Audiobook Moja martwa dziewczyna mp3

,,Przy delikatnej równowadze między normalnym, ludzkim światem a cmentarzami - enklawami nieumarłych i duchów- ciężko oczekiwać, że wszystko poszłoby łatwo. "

Powiem wam, że ta książka tak mnie zszokowała, że wciąż nie wiem co było powodem, że wywołała we mnie taki szok. Po pierwsze spodziewałam się tu nalotu zombie, a wyszło na to, że kobieca postać zwana nieumarłą podduszała zwykłego chłopaka po to, by później zrobił jej dobrze:-) Sceny osiemnaście plus nie były długie i średnio dokładne a odbywały się na cmentarzu. Początek książki mocno mnie rozbawił, bo oni robili co robili, a ktoś w tle krzyczał : morderstwo! Później robiło się bardziej gorąco, ona dusiła go coraz mocniej, on bardziej się starał ją zadowolić i znów ktoś tak krzyczał... Ja nie wiedziałam, czy ten ktoś ich obserwuje, czy zdarzyło się coś innego, ale czy to dziwne by na cmentarzu wśród żyjących trupów zobaczyć trupa, który nie żyje? Ja nie wierzę, ale to najbardziej najmniej przewidywalna książka z najbardziej nieprzewidywalnych. Ja nawet nie starałam się domyśleć o co może chodzić, bo nic co tutaj się działo raczej nigdy nie było obecne nawet w moich koszmarach! Muszę to napisać, niektóre opisy zgniłych kawałków ciała z którego robili kisiel zwyczajnie sprawiała, że długo nie miałam apetytu na cokolwiek. Te opisy nie były obrzydliwe, tylko tak szokująco dezorientujące, że wszystko w moim ciele zaciskało się w mocny supeł. Później ktoś był tu mocno zaniepokojony, bo okazywało się, że często ryzykował swoje życie, a nawet o tym nie wiedział. Następnie sprawa owego morderstwa była tajemnicza, bo oprawca nie działał jak zazwyczaj, zapach trupa był inny niż powinien i cokolwiek później się nie działo było dla postaci inne, co ich niepokoiło, a dla mnie to już w ogóle wyrwane z kosmosu. Chylę czoła nad pomysłowością autora, bo udowodnił, że nawet miano najlepszego pisarza thrillerów można przebić ot tak. By za wiele wam nie zdradzać, zwracam wam tylko uwagę na fakt, że nieumarła ma żywego chłopaka z którym spotyka się tylko w wiadomym celu, lecz ma również dziewczynę, która nie żyje od kilkuset lat, której nie podoba się fakt, że musi się z kimś nią dzielić. Oj, sami przeczytajcie, ja nie mam słów, by oddać jak bardzo mi się podobała, jak ogromnie pozytywnie mnie zaskoczyła i że chętnie przeczytałabym więcej takich książek! Do tego duży druk, krótkie rozdziały i mega wielkie napięcie okraszone niecierpliwością. Mocno ją polecam!!!

"Historia o miłości, silniejszej niż śmierć, i morderstwie, która przeraziło nieumarłych."

Jutka i Piotr z pozoru, normalna para, ale tylko z pozoru, zapytajcie dlaczego? A no dlatego że Piotr to człowiek z krwi i kości a Jutka jest zoombie, miejsce ich randek to cmentarz pełen duchów, nieumarłych i innych istot, a w dodatku Jutka ma kochankę, która nie jest zadowolona z nowego adoratora dziewczyny.

Jednak wszystko zaczyna się jeszcze bardziej komplikować, gdy na cmentarzu zostają znalezione zwłoki mężczyzny. Uruchamia to całą lawinę zdarzeń, która może zagrozić współistnieniu ludzi, nieumarłych i duchów.

Jaki związek ma zabójstwo z przeszłością Jurki?

Czy miłość przetrwa?

" Moja martwa dziewczyna " to książka która szokuje, bawi i zaskakuje.

Mieszanka komedii, kryminału i romansu w jednym. Napisana lekkim, przyjemnym językiem, bardzo często wywołuje uśmiech na twarzy. Postacie które tu spotkacie, nieraz wywołają ciarki na ciele. Trójkąt miłosny dodaje pikanterii i bardzo urozmaica fabułę.

Jest to idealna powieść na odprężenie w jesienne wieczory i deszczowe dni.

Nie ma tu co spodziewać się wybitnej historii, co w tym przypadku, działa na plus bo naprawdę można odpocząć przy tej książce.

No na koniec muszę powiedzieć że okładka to sztos, i to właśnie dla niej, jak na okładkową srokę przystało, sięgnęłam po tę książkę 😂

Polecam każdemu kto szuka relaksu.

"Moja martwa dziewczyna" Marcina Bartosza Łukasiewicza przyciągnęła mnie do siebie okładką. Gdy tylko zobaczyłam zombi wiedziałam, że chcę tę książkę przeczytać. Dziękuję za tę możliwość autorowi i wydawnictwu.

