Audiobook Pokaż mi, kim jesteś. Chicago. Tom 2 mp3

„Pokaż mi, kim jesteś” to drugi tom serii „Chicago”, który skupia się na historii Williama Reeda i Audrey Evans. Książki Anny Falatyn mają to do siebie, że są jak diamenty. Tak dopracowane i tak dopieszczone, że całość prezentuje się jak piękny diament. Często to mówię i będę mówić, że książki tej autorki zasługują na cały rozgłos tego świata i nie mówię tego dlatego, że to mój patronat – taka jest po prostu prawda i każdy kto czytał się ze mną zgodzi. To, jaki genialny research Ania robi do swoich książek, sprawiając tym samym, że prócz wątku romantycznego jest ciekawe i intrygujące tło fabularne – jest po prostu fenomenalne. Wielbię styl pisania autorki i to, jak płynnie ona pisze. Pochłaniająco od pierwszych stron, momentami zabawnie i tak hipnotyzująco, że nie sposób oderwać się od tekstu. Tu wszystko jest tak genialne, że mi brakuje słów. Fabuła, prócz relacji Williama i Audrey skupia się na kryzysie opioidowym w Stanach Zjednoczonych. Na kryzysie, z którym związany jest koncern farmaceutyczny, którego prezesem jest właśnie William Reed. Ta fabuła i sam nieszablonowy pomysł na nią, jest tak bardzo ciekawy, że ja sama nie mogłam wyjść z podziwu gdy czytałam tą historię. Tutaj aż chce się wiedzieć, co wydarzy się dalej, o co tak naprawdę chodzi i co skrywają dani ludzie. Anna Falatyn podeszła profesjonalnie do sprawy i stworzyła historię, która wyrywa z kapci. Ponadto mamy tu takie motywy jak: enemies to lovers (nasze ulubione), age gap oraz he fall first. Uwierzcie mi – w wykonaniu Ani to jest majstersztyk. William Reed to były lekarz, bardzo dobry chirurg, który po pewnej sytuacji zrezygnował z pracy lekarza na rzecz zostania prezesem koncernu farmaceutycznego. William to ikona. Jeśli miałabym go opisać jednym słowem. Po prostu ikona. Sarkastyczny, władczy, pewny siebie i w jednej chwili potrafiący zwolnić cały zespół swoich ludzi. To też człowiek sprytny, naprawdę mądry i chcący się zemścić na pewnej rudowłosej nieznajomej. To jednocześnie mężczyzna bardzo troskliwy, kochany i wspierający. Tak, właśnie taki ideał stworzyła Ania w swojej książce. Ja przepadłam dla Willa w chwili, w której go poznałam i nie było dla mnie odwrotu. Zakochałam się w jego postaci, rzucającej sarkastyczne teksty (równie ikoniczne jak on sam). A zwłaszcza wtedy, gdy był w swojej roli skupionego lekarza – nie chcecie wiedzieć ile razy piszczałam, serio. Audrey to młoda lekarka, która za wszelką cenę chce zbawić świat i uratować jak najwięcej osób. Dziewczyna nigdy nie miała łatwego życia przez co, na każdym kroku próbuje udowodnić, że nie jest porażką. Jej bliscy, których nie da się nawet nazwać rodziną to potwory, które sprawiły, że Audrey ma tak niską samoocenę i wiarę we własne siły. Mimo tego Audrey to odważna, silna i niezależna kobieta, która jest bardzo zacięta, jeśli chodzi o coś, o co jej zależy. Początkowo poznajemy ją ze strony jej aroganckiej i burzliwej strony, gdy atakuje naszego Willa jajkami. Jednak w kolejnych rozdziałach poznajemy jaka jest naprawdę i ile, niestety przeszła. Nie raz strasznie bolało mnie serce gdy czytałam co musiała znosić. Will i Audrey to bardzo wybuchowy duet. Para, która jest charakternie dość podobna do siebie, co skutkuje ogromną bombą emocjonalną. Mimo, że od początku siebie nienawidzą a Dee wręcz drwi z Willa – oboje czują ogromne przyciąganie, które między nimi jest. Uwielbiam to, że Ania stopniowo poprowadziła ich relację i pokazała jak stopniowo zaczynają sobie ufać. A bardziej jak Dee zaczyna ufać Willowi, gdy sama jest bardzo nie ufna. Oczywiście, nie brakuje tu emocji, pożądania, momentami zbyt silnych uczuć, które im dalej w las – tym są głębsze i mocniejsze. Ich relacja została jak pięknie poprowadzona i przedstawiona, że brakuje mi słów bym mogła opisać mój pełny zachwyt. Są tu również zwroty akcji, które wbijają serce w szybszy rytm i zostawiają w chwili napięcia. Pojawiają się bohaterowie z poprzedniego tomu czyli Zack i Abi oraz Ben i jego ikoniczne „XD”, które sprawiało, że płakałam ze śmiechu. „Pokaż mi, kim jesteś” to niezwykle piękna historia, pokazująca jak silne i ważne potrafi być zaufanie drugiemu człowiekowi. Jak uczucia potrafią zmienić nas samych i jak wygląda walka dobra ze złem. Anna Falatyn po raz kolejny stworzyła historię, dla której przepadło w całości moje serce. Gorąco polecam!💛

