Audiobook Pierwszy bandzior mp3

Główną bohaterką "Pierwszego bandziora" Mirandy July jest Cheryl. To singielka, kobieta 40+, ma w miarę poukładane życie. Walczy z globusem tzw. rosnącą gulą w gardle. Wszystko się zmienia gdy pewnego razu do Cheryl wprowadza się młodziutka Clee. Z początku nie mogą się ze sobą dogadać. Clee jest przeciwieństwem Cheryl. Ich relacja jest co najmniej dziwna. Gdy okazuje się, że Clee jest w ciąży, Cheryl zaczyna jej pomagać. Po porodzie opiekuje się dzieckiem. Clee wyprowadza się, zostawiając dziecko Cheryl.

Lektura jest nietypowa, nieprzewidywalna i fascynująca.

[Adres usunięty]

"Pierwszy bandzior" - nie mogłam pominąć tegoż jakże intrygującego tytułu, nie mogłam przejść obok tak prostej, jednokolorowej i niejako tajemniczej okładki, i nie mogłam zwyczajnie nie zaznajomić się z pierwszą książką autorki ukazaną na polskim rynku wydawniczym. Ponadto nie mogłam nie poznać opowieści, której pochlebne recenzje wyskakiwały prawie każdego dnia na monitorze mego laptopa. Musiałam sięgnąć po tę powieść, uzyskać odpowiedź na nurtujące mnie zasadnicze pytanie: Kim bądź czym jest tytułowy pierwszy bandzior? Zapragnęłam dowiedzieć się, jaką historię skrywa ów utwór i co tak naprawdę postanowiła przekazać przez niego Miranda July. Chciałam posiąść tę wiedzę i przekonać się, czy i na mnie owa lektura wywrze pozytywne wrażenie. A nade wszystko, czy mnie do siebie przekona... I cóż... Spędziłam z tą książką prawie sześć dni, i mogę rzec jedno... Było to najbardziej osobliwe, nietypowe i najdziwniejsze spotkanie w moim dotychczasowym życiu... Dlaczego? Zapraszam na moją opinię.

Miranda July urodziła się w Vermont, obecnie mieszka w Los Angeles. Jest twórczynią filmów, artystką i pisarką. Jej filmy zdobyły nagrodę specjalną jury na Sundance Film Festival i cztery nagrody na festiwalu w Cannes, w tym Złotą Kamerę. Proza July ukazywała się na łamach "The Paris Review", "Harper's" i "New Yorkera", a jej zbiór opowiadań No One Belongs Here More Than You (2007) został nagrodzony Frank O'Connor International Short Story Award i opublikowany w dwudziestu trzech krajach. Pierwszy bandzior, wydany dotąd w ponad dwudziestu krajach, to pierwsza książka jej autorstwa, która ukazuje się po polsku. (źródło: okładka książki)

Cheryl Glickman to czterdziestotrzyletnia samotna kobieta, menedżerka w firmie zajmującej się tworzeniem DVD z ćwiczeniami fizycznymi i kursami samoobrony. To walcząca z natręctwami pedantka mieszkająca sama w domu w Los Angeles, zakochana w starszym o kilkanaście lat mężczyźnie o imieniu Phillip, z którym, jak twierdzi znają się od poprzednich wcieleń. To cierpiąca na globus hystericus (gula w gardle) pacjentka chromoterapeuty, który przepisał jej esencjonalny płyn o czerwonym zabarwieniu przeznaczony do picia każdego poranka. Ale gdy ten nie pomaga, Cheryl udaje się na terapię do psychologa klinicznego, którym okazuje się recepcjonistka znanego doktora. Leczenie przyjmuje zupełnie inny kierunek, dość ciekawy zresztą... Tymczasem szefowie Cheryl zwracają się do niej z prośbą o gościnę dla ich jedynej córki Clee. Kobieta zgadza się, w sumie nie dano jej wyboru. Nie spodziewa się, że przestąpienie progu jej mieszkania przez młodą dziewczynę zburzy jej dotąd poukładany i w miarę stabilny świat. Co więcej, że odmieni życie ich obu...

