Audiobook Poważny i nieromantyczna mp3

💨 129/2023 #recenzja

“ Chyba po prostu lubię historie o miłości. Podoba mi się to, jak malują świat w tej krainie marzeń w technikolorze, w której jedyna obowiązująca zasada to szczęśliwe zakończenie.”

Kochani miłośnicy książek 🥰 jeśli jesteście fanami romansów z nutką wątku paranormalnego i odrobiną czarnego humoru, to ta historia z pewnością Was zaintryguje.

Florence jest ghostwriterką pracująca dla znanej autorki romansów. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie jej złamane serce i brak weny twórczej, a terminy gonią jak szalone… Nowy szef jest nieugięty, nie przedłuża jej terminu i jest cholernie przystojny. W obliczu kryzysu emocjonalnego musi dokończyć powieść, uporać się ze stratą bliskiej osoby i stawić czoło demonom przeszłości.

To, co sprawia, że ta historia wyróżnia się spośród innych romansów, to fakt, że Florence posiada zdolność widzenia duchów. Kiedy w jej życiu pojawia się duch Bena jej nowego szefa, zaczyna się nietypowa i poruszająca podróż. To bardzo nietypowa relacja, w której zaczyna iskrzyć. Ashley Poston zaskakuje czytelników unikalnym podejściem do romansu, łącząc wątki nadziei, miłości i radości z odrobiną smutku i straty.

To nie tylko opowieść o miłości i przyjaźni, ale także głęboka refleksja nad życiem, marzeniami i relacjami rodzinnymi. Autorce udało się przekazać subtelne przesłanie, które porusza serce i umysł czytelnika. Będzie was wzruszać, bawić i irytować. Pełna gama emocji gwarantowana.

Ponadto mamy tu wyjątkowe podejście do tematu śmierci i żałoby, które autorka przedstawia za pośrednictwem rodzinnego domu pogrzebowego. Ta niezwykła perspektywa sprawiła, że zaczęłam patrzeć na życie i śmierć z zupełnie innej strony.

Jeśli szukacie wyjątkowej opowieści, która wciągnie Was od pierwszych stron i nie pozwoli się od niej oderwać, to "Poważny i nieromantyczna" spełni Wasze oczekiwania. Przygotujcie się na poruszającą podróż, która przekracza granice rzeczywistości i zabierze Was do światów, o których wcześniej nawet nie śniliście.

Serdecznie polecam tę książkę wszystkim ;-) Ja spędziłam z nią dwa niesamowite wieczory, które na zawsze pozostaną w mojej pamięci i wiatr już nigdy nie będzie dla mnie zwykłym wiatrem…

Dziękuję wydawnictwu za egzemplarz do recenzji i wspaniałą współpracę 🥰

#romans #duchy #poważnyinieromantyczna #wydawnictwomediarodzina #polecajka #wspópracabarterowa

Współpracabarterowa

📚Tytuł: „Poważny i nieromantyczna”

🖊Autor: „Ashley Preston”

📖Wydawnictwo: @media

Ocena: 10/10 🌟

„Wiatr jest oddechem tych wszystkich, którzy tu byli przed nami. Wszystkich ludzi, którzy udali się w inne miejsce, wszystkich, którzy wzięli oddech…; Oni są nadal w tym wietrze. I zawsze w nim będą, śpiewając. Dopóki wiatr nie zniknie. Słyszysz ich?”

Ostatnio mam passę na rewelacyjne książki, i dzięki @mediarodzina miałam okazję poznać kolejną październikową premierę, cudownej książki opowiadającej o miłości, stracie, żałobie, i z nutką czarnego humoru ❤.

Historia opowiada o Florence, ghostwriterce, która z pewnych przyczyn nie jest w stanie dokończyć książki. Ma ona mieć szczęśliwe zakończenie, jednak jak to zrobić jeśli romantyzm dla niej umarł za sprawą Lee? Do tego wszystkiego dochodzi smutna sytuacja rodzinna, z którą Florence musi się zmierzyć, jednak nie do końca sama bowiem towarzyszy jej duch szalenie przystojnego redaktora 🔥😏.

W książce zachowano wszystko co lubię, czyli dobry humor, czarny humor a także… duchy ! Uwielbiam paranormalne historie i wydarzenia, więc książka była strzałem w dziesiątkę. Autorka pokazuje, że romantyzm nie umarł. Trzeba po prostu trafić na odpowiednią osobę, która ukaże nam wszystko co piękne. Nie zabrakło tutaj również wątku emocjonalnego, jakim jest strata i żałoba z nią związana. Było to dla mnie przykre, a z każdym rozdziałem i wspomnieniami Florence coraz bardziej pogrążałam się w smutku i przeżywałam żałobę razem z bohaterką.

Bardzo polubiłam postać Florence. Jest to silna kobieta, która wiele przeszła w sferze miłosnej, a mimo to dalej się trzyma. Przy organizowaniu pogrzebu, mocno stąpa po ziemi i nie da po sobie odczuć jak bardzo jest to trudne. Florence jest zaradna i samodzielna. Polubiłam jej poczucie humoru a także dar jakim jest rozmowa z duchami, które potrzebują pomocy w przejściu na drugi świat.

Jest to lekka i przyjemna książka romantyczna, pełna refleksji. Idealna na jesienny wieczór. Ukazująca piękno rodzinnych relacji oraz wiary w miłość i dobre zakończenie. Polecam każdemu kto lubi książki grające na emocjach z paranormalną nutką ❤. Skusicie się na poznanie Florence i jej przystojnego ducha?

🍁 Często zwracam uwagę na rozdziały. W tej książce każdy rozdział nosił tytuł związany z wydarzeniami w nim zawartymi. Jest to zabieg bardzo umilający czytanie, a takie rozdziały odbiegają od standardów.

🍁 Zawarty w książce, wątek paranormalny był bardzo przyjemny i ciekawy. Autorka ukazała swoje spostrzeżenia dotyczące kwestii duchów, a także tego, dlaczego dusze zmarłych stąpają po naszym świecie, zamiast trafić do swojego świata poza życiem. Jest to dla mnie bardzo ciekawy temat, i każdy interpretuje go na swój własny sposób.

🍁 Pojawia się również wątek rodzinny, który spodobał mi się najbardziej w całej książce. Z każdym rozdziałem, coraz bardziej zżyłam się z rodziną Florence. Można powiedzieć, że to rodzina jak z obrazka, kochająca się i wspierająca na każdym kroku mimo tego, że czasem bywają chwile pod górkę. Autorka pięknie to ukazała, przez co czytelnik może odczuć smutek związany z ich stratą.

'Poważny i nieromantyczna' to nietypowa i pozbawiona lukru opowieść o miłości (a jakże!).

Ta książka ma w sobie coś magicznego, co porywa czytelnika i co sprawia, że w trakcie czytania nie może on przestać się uśmiechać. To ciepła opowieść z wątkiem paranormalnym.

Florence nie wierzy w miłość i jest sceptyczką. Benji to romantyk ukryty pod maską powagi i seksownego wyglądu. W pewnym momencie zaczynają oni uświadamiać sobie łączącą ich więź, której podstawą jest tajemnicze coś, co przyciąga ku sobie ich.. dusze. I teoretycznie by mogli być razem, ale w praktyce nie jest to takie proste. Bo czy można zakochać się w duchu?

Ta historia sprawia, że człowiek ma ochotę szybować gdzieś w chmurach i z wysokości obserwować bohaterów, dla których pragnie wszystkiego, co najlepsze. Poston pociągnęła za każdą strunę mego serca i sprawiła, że czułam praktycznie wszystkie emocje tej dwójki. Autorka wie, jak utkać cudowną opowieść, która zachwyca i wzrusza. Wzrusza i zachwyca.

