Audiobook Przeciwieństwa się przyciągają mp3

Książkę mogłam przeczytać dzięki Marcowej Wymianie uśmiechów u Sary, a otrzymałam ją od Kasi! Jeszcze raz bardzo dziękuję! Co prawda musiała się troszkę „odleżeć” na półce, ale kiedy już po nią sięgnęłam byłam urzeczona!

Jamie i Bea nie mają ze sobą kompletnie nic wspólnego. Ich początek znajomości to istna katastrofa i od razu rozumieją, że są dla siebie nieodpowiedni. Ich przyjaciele zaczynają bawić się w swatkę i podstępnie organizują im randkę! Kiedy Jamie i Bea orientują się o knutej intrydze postanawiają połączyć siły i zemścić się na znajomych. Ich plan jest prosty: będą randkować na niby i przekonają wszystkich, że są parą, a później zerwą i przekonają przyjaciół, że zabawa w Kupidyna to nie najlepszy pomysł. By przekonać wszystkich o autentyczności planu Bea i Jamie zaczynają spotykać się coraz częściej i spędzają ze sobą więcej czasu, aby dobrze się poznać. Lecz, gdy coraz bardziej zbliżają się do ostatniego aktu swojego przedstawienia obydwoje mają coraz większe wątpliwości. Może strzała Amora trafiła celnie, a przeciwieństwa naprawdę się przyciągają?

Książka bardzo mi się podobała! Jestem zaskoczona, ze ma tak mało opinii na portalu [Adres usunięty]. Przede wszystkim porusza ciekawy temat neuroróżnorodności i tego jak wyglądają relacje takich osób z innymi, ale też z samym sobą. Narracja prowadzona jest z perspektywy obydwojga bohaterów, co bardzo przybliża nam ich osobiste przeżycia i myśli. Autorka fenomenalnie ich dobrała i jednocześnie stworzyła między nimi kontrast na praktycznie każdej płaszczyźnie życia! Mamy tutaj troszkę motyw „enemies to friends to lovers” i „fake dating”, co jeszcze bardziej sprawiło, że książka mi się podobała. Oczywiście Autorka dodała troszkę dramatyzmu, bo historia tych bohaterów nie mogłaby być nudna! Spędziłam z tą powieścią cudowne wieczory i polecam ją z całego serca!

Ta historia jest potwierdzeniem tezy, że przeciwieństwa się przyciągają. To prawda, gdyż ja z mężem to dwa totalne odmieńce, gdzie różni nas cokolwiek, a scalają jedynie dzieci:-) On musi mieć wszystko zaplanowane, ja idę na żywioł. On interesuje się sprawami innych, a mnie w ogóle nie interesują. On kocha jazdę, a ja mam chorobę lokomocyjną. On kocha wszystko, co słodkie, a ja uwielbiam sól, a na słodkie mam uczulenie, bo po nim puchnę:-) On chodziłby całe życie w tym samym, a ja lubię kupować dużo, ale tanio. On kocha oglądać filmy, a ja czytać książki, on śpi na życzenie, a ja muszę mieć do tego ciemne miejsce i ciszę:-) Jednak oboje bardzo kochamy swoje dzieci, a ja się nimi zajmuję:-)

Historia w książce pokazuje, że nie trzeba być idealnym, by ktoś nas zauważył. Czasami wystarczy spojrzenie, jakiś gest i to on sprawia, że o tej drugiej osobie wciąż się myśli. Potwierdziła również, że można być bliźniaczkami, a różnymi jak ogień i woda. Wiem, że taki nie był zamysł autorki, ale idealnie ukazała tutaj działanie wszechświata opartego na manifestacji. Otóż wyobraźcie sobie czwórkę ludzi, gdzie dwoje z nich będąc ze sobą w parze chce zeswatać pozostała dwójkę przekonując ich do tego, że są sobie przeznaczeni. Ich początkowe spotkanie jest mocno niefortunne, każde z pozostałej dwójki ukazuje jak bardzo jest niezdarne i jak ta druga strona nie musi poświęcać jej uwagi. Wychodzą z założenia, że nigdy nie będą razem, lecz by się zemścić na pierwszej parze, udają, że ich ,,miłość" rozkwita, mając w palnie późniejsze dramatyczne zerwanie. Jednak dla wszechświata im bardziej pokazywali, że są razem, tym coraz bardziej ich drogi zaczął splatać, aż kiedy doszli do momentu, gdzie mieli ze sobą zerwać, nagle nie potrafili się na to zdobyć. Próbując przekonać innych o gorącym uczuciu, sami wpadli we własne sidła. Ale czy to oznacza, że ich historia zakończy się szczęśliwie?

