Audiobook Mieszko. W blasku chwały mp3

"Pierwszy z władców to był Mieszko,

Mieszko pierwszy - wielki książę..

Mieszko, Mieszko! Mój koleżko!

Mieszko, Mieszko! Mój koleżko!"

Wybaczcie, ale musiałam to wrzucić, bo jak tylko słyszę imię Mieszko, to od razu słyszę melodię tej piosenki🤭 No ale może Wy chcecie poznać Mieszka bliżej, wejść do jego świata, stoczyć u jego boku nie jedną bitwę? Przygoda czeka Was nie mała, wyruszycie w podróż z przyszłym władcą księstwa Piastów. Najważniejszym celem będzie odkryć, kto stał za zamachem na jego życie.

.

Historii nigdy nie lubiłam, to była moja zmora w szkole, ale nad książkami Daniela mogę się rozpływać, czytanie ich to nie jest żadna męka, a wręcz sama przyjemność. I chociaż nie jest ona na faktach, to dzięki niemu da się polubić z dawnymi czasami, a nawet wciągnie do takiego stopnia, że zaczniesz się interesować władcami Polski na poważnie.

.

Autor wykreował prawdziwe postacie z krwi i kości, bardzo charakterystyczne. Tym razem także nie mogło zabraknąć walk, krwi, brutalnych scen, zdrad i intryg. Opisy bitew na najwyższym poziomie. Widać, że powieści te są pisane z wielką pasją do historii, a oprócz tego z małą misją przekazania i zachęcenia do zagłębienia się bardziej w te zamierzchłe czasy, może nawet do polubienia w mniejszym lub większym stopniu, że średniowiecznością. Niektóre wątki nie pozostały wyjaśnione, rozwiązania doczekają się w kolejnej części, której czekam z wielką niecierpliwością, bo z pewnością autor znowu czymś nas zaskoczy.

.

Mój mały minus za sceny erotyczne, dla mnie one w każdej książce są nie do przeskoczenia, w tym wypadku było podobnie. I prosiłabym autora, aby akcja była bardziej dynamiczna, nie przeciągała się momentami nie potrzebnie, bo to jednak wydłuża czas i w końcu doprowadza do zniecierpliwienia czytelnika.😉

„Mieszko. W blasku chwały” Daniel Komorowski

Druga część przygód Dagome. W krainie Piastów panuje zamieszanie. Rządy objął najstarszy syn zmarłego władcy- Czcibor ale wciąż nie czuje się on pewnie na tronie.

Rownolegle najmłodszy z braci odnajduje w dalekich krainach Mieszka. Próba powrotu na łono rodzinnych terenów stoi pod znakiem zapytania. Do tego pruskie siły dają o sobie znać.

Jak zakończy się to wojowanie ?

Kto będzie rządził ziemią przodków ?

Gdzie powinność otwiera się na misję ?

Kolejne losy Mieszka pokazują nam jego stalową naturę i ogromną mądrość. Dostrzegamy przemianę jaka w nim zachodzi. Od grabieżczy i bezwzględnego typa po rozsądnego i mocno rozważnego przywódcę.

Krwawe walki przeplatają się z trudnymi relacjami damsko- męskimi. Wpływy i władza krzyżują się z więzami krwi. Oddanie i cel wykształca misterny plan.

Mamy historię i żądze krwi. Męską porywistość i siłę. Wreszcie kobiecą serdeczność i życiowe poznanie.

Nie ma tu dobra i zła. Jest walka na śmierć i życie. Zwieńczeniem całości jest tron, który wręcz parzy ale i przyciąga.

Dużo mocniej nawet wciągnęłam się w tą część niż w pierwszą. Ta jest bardziej dynamiczna i mocno dopracowana przez występujących w niej bohaterów.

Wyrazistych i treściwych. Bez owijania w bawełnę, bez nadmiernego koloryzowania.

Czytajcie.

Mieszko-Dagome powoli wraca do sił po nieudanym zamachu na jego życie. Teraz wraz z wiernymi druhami i przyjaciółmi próbuje odgadnąć, kto czyha na jego życie, „mam licznych wrogów i moi bracia, którym może nie być po myśli moje kniaziowanie po naszym ojcu, nie są jedynymi, którzy mogą mi źle życzyć.” Za namową Haralda Sinozębego, Dagome decyduje się wyruszyć do domu i objąć tron po ojcu, ale zanim do tego dojdzie, będzie musiał wykazać się nie tylko odwagą, ale i sprytem, i znajomością strategii. Mieszko otacza się sprawdzoną grupą przyjaciół, jednocześnie nie ufając braciom, tylko czy to dobra decyzja? Z każdym dniem wrogów i kolejnych czyhającym na jego życie przybywa. „Prawdą życiową było, że kto im większy się staje i jego potęga rośnie, temu z czasem i nieprzyjaciół przybywa.” Czy uda się pokonać wrogów i zasiąść na tronie, zgodnie z wolą Siemomysła?

