Audiobook God's Fate. Hades. Król Podziemia. Tom 1 mp3

Cześć I czołem,

Jak Wam mija tydzień? Już wolne czy w piątek jeszcze praca?

Czy lubicie mitologię?

Hades, Król Podziemia, Monika Magoska-Suchar

8/10

Ten post również załączam do rozdania @mmsuchar_autorka i @love_ksiazkowe

Ja uwielbiam mitologie. W zasadzie każdą. Celtycką, słowiańską, również grecką.

Więc gdy weszłam w świat Olimpionu stworzonego przez Monikę, byłam oczarowana. Świat nie jest fantastyczny. Zeus, Demeter i Hades są zwykłymi ludźmi. Olimpion to tylko takie miasto. Trzygłowy Cerber to tylko mutacja. Niesamowicie mnie to zaintrygowało. Tak fascynujące było czytanie o bogach greckich, którzy tak naprawdę nimi nie byli.

Za to była obłuda, zepsucie i podłość. Surowość uczuć i zepsucia ludzkiego muszę absolutnie uszanować. To, jak autorka obnaża to, kim są bohaterowie, zasługuje na owacje na stojąco. Historia była dynamiczna, miała sens i nie było w niej dziur.

Hades mnie absolutnie oczarował. Zawsze byłam jego wielką fanką. Zawsze mialam poczucie niesprawiedliwości wobec narracji kreowanej na jego temat. I ta historia wyraziła tylko to wszystko, co zawsze odczuwałam. Że Hades był kozłem ofiarnym, że był niesprawiedliwie i podle traktowany przez własną rodzinę i niesłusznie oceniany przez wszystkich innych. Podczas gdy Hades to najukochańszym, najsłodszy człowiek na ziemi, który wykonuje tylko swoją pracę.

Jestem naprawdę pochłonięta tą książką, czytało mi się ją tak lekko, że nawet nie zauważyłam, kiedy ją skończyłam. Muszę też zaznaczyć, że jeśli działo się coś, co mogło być wyzwalaczem dla czytelnika, ostrzeżenie było na początku każdego takiego rozdziału. To o krok więcej, ukłon w stronę czytelników. Wielu autorów ogranicza się do ostrzeżenia na samym początku, a niektórzy w ogóle się nie fatygują. Za taki detal absolutne czapki z głów dla autorki.

Jednak nie była to idealna 10 w moim odczuciu. Jednak nie ze względu na jakość książki, a na moje własne preferencje. O ile w książkach fantastycznych różnica wieku 25 - 500 mi nie przeszkadza, to w książkach osadzonych we względnie realistycznym świecie różnica wieku, gdy dziewczyna ma lat 18 a mężczyzna jest w średni wieku, już mnie razi. Nie lubię takich różnic i argumentów pod tytułem "jesteś dojrzała jak na swój wiek". Nie zrażajcie się jednak. To tylko moje preferencje spowodowane osobistymi doświadczeniami i zwykłym spojrzeniem na świat. Ich różnica wieku nie jest w zasadzie widoczna w ich interakcjach, wspominana jest raczej rzadko, ja to zwyczajnie zignorowałam.

Jednak wiecie, że jestem z Wami szczera w recenzjach i wiem, że aspekt ich różnicy wieku mi przeszkadzał, więc żeby być fair, mówię Wam o tym wprost. Gdyby miała chociaż te 25 lat, nie powiedziałabym słowa, dałabym 10/10 i na tym byśmy zakończyli, ale Kora ma 18 lat i za bardzo uderzyło to do domu.

W każdym razie, książka jest naprawdę świetna i czekam już ze zniecierpliwieniem na drugi tom. Jeśli poziomem dorówna chociaż do jedynki, to zapowiada się świetna kontynuacja. Polecam

„- Duma i honor już niejednego sprowadziły na manowce – Z niezadowoleniem pokręciłam głową. – Wiem, że jesteś świetny w sztukach walki, że uwielbiasz rywalizację. Ale igrasz z siłą, która może cię zaskoczyć. Obawiam się tylko, że to może być bolesne zaskoczenie… „.