'Poważny i nieromantyczna' to baśniowy romans. Przepiękny, przeuroczy i przewzruszający. To historia, która wciąga od pierwszej strony, którą czyta się jednym tchem, a po zakończeniu lektury chce się ją przeczytać jeszcze raz. Cudowna!

Gwarantuję Wam, że takiej opowieści (nie)miłosnej jeszcze nie czytaliście. A jeśli znacie i lubicie film 'Jak w niebie' to ta książka jest totalnie dla Was! :)

Poważny i nieromantyczna to jedna z lepszych książek jakie ostatnio czytałam. Niebanalna historia pełna nietuzinkowych sytuacji i czarnego humoru. Para głównych bohaterów nieustannie zaskakuje, a splot wydarzeń jest niebywale wciągający.

Zacznijmy jednak od początku. 

Florence jest ghostwriterką, która nie potrafi dokończyć książki i przeciąga oddanie rękopisu w nieskończoność. Wydarzenia z jej życia osobistego wpłynęły na nią bardzo negatywnie i nie jest w stanie pisać o miłości. Nagła wiadomość o śmierci kogoś bardzo bliskiego potęguje tylko kryzys. Natychmiast wylatuje do rodzinnego miasta, aby rozpocząć przygotowania do pogrzebu. Z pomocą przychodzi jej Ben. Szarmancki opiekuńczy i niebywale przystojny redaktor naczelny wydawnictwa, dla którego pisze Florence. Wszystko mogłoby ułożyć się w piękną całość, jest jednak jeden mały problem. Ben jest duchem co oznacza tylko jedno. Nie żyje 

Książka jest pełna zabawnych dialogów, oraz zaskakujących sytuacji. Czyta się ją wspaniale, lekko i przyjemnie. Autorka podeszła do tematu nietuzinkowo i szalenie oryginalnie. Niektórych wydarzeń się domyślałam, ale niektóre były dla mnie totalnym zaskoczeniem. Książka nabrała przez to jeszcze większej wartości. 

Nie jest to typowy romans, on bogaty ona biedna, nie ma porwań ani luksusów. Jest za to życie, takie normalne w którym musimy zmagać się z różnymi problemami. Dużą rolę odgrywa tu rodzina, relacje głównej bohaterki ze swoimi rodzicami czy rodzeństwem bywają różne. Jest zabawnie i wesoło, ale też smutno i bardzo nostalgicznie. Uroniłam łezkę ze wzruszenia. Podobały mi się przygody Florence. Jak ja żałuję że nie poznałam nigdy takiej przyjaciółki.

Książka jest idealna na jesienną smutną aurę, gwarantuje poprawę humoru i salwy śmiechu. Polecam 9.5/10

Florence Day jest ghostwriterką popularnej autorki romansów. Kobiety zawarły umowę na napisanie czterech książek romantycznych, w których istotnym elementem jest szczęśliwe zakończenie. Florence udało się stworzyć już trzy takie książki, lecz niespodziewanie przy tej ostatniej pojawiły się największe problemy. Wszystko zaczęło się psuć, gdy kobieta rozstała się ze swoim chłopakiem, wówczas przestała wierzyć w związki, a szczególności w szczęśliwe zakończenia.

Florence kończy się czas na napisanie ostatniej książki i zostaje wezwana na spotkanie przez nowego redaktora, którym okazuje się przystojny Benji Andor. Kobieta spotyka go również na jednej z imprez, kiedy to dociera do niej tragiczna informacja o śmierci ojca. Gdy udaje się do rodzinnego miasteczka, przed domem pojawia się nie kto inny jak Ben. I nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, iż jest on duchem… Florence posiada tę niezwykłą umiejętność pozwalającą jej widzieć i rozmawiać z duchami, ale jak to się stało, że Ben, który jeszcze niedawno był całkiem „żywy”, jest obecnie istotą nie z tego świata? O co w tym wszystkim chodzi?

Wprowadzenie wątku paranienormalnego do romansu, jest jakże udanym zabiegiem, z którym nigdy wcześniej nie miałam do czynienia. Znajdziemy tu kilka ciekawych zwrotów akcji, a także życiowych mądrości, które nadają tej książce autentyczności. Ale czy do tych autentycznych sytuacji możemy zaliczyć rozwijające się uczucie pomiędzy Florence a duchem Bena? Z pewnością Autorka stworzyła niebanalną fabułę, która rozdział po rozdziale intryguje coraz bardziej. Pokazuje jak ważne jest życie i jak bardzo powinniśmy być wdzięczni za to, co posiadamy. Doceniać i szanować najbliższe nam osoby, nie wzbraniać się kontaktu z nimi, bo nigdy nie wiadomo, kiedy mogą nas opuścić. Niewątpliwie jest to opowieść o poszukiwaniu swojego „ja”, o przełamywaniu lęków, osobistych barier i pragnieniu szczęścia, miłości oraz zrozumienia.

Mimo, iż śmierć jest nieodzownym elementem tej powieści, to jest ona zabawna, przepełniona wyjątkowym ciepłem, uczuciem, rodzinnymi wspomnieniami i dużymi emocjami. Z pewnością nie jest to typowy romans, ale taki, w którym te smutne jak i wesołe momenty zostały idealnie wyważone, a wprowadzenie motywu duchów jest dodatkowym smaczkiem! To historia dwójki ludzki, doświadczonych przez niesprawiedliwy los, których ścieżki nieoczekiwanie się przecinają, a niepodważalna chemia, która się między nimi pojawia, sprawia, że nie sposób im nie kibicować. To pełna uroku powieść, angażująca, wciągająca, dopełniona błyskotliwymi dialogami i humorem. Idealna na ten Halloweenowy czas.

Jeśli lubicie romans, motyw duchów i chcecie się oderwać od codzienności, czytajcie śmiało!

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, słyszałam o jej wcześniejszej powieścich jednak nie miałam przyjemności żadnej przeczytać. Postanowiłam to zmienić zaczynając od najnowszej książki pisarki - "Poważny i nieromantyczna", do której przeczytania zachęcił mnie intrygujący opis i świetna, graficzna okładka, która bezapelacyjnie przyciągająca uwagę. W książce znajdziemy motyw slow burn, małego miasteczka, a także świetnie zaprezentowany wątek fantastyczny. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się niesamowicie szybko. Ja historię Florence wręcz "połknęłam" w jedno popołudnie, od pierwszych strona zostałam wyciągnięta do świata bohaterów i z zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam ich losy. Nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Fabuła została w niezwykle interesujący oraz nietuzinkowy sposób nakreślona, przemyślana oraz bardzo dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi zostali naprawdę świetnie wykreowani. Historia została przedstawiona z perspektywy Florence co pozwoliło mi lepiej ją poznać, dowiedzieć się co czuje, myśli, z czym się boryka, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Trochę żałuję, że autorka nie pokusiła się o zaprezentowanie także punktu widzenia Bena, ponieważ bardzo ciekawiło mnie co dokładnie siedzi w głowie tego mężczyzny. Relacja pomiędzy bohaterami toczy się swoim niespiesznym rytmem, pozwalając Czytelnikowi skupić się na gestach, słowach i odczuciach towarzyszących Florence i Benowi, co niezwykle mi się podobało. Autorka w swojej powieści porusza wiele istotnych i bardzo życiowych kwestii, w szczególności mowa o relacjach rodzinnych i tych międzyludzkich, podejściu do śmierci, radzeniu sobie ze stratą bliskiej osoby czy żałobą, ale także poczuciu akceptacji. W tej książce spodobał mi się oczywiście również wątek dotyczący literatury, pisania książek, blokady twórczej - został w interesujący sposób przedstawiony. Oczywiście muszę jeszcze wspomnieć o wątku związanym z kierowaniem i pracą w zakładzie pogrzebowym, w dodatku ta nazwa "Było minęło", to było dla mnie coś zupełnie nowego, innego i zarazem oryginalnego. Chociaż domyślam się jak zakończą się losy bohaterów, to i tak byłam ogromnie ciekawa jak finalnie autorka to wszystko rozegra i przyznaję, że to co Poston zaserwowała na koniec podobało mi się! Miło spędziłam czas z tą książką i chętnie w przyszłości ponownie sięgnę po historię spod pióra autorki. Polecam!