Dziwna - to pierwsze słowo, które nasuwa się zarówno w trakcie lektury "Pierwszego bandziora", jak i tuż po odłożeniu jego na półkę. Z czasem pojawiają się w głowie inne przymioty odnoszące się do tej jakże zawiłej, niekiedy chaotycznej, a momentami nawet męczącej powieści. Niepojęta, przyjmująca znamiona anormalnej, oryginalna, nieszablonowa, świeża i stanowiąca mieszaninę rozmaitych, często trudnych do zdefiniowania odczuć. Historia ta będąca nieoczywistą, nierzadko niejasną, sprawiającą wrażenie niemożliwej, przepełniona jest fragmentami absurdalnymi, refleksyjnymi, nieapetycznymi, a co zaskakujące - nawet poruszającymi. Zdecydowanie budzi ambiwalentne uczucia, najpierw pochłania, aby potem do siebie zrazić, po czym ponownie absorbuje i zaprząta myśli, aby następnie przeżuć, zniechęcić i wypluć. Przeważająca część książki jest totalnym rollercoasterem, człowiek pragnie dalej podążać wyznaczonym torem i poddać się serwowanym emocjom, a jednocześnie marzy o tym, aby się czym prędzej wydostać z tej niebywale gwałtownej i nade wszystko nieobliczalnej karuzeli. Problem w tym, że jeśli przerwie, to nie dowie się, jakiego nieprzewidywalnego i niewyjaśnionego w pełni przeżycia doświadczy na końcu. A zakończenie poniekąd zaskakuje, pozostawiając w niedosycie i zadumie, a co najważniejsze - w niepewności, pogmatwaniu, niejednoznaczności i z nowo zrodzonymi pytaniami, z tymże na co poniektóre odpowiedzi przychodzą po pewnym czasie, a na inne wcale.

Historia ujęta w powieści Mirandy July jest bezapelacyjnie zagmatwana i niespójna emocjonalnie, co zaburza spokój i z pewnością nie wprawia w stan relaksacyjny. Albowiem opowieść ta to jedno wielkie zawirowanie fabularne, uczuciowe, intelektualne. To kompozycja nostalgii, niezrozumienia, zniesmaczenia, dezaprobaty, ale również kontemplacji, skupienia, uwagi oraz wahania nastrojów, które w pewnym momencie było nie do zniesienia. Czytać czy odłożyć? Kontynuować czy się pożegnać i zapomnieć? Oto pytania, które towarzyszą przez prawie trzysta trzydzieści sześć stron tejże publikacji. Coś jednak do niej przyciąga, to coś nie pozwala się z nią rozstać, wyzwala swego rodzaju napięcie i chęć trwania przy niej i z nią do samego końca. To coś sprawia, że co kilkanaście kartek milion razy zmienia się decyzję co do dalszego "smakowania" owej powieści. A co to jest? Poza ciekawością rozwiązania losów pojedynczych jednostek i ogromną dawką przeróżnych emocji, to pióro autorki intryguje najbardziej. Jej specyficzny, bezpośredni i prostolinijny język otulony gdzieniegdzie humorem i ironią, niekiedy przyjmujący niezbyt delikatną barwę (czasem wręcz odpychającą), a nade wszystko niebywale inteligentny i świadomy. To bez wątpienia największy atut "Pierwszego bandziora".

