanie zmienić mojego zdania o nim.

A Rasso? Jest to z pewnością bardzo wyrazisty bohater, którego w równym stopniu doceniam, co również nienawidzę. Owszem, jego kreacja jest imponująca, jednak to ile zła wyrządził sprawia, że niesmak do niego dalej pozostaje. Natomiast mimo, że go nienawidzę z całego serca, to uważam że jest to jeden z lepszych czarnych charakterów, które spotkałam na swojej drodze czytelniczej.

Poza tym, że w książce pojawiają się te standardowe postaci, otrzymaliśmy również kompletnie nowe, które pojawiały się już wcześniej, ale pewnie nikt nie zwracał na nich większej uwagi, ponieważ mogli wydawać się oni dość niepozorni. A mowa tutaj oczywiście o Mirze i Beau. Ta dwójka zdecydowanie wprowadzi sporo gorąca oraz sprawi, że zakochacie się w nich bezwarunkowo. W zasadzie mogłabym się o nich rozpisywać i rozpisywać, ale według mnie to są postacie, które warto odkryć samemu i razem z nimi przeżywać to napięcie oraz wszystkie emocje, jakie im towarzyszą na tej wyboistej drodze.

Jest jeszcze Natura, o której autorka wspominała już w pierwszym tomie, jednak dopiero w tym mamy z nią styczność, można by rzec “osobiście”. Bogini pojawia się w niektórych rozdziałach i tworzy naprawdę surową i pierwotną aurę. Jak już wiadomo jest ona tą złą postacią, więc nie ma co się ekscytować, że ponownie dostaniemy kogoś dobrego, jednak tak samo jak przy Rasso, jest ona wykreowana przegenialnie i kocham to jaki vibe daje.

Kończąc Noc sądziłam, że jestem przygotowana na to co przyniesie ze sobą Świt. Jednak, uwaga spoiler, kompletnie nie byłam. Ta książka dosłownie złamała mi serce, później zmiażdżyła je pod swoimi butami, aby następnie to co zostało zamienić w proch. Nie sądziłam, że ta dylogia mnie aż tak zniszczy, w końcu to razem tylko ponad 800 stron, co złego może się wydarzyć, spoiler numer dwa - dużo. No ale, żeby Was tak nie straszyć, bo domyślam się, jak okropnie to brzmi, powiem Wam, że nawet dla tego bólu, warto było to czytać i przeżywać tę powieść.

Nie wiem co mogłabym jeszcze napisać, co nie zaspoilerowało by Wam jakiegoś wydarzenia w książce, dlatego zakończę na tym i wspomnę tylko, abyście czytali “Świt Końca” oraz “Noc Upadku”, bo pomiędzy tymi powieściami widać ogromny progres, jaki poczyniła Magda przy pisaniu fantastyki. Mam nadzieję, że Wam się spodoba i ciepło przyjmiecie tą historię, bo jest naprawdę wyjątkowa.