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. Ania jest jedną z tych pisarek po których powieści sięgam w ciemno i jeszcze nigdy się nie zawiodłam. Książka "Pokaż mi, kim jesteś" jest drugim tomem serii "Chicago", historię z tego cyklu odpowiadają o innych parach bohaterów, jednak mimo to uważam, że najlepiej czytać je w odpowiedniej kolejności. W książce znajdziemy motyw różnicy wieku oraz enemies to lovers, które ja osobiście bardzo lubię. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się w zawrotnym tempie, ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Chociaż czytałam ją już jakiś czas temu, to nadal pamiętam wszystkie emocje towarzyszące mi podczas lektury. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w świetny sposób wykreowani. To postaci, które nie są idealne, mają swoje wady i zalety, tak jak my popełniają błędy, czy postępują pod wpływem emocji, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach podzielając podobne troski i dylematy moralne. Na kartach powieści mogłam lepiej poznać Williama i Audrey, ich myśli, odczucia, mogłam dowiedzieć się z czym się borykają, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Postać Willa już mocno zaintrygowała mnie w pierwszym tomie serii i byłam ogromnie ciekawa co Ania przygotuje dla tego mężczyzny. Nie ukrywam, że zachowanie Willa czasami działało mi na nerwy, jednak kiedy zagłębiłam się w jego historię, szczególnie tą z jego przeszłości, zrozumiałam dlaczego zachowywał się tak, a nie inaczej. Finalnie ten mężczyzna, wszystkim co robił oraz w jaki sposób reagował na pewne sytuacje całkowicie skradł moje serce. Audrey natomiast od samego początku zaskarbiła sobie moją sympatię, polubiłam ją za zadziorność oraz ogromną empatię. Muszę przyznać, że postrzegałam ją jako taką uroczą, pozytywną "wariatkę", jednak kiedy na jaw zaczęły wychodzić pewne fakty dotyczące przeszłości kobiety, a zarazem wydarzenia, które odcisnęły piętno na jej obecnym życiu, naprawdę mocno mnie to poruszyło, odczuwałam całą paletę skrajnych emocji, głównie tych negatywnych i naprawdę miałam ochotę zrobić krzywdę niektórym bohaterom. Wielokrotnie miałam chęć wejścia do tej książki, żeby przytulić Audrey i zapełnić ją, że od teraz już wszystko będzie dobrze, że już nic jej nie zagraża. Relacja bohaterów została w rewelacyjny sposób zaprezentowana, a motyw od wrogów do kochanków oddany w stu procentach. Od początku dało się wyczuć wyraźne napięcie pomiędzy bohaterami, a ich utarczki słowne, ale także "kawały", które sobie robili wielokrotnie sprawiały, że na mojej twarzy gościł uśmiech. Parę razy zdarzyło mi się jawnie parsknąć śmiechem. Niemniej jednak wszystko między bohaterami toczyło się swoim rytmem, pozwalając Czytelnikowi skupić się na gestach, słowach i odczuciach towarzyszących głównym postaciom. Najbardziej podobały mi się momenty, kiedy Will i Audrey otwierali się przed sobą, zaczynali darzyć zaufaniem oraz dzielili się swoimi obawami i problemami, a także wydarzeniami z ich przeszłości, która jak się okazało była naprawdę trudna, bolesna i wręcz traumatyczna. Ania w rewelacyjny sposób kreśli portrety psychologiczne wszystkich postaci, zmuszając tym samym do głębszych przemyśleń nad złożonością ludzkiej psychiki oraz wartościami jakimi powinniśmy kierować się w życiu. Wątek, który jest tutaj bardzo istotny i który w znaczącym stopniu wpływa na życie bohaterów oraz ich bliskich, to ten związany z kryzysem opioidowymi oraz jego konsekwencjami oraz ten medyczny, związany z pracą w szpitalu. Uważam, że zostały one w szalenie interesujący i prawdziwy sposób nakreślone, co sprawiało, że kolejne strony powieści czytałam z ogromnym zaangażowaniem i mocno bijącym sercem. Autorka naprawdę świetnie buduje napięcie i nie boi się poruszać ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas czy naszych bliskich - mowa o trudnych relacjach rodzinnych, traumie, uzależnieniu od narkotyków, wykorzystywaniu seksualnym, oraz daleko idących manipulacjach, tlamszeniu drugiego człowieka oraz niskim poczuciu własnej wartości. Kiedy już myślałam, że nic więcej mnie w tej historii nie zaskoczy autorka zaczęła wprowadzać tak dużo rewelacyjnych zwrotów akcji, że ja nie mogłam wyjść z podziwu, naprawdę! Cudownie spędziłam czas z tą książką i już nie mogę się doczekać kolejnego tomu z tego cyklu, bo ostatnio z przyjaciół również mocno mnie intryguje! Polecam z całego serca!