Zaletą są również dobrze wykreowane postacie, jakże barwne, różniące się między innymi pod względem wieku, mentalności, stylu życia, statusu materialnego oraz poglądów. Aczkolwiek jest coś, co łączy wszystkich bohaterów. Są zagubieni, niepewni siebie, wrażliwi na swój sposób, lękliwi, zamknięci w swym wewnętrznym świecie, do którego nie chcą nikogo wpuścić z obawy przed zranieniem, porzuceniem, stłamszeniem i zakłóceniem ich przyszłych wyobrażeń. Każda z przedstawionych w powieści osób zmaga się ze swymi słabościami, prowadzi walkę z samą sobą, nie wyjawia głęboko skrywanych uczuć, nie uzewnętrznia się, ucieka przed przyszłością, często żyje złudzeniami, próbuje się dopasować i podążać drogą wyznaczoną przez życie. Zadręcza się, gromadzi w sobie spory pokład myśli, koncentruje aż nadto na rozterkach, analizuje, wypiera to, co według niej jest niewygodne i niedobre. A przede wszystkim poszukuje siebie, swej tożsamości, swego ja schowanego gdzieś na dnie, swojej ścieżki życiowej prowadzącej do wyzwolenia i spełnienia, a być może nawet oczyszczenia. Każda z ukazanych istot ma swój dziwny, niepowtarzalny i poukładany świat, który z czasem zakłócony powoduje całkowite jego przewartościowanie. Cheryl - kobieta uległa, próbująca zwalczyć globus, prowadząca ciche rozmowy z Kubelkiem Bondy'm na pewnym etapie odkrywa swoje pragnienie, powołanie... Bezpośredni i szczery Phillip marzy o dowartościowaniu swojej osoby, i nie tylko... A młoda, niezbyt ambitna i niezdecydowana Clee po prostu szuka... Celu, kierunku, siebie...

"Pierwszy bandzior" to niesztampowa, dziwaczna, nietypowa i niesamowicie refleksyjna powieść, którą na pewno specyfika fabularna i stylistyczna oraz zaprezentowany punkt widzenia na określone aspekty ludzkie wyróżnia spośród wielu tytułów ukazanych na polskim rynku wydawniczym. Owa historia wydaje się nierealna, niewyobrażalna, niezwykle trudno jest przedłożyć sobie ją na rzeczywistość. Pochyla się nad istotą problemów emocjonalnych człowieka, jego zamknięcia się w kokonie wewnętrznym pełnym bólu, cierpienia, obaw, myśli, poszukiwań, marzeń i pragnień. Problemów, których często nie przyjmuje się do wiadomości, które czasem bywają nieznane - a może są znane, tylko niezauważalne? Może wystarczyłoby dostrzec, zajrzeć głębiej, pomóc? To powieść, która włada myślami, która szczelnie osadza się w głowie bez możliwości wydostania się, która zmienia spojrzenie na wiele elementów ludzkiego życia. I w której każdy czytelnik odnajdzie jakąś cząstkę siebie...

Cheryl jest samotną czterdziestotrzyletnią kobietą wiecznie zestresowaną. W tajemnicy fantazjuje o swoim koledze z pracy. Jej poukładane życie zaczyna się zmieniać, gdy zgadza się żeby Clee córka jej szefów zamieszkała u niej dopóki nie znajdzie pracy i mieszkania. Cheryl na początku nie może dogadać się z Clee, jednak dziewczyna w niekonwencjonalny sposób lepiej niż terapeuta pomaga zwalczyć Cheryl nerwowość. Gdy okazuje się ze Clee jest w ciąży Cheryl zaczyna jej pomagać. Dziewczyna chce oddać dziecko do adopcji, jednak po porodzie zmienia zdanie. Gdy dziecko jest już w domu zajmuje się nim tylko Cheryl, po pewnym czasie Clee wyprowadza się od kobiety zostawiając jej dziecko, co zmienia bardzo jej życie.

Powieść ta jest jest jak najbardziej szczera, prawdziwa i na czasie. Mamy pookładane życie i nie chcemy go zmieniać, jednak wystarczy jedna osoba bądź zdarzenie i wszystko nabiera innego znaczenia. Autorka ukazuje nam walkę ze swoimi kompleksami, chęć odnalezienia samego siebie i swojego miejsca w życiu. Bohaterka powieści walczy z nerwica, która objawia się u niej poprzez Globus Hystericus – tzw rosnąca gula w gardle. Niespodziewane pojawienie się w jej życiu młodej, pięknej blondynki pomaga jej w przezwyciężeniu nerwowości. Książka o pragnieniach skrywanych w sobie, czy jeśli w końcu zaczniemy robić to co pragniemy to czy nasze życie zmieni się na lepsze. Czy odważymy się zaryzykować i zacząć korzystać z życia? Trudno oderwać się od tak dobrej książki, myślę ze prawie każda osoba czytająca powieść będzie się po części utożsamiała z Cheryl, sympatyczną choć zakręconą poszukiwaczka swojego szczęścia. Książka zachwyca a nawet trochę przeraza swoją szczerością na temat życia i pragnień.

