Audiobook Nieoswojone ptaki mp3

W moim odczuciu klasyka literatury polskiej jest bardzo niedoceniana. Też mamy się czym pochwalić. Książki Rodziewiczówny nie są typowo martyrologiczne, nie są typowe do tych, które czytało się i czyta w szkołach. One są o życiu codziennym, o trudach życia na wsi, ale i o życiu w mieście (jednak częściej w tym negatywnym kontekście). Często są o silnych kobietach, o tym że poradzą sobie ze wszystkim.

„Nieoswojone ptaki” też nie wychodzą poza te ramy. Powieść jest krótka, ale wywołuje wiele emocji. To historia o wyborach podejmowanych pod wpływem serca (niejednokrotnie błędnych, jak się później okazuje), o ponoszeniu konsekwencji za swoje czyny. To też historia o zadośćuczynieniu i przebaczeniu oraz o tym, że ciężka praca i uczciwe życie uszlachetnia.

Ciężko we współczesnych książkach szukać tych wzniosłych wartości, tej głębi. Wszystko jest raczej powierzchowne lub szokujące. A gdzie miejsce na to, co dobre i stare, na to czym kierowali się nasi przodkowie.

Jak dobrze, że jest powrót do takich powieści. Może w świecie, gdzie wszystko krzyczy i staje na głowie taki cichy głos starych, dobrych wartości zostanie usłyszany?

🕊 „𝓝𝓲𝓮𝓸𝓼𝔀𝓸𝓳𝓸𝓷𝓮 𝓹𝓽𝓪𝓴𝓲” 𝓜𝓪𝓻𝓲𝓪 𝓡𝓸𝓭𝔃𝓲𝓮𝔀𝓲𝓬𝔃𝓸́𝔀𝓷𝓪🕊

▪𝗥𝗘𝗖𝗘𝗡𝗭𝗝𝗔 ▪

Z twórczością Marii Rodziewiczównej miałam styczność dopiero przy lekturze „Nieoswojone ptaki”. Zawsze gdy sięgam po książki nowych autorów, z którymi jeszcze nie miałam styczności, odczuwam ten dreszczyk niepokoju, że może nie polubię się ze stylem pisania bądź sama historia okaże się dla mnie nudna. I jak się ucieszyłam, gdy „Nieoswojone ptaki” wciągnęła mnie do tego stopnia, że nie mogłam się oderwać i musiałam przewrócić tę ostatnią kartkę, by wrócić do rzeczywistości. ✨

🕊Poznajemy Tolę - dziewczynka jest wychowywana przez stryja w otoczeniu natury z dala od zgiełku miasta i ludzi. Gdy dorasta poznaje pewnego mężczyznę - Jana, który jest malarzem i bawidamkiem. Tola i Jan bardzo szybko się w sobie zakochują i pomimo ostrzeżeń stryja biorą ślub. Niestety uczucie pomiędzy nimi szybko wygasa, a miłość, która miała być dla Toli wszystkim stała się najgorszym koszmarem. 🕊

Książka dzieje się w czasach, kiedy to mężczyzna sprawował całkowitą władzę nad kobietą. Na rozwód tylko on mógł wyrazić zgodę, a kobieta pomimo, że przeżywała w małżeństwie koszmar, nie mogła odejść bez jego zgody. Trudna tematyka, jednak została poruszona dobrych kilkanaście lat temu, a na dzisiejsze czasy jest równie aktualna, z tym, że kobiety mają więcej praw. Wiele razy miałam ochotę rzucić tą książką o ziemię przez tę niesprawiedliwość jaka spotkała Tolę, która nie mogła sama o sobie decydować.

Podczas lektury „Nieoswojone ptaki” obserwujemy zmiany jakie zachodzą w Toli. Gdzie z młodej i naiwnej dziewczynki, staje się kobietą, która umie o siebie zadbać. Oczywiście dzieje się to również dzięki pomocy innych kobiet, jednak siła walki, jaka miała w sobie kobieta pomogła jej stawić czoło swoim demonom. Stała się dobrą matka, znalazła pracę i powoli odzyskiwała swój blask. ✨

Krótka opowieść, ale jakże treściwa. Autorka zawarła w niej tyle, by poruszyć serce czytelnika i po skończonej lekturze podsunąć trochę tematów do refleksji. 🌿

Szkoda, że autorka postawiła na otwarte zakończenie. Do końca nie wiemy jak dalej potoczyły się losy bohaterów, a nie ukrywam, że bardzo chciałabym to wiedzieć. Pozostaje we mnie iskierka nadziei, że wszystko dobrze się u nich ułożyło.

Ta powieść nie jest przekoloryzowana odbiera się ją bardzo osobiście, można nawet pomyśleć, że tą historię stworzyło samo życie.  Uświadamia, jak życie potrafi dać w kość odbierając nadzieję na lepsze jutro. Mimo iż książka opowiada o tematach trudnych i rani wiele osób. Ja po prostu uwielbiam tę książkę! Za jej cudowną, nieskomplikowaną, nieprzekombinowaną fabułę. Ale również za to, jak wiele skrajnych emocji we mnie wywołała.