~

Nie wiem, jak wy, ale ja, gdy tylko dowiedziałam się o tej książce nie mogłam doczekać się aż wpadnie w moje ręce. Monika Magoska-Suchar odważyła się wydać „Hadesa” sama i choć nie jest to jej pierwsza książka to myślę, że dla niej najważniejsza. 💜

Widać i czuć, że Monika włożyła w tę powieść całe swoje serce. Książka jest cudownie wydana, a stworzona przez nią historia gwarantuje świetną rozrywkę, która nie chciałam by się kończyła.

~

Wychowana na wsi Kora w wieku osiemnastu lat pragnie zachłysnąć się zapachem wielkiego miasta. Wyjeżdża do Olimpionu, gdzie chce rozpocząć studia, choć wciąż waha się nad kierunkiem. Nie jest pewna, czy pójść za głosem nadopiekuńczej matki, czy własnego serca.

O przyjeździe Kory dowiaduje się Hera, żona rządzącego miastem Zeusa, która z jakiegoś powodu żywi ogromną nienawiść do matki dziewczyny. A że Hera jest pamiętliwa i mściwa to nie wróży dla młodej Kory szczęśliwego pobytu. W głowie Hery już rodzi się diaboliczny plan mający na celu kompromitację córki znienawidzonej Demeter.

Bal, na który Kora dostaje zaproszenie jest spełnieniem jej marzeń. W końcu pozna zwyczaje tu panujące i nawiąże nowe znajomości. Niestety, jest nieświadoma tego, że właśnie została wplątana w misternie uknutą intrygę organizatorki tej imprezy.

Nie da się ukryć, że obecność Kory na balu budzi ogólne poruszenie, ale większą uwagę przyciąga inny gość. Hades – brat Zeusa nieustannie ratujący mu tyłek z opresji. Król Podziemia. Pan Ciemności. Powszechnie uważany za bezwzględnego gangstera, którego na krok nie odstępuje jego pupil – trzygłowy Cerber o kłach ostrych jak brzytwy.

Kto by się spodziewał, że to właśnie on będzie próbował wybawić Korę z opresji.

~

„Powinnam uciekać. Ostrzegano mnie przed nim i jego ludźmi. Teraz on klęczał przede mną, a ja nie mogłam nawet zobaczyć jego oczu, bo skrywały je ciemne okulary, w których odbijała się moja nieidealna sylwetka. Pewnie miał mnie za totalną idiotkę i głupią gęś, tak samo jak tamten brodzacz. Miałam ochotę zapaść się pod ziemię, w piekielne czeluści… Ach, nie. Zapomniałam. One należały do niego, więc to nie był właściwy kierunek „.

~

Światło i Mrok. Piękna i Bestia. Kora i Hades. I przeznaczenie, które pchnęło ich ku sobie i otworzyło oczy na własne pragnienia, na to czego brakowało im w życiu, a czego nie byli do tej pory świadomi. Nie wszystkim, jednak ten związek jest na rękę. Naszym bohaterom przyjedzie walczyć z przeciwnościami, jakie pod nogi rzucać im będą bezwzględni bogowie.

~

Monika Magoska-Suchar po raz kolejny udowadnia, że nie ma dla niej rzeczy niemożliwych. Wiecie już, że kocham jej twórczość i jeszcze nigdy mnie nie zawiodła. To taki mój pewniak. 😉 Powieści Moniki za każdym razem zabierają mnie w inny świat, w którym zatracam się bez pamięci. Tym razem było tak samo. „Hades. Król podziemia” wciąga od pierwszej strony. Hipnotyzuje. Fascynuje. Rozczula. Bawi. Całkowicie zniewala. Tę książkę pochłania się na jeden chaps. Pragniesz poznać kolejny rozdział, ale smuci cię świadomość, że każda kolejna przeczytana strona przybliża cię do końca historii. A uwierzcie mi, nie chciałam, żeby się kończyła.