Lubicie książki, w których poruszane są rzeczywiste problemy / dramaty dotykające ludzi ? Takie opierajace się na faktach ?

Anna Falatyn zawsze profesjonalnie przygotowuje się do napisania kolejnej książki. Czuć na każdej stronie, że informacje jakie nam przekazuje, nie są wyssane z palca. Tym razem poruszyła temat kryzysu opioidowego i jego konsekwencji.

W 1996 roku gigant farmaceutyczny Perdue Farms, wypuścił na rynek OxyContin i przeprowadził największą kampanię sprzedażową w historii. Nikt nie spodziewał się jak opłakane będą skutki stosowania tego leku. Jak lek może szkodzić ?

Uzależniając.

Można powiedzieć, że wystarczy się nie uzależnić. Ale niestety, niezależnie czy sięgamy po alkohol, papierosy, leki, narkotyki czy np słodycze - jedna osoba nie uzależni się nawet po kilku dawkach, inna już po jednej wpadnie w sidła nałogu. Każdy z nas ma tę tolerancję inną, każdy ma inną podatność na uzależnienia. Nie da się tego przewidzieć, a gdy w grę wchodzi uśmierzenie bólu… Opioidy mają pomóc pacjentom w uśmierzaniu bólu. Jednak tu wszystko wymknęło się spod kontroli…

Zainteresowałam się tym tematem już długo przed wydaniem książki i mimo, że niezależnie o czym pisze Ania, zawsze bez czytania opisu, bez wahania biorę jej książki, tu byłam szczególnie zaciekawiona jak to ugryzie. Jeśli i Was zaintrygował temat kryzysu opioidowego, serdecznie polecam seriale : “Lekomania” i “Zabić ból”.

“Kiedyś też byłem taki jak ty. Miałem misję, chciałem zbawić świat. Wydawało mi się, że walczę ze złem. Gorsza od walki ze śmiercią jest tylko walka z nierównościami i zasadami stworzonymi przez bezduszny system.”