„Mieszko. W blasku chwały” to drugi tom cyklu „Mieszko by Daniel Komorowski”, będący połączeniem powieści przygodowej z powieścią historyczną, z epickimi wręcz scenami batalistycznymi, tak charakterystycznymi dla stylu autora.

Choć powieść opowiada o losach legendarnego Piasta, to trzeba mieć świadomość, że większość powieści to fikcja literacka, zgrabna, ale fikcja. Wynika to z prozaicznego faktu – skąpych źródeł historycznych dotyczących naszego Mieszka. Doceniam research, jaki zrobił autor, jak i barwne opisy grodów. Moim zdaniem Komorowski dość dobrze oddał atmosferę epoki, pokazując zarówno jej bezwzględność i brutalność, jak również stosunki rodzinne czy społeczne.

X wiek, to zdecydowanie nie był „nudny” wiek – bitwy, zdobywanie grodów, najazdy, wojowie nie mieli czasu się nudzić, a ludność cywilna, miała szczęście, jeśli na czas poddała swój gród, a najeźdźca okazał litość. Jak już wspomniał, Komorowski przyzwyczaił swoich czytelników do dynamicznych i bardzo działających na wyobraźnię opisów bitew. Tak było i tym razem. Czytając sceny batalistyczne, oczami wyobraźni widział łuczników, zderzające się miecze, a mózg generował szczęk oręża i smród krwi wsiąkającej w glebę.

Jak wspomniałam, skąpy materiał kronikarski, z jednej strony jest dużym problemem, gdyż nie ma na czym bazować, z drugiej strony, jest dużym ułatwieniem – można dać się ponieść wyobraźni.

Wykreowani bohaterowie, czy to ci „historyczni”, czy to „stworzeni” na potrzeby powieści, są realistyczni. Każdy z bohaterów jest „jakiś”, nikt nie jest miałki, mają swoje wady i zalety. Jeśli bohater jest czarnym charakterem, to autor pokazuje jego motywację. Relacje między poszczególnymi postaciami są również realistyczne i wypadają bardzo naturalnie, nie dopatrzyłam się sztuczności w dialogach.

Jak wspomniałam X wiek nie był łatwy do życia, a jeśli się było kobietą, to poziom trudności wzrastał. Komorowski pokazuje brutalność obchodzenia się z brankami, czytelnicy wrażliwi na opisy przemocy wobec kobiet, powinni mieć to na uwadze, mimo iż tych opisów nie jest wiele, to jednak się pojawiają. W powieści pojawiają się również sceny miłosne [Adres usunięty]. między Mieszkiem a jego nową ukochaną Bogną, napisane bardzo sugestywnie.

Całość czyta się przyjemnie, dzięki wartkiej akcji, w której nie brakuje intryg, potyczek i wojen, a także dzięki dobrze wykreowanym bohaterom.

Powieść mogę polecić wszystkim wielbicielom powieści przygodowych z tłem historycznym, a ja już czekam na kolejny tom.

🏵 "Mieszko. W blasku chwały" autorstwa Daniela Komorowskiego to drugi tom fascynującej serii pod tytułem "Mieszko by Daniel Komorowski".

🏵 Mieszko znany jako Dagome nie ustaje w poszukiwaniach człowieka, który wynajął na niego skrytobójcę. Podejrzenia padają na jego braci, a młodszy z nich zostaje uwięziony przez Dagome aż do wyjaśnienia sprawy.

Dagome wyrusza w pełną niebezpieczeństw wyprawę, aby zająć należny mu po ojcu tron.

Czy Dagome dowie się kto czycha na jego życie?

Komu może ufać?

Jak potoczy się jego podróż?

🏵 W drugiej części akcja nie zwalnia a wręcz przeciwnie dzieje się coraz więcej, i Mieszko ma pełne ręce roboty próbując dowiedzieć się kto nastawał na jego życie.

Mamy tu dużo walk, intryg i niebezpieczeństw czyhających na naszych bohaterów.