👻 'Poważny i nieromantyczna' było moim pierwszym zetknięciem się z piórem Ashley Poston, więc nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Na nic się nie nastawiałam🤷🏻‍♀️

👻 Ta książka to połączenie filmu 'Jak w niebie' oraz serialu 'Zaklinaczka duchów' - oglądałam je nie jeden raz i pamiętam je niemalże na wyrywki🤣 W związku z tym, bardzo szybko domyśliłam się jak historia Florence i Bena będzie przebiegać. Jednak absolutnie mi to nie przeszkadzało.

👻 Niestety, czegoś mi zabrakło. Tego czegoś, co pozwoliło by mi nie zapomnieć o tej historii, a ja wiem, że w pewnym momencie rozmyje się w mojej pamięci.

👻 Przy kilku fragmentach pojawiła mi się łezka w oku, zazwyczaj dotyczyły one ojca Florence. Można powiedzieć, że śmierć jest w tej książce osobnym bohaterem, a nie tylko poruszonym wątkiem. Przypadło mi do gustu to jak została ona przedstawiona - że dany człowiek żyje wśród nas, dopóki o nim pamiętamy i wspominamy.

Zapraszam Was na kilka słów o książce Ashley Poston "Poważny i nieromantyczna". To moje pierwsze spotkanie z autorką, choć jej nazwisko wydawało mi się znajome. Nie pomyliłam się, gdyż posiadam trzy inne powieści tej pisarki na półce, oczywiście jeszcze nieprzeczytane. Spodziewałam się typowego romansu, ale zostałam mocno przez fabułę zaskoczona.

Florence Day jest pisarką. Aktualnie została obsadzone w roli ghostwriterki znanej autorki romansów. Ale jak nasza bohaterka ma pisać o szczęśliwej miłości, gdy sama ma złamane serce? To właśnie próbuje wytłumaczyć swojemu nowemu redaktorowi, Benjemu, że dobre zakończenia są przereklamowane. Tym samym chce poprosić o więcej czasu na dokończenie książki. Niestety, nic z tego. Niespodziewanie umiera ukochany tata Florence i musi ona wrócić do swojego rodzinnego domu z którego uciekła dobrych parę lat temu. I to zdecydowanie nie z powodu swojej rodzinki, tylko umiejętności którą Florence odziedziczyła po swoim staruszku..

Zaskoczyła mnie ta książka. Nie spodziewałam się, że pójdzie akurat w tym kierunku, a specjalne zdolności Florence okażą się kluczowe. Autorka znakomicie połączyła lekkość książki z poważnymi tematami jakie przewijają się w rozdziałach. Oswoiła również wątek śmierci. Dom pogrzebowy, który prowadzi rodzina Dayów nie kojarzy się z czymś ponurym i strasznym. Wręcz przeciwnie, miałam wrażenie, że panuje tam niezwykły spokój, a umarli właśnie takiego ostatniego pożegnania by oczekiwali. Dodatkowo Florence boryka się ze swoimi traumami dotyczącymi miłości. Nie wierzy już w sens tego uczucia. Próbowała tyle razy i zawsze ponosiła porażkę. Na szczęście znajdzie się ktoś, kto powoli wyprowadzi ją z błędu. Mimo smutku i melancholii to dość zabawna historia, która otula Cię kołderką emocji i pozwala poczuć się dobrze po jej przeczytaniu. Muszę koniecznie nadrobić inne książki autorki, bo bardzo przypadł mi do gustu jej styl. A wam serdecznie polecam tę książkę zwłaszcza w tym halloweenowym czasie. Idealnie wpasowuje się w ten klimat.

Ali Hazelwood napisała "pokochałam tę książkę" i ja a w zupełności się z nią zgadzam 🥹

Dobrą książkę poznaję po tym ile, i jakie, emocje we mnie wywołuje. Im ich więcej - tym lepiej. Im są silniejsze - tym mocniej i na dłużej książka zostaje w moim sercu.

Po "Poważnym i nieromantycznej" nie spodziewałam się, że odkryję książkę, która zostanie we mnie na zawsze. Wiele zachwytów, dobrych słów, które kazały mi podejść do niej z dystansem. Na chłodno ocenić, czy rzeczywiście jest taka dobra. A może po prostu to znów, kolejny z rzędu, romans, który kocham, ale o którym często po czasie zapominam.

Z czystym sercem zapewniam Was, że cokolwiek dobrego o niej usłyszycie - to będzie prawda. Wiem, że nie zapomnę tych łez, które wylałam. Tego, jak leżałam pod kocem zapłakana. Tych łez, które mieszały się ze śmiechem, smutkiem i żalem. Obawą i nadzieją.

To jedna z takich historii, o której marzysz by nigdy się nie skończyła, jednocześnie pragnąc poznać zakończenie. Chciałabym by trwała i trwała. A to piękne uczucie, które połączyło tę dwójkę trwało bez końca.

Uczucie, nie tylko oparte na wzajemnym przyciąganiu, ale oparte przede wszystkim na przyjaźni, szacunku i wzajemnym zrozumieniu. Podwaliną tej miłości nie było tylko fizyczne przyciąganie. Kocham tę historię za rozmowę. Za odkrywanie siebie, za przepracowywanie emocji.

To tak piękna książka, że mogłabym opowiadać o niej bez końca, a jednocześnie brakuje mi odpowiednich słów, by pokazać Wam jak wiele dla mnie znaczy.

Ale myślę, że samo to, jak dumnie stoi na półce obok "Dzikiej drogi" i "Gdzie śpiewają raki" mówi samo za siebie.

„Uśmiechnęłam się do niego i już wiedziałam – po prostu wiedziałam – że jest to coś wyjątkowego. Poczułam się jak gwiazda, która zaczęła spadać z wieczornego nieba: nie potrafiłam się zatrzymać. I wcale tego nie chciałam”.

Och! Cóż to była za zjawiskowa komedia romantyczna! Okraszona czarnym humorem i delikatnym sarkazmem obezwładniającym każdą sytuację. Do tego wątek paranormalny, który budował klimat – c o ś n i e p o w t a r z a l n e g o.

Florence zmaga się z własnymi problemami, chociaż skutecznie próbuje o nich zapomnieć i odsunąć je od siebie. To taki typ bohaterki, który radzi sobie z emocjami zabijając je humorem. Polubiłam ją! Polubiłam ją od pierwszego zdania, które pokazało mi jej charakter. I nawet, gdy sytuacja ją przerastała, potrafiła radzić sobie z nią na swój własny sposób.

Dużym fundamentem tej historii są relacje rodzinne. Skomplikowane, dające się poznać od najgorszej, jak i najlepszej strony. To sprawia, że mimo nadzwyczajności tej historii czytelnik identyfikuje się z jej emocjami!

Przejdźmy do tego, co najważniejsze! UCZUCIA! Dużo uczuć bohaterów bombardowało moje serduszko podczas czytania. Ich relacja była taka orzeźwiająca, ale i pełna niepewności oraz zagadek. No, bo… halo? Autorka romansów, która nie wierzy w miłość? A na jej drodze staje duch?

Czy to grozi katastrofą?!

Dajcie się ponieść tej powieści! „Poważny i nieromantyczna” da Wam ukojenie, lekkość i sprawi, że będziecie się cudownie bawić podczas czytania! Wzrusz totalny, polecam.