~

Jestem pod wrażeniem, jak niesamowite postacie wykreowała Monika. Choć kocham Korę i Hadesa całym sercem (wiadomo 😍) to z radością wczytywałam się też w rozdziały innych bohaterów, których nie da się nie polubić. No może z małymi wyjątkami…

Moimi ulubieńcami zdecydowanie są Hera (uwielbiam tę jędzę) oraz Tanatos. Ten facet potrafił rozbawić mnie do łez.

Znacie to uczucie podczas czytania książki, gdy wszystko w środku Was aż ściska z nadmiaru emocji i nie jesteście w stanie się opanować, nawet gdy czytacie w miejscu publicznym?

Ja znam i uwielbiam, bo świadczy ono o tym, że dana powieść właśnie odnajduje swoje miejsce w moim sercu 🥰🥹

Tak właśnie stało się teraz z "Hadesem. Królem Podziemia" od przecudownej Moniki Magoskiej-Suchar. Jestem zauroczona i zakochana w historii, którą stworzyła 😍

Wyobraźcie sobie, że w końcu odnajdujecie bohaterów, którzy tak bardzo do siebie pasują, że odkrywanie łączącej ich i budującej się relacji, sprawia Wam nieopisaną radość. To właśnie czułam zatracając się w najnowszej książce autorki i to bardzo wyjątkowej, bo wydanej przez nią samodzielnie!

HADES. KRÓL PODZIEMIA rozbroił mnie całkowicie i rozłożył na łopatki. Ta książka jest tak genialna, urocza i wypełniona dobrymi emocjami, że aż nie mam słów 🥹

Musicie to przeczytać!!!

Kora ma dopiero osiemnaście lat, ale chce poznać inne perspektywy, niż te które zna żyjąc od małego na farmie. Wyjeżdża do Olimpionu, gdzie pod opieką ciotki poznaje nowy, wielki świat. Wyrwana spod skrzydeł nadopiekuńczej matki nie ma jednak pojęcia, że inni ludzie przepełnieni są złem, zazdrością, okrucieństwem i chęcią zemsty. Takie uczucia żywi do dziewczyny Hera, żona Zeusa i kierując się podstępem zaprasza ją na organizowany przez siebie bal. Z uknutej intrygi Korę ratuje sam Pan Podziemia - Hades, starszy od niej i uchodzący za gangstera. Ta dwójka od razu czuje do siebie silne przyciągnie. Ale czy przeznaczeniu nie przeszkodzi zemsta?

Choć ta historia jest pierwszym tomem rozpoczynającym serię GOD'S FATE to ja już czekam na kolejny 🥰. Monika stworzyła literacką petardę, od której nie sposób się uwolnić. To romans połączony z fantasy i mitologią. To retelling mitu o Hadesie i Persefonie, który od zawsze był bliski mojemu sercu. Uwielbiam poznawać mitologię i łączące dane postaci więzi. Dzięki autorce mam możliwość ich zobrazowania w swojej głowie, bo po przeczytaniu HADESA moja wyobraźnia nieustannie pracuje 😏

HADES. KRÓL PODZIEMIA przedstawia życie bogów jako zwykłych ludzi. Pokazuje ich słabości i wady, ale też zalety i zmiany na lepsze. To książka, przy której wykorzystałam niezliczoną ilość karteczek indeksujących, bo nie mogłam nie zaznaczyć cytatów, które tak bardzo do mnie przemawiały. I też tych, od których miękły mi nogi. A wierzcie mi, że jak Hades coś powie, to nie ma zmiłuj, można od razu padać na kolana z uwielbienia 😍

Monika Magoska-Suchar stworzyła powieść, która pokazuje, że każdy zasługuje na szczęście, nie ważny jest wiek, rozmiar, pochodzenie i wygląd. A niekiedy ułomności, które według nas są naszymi wadami, ktoś drugi może uznać za coś cennego. Musimy szukać w naszym życiu osób, które będą w stanie wynaleźć w nas dobro, nawet, a może właśnie zwłaszcza, gdy już my sami go nie dostrzegamy.