Walka argumentów - lekarka uważająca, że koncerny farmaceutyczne są winne licznym zgonom i uzależnieniom spowodowanym przez opioidy, kontra były lekarz, teraz prezes takowego koncernu, uważający, że nikt na siłę nikogo nie uzależnia, a stosowanie leków wg wskazań lekarza, nie doprowadza do uzależnienia. Jednak mimo logiki jego argumentacji… został obrzucony jajkami…

Audrey poznajemy jako taki żywioł. Kobietę w koszulce ze słonecznikiem, bezpardonowo krytykującą postawę Williama Reeda. Czuć jej siłę, zaś jej cięty język i odwaga, dają nam do zrozumienia, że autorka stworzyła wyrazistą i silną bohaterkę, która się nigdy nie poddaje. Aż ciężko uwierzyć jak krucha i złamana jest w rzeczywistości… Jednak nic nie dzieje się bez powodu. Życie zrzuciło na nią zbyt wiele, a wyjątkowo ciężko unieść taki bagaż samodzielnie.

William to dumny, uparty i niezłomny mężczyzna. Z nikim się nie patyczkuje, takie jak ona w mig wykończyłby konkretnym pozwem i … nawet takowy dla niej przygotował z pomocą pewnej bohaterki poprzedniej serii naszej utalentowanej autorki. Jednak od początku ma do niej słabość. Dlaczego ?

“Stałem się opiekunem Katastrofy. Są na to jakieś dofinansowania ?”

Ich spotkania to jak starcia dwóch żywiołów. Jednak z każdym kolejnym, emocje szalejące pomiędzy tą dwójką, zmieniają charakter. Niby stają się spokojniejsi ale zarazem ogień płonie coraz silniej. I chęć walki ze Słoneczkiem zmienia się w chęć otoczenia ją opieką, której kobieta tak bardzo potrzebuje. Kto ją skrzywdził ? Czego doświadczyła w swoim życiu ? Jak skrywane przez nią tajemnice wpłyną na tę znajomość ?

“William był przede wszystkim brutalnie szczery i prawdziwy, czego nie można było powiedzieć o Audrey. Ona grała i udawała kogoś, kim nie jest. Przede wszystkim udawała, że żyje i jest szczęśliwa.”

Mój wstęp mógł zasugerować, że to wręcz jakiś reportaż. Jednak tę książkę ma w sobie wiele wątków - ten właśnie medyczny o aferze opioidowej i oczywisty miłosny z różnicą wieku. Prócz tego mamy dramaty bohaterów, które poruszają tematy polityczne, molestowanie, traumy z jakimi borykają się i Audrey i William. To wszystko wyzwala ogrom emocji, czyta się tę historię z zapartym tchem i wbrew pozorom, nie raz z uśmiechem na twarzy.

Jeśli czytaliście, a mam nadzieję, że tak, pierwszy tom serii Chicago, wiecie jak potrafi rozbawić trio przyjaciół - Zack, Ben i William. Do tego to jak wybitnie dokuczają sobie Will i Audrey - no coś niesamowitego, można wręcz płakać ze śmiechu. Nie brak psikusów czy złośliwości na temat wieku Willa. Podziwiałam opanowanie i spokój jego pracownika - Banksa. Facet chyba wytrzymując z Willem zasłużył na osobną historię ? Aniu, co Ty na to ?

Tyle ważnych kwestii i tematów, autorka zwinnie połączyła w niepowtarzalną historię dwojga poranionych przez życie ludzi, którzy mogą nawzajem otworzyć sobie drzwi do lepszego jutra.