Czasy są niepewne, jednak Mieszko postanawia walczyć o schedę po ojcu, i zamierza objąć panowanie w Księstwie Piastów. Mamy tu również wątek romantyczny między Mieszkiem a Bogną, gdzie poznajemy cieplejszą stronę tego walecznego i bezlitosnego wojownika. Bogna zdobyła miejsce w jego sercu, i Mieszko okazuje jej swoje względy traktując ją z miłością i szacunkiem. Kobiety w tamtych czasach miały niewiele do powiedzenia i nierzadko były tylko rozrywką dla mężczyzn, którzy nie liczyli się z ich zdaniem, oraz bardzo źle je traktowali, dlatego tym bardziej polubiłam Dagome za to, że nie wstydził się okazywać swoich uczuć. Autor ma lekki i przyjemny styl pisania i pomimo wielu opisów walk i potyczek nie czułam znużenia lekturą i z zapartym tchem śledziłam poczynania Mieszka oraz jego braci.

Mój mąż bardzo lubi powieści historyczne i również uwielbia tą serię. Przeczytał tą książkę nawet wcześniej ode mnie, bo nie mógł się doczekać dalszej części. Z niecierpliwością oczekujemy więc na kolejny tom, bo autor ogłosił, że trzecia część będzie jeszcze lepsza niż poprzednie, dlatego mamy nadzieję, że nie będzie trzeba długo na nią czekać.

Jeśli lubicie pełne przygód, walk i akcji książki, to ta seria na pewno Wam się spodoba.

Co powinna mieć w sobie dobra powieść historyczna?

➡️ducha epoki,

➡️dobrze skonstruowaną i ukazaną intrygę,

➡️ wielkie bitwy i rozgrywki polityczne,

➡️wartką akcją.

Kochani według mnie Daniel Komorowski po raz kolejny udowadnia, że wie, jak utkać opowieść pełną napięcia, zdrad i wojen, nie zapominając przy tym o emocjach i ludzkich dylematach.

Po dramatycznych wydarzeniach z pierwszego tomu Mieszko nie ma już złudzeń – władza to nie tylko przywilej, ale i nieustanna walka o przetrwanie. Atak skrytobójcy to dopiero początek, a kolejne decyzje będą miały wpływ na przyszłość całego rodu Piastów. Kto jest wrogiem, a kto sojusznikiem? W świecie, gdzie każdy błąd może kosztować życie, Mieszko musi dokonywać trudnych wyborów.

⚔️ Komorowski świetnie oddaje realia epoki, brutalność wojen i polityczne machinacje. Czytelnik niemal słyszy szczęk oręża i czuje napięcie, gdy ważą się losy bohaterów. Finałowa bitwa, w której ścierają się trzy armie, to spektakularna scena, która może przyprawić o dreszcze. A ja w tym momencie mogłabym krzyczeć jak nastolatka na koncercie boys bandu: “bis”, “bis”, bis”!

💔 Choć fabuła skupia się na walce o władzę, nie brakuje w niej miejsca dla miłości, przyjaźni i lojalności. To właśnie te elementy sprawiają, że książka nie jest jedynie suchą relacją, ale opowieścią, w której bohaterowie zyskują głębię i stają się żywymi postaciami.

📜 "Mieszko. W blasku chwały" to pozycja obowiązkowa dla fanów historii i epickich opowieści. Fabularyzowana, ale wciągająca bez reszty. Komorowski ponownie udowadnia, że ma swój styl i potrafi zbudować napięcie sięgające zenitu! Jeśli lubicie historie pełne spisków, bitew i dramatycznych wyborów – nie możecie przegapić tej książki!

Ja tylko zapytam: kiedy tom trzeci?

Cytaty oddające klimat historii:

“ Nawet nie będę ci radzić, byś mówił prawdę. Nie jestem już otrokiem, żeby ci mówić, co trzeba robić, a czego nie. Masz swój rozum i powinieneś się domyślić, że jak tylko się dowiem, żeś próbował mnie okłamać, to poniesiesz karę. Znasz mnie czy nie, moje czyny są ci znajome czy obce, lecz miej świadomość, że taki ból ci mogę sprawić, jaki ci się nawet nie śnił. Cierpień ci przysporzę, a cierpień, a i twoich towarzyszy potraktuje nie lżej - oznajmił zimno, a rzec by można, że lodowato.”

“Rozniosą nas, jeśli nic nie zrobimy, a już pewnikiem, jeśli Czcibor na nas ruszy. Co z naszym rodem, jeśli zginiemy? Kto go podtrzyma i przedłuży? Chcecie być ostatnimi? Nie dość Piastowie rodów i plemion wyrżnęli do ostatka? Chcecie, by z naszym było identycznie? Tego chcecie? Tak? Lepiej raz się poddać, by kiedyś odbudować się na nowo, niż popaść w zapomnienie…”