[reklama Media Rodzina]

Zakochana w duchu? A może jednak nie?

Ciekawy romans i książka o duchach w jednym. Florence Day już od dziecięcych lat widuje duchy. Jednemu nawet pomogła w rozwiązaniu zagadki jego zabójstwa, co przeszło echem w małej miejscowości, w której żyje. To, że rodzice prowadzili zakład pogrzebowy nie pomagało dziewczynie i uciekła z miasta jak tylko skończyła szkołę. Marzyła by zostać pisarką, nawet wydała jedną książkę pod swoim nazwiskiem, ale ta nie uczyniła ją sławną jak miała nadzieję, ale udało się zostać ghostwriterką znanej pisarki romansów.

Życie jej nie rozpieszczało, a miłość życia jak wtedy się Florence wydawało, wykorzystała j i jej historię do napisania książki. Straciła wiarę w miłość i już nie potrafi o niej pisać. Pewnego dnia dostaje trudną wiadomość i musi wrócić do domu. Tam spotyka ducha swojego redaktora.

Czy duch pomoże dziewczynie z powrotem uwierzyć w miłość? Czy w ogóle można zakochać się w duchu? Przekonajcie się sami😉

Nie wiem czemu tak ciężko było mi się za nią zabrać. Jak już zaczęłam to nie mogłam się oderwać . Lubię historię o duchach, a jeszcze wpleciony w to romans, no ideał🤩

Lekko się czyta choć bohaterka nie miała łatwego życia i bardzo chciało się dla niej szczęśliwego zakończenia. Książka o śmierci, pogrzebach i duchach, ale tak napisana, że chce się jeszcze.

Mam niedosyt chcę wiedzieć co dalej z bohaterką się działo i jej szczęśliwym zakończeniem. Nie będę wam więcej zdradzać bo naprawdę warto przekonać się samemu.

„Uśmiechnęłam się do niego i już wiedziałam – po prostu wiedziałam – że jest to coś wyjątkowego. Poczułam się jak gwiazda, która zaczęła spadać z wieczornego nieba: nie potrafiłam się zatrzymać. I wcale tego nie chciałam”.

Och! Cóż to była za zjawiskowa komedia romantyczna! Okraszona czarnym humorem i delikatnym sarkazmem obezwładniającym każdą sytuację. Do tego wątek paranormalny, który budował klimat – c o ś n i e p o w t a r z a l n e g o.

Florence zmaga się z własnymi problemami, chociaż skutecznie próbuje o nich zapomnieć i odsunąć je od siebie. To taki typ bohaterki, który radzi sobie z emocjami zabijając je humorem. Polubiłam ją! Polubiłam ją od pierwszego zdania, które pokazało mi jej charakter. I nawet, gdy sytuacja ją przerastała, potrafiła radzić sobie z nią na swój własny sposób.

Dużym fundamentem tej historii są relacje rodzinne. Skomplikowane, dające się poznać od najgorszej, jak i najlepszej strony. To sprawia, że mimo nadzwyczajności tej historii czytelnik identyfikuje się z jej emocjami!

Przejdźmy do tego, co najważniejsze! UCZUCIA! Dużo uczuć bohaterów bombardowało moje serduszko podczas czytania. Ich relacja była taka orzeźwiająca, ale i pełna niepewności oraz zagadek. No, bo… halo? Autorka romansów, która nie wierzy w miłość? A na jej drodze staje duch?

Czy to grozi katastrofą?!

Dajcie się ponieść tej powieści! „Poważny i nieromantyczna” da Wam ukojenie, lekkość i sprawi, że będziecie się cudownie bawić podczas czytania! Wzrusz totalny, polecam.

[reklama media rodzina]

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Wszystko, co umiera, tak naprawdę nigdy nie odchodzi. Na wiele małych sposobów wszystko pozostaje."

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

Szukacie książki idealnej na jesień? Już nie musicie "Rozważny i nieromantyczna" Ashley Poston to książka idealna na tę porę roku. Otuli was jak cieplutki kocyczek i nie będziecie chcieli jej skończyć. To taki comfort read. Czytanie tej książki to po prostu czysta przyjemność.

Florence jest ghostwriterką znanej i kochanej autorki romansów. Ma jednak problem. Zbliża się termin oddania książki, a ona nie ma pojęcia jak napisać zakończenie. Wcześniej nie miała takich problemów, ale odkąd były chłopak złamał jej serce, nie umie pisać o miłości. Przestała wierzyć w miłość i szczęśliwe zakończenie. Do tego jej nowy redaktor nie chce przedłużyć jej terminu. Jakby tego było mało, musi wrócić w rodzinne strony na pogrzeb ojca. Czy będąc w otoczeniu bliskich odkryje od nowa, co to znaczy miłość??? Czy może pomoże jej w tym pewien duch, który zacznie ją nachodzi???

Florence zawsze chciałam zostać pisarką. Nawet wydała jedną książkę, niestety nie okazała się tak popularną, jak by tego chciała. Teraz jest ghostwriterką i bardzo dobrze jej idzie, a raczej szło, do ostatniej książki. Co może na to poradzić, że przestała wierzyć w miłość? Wcale jej się nie dziwię, były facet załatwił ją w takim stylu, że miało prawo stracić wiarę. Teraz będąc w domu, wśród swojej rodziny, stara się pogodzić ze stratą ojca. Tylko on w pełni ją rozumiał, miał w końcu podobny dar jak ona.

Jak mi się ta książka podobała. Nie da się od niej oderwać. Autorka pisze tak lekko i przyjemnie na poważne tematy, w końcu tą książka jest o radzeniu sobie ze stratą i odnajdywaniu wiary w miłość. Do tego jej czarne poczucie humoru, świetnie mi tutaj pasowało. W końcu duża część akcji dzieje się w domu pogrzebowym należącym do rodziny Florence, ale nie tylko, czasami przeniosi się nawet na cmentarz. Rodzina Florence jest wyjątkowa. Śmierć traktują z przymrużeniem oka. Ich żarty słowne, jak dla mnie świetne, ale rozumiem, że nie każdemu może się to spodobać. Do tego duch, który się przyczepił i nie chce iść dalej. Ale chociaż odciąga Florence od swoich problemów i w jakimś stopniu jej pomaga. Czy uczucie do ducha, to dobry pomysł? Raczej nie i tak sobie ona to tłumaczy. Ale uczucia i tak się pojawiają, czy Florence odzyska wreszcie wiarę w miłość? To już musicie przekonać się sami😊.

Świetnie się bawiłam czytając to. Nie da się nie polubić Florence i jej rodzinki, o pewnym duchu nie będę więcej pisać, by nie popsuć wam frajdy 😊. Mimo, że książka kojarzyła mi się z pewnym filmem i odgadłam zakończenie, nie zmieniło to mojego odbioru. Idealna lektura na długie jesienne wieczory. Polecam❤️

Lubicie czytać historie o duchach? A co powiedziecie na romans?

Florence Day jest ghostwriterką popularnej autorki romansów. Jednak ma ogromny problem z ukończeniem ostatniej książki. Po trudnym rozstaniu Florence nie wierzy już w miłość. Jakby tego było mało kobieta nie miała typowego dzieciństwa. Jej rodzice prowadzą zakład pogrzebowy, a ona sama widzi duchy, którym następnie próbuje pomoc odejść w spokoju. Wszyscy członkowie rodziny potrafią znaleźć delikatną równowagę między życiem a śmiercią. Jednak nic nie może przygotować Florence na śmierć ojca. I kiedy Florence otwiera drzwi rodzinnego zakładu pogrzebowego, wita ją duch jej redaktora, z którym dzień wcześniej się całowała. I to duch, który potrzebuje jej pomocy.