Bardzo podobało mi się to jak Anna Falatyn przedstawiła samą tematykę tych uzależnień. Pokazała pewnego rodzaju błędne koło w jakie popadło społeczeństwo. Z pozoru wydaje się, że logicznym rozwiązaniem jest wstrzymanie produkcji opioidów. Ale jak bez nich będą funkcjonować np chorzy na nowotwory ? Czemu osoby, które stosują je do tego do czego są rzeczywiście przeznaczone, mają cierpieć bo inni tych leków nadużywali i popadli w nałóg ? A nawet jak produkcja zostałaby wstrzymana, to do ludzi trafia ich wiele z nielegalnych źródeł - czy nie na tym trzeba rzeczywiście się skupić ? I tu wkraczamy na tematy polityczne - jak rząd dba o uzależnionych, jak im pomaga ? Pozornie…

Warto sięgnąć po tę książkę, bo lista jej zalet nie ma końca i jeśli lubicie książki konkretne, pobudzające do myślenia, pozostające długo w pamięci, to jest coś dla Was. Ja lubię jak czytając pozornie zwykły romans, kryminał czy thriller, czegoś się tak przy okazji nauczę, przyswoje jakieś cenne informacje. Ta zdecydowanie ma to w sobie. Mistrzostwo po prostu. Polecam z całego serducha.

Dziękuję już tradycyjnie, za egzemplarz do recenzji.

Sięganie po kolejną nową historię to dla mnie zawsze ekscytująca przygoda, bo w zasadzie nigdy nie wiemy, co tam może się skrywać. Każda książka już na samym początku ma ogromny potencjał, który może przerodzić się w kolejne świetne odkrycie, zapewniające nie tylko dobrą rozrywkę, ale także możemy odkryć w niej jakąś cząstkę nas samych. I tak się właśnie składa, że mam dla Was coś naprawdę dobrego! Taką prawdziwą najprawdziwszą czytelniczą perełkę i w zasadzie na tym mogłabym skończyć moją opinię, ale to dla Was chyba troszeczkę za mało, prawda?

Otóż moi Kochani, o twórczości pani Ani pisałam już nie jedno i prawdę powiedziawszy, nie wiem już, jakich innych słów mogłabym jeszcze użyć. Autorka po raz kolejny zachwyciła mnie wykreowaną historią, to nie jest słodki romansik, który z łatwością wpadnie do naszej głowy, by za krótki moment z niej wylecieć. To kolejna słodko-gorzka opowieść o trudnych doświadczeniach, życiowych potknięciach, o toksycznej rodzinie, wykorzystywaniu słabszych i żerowaniu na ich niskiej samoocenie, o ogólnym problemie z opioidami, ale również znajdziemy w niej piękne kiełkujące uczucie, walkę ze swoimi demonami z przeszłości, o sile przyjaźni i wsparciu oraz tak istotnym zrozumieniu. Na dodatek wszystko to jest okraszone nieprzeciętnym humorem (no pieczony kurczak tu zdecydowanie wymiata) i elektryzującymi gorącymi momentami, które napisane są ze smakiem i wyczuciem, a nie z wyuzdaniem dominującym przez większość książki. Gdybym miała wybrać czy bardziej polubiłam Audrey, czy Williama to szczerze nie umiałabym tego zrobić. Pan prezes wielkiego koncernu farmaceutycznego znalazł sobie miejsce w moim czytelniczym serduchu, ale młoda lekarka również tam jest. Ta para pasuje do siebie jak żadna inna. Od początku wyczuwało się tę niechęć, ale także to nieuchwytne coś, co spowodowało, że wrogowie stali się dla siebie czymś znaczenie większym, mimo różnicy wieku. Pani Aniu ponownie gratuluję nie tylko samego pomysłu, ale również jego realizacji. Pani pióro charakteryzuje się genialnym przygotowaniem, to widać i czuć, że wszystkie potrzebne dane do zarysowania tła nie są wymyślone czy potraktowane po łebkach, to rzetelne sprawdzenie i zagłębienie się w temat. Doskonale Pani wie, o czym pisze i wiem, że każda kolejna książka również taka będzie bez względu na poruszony temat. A i zapomniałam, uważajcie, bo „Pokaż mi, kim jesteś” należy do nieodkładających się lektur i istnieje duże prawdopodobieństwo, że wciągniecie ją na raz. Ja polecam ją z całego serca. Buziaki.

Za egzemplarz do recenzji bardzo dziękuję autorce oraz Wydawnictwu NieZwykłemu.

