Audiobook Kaszmirowa chustka mp3

"Kaszmirowa chustka" to dla mnie jedno z czytelniczych rozczarowań. Książka bez treści, nudna, chaotyczna i zupełnie o niczym. W historii bohaterów nie ma nic, o czym chciałoby się czytać.

Książka napisana przesadnie egzaltowanym językiem, co dodatkowo utrudnia jej odbiór.

Nie polecam.

@recenzje_ksiazek_niezwyklych_

🌸 "Kaszmirowa chustka" autorstwa Celiny Mioduszewskiej to nostalgiczna opowieść o życiu na wsi w powojennej Polsce.

🌸 Antek zamierza się oświadczyć Annie i w tym celu wybiera się do niej z wizytą. Jednak do zaręczyn nie dochodzi, a chłopak wybiera na żonę inną kobietę-Stasię. Anna natomiast wkrótce również wychodzi za mąż.

Jednak losy Anny I Antka jeszcze się splotą kilkanaście lat później.

W jakich okolicznościach Anna i Antek ponownie się spotkają?

Jak potoczą się losy ich dzieci?

🌸 Akcja powieści rozgrywa się na Podlasiu, I to już przekonało mnie do sięgnięcia po tą książkę. Poza tym ciekawy opis, klimatyczna okładka i zostałam kupiona.

Książka jest pisana językiem typowym do tamtych czasów i to wpłynęło na autentyczność tej historii. Sama pochodzę że wsi i pamiętam opowiadania babci o powojennych czasach i życiu w tamtym okresie, także ta książka wprowadziła mnie w nostalgiczny nastrój i sama zaczęłam wsponinać dawne czasy. Autorka opisała wiejskie realia życia, pracę na roli, codzienną egzystencję, tradycje i obyczaje, których już w większości nie ma i odeszły w zapomnienie. Książka jest spokojna, nie ma w niej akcji a pomimo tego miło spędziłam przy niej czas, dlatego jeśli lubicie takie klimaty to może wam się spodobać.

„Kaszmirowa chustka”.

„Jeśli wsłuchasz się w szum wierzb, poznasz historie, które na zawsze pozostaną w Twoim sercu”.

Usiadłam do tej historii mając świadomość, że nie będzie to kolorowo bajkowa sceneria wsi. Zobaczyłam tu, że wieś to nie tylko wakacje i czas pełnego relaksu. Tu zobaczyłam trud pracy i życia w takim miejscu. Znacząco różniący się od tego jaki ja znam z własnego życia.

Często doprowadzająca do wzruszenia i chwil refleksji. To taka powieść, przy której wyobraźnia pozwala przenieść się w świat bohaterów, patrzeć na ich życie i wybory. Nie ma tu może zawrotnej akcji, ale poczucie spokoju daje pełną satysfakcję. Można odczuć lekką powolność tego życia. Czy to źle ? W żadnym wypadku. To historia, która choć nie ukazuje barwnego życia sprawia, że chce się czytać w każdym momencie. Dla mnie po prostu bardzo dobra.

Skłaniająca do refleksji, pokazująca co w życiu jest naprawdę ważne. Pełna trudów ale też dojrzała. Ja też musiałam w pewnym sensie dorosnąć żeby sięgnąć po taką właśnie lekturę. Lekturę, którą zrozumiem właśnie w taki sposób i odbiorę ją całkiem inaczej. Kiedyś nawet gdybym po nią sięgnęła to pewnie nie byłabym zadowolona. Teraz ? Teraz mogę Wam ze spokojem polecić. Myślę, że się nie zawiedziecie.

Po raz pierwszy z twórczością pani Celiny spotkałam się przy okazji lektury książki "Złodziejki żon", pamiętam, że wtedy brakowało mi czegoś w tej powieści, a że lubię poznawać i porównywać książki tego samego autora bez większego namysłu sięgnęłam po "Kaszmirową chustkę. Przyznam, że miałam obawy, a zarazem byłam bardzo ciekawa, jak w tej historii odnalazła się autorka.

I co? Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona, a niniejsza historia skradła moje serce od pierwszych stron, a losy dwóch rodzin tylko mnie utwierdziły w przekonaniu, że los bywa często okrutny, przewrotny, i bardzo niesprawiedliwy.

Tak jak w pewnej piosence "Los chce ze mną grać w pokera/ Raz mi daje, raz zabiera"*

Akcja powieści toczy się w maleńkiej wsi i jej okolicach na Podlasiu. Antek, młody dość dobrze sytuowany gospodarz uderza w konkury do córki zamożnego młynarza- Anny. Do zaręczyn jednak nie dochodzi, Antek wycofuje się w ostatniej chwili. Żeni się z inną panną, a i Anna układa sobie życie z innym mężczyznom. Wydawałoby się, że ich drogi się rozeszły, ale przewrotność losu krzyżuje ich losy kilkadziesiąt lat później za sprawą pewnej pięknej chustki- pamiątki po teściowej Anny...