Z czystym sercem mogę powiedzieć, że uwielbiam tę książkę. Od sarkastycznego tonu autorki, po ujmujących i trochę zwariowanych członków rodziny i oczywiście świetnie zrealizowaną paranormalną historię miłosną. „Poważny i nie-romantyczna” to historia, która daje nam nadzieję w momencie przygnębienia.

Napięcie i chemia między Florence a Benem, duchem redaktora, były namacalne już od pierwszych stron. I choć nie mogli się dotknąć, to autorce udało się stworzyć jedną z najpiękniejszych i najbardziej rozdzierających serce historii miłosnych. Ashley Poston w ten romans wplotła jeszcze smutek, melancholię i ból rozdzierający serce. A to wszystko zostało wykonane w naprawdę piękny sposób.

Jeśli sięgnięcie po tę książkę otrzymacie wciągającą opowieść o miłości i stracie, radzeniu sobie ze śmiercią i radości z życia, a także o zaakceptowaniu siebie. I choć początkowo założyłam sobie, że dostanę po prostu komedie romantyczną, to gdzieś przy końcu książki miałam łzy w oczach. Wzruszyłam się, bo Ashley Poston poruszyła we mnie wrażliwe nuty w mojej duszy.

🍂"Miłość daje ostatecznie szczęście, a już na pewno zadowolenie".🍂

🍂"Chyba poprostu lubię historie o miłości. Podoba mi się to, jak malują świat w tej krainie w technikolorze, w której jedyna obowiązującą zasada to szczęśliwe zakończenie".🍂

Dziś też trzymamy się klimatu #spookybooks idealnych na Halloweenowe czytanie, przyznam że do sięgnięcia po #poważnyinieromantyczna

skusił mnie opis, był mega intrygujący. Ale jak ze środkiem(wszak sama okładka jest bardzo fajna, podoba mi się♥️)? A treść no poprostu jest kapitalna, rewelacyjnie się czytało tę książkę, spędziłam w jej towarzystwie wieczór, bo nie mogłam się oderwać, wiecie ona ma w sobie coś mega rzeczywistego, mimo obecności duchów, a co takiego? Fabuła przypomina życie, takie naturalne, pełne wzlotów i upadków, radości, śmiechu aż po żal, stratę, zagubienie, rozczarowanie, czy miłość. To w dużej mierze historia o poszukiwaniu własnej drogi, zrozumieniu siebie, rozliczeniu dotychczasowego życia i decyzjach o przyszłości. Przyznam że to moje pierwsze spotkanie z @heyashposton

ale z pewnością nie ostatnie, ma świetny styl, rewelacyjnie prowadzi tę opowieść, stworzyła wyraziste i interesujące postaci Florence jest cudowna, to bohaterka którą się kocha od pierwszego spotkania. Jej interakcje z innymi bohaterami wzbudzają ogrom emocji, a sama książka potrafi bardzo mocno zaskakiwać w niektórych momentach miałam takie "ale że co?, nie no nie możliwe!", a dodatkowo ma naprawdę wyrazisty a przede wszystkim dobrze poprowadzony wątek romantyczny i zbudowaną relacje. Cóż mogę więcej dodać, polecam bardzo ♥️.

/Współpraca reklamowa/

@carolina_czyta_i_oglada

„Poważny i nieromantyczna” to chwytająca za serce, urocza opowieść o prawdziwej, wymarzonej miłości, a zarazem głęboka i nadzwyczaj refleksyjna historia, przypominająca o ulotności życia, przemijaniu i jego przewrotności. Bezsprzecznie, książka Ashley Poston stanowi niepojęty wulkan emocji, jaki momentalnie obezwładnia czytelnika. Z jednej strony bije z niej przejmujący realizm, dlatego dość szybko utożsamiamy się z naszkicowanymi postaciami, z drugiej jednak, ta niebywale przyjemna opowieść dopieszczona została nietuzinkowym wątkiem paranormalnym oraz magicznym klimatem, jaki otula niczym ciepły koc, napełniając serce nadzieją i ukojeniem.

Ta powieść jest przewrotna niczym prawdziwe życie, słodko-gorzka, pełna pięknych poruszających chwil, ale także tych bolesnych, brutalnie obdzierających z wszelkich złudzeń. Bezsprzecznie, jest to otumaniająca historia o niespotykanej miłości, wyjątkowym darze, ale także o demonach przeszłości, od których czasem wyjątkowo ciężko się uwolnić i otworzyć na prawdziwe szczęście. Czy naszej uroczej Florence przeznaczona jest prawdziwa miłość? Czy ta utalentowana ghostwriterka ze złamanym sercem będzie w stanie napisać romantyczny happy end? A może potrzebna jej będzie pomoc z zaświatów?!

Kreacje głównych bohaterów zasługują na ogromne brawa, to osoby boleśnie doświadczone przez los, których miłość zamiast uszczęśliwić, emocjonalnie zmiażdżyła. Czytelnik kibicuje tej nietypowej parze całym sercem, w skutek czego lektura przyjmuje formę niesłychanie angażującego doświadczenia, działającego niemal na wszystkie zmysły. Bez wątpienia, to opowieść, obok której nie można przejść obojętnie!

„Poważny i nieromantyczna” jest hipnotyzującą, angażującą, dopełnioną mistrzowsko nakreślonym wątkiem paranormalnym komedią romantyczną, która funduje cały wachlarz silnych emocji. Nietuzinkowi, wielowymiarowi bohaterowie, których nie sposób nie pokochać, głęboki przekaz sięgający najgłębszych zakamarków duszy, plejada zaskakujących zwrotów akcji, skutecznie uniemożliwiająca przerwanie lektury, a wszystko to dopieszczone znakomitym humorem i wyjątkowo błyskotliwym piórem. Polecam gorąco!

„Poważny i nieromantyczna”. Co to była za historia! Ale to dosłownie taka, której nie da się nie pokochać. Ten humor, ta fabuła w której działy się tak niestworzone rzeczy, że naprawdę byłam w szoku. Połączenie jakie zaserwowała mi autorka jest jedynym w swoim rodzaju. Niech Was nie zmyli okładka. Tu nie ma banalnego romansu, tu jest wszystko! Włącznie z duchami! Tak z duchami! I to w tym wszystkim było dla mnie fantastyczne. Przed przeczytaniem jej nie byłabym w stanie wyobrazić sobie połączenia domu pogrzebowego (o nazwie „Było minęło” co w ogóle jest hitem hitów) duchów i pisania historii o miłości, a jednak! Udało się po mistrzowsku. W ogóle uwielbiam książki w których ktoś pisze się książki. To takie podwójne przeżywanie! I jakie przyjemne.

Uwierzcie mi, że już po pierwszym rozdziale wiedziałam, że ta historia to będzie kosmos! Zresztą wystarczyły pierwsze zdania. Pełna uroku, pełna dosłownie wszystkiego czego czytelnikowi potrzeba do szczęścia ale też pewnymi momentami bardzo refleksyjna. Nie każda sytuacja wywoływała śmiech, choć był on tu znaczny. Idealna historia, która pewno trafi na listę ulubieńców wielu czytelników. Historia, która wciąga tak, że można zarwać dla niej noc, ale też taka przez którą się dosłownie płynie nie zwracając uwagi na ilość stron i to zakończenie, które zdecydowanie naprawiło to co powinno ❤🔥

W życiu niektórych ludzi przychodzi taki moment, że mają pełne prawo zwątpić w miłość. Nawet najwięksi romantycy, ufający w odnalezienie bratnich dusz, po pewnych perturbacjach mogą mieć wątpliwości, czy ich spojrzenie na temat uczuć jest zasadne. Więc czy można uwierzyć w miłość jeszcze raz, nawet po trudnych i druzgocących doświadczeniach?