Bardzo mnie ta historia wkręciła. Była taka prawdziwa i romantyczna jednocześnie, kiedy on starał się nauczyć ją jednego rytmu tańca. Te słowa, które do niej szeptał były jakby ktoś przejechał mi po twarzy płatkiem róży pozostawiając delikatność motyla, która nie odchodziła nawet po skończeniu książki. Powinna nosić tytuł ,,Rozkochaj mnie w sobie" i byłaby hasłem dla czytelnika, że wszystko się da, tylko trzeba pozwolić, aby mogło się wydarzyć:-)

Pierwsze spotkanie Bei i Jamniego było totalną katastrofą i komedia pomyłek, po której stwierdzili, że są swoimi absolutnymi przeciwieństwami i najlepiej będzie się trzymać od siebie z daleka. Ich przyjaciele uważają jednak, że świetnie do siebie pasują, dlatego podstępem umawiają ich na randkę w ciemno. Jamie i Bea łączą siły, aby dać nauczkę swoim kupidynom. Postanawiają, że będą randkować i udawać szaleńczo zakochany, aby na koniec spektakularnie ze sobą zerwać, co spowoduje, że już nikt nie będzie się wtrącał w ich życie uczuciowe. Granica między fałszem, a rzeczywistości zaczyna się zacierać...

Bea to artystka erotyczna, która nie wstydzi się swojej pasji. Jej ciało jest pokryte tatuażami, które sama zaprojektowała. Długo zbierała się po związku z człowiekiem, który zniszczył jej poczucie własnej wartości. Ma spektrum autyzmu, dlatego potrzebuje czasu i przestrzeni, aby otworzyć się na ludzi. Wie, kim jest, choć życie w jej skórze może być niewygodne i trudne to jej duch jest niezłomny. W pełni akceptuje siebie, a to czyni ją wyjątkowa. Łatwo mi było się z nią utożsamić, cenię postacie, w których mogę zobaczyć cząstkę siebie.

Jamie to pediatra, który cierpi na stany lękowe. Jego lęki społeczne sprawia, że wydaje się sztywny i osądzający, podczas gdy w rzeczywistości jest cudownym i ciepłym człowiekiem. Pochodzi z nadętej rodziny, która patrzy z góry na wszystkich, łącznie z nim. Dlatego ma problemy z poczuciem własnej wartości. Mimo swoich wad jest niezwykle atrakcyjny. Jest seksowny, przystojny a do tego OMG.. ratuje geriatryczne koty. Jego czyny mówią głośniej niż słowa, jest bardzo czuły i opiekuńczy wobec Bei. A drobne gesty, które dla niej robi, sprawiły, że po prostu się rozpływam.

Bea i Jamie to dwa przeciwieństwa, które razem tworzą najlepszą wersję siebie. Mimo ogromnego wpływu swoich lęków byli szczerzy wobec siebie w kwestii swoich ograniczeń. Świetnie radzili sobie z rozumieniem siebie i swoich potrzeb i tworzeniem dla siebie wzajemnej bezpiecznej przestrzeni.

Chloe Liesse stworzyła historię miłosną dla tych, którzy uważają, że jest w nich coś, co sprawia, że nie zasługują na szczęście i miłość. To, co podobało mi się najbardziej to uczucie, z jakim autorka stworzyła swoich głównych bohaterów. Każdy szczegół, cecha ich osobowości są celebrowane i pielęgnowane. Świetnie opracowała i znormalizowała autyzm Beli i lęki Jeremiego. Pokazuje, że bycie innym lub dziwnym, nie jest złe, ale piękne i wyjątkowe. Chloe Laisse podkreśla, że bycie autentyczny, szczególnie wobec osoby, którą się kocha, potrafi być wyzwalające.

Usiądźcie wygodnie i napijcie się wina, bo ta piękna, mądra i wzruszająca historia nie tylko was wzruszy, ale także rozbawi. Gorąco polecam!

"Prawdziwa miłość zaczyna się tam, gdzie niczego już nie oczekujemy w zamian.”...

