Audiobook Kły. Nina Warwiłow. Tom 8 mp3

Komisarz Nina Warwiłow wraca do pracy po urlopie macierzyńskim, „Korzystny pod kątem urlopów macierzyńskich polski system prawy uczynił z niej obserwatorkę życia Brzennej”. Teraz jej pomoc i znajomość mieszkańców Brzennej będzie niezwykle pomocna w śledztwie. Niedaleko głazu zwanego Kroplą, ginie żona lokalnego doktora Adama Koryckiego, znana aktywistka Kalina. „Kalina, jak słowo klucz, najsłynniejsza lokalna aktywistka. Na styku pomiędzy nowoczesnością Gorlic i starą łemkowską kulturą wsi beskidzkich. Kalinę interesował wyłącznie trzeci żywioł: natura, częściowo tylko zorganizowana i ujęta w ramach Magurskiego Parku Narodowego.” Jak zwykle w takiej sytuacji, pierwszym podejrzanym jest mąż, choć śledztwo wkrótce ujawnia, iż Kalina miała wielu wrogów. Sprawy się komplikują, gdy ginie kolejny mieszkaniec górskiej doliny, przewodnik psich zaprzęgów Tomasz Szulewski. Czy te morderstwa się łączą? I jaki związek z nimi ma lokalne koło myśliwych?

„Kły” to już ósmy tom cyklu „Nina Warwiłow” autorstwa Jędrzeja Pasierskiego, jednak pierwszy przeze mnie przeczytany i moim zdaniem, znajomość poprzednich tomów nie była mi potrzebna. Śledztwo prowadzone przez Warwiłow, zamyka się w tym tomie. Przypuszczam, że poprzednie tomy wyjawiłyby mi, skąd warszawska policjantka wzięła się na beskidzkiej wsi i to sama, z dwójką dzieci.

„Kły” to moim zdaniem dobrze skonstruowany kryminał osadzony w zimowych realiach Beskidu Niskiego, w którym znaczną rolę odgrywa przyroda, surowa i nieujarzmiona. W tej powieści autor pokazuje również życie ludzi, którzy postanowili żyć na uboczu, niemalże na marginesie cywilizacji. W powieści wielokrotnie pojawiają się informacje o utrudnieniach z dojazdem, brakiem elektryczności spowodowanej opadami śniegu, czy zasięgiem telefonu komórkowego. Ludzie, którzy wybrali życie w tej górskiej wiosce, stanowią niezwykłą mieszankę kulturową i religijną. „Ludzie w dolinie pomagali sobie nawzajem, trzymali u siebie swoje klucze. To wszystko posiadało nawet lokalną nazwę – samopomoc albo, jak słyszała u Florczuków bądź Wolaków, pomahaty.” Tak, w tej powieści warstwa obyczajowa i przyrodnicza odgrywają dużą rolę. Muszę przyznać, że Pasierski potrafi świetnie oddać surowość przyrody, jednocześnie malując słowem przykryte śniegiem pejzaże i jak opisów przyrody od czasów „Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej unikam jak ognia piekielnego, tak tu mi nie przeszkadzały, wręcz przeciwnie, tworzyły wspaniały klimat powieści, do tego stopnia, że można było poczuć mroźne powietrze, usłyszeć „wiatr świszczący na polami, strumień płynący wzdłuż drogi”. Opisy przyrody nie są rozwlekłe, tworzą malownicze tło i zdecydowanie zachęcają do odwiedzenia tej części Polski.

Na uwagę zasługuje również wspomniana przeze mnie wcześniej warstwa kulturowa, stanowiąca mieszankę kultur. Przyznaję, że to dopiero drugi raz, gdy w powieści spotykam się z kulturą łemkowską, tak barwną i tak mało znaną, zwłaszcza gdy mieszka się daleko od Beskidu Niskiego czy zachodnich krańców Bieszczadów. Świetnie „obserwowało” się przygotowania do świąt prawosławnych. I choć te warstwy, niezwykle istotne w powieści, to jednak stanowiły tło do prowadzonego śledztwa. Tu śledztwo biegło nieśpiesznie, wręcz powoli, brak świadków, brak śladów, same poszlaki, Warwiłow musiała wielokrotnie modyfikować hipotezy, aby dość do prawdy. Tempo śledztwa, choć jak wspomniałam powolne, nie pozwala się nudzić. Autor utkał misterną sieć niedomówień i półprawd, podrzuca skąpe tropy, tak, że zarówno główna śledcza, jak i czytelnik musi się sporo nagłowić. Rozwiązanie zagadki kryminalnej przynosi sporo zaskoczenia, przyznaję, że nie wpadłam na takie zakończenie. Skoro jesteśmy przy śledczej, to została wykreowana w sposób bardzo realistyczny. Twardo stąpająca po ziemi kobieta, starająca się zapewnić najlepszą opiekę swoim dzieciom. W Warwiłow jest coś twardego i miękkiego zarazem, sprawiającego, że jest świetną śledczą.

Podsumowując: „Kły” to świetny kryminał, którego akcja osadzona jest w zimowej scenerii, z wyrazistymi bohaterami i skomplikowaną zagadką kryminalną.