Florence jest ghostwriterką i choć nikt nie zna tajemnicy dla kogo pisze, to ona dotąd była bardzo zadowolona ze swojej pracy. Niestety, z uwagi na osobiste perypetie, kobieta zwyczajnie przestała wierzyć w miłość. Jak więc ma nadal pisać o szczęśliwych zakończeniach? Jej blokada twórcza nie pozwala na dotrzymanie terminów, prywatne sprawy przygniatają ją zupełnie niespodziewanie, a złamane serce nadal się nie zaleczyło. Czy w trudnych okolicznościach, w rodzinnej miejscowości, uda jej się ułożyć wszystko na nowo?

„Poważny i nieromantyczna” już samą okładką zapowiadają komedię romantyczną. I choć faktycznie trochę komedii tu otrzymamy, to przede wszystkim okraszona jest ona w większości czarnym humorem, co ja osobiście uwielbiam, ale nie każdemu może on przypaść do gustu. Natomiast cała reszta… Zdecydowanie nie jest to sztampowy romans, jakich wiele, który opowie banalną historię o miłości, która pokona niewielkie przeszkody, a bohaterowie będą żyć długo i szczęśliwie. Bo w mojej ocenie to przede wszystkim znakomicie napisana powieść obyczajowa, o dużym ładunku emocjonalnym, opowiadająca o dwójce praktycznie nieznajomych sobie ludzi, przed którymi długa droga do zrozumienia wielu aspektów życia. Powieść porusza przede wszystkim temat straty oraz żałoby i tego, jak wiele jest sposobów, aby sobie z nią radzić. Dodatkowo delikatnie i nienachalnie Autorka przypomina nam, że te kwestie są nieodłączną częścią życia i za pomocą postaci odrobinę przekazuje nam, jak można sobie radzić w tak trudnych chwilach. To także książka o akceptacji siebie – swoich słabości, inności, życiowych porażek; o pogodzeniu się z przeszłością i pokochaniu siebie bez względu na okoliczności i opinie innych. Ale również o rodzinie, jej cieniach i blaskach, stanowiących przypomnienie tego, że najważniejsze jest ciepło i miłość, a forma, w jakiej ukazują się te uczucia, nie jest istotna – zwłaszcza dla osób z zewnątrz. I dopiero na końcu jest to powieść o miłości romantycznej, wyjątkowej, nieco fantastycznej (co akurat idealnie pasuje do całokształtu tej książki), ale przywracającej nadzieję w to, że ona naprawdę istnieje i może zjawić się zupełnie niespodziewanie, nawet gdy przestaniemy jej z nadzieją wypatrywać, a nasze serce będzie już znacząco pokiereszowane. Wisienką na torcie jest motyw wydawnictwa i książek, który ciągle towarzyszy nam gdzieś w tle i zachwyci każdego książkoholika. Zachwyci zresztą tak samo jak i całokształt tej historii! Polecam ogromnie, to naprawdę pozycja warta uwagi.

Jak tylko zobaczyłam pierwszy raz tę książkę w zapowiedziach, to bardzo mi się spodobała. Nie dosyć, że okładka jest wręcz prześliczna, to opis tylko mnie utwierdził w przekonaniu, że to będzie moja historia. I choć lekko obawiałam się, że „Poważny i nieromantyczna” nie będzie książką idealną, to nie przejmowałam się tym. Nie każda książka, którą czytamy, musi być wybitnym dziełem. Przecież nie po to czytamy, no, przynajmniej większość z nas. W książkach szukamy ukojenia, oderwania od często ciężkiej rzeczywistości, szukamy w nich wrażeń, których sami nie jesteśmy w stanie przeżyć. Dlatego tak bardzo kochamy fantastykę i książki z elementami fantastycznymi. Dzięki nim przeżywamy przygody, o jakich nawet nie śmielibyśmy marzyć.

Gdy tylko zaczęłam czytać „Poważnego i nieromantyczną” bardzo szybko zrozumiałam, że się myliłam, a moje obawy były bezpodstawne. Tak, nie jest to książka idealna, ale szczerze, czy jakakolwiek wydana na świecie powieść jest idealna? Czy znajdziemy chociaż jedną taką? Każdy z nas ma swoje kryteria, które czynią coś idealnym, doskonałym. To, co dla nas będzie bliskie ideału, dla kogoś będzie słabe. I jest to jak najbardziej w porządku.

Wracając jednak do książki, nie sądziłam, że będzie to powieść, do której będę wracać myślami, a moją pierwszą myślą po skończeniu jej było „muszę koniecznie sprawdzić, czy mamy w Polsce więcej książek od tej autorki”. Na szczęście mamy. I ja naprawdę nie rozumiem jak to możliwe, że nigdy wcześniej nie sięgnęłam po jej twórczość, tym bardziej że są to totalnie moje klimaty. Bo choć nie jest doskonała, to zdecydowanie jest to moja historia.

Florence Day jest ghostwriterką jednej z największych autorek romansów. Do napisania została jej jeszcze jedna, ostatnia powieść, a przed dziewczyną pojawia się nie jeden, a kilka problemów. Po pierwsze zostało już niewiele czasu, po drugie, choć kocha pisać i tworzyć historie, to nie potrafi wczuć się w uczucia stworzonych przez siebie bohaterów, a po trzecie – Florence nie wierzy już w miłość. Co trudnym i bolesnym rozstaniu dotarło do niej, że nie jest jej pisane szczęście. Gdy udaje się do wydawnictwa, poprosić redaktora o przedłużenie terminu okazuje się, że nic z tego, a jej kariera wisi na włosku. Tragiczna wiadomość sprawia, że wyjeżdża ona z Nowego Jorku do swojego rodzinnego miasteczka. Jakież zaskoczenie ją tam spotyka, gdy na progu domu widzi – ducha. I to nie byle kogo, a ducha jej nowego seksownego redaktora.

Między nimi zaczyna rodzić się pewne uczucie, a Florence stara się z nim walczyć. Nie może przecież zakochać się w duchu! Czy Benowi uda się przekonać ją, że miłość wcale nie umarła, a wręcz przeciwnie, jest z nią cały czas?

Florence nigdy nie sądziła, że powrót do miasteczka odmieni jej życie na zawsze.

Już od pierwszych stron książka ta była dla mnie sporym zaskoczeniem. Nie spodziewałam się, że odnajdę w niej tyle głębi, że poruszy te najbardziej schowane struny serca. Nie sądziłam, że komedia romantyczna da mi tak wiele, że skłoni mnie do przemyśleń i tak dużo powie mi o mnie samej. Zdecydowanie jest to historia, której nie zapomnę i jeszcze nie raz o niej pomyślę.

Myślałam, że to będzie prosta historia, gdzie autorka skupi się jedynie na wątku romantycznym, a reszta wątków pobocznych nie będzie bardzo rozwinięta. I bardzo się myliłam, bo Ashley zadbała o to, by odpowiednio rozwinąć każdy z tych wątków. Jedynie jeden pozostawił po sobie lekkie niedosyt, ale jednocześnie nie był to wątek bardzo ważny dla fabuły, tak naprawdę mogłoby go tutaj nie być. Ale był świetnym urozmaiceniem, dodatkiem, który przyciągał uwagę czytelnika.

Co znajdziecie w tej książce? Wielkie wydawnictwa, proces pisania książki, utrata bliskiej osoby i spełnienie jej ostatniej prośby, powrót po latach do rodzinnej miejscowości, rodzinne spory i niedomówienia, przebaczenie tym, którzy zranili Florence. Zrozumienie swoich własnych uczuć i odkrycie siebie na nowo, dom pogrzebowy i ukazanie, w jaki sposób działa. Duchy, wrony, spacery po cmentarzu, zajmowanie się zmarłymi, śmierć chłopca na Grzbiecie. No i miłość. Przepiękna miłość, która bardzo mnie zachwyciła. I to nie mówię tutaj tylko o miłości romantycznej, ale także tej rodzinnej.