[Adres usunięty]

Doświadczyliście kiedyś jazdy kolejką górską? Taką prawdziwą, ogromną, która wywracała do góry nogami Wasz żołądek w kilka sekund po starcie? Mam na myśli kolejkę, która zwalnia na podjeździe, by za chwilę z impetem prasnąć w dół, wywołując wrażenie, że to już na pewno koniec Waszego żywota? Jeśli tak, to nie zazdroszczę – ja boję się wszystkiego, co pędzi w zawrotnym tempie, wywraca mną na wszystkie strony i sprawia, że czuję się jak szmaciana lalka. Zarówno takim jak ja – bojącym się wysokości, gwałtownych zawrotów, stroniącym od wesołych miasteczek oraz takim, którzy uwielbiają roller coastery, mogę polecić niespokojny, pełen emocji czas z Mirandą July i jej „Pierwszym bandziorem”. Wrażenia podobne, choć dla mnie o wiele bardziej przystępne, bo… przepraszam za wyrażenie – aż tak bardzo nie trzęsie tyłkiem w powietrzu.

Muszę przyznać, że młode stażem wydawnictwo, jakim jest Wydawnictwo Pauza, zrobiło mi wielkie „kuku”. Zrównało z ziemią moje przekonanie, że książki mogą mną wstrząsnąć, ale nigdy nie pokonają mnie swoją treścią. Wystarczyły trzy wieczory, żeby „Pierwszy bandzior” zszargał moją opinię o sobie samej.

„Ile czasu spędzasz na noszeniu przedmiotów w tę i we w tę? Zanim zabierzesz jakąś rzecz z miejsca, w którym żyje, pamiętaj, że trzeba będzie ją potem odnieść. Czy naprawdę warto? Nie możesz czytać książki tuż przy regale, trzymając palec w miejscu, na które ją odłożysz? A jeszcze lepiej: nie czytać. Jeśli jednak coś niesiesz, postaraj się zabrać wszystko, co potencjalnie musi przemieścić się w tę samą stronę. Uzupełniasz mydło w łazience? Możesz poczekać, aż wyschną ręczniki, i wtedy zanieść obie rzeczy razem. Do tego czasu mydło postoi na suszarce. I spróbuj nie składać ręczników, dopóki nie będziesz musiał iść do toalety”.

Cheryl Glickman jest samotną kobietą w wieku określanym jako „średni”. Cierpi na nerwicę natręctw, objawiającą się napadami „globus histericus”, która ma zostać wyleczona za pomocą koloroterapii. Pracuje jako „prawie” członek zarządu firmy zajmującej się produkcją filmów DVD z aerobikiem połączonym z elementami technik walki. Jej życie to miotanie się między rzeczywistością a marzeniami o tym, jak mogłoby być. Tutaj absurd goni absurd, pokazując, w jakich absurdach żyjemy. To napisane jest w taki sposób, że czytelnik nie do końca jest w stanie zorientować się, czy to wszystko, co dzieje się z bohaterką, to rzeczywistość czy po prostu pastisz, żart, a może chory wymysł autorki. Właściwie dość długo nie dostajemy odpowiedzi na to pytanie, dlatego lektura „Pierwszego bandziora” to prawdziwe czytelnicze wyzwanie. Jednak mogę Wam zdradzić jedną tajemnicę – za ten kołowrót, który pisarka funduje, finalnie każdego spotka nagroda. Choć początkowo wydaje się, że nie do końca wiadomo, o czym Miranda July tak zawzięcie prawi, w końcu dociera do nas, że te wszystkie niedorzeczności, których bohaterką bądź autorką jest Cheryl, to tak naprawdę próba odnalezienia swojego prawdziwego „ja”, wyjścia ze skorupy czy też społecznie narzuconych ról. To niedosłownie wykrzyczana prośba o to, by być kochanym i akceptowanym. Glickman nie jest w tym wszystkim sama, bowiem July wprowadza do poukładanego życia Cheryl młodą, nieokrzesaną, flejtuchowatą Clee wraz z jej permanentną grzybicą na stopach oraz umiłowaniem do siedzenia na kanapie i oglądania telewizji. W ten sposób pokazuje nam konfrontację idealnego świata z realną egzystencją, czego następstwem jest konieczność zrozumienia inności, zmierzenia się ze swoimi lękami i szczelnie ukrytymi pragnieniami.