W jaki sposób doszło do spotkania, i co z tym ma wspólnego chusta? Czy uczucia na pewno wygasły? Jak potoczyły się losy bohaterów na przestrzeni lat? Czy życie rozdaje karty zawsze sprawiedliwie?

Tego już Wam nie napiszę, ale gwarantuję, że sięgając po tę historię, nie będziecie żałować nawet minuty spędzonej w jej towarzystwie.

Tak jak wspomniałam wyżej, bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta historia. Autorka stworzyła przepiękną, wielowątkową opowieść o zwyczajnym życiu, jego smutkach i radościach, wzlotach i upadkach, jednak otulając ją niezwykłym klimatem podlaskiej wsi, wprowadziła mnie w nostalgiczny nastrój, wywołała tęsknotę, przywołała piękne wspomnienia. Moje korzenie również wywodzą się ze wsi i doskonale rozumiem to co autorka chciała czytelnikom przekazać.

Pięknie został oddany klimat wsi i jej całorocznego niezwykle trudnego życia, doskonale czytało się o wiejskich tradycjach, oddaniu tradycji i rodzinie, sąsiedzkiej pomocy przy pracach polowych, o solidarności w najtrudniejszych momentach życiowych zawieruch, o wierze i nadziei, że kiedyś będzie lepiej, o pragnieniu lepszego losu dla swych dzieci...

Akcja powieści nie goni na złamanie karku, i to jest jej dodatkowym atutem. Dzięki temu łatwiej jest się nastroić, chłonąć tę historię, całym sobą.

Bohaterowie i więzi między nimi są doskonale i bardzo autentycznie wykreowani, z każdą przewróconą stroną poznajemy ich najintymniejsze marzenia i pragnienia, obserwujemy ich poświęcenie dla dobra rodziny, niewyobrażalną tęsknotę. Razem z nimi płaczemy gdy ktoś odchodzi i radujemy gdy przychodzi, przeżywamy każdy zwyczajny dzień.

Jestem naprawdę zauroczona tą historią, napisana ładnym językiem, barwna i niezwykle ciepła opowieść, która pozwoliła mi naprawdę przy sobie odpocząć i wrócić wspomnieniami na piękną, choć wymagającą i trudną w obejściu polską wieś. Piękna.

Opowieść podzielona na dwie części, w pierwszej z nich obserwujemy życie Jana, w drugiej Anny.

W kulminacyjnym momencie wszystkie wątki łączą się w spójną i klarowną całość, pokazującą, jak w życiu każdego człowieka zakorzeniona jest potrzeba kochania i bycia kochanym.

Czy polecam?

Zdecydowanie tak. To klimatyczna, spokojna historia rodzinna, która obejmuje swym zasięgiem kilka pokoleń. Idealna książka na jesienne wieczory, piękna i nostalgiczna. Jestem pod wielkim wrażeniem tej historii.

"Pędził wiatr gościńcem, niespokojny, niemiarowy, słuchał szeptu rozbudzonych wiosną drzew, podsłuchiwał postępowań ozimin i szumiał. Szumiał o tym, co widział. Szumiał o tym, co słyszał przez lata wędrówki po tym skrawku podlaskiej ziemi."

Już sam wstęp do powieści "Kaszmirowa chustka" brzmi poetycko. Autorka prze całą powieść posługuje się językiem, który pobudza wyobraźnię, który przywołuje tęsknotę do minionych lat. Przenosi nas do powojennej wsi. Wsi, która oprócz pięknych, sielskich krajobrazów, ma w sobie także trudy i znoje dnia codziennego. Bo ciężka praca jest tutaj na porządku dziennym. Pracują nie tylko mężczyźni, ale także kobiety i dzieci. Każdy chce dorzucić swoją cegiełkę do rozwoju domowego gospodarstwa i wpisać się w jego historię.

Autorka ukazuje jak wielką wartość ma rodzina. Ukazuje, jak wiele można dla niej poświęcić.

Nie brakuje tu miłości i wzajemnego szacunku, ale także trudnych wyborów i rozczarowań.

Poznajemy historię Anny i Antka. Chociaż mężczyzna ma plany wobec kobiety, do ostatecznie nie dochodzi do zaręczyn. Najwidoczniej nie byli sobie pisani. Antek żeni się ze Stasią, Anna zaś oddaje swe serce Władziowi.

Każda z rodzin żyje własnym życiem. Na świat przychodzą kolejne pokolenia.

A przekrny los już snuje plany, jak ponownie złączyć drogi Anny i Antka. I udaje mu się to w najmniej spodziewanym momencie...

"Kaszmirowa chustka" to ważna i wartościowa powieść. Jest napisana tak pięknym, poetyckiek językiem, że można delektować się nią bez końca.

Serdecznie zachęcam Was do jej przeczytania ❤️