Wątek romantyczny również był dla mnie zaskoczeniem. Florence i Benjiego nie da się nie polubić. Oboje z osobna są jak dwa promyczki słońca, które rozgrzewają serce czytelnika, ale relacja między nimi jest doskonałym dopełnieniem. Uczucie, które ich połączy, rozgrzewa jeszcze bardziej, a przecież nawet nie ma w tej powieści opisu zbliżenia! Jak widać, wcale nie potrzeba w książce scen erotycznych, by wpłynąć na osobę, która ją czyta.

Najbardziej jednak pokochałam tę książkę za oswojenie śmierci. Śmierć jest integralną częścią tej historii, w końcu rodzina Florence ma swój własny dom pogrzebowy, a ona dosłownie się w nim wychowała, bo wiele lat mieszkali właśnie w tym samym budynku. Bardzo podobało mi się, jak autorka poradziła sobie z tym tematem. Umiejętnie operowała słowem tak, by nikogo nie urazić, tak aby jej obecność była w pełni naturalna, tak by nie wzbudzała niepokoju. Zachwyciło mnie to, z uśmiechem obserwowałam, jak wygląda życie osób, które od zawsze są bliżej śmierci niż ktokolwiek.

Podejście Day’ów było pełne szacunku i uwielbienia. Nie chodzi mi o to, że uwielbili śmierć. Nie. Ona była dla nich jak najbliższa przyjaciółka, byli z nią oswojeni i nie wzbudzała w nich przerażenia. A wręcz przeciwnie, celebrowali ją, żegnali zmarłych najpiękniej, jak tylko się da. A ja w jakiś sposób im zazdrościłam. Zazdrościłam im tego, że dzięki obyciu z nią, nie mają w sobie tego strachu. A wręcz przeciwnie! Dzięki tej bliskości jeszcze bardziej doceniają każdy dzień i czerpią z życia pełnymi garściami, kochając się wzajemnie pełną piersią, żyjąc tak, że wiele osób mogłoby im pozazdrościć. W domu pełnym śmierci, a tak pełnym życia!

Byłam pewna, że będę się śmiać przy tej książce, ale jedynie się uśmiechałam przy większości żartów, bądź śmiesznych momentów. Nawet jeśli humor nie do końca do mnie docierał, to dzięki temu, że jest, całość tak dobrze łączy się w całość, przełamując te smutniejsze, bolesne momenty. Dzięki temu historia jest świetnie wyważona, nie ma tutaj momentów, gdzie jakiś jej element przeważa, gdzie czuć, że powinno to zostać napisane inaczej. Jest tutaj wszystko, co potrzebne jest w tego typu historii. Refleksję, humor, miłość, ciepło, odrobinę smutku i samotności.

Napisana jest lekko, z przymrużeniem oka, a jednocześnie każde słowo przesycone jest ogromem uczuć. Na każdej stronie można odczuć, jak bardzo ukochana jest ta historia przez autorkę. Jest to naprawdę wyjątkowa opowieść, która niesie czytelnika jak wiatr jesienne liście, która swoim szumem koi skołatane serce.

Mnie wciągnęła bez reszty. Czytałam ją na spokojnie, delektując się każdym rozdziałem, nie śpiesząc się, chciałam jak najdłużej pozostać z bohaterami. Byłam ciekawa, czy moje przewidywania co do rozwiązania jej są właściwe. Zdradzę jedynie tyle, że moje przewidywania były trafne i myślę, że wy również szybko odkryjecie, jak zakończy się ta historia. Cieszę się, że zakończenie było dokładnie takie, jak myślałam, jednocześnie fajnie byłoby zobaczyć coś trochę innego.

I tak nie jest to książka idealna i nie każdy miłośnik komedii romantycznych odnajdzie w niej siebie. Ale myślę, że warto spróbować.

Jedyne co mam do zarzucenia tej książce to przewidywalność niektórych wątków, nie odbiera to jednak przyjemności z czytania, a także ilość wątków, gdzie jeden, który niesamowicie mnie interesował, nie został bardzo rozwinięty. A szkoda, bo bardzo chciałabym więcej o tym przeczytać.

Podsumowując, mamy tutaj wszystko, co potrzebne, aby książka została ukochana przez czytelników. Tajemnice, emocje, uczucia, nadzieję, ciepło. Dojrzałych bohaterów, za którymi chce się iść i których losy nie pozostają nam obojętne. Świetny humor i ciekawą angażującą fabułę z twistem, w tym przypadku jest to zdolność widzenia duchów przez bohaterkę, ale nie tylko. O tym przekonajcie się już sami.

Jeśli takiej właśnie książki szukacie, to koniecznie musicie sięgnąć właśnie po „Poważny i nieromantyczna”. Myślę, że pokochacie tę książkę tak samo jak ja.

„Każdy ma jakiś sekret. Za każdym sekretem kryje się historia. A w mojej głowie każda historia ma szczęśliwe zakończenie. Gdybym była bohaterką historii, powiedziałabym wam, że mam trzy sekrety.

Pierwszy: od czterech dni nie umyłam włosów. Drugi: do mojej rodziny należą dom pogrzebowy.

I trzeci: byłam ghostwriterką mega popularnej i cieszącej się ogromnym uznaniem autorki romansów Ann Nichols.”

Pragnę Wam dzisiaj zrecenzować książkę Ashley Poston „Poważny i nie-romantyczna”, której premiera miała wczoraj miejsce 🥳.

Florence Day jest ghostwriterką znanej i lubianej autorki romansów. Właściwie to pisze je za nią. Po trudnym rozstaniu z chłopkiem jej widoki na miłość się jednak zmieniają przez co utrudniają jej dalsze pisanie.

„Miłość oznacza wytrzymywanie z kimś przez pięćdziesiąt lat, żeby mieć kogoś, kto cię po śmieci pochowa. Już ja coś wiedziałam na ten temat – moja rodzina pracowała w branży związanej ze śmiercią.”

Dlatego idąc na spotkanie z redaktorką postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i zmienić nieco gatunek, bo po zerwaniu jak twierdzi „nie wierzy w miłość”. Gdy przybywa na piętro wydawnictwa zamiast starej pani redaktor zastaje nowego pana redaktora.

„To biurko niemal perfekcyjnie odzwierciedlało siedzącego za nim mężczyznę: zbyt wytwornego, w wyprasowanej białej koszuli, której materiał napierał na szerokie ramiona, a podwinięte do łokci rękawy odkrywały onieśmielająca seksowne przedramiona. Czarny, zaczesane do tyłu włosy odsłaniały pociągłą twarz i uwydatniały równie długi nos, na którym znajdowały się czarne, kanciaste okulary. Na twarzy widać było jasne piegi (…). Och. Ten mężczyzna był seksowny.”

Nowy redaktor, Benji Andor, trochę zwala z nóg Florence, lecz pozornie prosta propozycja zmiany romansu na dramat z brakiem szczęśliwego zakończenia, wydaje się w jej głowie do przyjęcia. Jednak jak się okazuje, nie dla Benjiego. Nie chce on o tym słyszeć i przypomina, że termin oddania rękopisu upływa na następnym dzień 🗓.

Florence zdaje się, że jest potrzasku gdyż sądzi, że nie umie już pisać typowych love story z happy endem. Dodatkowo nagła tragiczna wiadomość zmusza ją do powrotu do rodzinnego miasta. To właśnie w Mairmont poznajemy jej nietypową i osobliwą rodzinę, która prowadzi dom pogrzebowy, o co najmniej interesującej nazwie „Było Minęło”.