Kwiaty to jeden z elementów, który łączy jednotomowe historie Anny Falatyn w serię "Chicago" i uwielbiam to!

Jeśli już czytaliście, to wiecie, jak cudowną książką była "Przypomnij mi, kim byłeś". Wyobraźcie więc sobie, jak dobra musi być "Pokaż mi, kim jesteś", skoro spodobała mi się jeszcze bardziej!😁

Autorka po raz kolejny udowodniła, że nieważne, co napisze, będzie to świetne.

"– Ja cię kocham, czy to wystarczy?"

Tym razem poznajemy bliżej Willa - kolejnego z trójki przyjaciół, który jest właścicielem jednego z koncernów farmaceutycznych. Ze względu na duże problemy z uzależnieniem od opioidów w Stanach, producent leków nie ma ostatnio łatwo, a jedna z aktywistek dość mocno zachodzi mu za skórę.

Rudowłosa piękność to młoda lekarka, która hobbystycznie obrzuca Willa jajkami, choć wkrótce ich znajomość wejdzie na nieco inny poziom. 😉

Oboje jednak mają za sobą trudną przeszłość, a także inne sekrety, które mogą sporo namącić w ich świeżej i wyjątkowej relacji.

Jakie konsekwencje ich czekają?

To dla mnie zdecydowanie za dużo. No ileż można tworzyć tych pięknych postaci?! William dla Audrey nie jest po prostu facetem, nie jest nawet ideałem. On jest dosłownie jej ratunkiem. Ale to nie na jego kreacji się skupię, bo to postać dziewczyny wzbudziła we mnie największe emocje.

To, co przeszła, to, jak sobie ze wszystkim radzi i co musiała i musi przeżywać sprawia, że mam ochotę krzyczeć. Dla niej i za nią.🥺

Znosiła lata różnego rodzaju upokorzeń, nieprzepracowanego smutku i cierpienia po cichu, aż zjawił się ktoś, kto pomógł jej wydobyć z niej głos.

Bardzo mnie ta historia poruszyła, naprawdę nie nastawiajcie się na jedynie słodki romans, bo będzie tu o wiele, wiele więcej.

Ja zakochałam się w niej bez pamięci, aż ciężko mi to ubrać w słowa. 🤷🏼‍♀️

Niewiele osób potrafi tak dobrze łączyć romans z trudnymi, wręcz traumatycznymi tematami, a przynajmniej zrobić to tak, aby nie wyszło śmiesznie. Na szczęście są takie osoby i historia Willa i Audrey o tym przypomina.

Zaczyna się nawet zabawnie, choć już od początku ociera się o temat uzależnień. To jednak, co dzieje się później, czego dowiadujemy się na temat tej dwójki bohaterów i jacy dla siebie będą sprawi, że wszystko inne zniknie.

Jasne, będą tu kochane przez wszystkie romansiary wątki, jak age gap, enemies to lovers itd., ale zaręczam, że stracą one na znaczeniu, kiedy między Willem i jego Katastrofą pojawi się TO.💛

Mam nadzieję, że już znacie książki autorki, naprawdę każda jest wspaniała, ale jeśli jakimś cudem jeszcze nie trafiliście na jej nazwisko, to gorąco zachęcam do czytania i w sumie zazdroszczę, że jeszcze tyle emocji przed Wami.🥰

"Przypomnij mi, kim byłeś" i "Pokaż mi, kim jesteś" to dwie różne historie, o różnych bohaterach i z różnymi problemami, ale łączy je kilka rzeczy. Obie dzieją się w Chicago, w obu znajdziecie motyw różnicy wieku, obie będą łamać Wasze serca i składać je na nowo, w obu będzie fenomenalnie zrobiony research. Obie też poruszają bardzo ciekawe tematy, w drugim tomie jest to właśnie kryzys opioidowy, który zbiera w ostatnich latach potężne żniwa. W obu dostaniecie piękną i bolesną opowieść, ale też nieco zabawnych momentów, mnóstwo chemii i piękną miłość, która wygrywa ze wszystkim. 🥰

Kocham, kocham, kocham, polecam najmocniej! 9/10