Niespełniona miłość w powieściach wzbudza smutek, a ta, która znajduje swój szczęśliwy koniec powoduje wzruszenie i uśmiech.

Tylko czym jest ten koniec? Zazwyczaj w powieściach romantycznych zawarciem małżeństwa, a jak dobrze wiemy w prawdziwym życiu jest to dopiero początek nowego etapu. I właśnie tę drogę postanowiła ukazać w „Nieoswojonych ptakach” Maria Rodziewiczówna, która skupia się na losach młodego małżeństwa, które zostało zawarte z miłości, ale życie po ślubie nie spełnia ich oczekiwań.

Antonina wychowana bez ograniczeń i obowiązków przez wujka na spokojnej wsi, boleśnie doświadcza niewygód miasta oraz obowiązków młodej mamy i żony. Jan jest artystą, który bez zastanowienia postanowił zdobyć serce Toli i obiecując jej opływanie w materialne dostatki przecenił swoje możliwości. Też nie zdawał sobie sprawy, jak mocno na jego twórczą swobodę wpłynie rodzina. Oczekiwania obojga rozbiegły się z rzeczywistością, a skłóconym rodzicom przygląda się mała Janka.

Gdy dochodzi do rozstania, możemy obserwować drogę Antoniny, która pokazuje kobiecą siłę w zmierzeniu się z trudami dnia codziennego. Na swojej drodze spotyka życzliwe osoby, które chcą jej pomóc, a przede wszystkim pokazać ile satysfakcji może przynieść praca własnych rąk. Autorka bardzo rozsądnie poprowadziła dalszą fabułę, bo z nieszczęścia nie stworzyła nagle dużego szczęścia; czy nie sprawiła, że Tola myśli o nowej miłości, tylko właśnie ukazała ten ogromny ciężar, z którym musi się mierzyć osoba ze złamanym sercem.

Maria Rodziewiczówna zaskoczyła mnie do samego końca brakiem utartych schematów przy tego typu historiach, bo dała bohaterom przestrzeń na zobaczenie własnych zachowań i zmierzenie się z trudnymi emocjami. Zostawiła dalszą część w ich rękach, a mnie jako czytelniczce sposobność na przetrawienie ich zachowań i szukania rozwiązania, które nie jest proste. Przejmująca lektura, która daje do myślenia.

Jan i Antonina zakochują się w sobie niemalże od pierwszego wejrzenia. Wydaje się, że uczucie, które ich łączy, jest na tyle silne i gorące, że pokona wszelkie trudności, jakie los postawi na ich drodze, a małżeńskie szczęście nigdy nie przeminie. Jednak czy rzeczywistość jest aż tak prosta? Czy miłość wystarczy, by stawić czoła światu?

"Nieoswojone ptaki" Marii Rodziewiczówny to krótka powieść, publikowana na łamach "Tygodnika Powszechnego" w 1899 roku. Mamy więc do czynienia z utworem leciwym, lecz jakże aktualnym! Feministyczny wydźwięk tekstu nieustannie towarzyszy czytelnikowi, obnażając nie tylko problemy trawiące XIX - wieczne społeczeństwo, lecz obecne również dziś. Życie w pojedynkę w XXI wieku nikogo już nie dziwi, ale "Nieoswojone ptaki" poruszają jeszcze inne, głębsze zagadnienia, takie jak znalezienie odpowiedniego partnera. Nie chodzi bowiem o to, żeby chwalić się trwaniem w związku. Ważniejsze jest tworzenie szczęśliwego związku. Właśnie taką tezę zaprezentowała Rodziewiczówna w swojej powieści, co w realiach przełomu wieków było naprawdę przełomowe.

Dobrze wiedzieć, że powieść Rodziewiczówny wpisuje się w szerszy kontekst. Jest odpowiedzią na "Martę" Elizy Orzeszkowej, którą (przy okazji) również gorąco polecam. Dopiero te dwa utwory zestawione ze sobą świetnie obrazują miejsce kobiety w XIX - wiecznym społeczeństwie, a nas, współczesnych, zachęcają do refleksji i dyskusji, bo jak pokazują w swoich powieściach Orzeszkowa i Rodziewiczówna, świat nie jest czarno - biały.

"Nieoswojone ptaki" Rodziewiczówny to kopalnia niezwykle wartościowych cytatów, a płynąca z historii Jana i Toli nauka powinna być zapamiętana przez wszystkich czytelników. "Nieoswojone ptaki" to również świetny dowód na to, że utwory Rodziewiczówny, wielokrotnie wyśmiewane i traktowane jako gorsza literatura (podrzędna, popularna; używano wobec niej określeń takich jak "romansidła", "czytadła"), wcale nie są tak banalne, jak zwykło się o nich mówić.

Przepięknie wydana wartościowa powieść do pochłonięcia w jeden wieczór. Serdecznie polecam!