Myślę, że większość ludzi zgodzi się ze stwierdzeniem, że „przeciwieństwa się przyciągają”. Każdy z nas odnajduje w świecie swoją drugą połówkę, w pełni ją akceptujemy. Dajemy to co najpiękniejsze – miłość.

Książka „Przeciwieństwa się przyciągają” zachwyciła mnie od pierwszej strony. Autorka pokazała miłość prawdziwego człowieka, który pomimo swoich problemów pragnie kochać i być kochanym.

Ona- Bea, ma artystyczną duszę, jest pełna pomysłów i nie boi się mówić tego, co uważa za słuszne. On – Jamie jest człowiekiem bardzo zorganizowanym, przyjacielskim, pomimo swoich lęków oraz problemów stara się żyć normalnie. Pierwsze spotkanie nie przebiega najlepiej, ale przyjaciele i siostra Bei postanawiają uratować sytuację i umówić ich na randkę.

Okazuje się jednak, że podstęp przyjaciół i siostry nie jest takim złym pomysłem, bo przecież „zemsta” może być słodka. Dwoje ludzi, którzy się nie lubią, spotykają się i chcą pokazać światu, że mogą być szczęśliwi, zawierają pakt - że niby są razem ale tak naprawdę nie są.

Autorka świetnie zbudowała relację pomiędzy Beą i Jamiem, pokazując ich zupełnie różne światy i to, czym jest dla nich miłość. Pokazała, że nawet ludzie z problemami potrafią kochać i okazywać miłość. Taka osoba potrzebuje więcej czasu dla innych.

Wciągnęła mnie ta historia i bardzo miło mi się czytało tę książkę. Podobało mi się podejście Bei. Mimo swoich lęków i problemów nie poddała się i stworzyła własny świat. Jej radość i wiara w ludzi udowadnia, że nie warto izolować się od innych. Czasami trzeba wyjść do ludzi i rozmawiać z nimi.

Dla mnie „Przeciwieństwa się przyciągają” to słodko-gorzka opowieść nie tylko o miłości, ale także o przemocy i autyzmie, których można doświadczyć w związkach.

Polecam Wam tą książkę.

"Przeciwieństwa się przyciągają" to romans inspirowany dziełem Szekspira "Wiele hałasu o nic".

Książka porusza różne trudne tematy. Przeczytamy tutaj o toksycznych relacjach, problemach rodzinnych, autyzmie. Była to ciekawa lektura. Chwilami nie mogłam się od niej oderwać, a czasami musiałam ją odłożyć bo miałam dość.

Początkowo ten tytuł nie za bardzo przypał mi do gustu. Bohaterowie byli sztuczni, nie było między nimi chemii, byli sztywni i niepotrzebnie chamscy - tylko po to aby wytłumaczyć początkową niechęć. Totalnie nie rozumiałam tego zachowania. Było po prostu nużące.

Na szczęście jakoś od połowy historia stała się naprawdę fajna i wciągająca. Bohaterowie zyskali głębi, zostały rozwinięte różne problemy. To się naprawdę dobrze czytało. Dzięki temu książka zachęcała również do przemyślenia sobie kilku tematów.

Niestety zakończenie było rozczarowujące. Zostało według mnie źle poprowadzone. Normalna reakcja Jamiego została zbagatelizowana i potem został poświęcony, że to on musiał zrozumieć rozterki Bei, chociaż to ona źle postąpiła. Byłam w szoku, choć muszę przyznać, że ta postać kobieca od początku nie zrobiła na mnie dobrego wrażenia. Potem, rzeczywiście było z nią lepiej, myślałam, że nawet ją polubię. Ale wyszło jak wyszło. Ona twierdziła, że mówi co myśli, ale ona czasami po prostu obrażała innych bez żadnego powodu. Zakończenie też było przesadzone. W skrócie, mimo wszystko, nie polubiłyśmy się.

Sama książka jest przez większość czasu ciekawą lekturą. Doceniam kwestie poruszone przez autorkę. Dobrze, że zostały poruszone. Niestety Bea szkodzi tej historii, jest główną bohaterką, więc ma na nią duży wpływ.

Mimo głównej bohaterki, muszę przyznać, że ten tytuł podobał mi się. Nie jest idealny, ale uważam, że jest warty lektury. Jeśli lubicie romanse, myślę, że i ten wam się spodoba!