Doświadczanie tej historii wywołuje gęsią skórkę. Zabawne sceny przeplatane są takimi, które mogą zostać przez niektórych uznane niemalże za obrazoburcze. To opowieść pełna fantazji, seksu i przemocy. Trzeba przyznać – bardzo abstrakcyjna. Jednak czy o wszystkim trzeba pisać wprost? Czy wszystko musi być podane na tacy? July udowadnia, że nie trzeba pisać dosłownie, żeby przemycić bardzo ważne treści, nie trzeba epatować wyznaniami, żeby wywołać skraje emocje.

Choć na pierwszy rzut oka Cheryl wydaje się postacią po prostu zabawną, o tyle przy bliższym poznaniu okazuje się, jak wiele z tej jej, wywołującej najczęściej uśmiech, postawy możemy odnaleźć w sobie. I wtedy już nie jest tak śmiesznie. Wtedy dotykamy istoty rzeczy, a to nie każdemu może się spodobać.

Ciężko mi powiedzieć, czy ta książka jest dla Ciebie. To zależy od tego, czy masz w sobie wystarczająco dużo odwagi. Nie zdecyduję. Ty zdecyduj.

Cheryl Glickman jest niezwykle znerwicowaną czterdziestotrzylatką, która panicznie boi się chaotycznego życia. Kobieta opracowała specjalny system, mający pomóc jej uporządkować i trzymać w ryzach swoją codzienność. Jej życie jest starannie zaplanowane, nie ma w nim miejsca na żadne niespodzianki, które mogłyby ją zirytować. Ten absurdalny porządek i wieloletni spokój zostają totalnie zakłócone. Cheryl pracuje w firmie produkującej materiały instruktażowe dotyczące samoobrony. Na prośbę swoich szefów zgodziła się przyjąć pod swój dach dwudziestojednoletnią Clee. Dziewczyna jest arogancka, samolubna i leniwa. Cheryl nie była przygotowana na ten tajfun i nowa sytuacja jest dla niej nie lada wyzwaniem.

Nie czytałam jeszcze czegoś takiego. Nawet czegoś zbliżonego do tego dzieła. To całkowicie pokręcona, a zarazem fascynująca książka. Fabuła opiewa w absurdy i totalną abstrakcję. Autorka w dużej mierze skupia się na odizolowanej głównej bohaterce, która nawet nie zdaje sobie sprawy jak potrzebuje miłości i obecności drugiej osoby. Lwia część treści rozprawia o tym, co się znajduje w głowie Cheryl, co jest w stanie wykreować jej umysł. Podczas lektury towarzyszy nam wiele skrajnie odmiennych uczuć. Istotną kwestią jest zwrócenie uwagi na stereotypów, które są tak wszechobecne. Jest to naprawdę wartościowa lektura, która staje się jeszcze cenniejsza przy powtórnym czytaniu. Miranda July posługuje się przystępnym językiem i gdy tylko wgryziemy się w treść, to staje się ona autentycznie porywająca. Czegoś w tym stylu na pewno nie mieliście jeszcze okazji czytać.