Powieść w sam raz na jesienno-zimowe wieczory, gdy za oknem hula uderzający w okna wiatr, pozwalający jeszcze lepiej wczuć się w klimat powieści.

W dolinie Brzennej powiało grozą. Na leśnej polanie znaleziono zwłoki znanej w okolicy Kaliny Koryckiej. Żona lekarza została bestialsko zamordowana w trakcie spaceru z ukochaną suczką Elzą. Kto stoi za tą ponurą zbrodnią? Czy denatka miała wrogów, czy też sprawcą mógł być ktoś jej bliski? Tę sprawę może rozwiązać tylko jedna kobieta, powracająca z urlopu komisarz Nina Warwiłow, mieszkająca od niedawna w okolicy i obserwująca życie członków lokalnej społeczności. Już po raz ósmy mamy okazję obserwować policjantkę w akcji, tym razem w najnowszej powieści autorstwa Jędrzeja Pasierskiego pt. „Kły”, która ukazała się w ofercie niezawodnego Wydawnictwa Czarne.

Świąteczna atmosfera, śnieżny krajobraz z przerwami w dostawie prądu i tajemnica unoszącą się nad Beskidem Niskim pozwalają czytelnikom niemal na własnej skórze poczuć atmosferę panującą w ogarniętej zbrodnią okolicy i wcielić się w rolę towarzysza duetu Warwiłow & Karpiuk. To razem z nimi tropić będziemy przestępcę, odkrywać jego kolejne ofiary i poznawać mieszkających w pobliżu sąsiadów, by móc zacieśnić krąg poszukiwań sprawcy. Wreszcie weźmiemy także udział w polowaniu, które urasta w narracji do swego rodzaju rytuału męskości, niebezpiecznego i niedostępnego dla ogółu, a przez to piekielnie pociągającego.

Jędrzej Pasierski posiada niezwykły talent do konstruowania ciekawych, wielowątkowych opowieści z mocno zarysowanym wątkiem kryminalnym, na tyle intrygującym, że nie sposób się od niego oderwać i tak przerażającym, że niemal czujemy na plecach oddech zbliżającego się mordercy. I choć już po raz ósmy mamy okazję obcować z przygodami Warwiłow, to jej postać stale ewoluuje i sprawia, że za każdym razem jesteśmy jeszcze bardziej ciekawi, czym jeszcze zaskoczy czytelnika matka dwojga dzieci, która niewątpliwie posiada szósty zmysł do tropienia zbrodni.

Z wielką przyjemnością już po raz kolejny wybrałam się na literacką wędrówkę górskimi szlakami, by odkryć kulisy przerażającego morderstwa, a przy okazji zachwycić się pięknem lokalnego beskidzkiego krajobrazu, do czego i Was gorąco zachęcam!

W opiniach czy poleceniach na okładce o serii z Niną Warwiłow możemy zobaczyć określenia, że jej postać jest jedną z najlepiej wykreowanych damskich wcieleń w kryminałach. I ja również przyłączam się do tego zdania.

Nie mam nic przeciwko, gdy główne postacie w kryminałach zmagają się z uzależnieniami, walczą z poczuciem winy, które dopadają ich w pracy i w domu, gdy ciężko pogodzić im te strefy życia lub długo walczą z demonami przeszłości. Takiej postaci nie można odmówić złożoności i ludzkiego wymiaru, ale te cechy są tak często wykorzystywane w kryminałach, że postać Niny Warwiłow jest takim powiewem świeżości. Ma swój bagaż z przeszłości, ale potrafiła go przepracować, by nie przyćmiewał jej teraźniejszości, nie ma niszczących i zaburzających ogląd sytuacji nałogów, a przede wszystkim dobrze radzi sobie z byciem mamą i policjantką. Przy czym nie jest to zakrzywiony słodki obraz rzeczywistości, trudności są, ale cenię sobie brak wyrzutów i myśli Niny, która w pracy skupia się na śledztwie i nie ma problemu z odpuszczeniem myślenia, gdy zajmuje się dziećmi, z czego również czerpie siłę.

Dużo było o samej postaci Niny Warwiłow, bo jest siłą napędową tej serii, ale warto podkreślić, że po raz kolejny autor świetnie odnajduje się w stworzeniu intrygującej historii kryminalnej, która napięciowo utrzymuje się od początku do końca.

Środek zimy w Beskidzie Niskim, w bliskim sąsiedztwie komisarz Warwiłow dochodzi do morderstwa. Jednymi z podejrzanych są osoby z koła łowieckiego, ponieważ ofiara była aktywistką działającą na rzecz zwierząt. A jaka była prawda, to już musicie się sami przekonać, chociaż zapewniam, że na pierwszy rzut oka nie da się tego znaleźć. Uwielbiam plastyczność przekazu Jędrzeja Pasierskiego, podziwiam tworzenie postaci drugoplanowych, które na potrzeby danej historii są tworzone z niezwykłą dbałością.

Ten tom trzyma poziom, ale porównując do poprzedniej części, czyli „Źródła” podobał mi się odrobinę mniej, więc jest gwiazdka niżej, ale chcę, by na koniec i tak wybrzmiało, że warto poznać Ninę Warwiłow, bo poziom przy ósmej części jest nadal utrzymany.