Cmentarz zamieszkany przez zombie, ghule, duchy i utopce to nietypowe miejsce schadzek. Jednak nie dla Jutki i Piotra. Dla tej pary to jedyna możliwość, gdyż Jutka jest zombie a kruchy pokój między nieżywymi a żywymi nie pozwala jej na opuszczenie cmentarza. Gdy na cmentarzu znalezione zostaje ciało ludzkiego mężczyzny, zombie zostaje zmuszona do znalezienia sprawcy. Sprawę komplikuje fakt że denat to jej ojciec. Czy dziewczyna razem z Piotrem i Północnicą Kasią odkryje sprawcę zanim dojdzie do wojny?

Sięgając po książkę nie wiedziałam czego się spodziewać. Jednak dostałam świetną historię idealną na jesienne wieczory. Cmentarz zamieszkany przez nieumarłych to fajne tło opowieści. Zagadki kryminalne i wątek romantyczny sprawiły, że nawet na chwilę się nie nudziłam.

Książka napisana jest w sposób lekki i przyjemny. Dialogi poprzeplatane są humorystycznymi wstawkami dzięki czemu nawet w chwilach grozy można było się uśmiechnąć. Nietypowy trójkąt miłosny urozmaicił fabułę a samo rozwiązanie zagadki bardzo mi się podobało. Dużym plusem były też rozdziały z perspektywy Licha i Władzia, którzy przyglądali się wszystkiemu z ławeczki.

Podsumowując bawiłam się świetnie czytając tę książkę, chociaż nie jest ona wymagająca. Myślę, że każdy fan książek Marty Kisiel będzie zadowolony również z tej histori. Zachęcam do niej każdego kto lubi takie nietypowe opowieści z nutą czarnego humoru i zagadką kryminalną.

Zielona dama na okładce, cmentarz w tle a w tytule wyraz "martwa"? Czy to nie brzmi rewelacyjnie?! Pióro autora poznałam przy innej wyjątkowej pozycji i oferta recenzowania tej to była, to jest dla mnie ogromne wyróżnienie.

"Historia o miłości, silniejszej niż śmierć, i morderstwie, które przeraziło nieumarłych"

Piotr i Jurka, niby zwykła para tylko… Kurcze ona jest zombie a on człowiekiem. Czy coś takiego może się udać? No cóż jakoś się udaje, wszystko komplikuje się, gdy na cmentarzu pojawiają się zwłoki… I to nie byle jakie zwłoki, dziwny krąg, brak zapachu i szybko pojawiająca się policja… Coś tu nie gra, dozorczyni cmentarza prosi o pomoc w rozwiązaniu zagadki Jutke. Zombie ma trudny orzech do zgryzienia, a może kość .

Zagadka kryminalna, trójkąt miłosny między zombie, człowiekiem i północnicą, nawiązania do mitologii słowiańskiej i dobry humor. Uwielbiam takie połączenia, ta książka to była świetna zabawa. Zagadka kryminalna, którą stworzył autor była zaskakująca, ciężko samemu było odkryć kto kryje się za intrygą, choć gdzieś z tyłu głowy dzwonił mi dzwonek mówiący "no przecież wiesz" .

Serdecznie polecam, książka idealna na długie jesienne wieczory przy kubku ulubionej herbaty albo pudełku pachnącej margherity

Na wstępie przyznam, że po okładce i przeczytaniu opisu byłam naprawdę ciekawa tej pozycji. Niestety treść trochę mnie zawiodła. Spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Pomysł na historię był naprawdę dobry, ale wykonanie raczej nie przypadło mi do gustu. W lekturze mieszają się różne wątki od erotycznego do kryminalnego. Ten pierwszy ukazał się od razu na początku, czego zbyt nie lubię. Czy chce, czy nie pozostawiło to taki niesmak i przez to też trudniej było mi czytać dalsze strony. Na plus mogę ocenić to, gdy w końcu ukazało nam się mówione w opisie morderstwo. Wtedy zaczęło się robić ciekawie i przyznaje, że przez to chciałam jak najszybciej skończyć czytać lekturę, żeby zobaczyć jak historia się rozstrzygnie. To co jeszcze mogę ocenić na plus to to, że były krótkie rozdziały i dużo dialogów co bardzo lubię. Zawsze to doceniam, ale wydaje mi się, że trochę zabrakło mi tutaj opisów np. Otoczenia czy odczuć bohatera. Uważam, że niektóre opisy były dosyć puste. Raczej nie jest to mój klimat książkowy, ale jeśli szukacie nie „typowego” kryminału to warto sięgnąć po ten tytuł.

Jak wyobrażacie sobie bohaterów książki podczas jej czytania?

Zapożyczacie twarze znanych aktorów/muzyków? Czy tak jak ja wyobraźcie sobie tylko zamglony zarys płci, postury, długości i koloru włosów bardziej skupiając się na charakterze niż wyglądzie? Wyjątkiem u mnie są książki czytane po obejrzeniu ekranizacji, wtedy nie potrafię pozbyć się z głowy aktora.