Powrót do domu okazuje się jednak wyzwaniem dla naszej bohaterki, a fakt że na progu owego domu staje przystojny duch, zdaje się niczego nie ułatwiać 👻…

„Poważny i nie-romantyczna” to książka z gatunku tych, które gdy się kończą żałuje się, że to już koniec. To co w tej książce urzeka to fabuła, humor choć momentami czarny, główna bohaterka, która jest tak autentyczna, że nie da się jej nie polubić, jej dziwna rodzina, małomiasteczkowy klimat oraz lekkie i wciągające pióro autorki. To wszystko składa się w tak świetną historię, że z chęcią obejrzałabym dobrze nakręcony film na jej podstawie 🎬🩷.

Jeśli szukacie wymarzonej komedii romantycznej i wprost idealnej na tą jesienną porę. To właśnie ją znaleźliście! Czyta się ją z dużą przyjemnością i naprawdę warto zabrać ją pod koc i przeczytać z kubkiem herbaty w ręku 🍁🍂🛋☕.

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od @[Adres usunięty]nictwo (współpraca reklamowa) 🩷.

Poważny i nie-romantyczna to książka, która albo się uwielbia od pierwszych stron albo nie. Swoim czarnym humorem podbije niejedno serce, a przy tym rozbawi do łez. Choć momentami bywa przewidywalnie to w jakiś wiele sytuacji wydaje się bardzo życiowych.

"W każdej porządnej historii kryje się parę sekretów".

Początek książki przenosi nas dosłownie do innych książek, które znamy bądź kiedyś już czytaliśmy, a nawet widzieliśmy. To jak autorka nie kryje się z tym, że niektóre sytuacje przyrównuje do kultowych scen jest czymś odświeżającym. Bo często łapiemy się na tym, że gdzie to już czytał*m, a tu jest prosto i na temat. Wraz z rozwojem akcji poznajmy główna bohaterkę Florence, której nie sposób nie polubić, a przynajmniej wczuć się w jej sytuację i to jak nie do końca radzi sobie z tym co ją spotkało ale przynajmniej udaje, że próbuje.

"Czasami życie zabiera Cię w niespodziewane miejsca".

Choć sam początek jest lekki, to gdy Florence wraca do rodzinnego miasta, dynamika książki ulega zmianie. Poznajemy kilka sekretów o których nie wiedzieliśmy wcześniej. I poznajemy rodzinę, której nie spotkaliśmy w innych książkach. To jak została pokazana tu żałoba jest czymś zupełnie nowym, innym i dla niektórych z Was na pewno nieco dziwnym. Oczywiście to nie tak, że nie jest wzruszająco czy smutno ale samo postrzeganie pogrzebu i śmierci to zupełnie inny poziom. A humor, żarciki słowne to tylko dopełnienie tej historii.

"To było coś pomiędzy, chwila w czasie, kiedy dwoje ludzi istniało w tym samym momencie w tym samym miejscu we wszechświecie".

Wątek paranormalny w tej historii ma ogromne znaczenie, ale nie chcę Wam psuć odbioru książki i nie zdradzę kto i jak, i dlaczego. Można powiedzieć, że występuje tu lekki slow-burn między dwójką głównych bohaterów ze względu na okoliczności. I to co wydawało nam się pewnikiem od początku, gdzieś po drodze natrafi na życie i inne skutki decyzyjne.

Jednak dzięki Florence jako ghostwriterki mamy wgląd w myśli autora i to jak czasem nieświadomie dla nas może uśmiercić naszego ukochanego bohatera. Jak pisanie potrafi czasem być trudne i wymagające. A z drugiej strony w każdej z tych historii jest cząstka autora.

"Wszystko co umiera, tak naprawdę nigdy nie odchodzi. Na wiele małych sposobów wszystko pozostaje".

Poważny i nie-romantyczna skrywa w sobie wiele wątków, które możemy zobaczyć i u siebie. Historia gdzie rodzina jest niezwykła pod każdym względem, a taka sama dla tych którzy widzą tylko pozory. Fanom romansów ale i wisielczego humoru czy czegoś starego w zupełnie nowym opakowaniu bardzo się spodoba. Już dawno nie śmiałam się tak bardzo a z drugiej strony nie chciałam kończyć książki.

Polecam z całego serca

"Wszystko, co umiera, tak naprawdę nigdy nie odchodzi. Na wiele sposobów wszystko pozostaje."

✒️✒️✒️

Odmieniająca emocje przez wszystkie życiowe przypadki.

Z czułością odzwierciedlająca miłość w każdej jej postaci.

Ukazująca, że śmierć nie zawsze oznacza koniec.

Są takie książki, które chce się pochłonąć na raz, i którymi jednocześnie pragnie się rozkoszować.

Do tych książek niewątpliwie należy "Rozważny i nie-romantyczna" Ashley Poston.

Poznajemy tu Florence. Dziewczyna jest ghostwriterką. Kiedy dowiaduje się, że jej ostatnia książka ma mieć szczęśliwe zakończenie, nie kryje rozczarowania. Odkąd chłopak, którego kochała, oszukał ją i w pewien sposób wykorzystał, ma wrażenie, że jej romantyzm zakończył się wraz z końcem ich związku...

Termin oddania książki zbliża się nieubłaganie...

I wtedy los, jeszcze bardziej z niej drwi.

Jej tato umiera.

A później dowiaduje się o wypadku swojego redaktora.

Wyjeżdża do rodzinnego miasteczka, które opuściła dawno temu, a raczej z niego uciekła. Od tamtej pory nie chciała w nim przebywać, bo każdy uważał ją za dziwaczkę i kłamczuchę. A ona naprawdę miała dar. Potrafiła rozmawiać z duchami. Widziała je. Jednemu z nich pomogła nawet rozwiązać zagadkę jego śmierci. Jednak nikt w to nie wierzył...

Teraz jednak musiała tu przyjechać ze względu na tatę. Pragnęła pomóc w przygotowaniach do pogrzebu, wypełnić jego ostatnią wolę i pożegnać...

Jeszcze niedawno to on zajmował się pochówkami, wszak prowadził Dom Pogrzebowy Było Minęło.

A teraz najbliżsi muszą zrobić to dla niego.

Tutaj, w tym niewielkim miasteczku, u boku swojej rodziny i znajomych, Florence czuje się ważna i kochana. Zaczyna żałować, że decyzji o przyjeździe tutaj, nie podjęła dużo wcześniej. Wie, że już nigdy bowiem nie nadrobi straconego czasu...

"Poważny i nie-romantyczna" to książka, która mnie oczarowała nie tylko okładką, która przyciąga wzrok, ale przede wszystkim fabułą. Ta nieraz zaskakuje, nieraz bawi, ale także nieraz wzrusza, zmuszając do refleksji.

Autorka w wspaniały sposób pokazała bliskość, jaką tworzy rodzina. Pokazała, że życie wcale nie kończy się na śmierci, i, że miłość nie kończy się na jednym zwiazku, czy rozczarowaniu. Ona wciąż jest. Wciąż czeka, aż się otworzy na nią swoje serce.

Florence, chociaż wcale się tego nie spodziewa, ta miłość także czeka. Może nawet jest tuż obok, na wyciągnięcie ręki. Musi tylko ją dostrzec i po nią sięgnąć, a wtedy wszystko się ułoży.

Bo bez miłości, nieważne jakiej (rodzicielskiej, partnerskiej, tej miedzy rodzeństwem...) nic nie ma sensu.

"Poważny i nie-romantyczna" to książka, która pod przykrywką czarnego humoru, kryje wiele ważnych refleksji, wiele morałów.

A dom pogrzebowy i duchy, dodają jej jeszcze większego smaczku, jeszcze większego wydźwięku 👻👻👻

Jesteście ciekawi?

Serdecznie polecam ❤️