Tym razem dzięki Marcinowi doznałam czegoś zupełnie dla mnie nowego, pierwszy raz podczas czytania wyobrażałam sobie bohaterów w formie animowanej, oczywiście okładka zrobiła swoje ale nie tylko dlatego.

Główną bohaterką tej historii jest zombie Jutka, tylko nie wygląda ona jak zombiaki które znamy z Nocy żywych trupów czy z teledysku piosenki "Thriller" Michael'a Jackson'a. Jutka tak naprawdę nie wiele różni się od nas, no może poza tym że jest zimna jak lody Magnum w upalny dzień 🍦(oczywiście te z migdałami).😉

Mieszka ona sobie na cmentarzu wraz z innymi nieumarłymi, duchami, topielicami, ghulami, zjawami i innym całym tym strasznym patałajstwem. Żyją oni w jako takiej symbiozie z żywymi ludźmi. Ale jak wiemy wszystko co dobre może szybko się skończyć. Na cmentarzu dochodzi do morderstwa, jednemu z nas żywych ktoś podżyna gardło a gliny zaczynają się kręcić.

Jutka wraz ze swoim chłopakiem Piotrem (to jeden z naszych, żywych) oraz ze swoją dziewczyną Kaśką (tak wiem, to trochę skomplikowana relacja) zaczynają prowadzić śledztwo, a cała zabawa dopiero się rozkręca.

Ciekawym smaczkiem są tu interludia przecinające rozdziały, w których demon Władzio (uwielbiam tego gościa i jego gwarę) oraz licho obserwują całą akcję komentując wszystko w szyderczy sposób.

Powiem Wam, że takiego tworu literackiego jescze nie czytałam, nawet ciężko jest mi określić jej gatunek Fantaso-horroro-kryminało-romanso-komedia. 🤪

Takie poj$&anie z poplątaniem. 🤣

Była to dla mnie świetna odskocznia od książek które do tej pory czytywałam. Kolejną książkę Marcina biorę w ciemno, autor umiejętnie balansuje między powagą akcji a jej komediowo-fikcyjną strefą.

Przyznaję, że byłam zaintrygowana lekturą od samego początku. Marcin Bartosz Łukasiewicz zdecydowała się połączyć wszystko co najlepsze w literaturze, czyli romans, zagadkę kryminalną a także nieumarłych bohaterów tworząc smaczny misz-masz, który wymykał się schematom.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autora, ale tak pozytywne, że nie sposób powstrzymać uśmiechu. Historia całkowicie zakręcona, inna niż wszystkie, pomysłowa i lekka jak piórko, która zapewniła mi kilka godzin czystej przyjemności. To książka, którą co prawda warto potraktować z przymrużeniem oka, ale za to napisana ciekawym stylem, z nietuzinkowymi bohaterami na pierwszym i drugim planie, bawiąca się formą i pokazująca, że nie potrzeba wiele, by stworzyć treść przy której warto się zatrzymać.

Piotr i Jutka to para zakochanych, która nie należy do typowych. On, zwykły człowiek, ona zombie, prosząca go o spotkania na miejskim cmentarzu, po brzegi wypełnionym wszelkimi rodzajami nieumarłych. Jest też inna przeszkoda. Jutka bowiem ma już dziewczynę, Kasię, nieumarłą, która wcale nie patrzy serdecznie na swojego rywala. Nie czas jednak na sercowe rozterki, gdy dochodzi do morderstwa angażującego żywych i umarłych, sięgającego daleko w przeszłość oraz budzącego grozę wśród lokalnych mieszkańców.

Narratorem powieści jest Piotr i to z jego relacji poznajemy całą sytuację. Wszystko zaczyna się od pikanterii, gdy na cmentarzu dochodzi do miłosnego zdarzenia a dalej jest tylko lepiej, ponieważ autor zaskakująco dobrze radzi sobie z dynamiką i nie tylko przywołuje wiele ciekawych akcji, ale i umila nam czas dopracowanymi dialogami. Na początku sądziłam, ze historia wyda się banalna, wręcz szablonowa i może nawet przerysowana, ale im więcej stron przerzuciłam tym lepiej się bawiłam a bohaterowie już na starcie zyskali miano moich ulubieńców. Łukasiewicz żongluje motywami gatunkowymi, wprowadza kryminał tam gdzie pojawia się groza a fantastykę tuż za romansem, bawi się formą, treścią i losami postaci robiąc to naprawdę dobrze!

Trudno przestać się uśmiechać pisząc o "Moja martwa dziewczyna", ponieważ to oryginalna historia, której głównym celem jest bawienie czytelnika. Mimo trudnych motywów, śmierci i pościgu za mordercą wszędzie dookoła czeka nas zabawa i humor, co skutecznie rozładowuje napięcie i trzyma czytelnika w swoich objęciach. Ani przez moment nie miałam ochoty odłożyć książki na później a pierwszą myślą po zamknięciu ostatniej strony było: oby autor napisał coś jeszcze!