Przepiękna opowieść o rodzącej się miłości wśród intryg i przeznaczenia. Ta historia rozrywa moje serducho z nadmiaru dobrych słów kierowanych od Hadesa do Kory i odwrotnie. Oj jak ja ich uwielbiam 😍

Ale zakończenie nie stawia jeszcze ostatniej kropki. Coś czuję, że to dopiero początek...

Z całego serducha dziękuję, że mogłam objąć tą wyjątkową książkę swoim patronatem. Jestem tym poruszona i mówię Wam: musicie to przeczytać! 🥹

Podobno nie wszystko złoto, co się świeci. Stara zasada, jak nie traci nigdy na swej aktualności i doceniana przez nielicznych przed faktem, a po fakcie wspominana, najczęściej gorzko, przez tych, którzy nie chcieli o niej pamiętać. Iluzja potrafi być nad wyraz przekonująca, zwłaszcza, jeśli jej twórca wierzy w nią.

Nieznane kusi, a zakazane robi to podwójnie. Czy można dziwić się, że Kora w końcu chciałaby poznać świat tak odmienny od sielskiej farmy, gdzie do tej pory był jej domem? Co innego Olimpion, wielka metropolia, całkowicie odmienna od codzienności, którą dziewczyna chciałaby zostawić za sobą. Pytanie tylko czy jest gotowa na to, co ją tam czeka? Zaproszenie na ekskluzywne przyjęcie okazuje się początkiem jej kłopotów, bo kiedy ktoś jest na celowniku Hery, to nawet potężny Zeus nie ma nic do powiedzenie. Ale może znajdzie się ktoś, kto nie boi się wszechwładnej i samozwańczej władczyni śmietanki towarzyskiej? Czy Hades będzie w stanie stawić czoła, kobiecie, która nigdy nie zapomina żadnej urazy i zniewagi? Niedoświadczona Kora nie zna zasad rządzących Olimpionem, lecz król podziemia aż za dobrze zna smak bezwzględnej zemsty. Kto zwycięży na szczytach władzy, gdzie każda zagrywka jesr dobra, gdy prowadzi do zwycięstwa?

Boscy, chociaż nad wyraz ludzcy, bo to, co najgorsze w naturze człowieka nie jest im obce. Przyciągający uwagę i nieznoszący tych, którzy są odporni na ich iluzoryczny wdzięk. Doskonale ukrywający swoją mroczną stronę albo wprost przeciwnie, podkreślający ją na każdym kroku. Antyczny mit, nie w odświeżonym wydaniu, ale opowiedziany na nowo, w jakim na znane wątki Monika Magoska – Suchar spojrzała z innej perspektywy, a pierwszo oraz drugoplanowi bohaterowie i bohaterki nabrali całkiem innych cech niż do tej pory. Hades i Kora, bestia i piękna, chociaż czy na pewno? Jak się okazuje zaszufladkować mityczne postacie, i nie tylko je, jest bardzo łatwo, ale już dostrzec to, co skrywają przed resztą to już sztuka. Retelling czyli ponowne opowiedzenie albo niekiedy wydobycie tego, co jest jeszcze niedopowiedziane. „Hades. Król podziemia” umiejscowiony jest nie na tle starożytnej Grecji, lecz w nowoczesnej metropolii, jednak jak się okazuje nie wszystko uległo zmianie. Autorka doskonale podkreśliła najistotniejsze punkty mitu i jednocześnie tak pokierowała fabułą, by nie skopiować, lecz przedstawić swoją wersję. Widać w niej jak na dłoni, że zło i dobro często dzieli bardzo cienka granica albo wręcz to rewers i awers tej samej monety zwanej ludzką naturą. Monika Magoska – Suchar łączy wątki uczuciowe z fantastyką, dodając do nich sekrety oraz intrygi oraz podkręcając ciekawość, do czego jeszcze są zdolni bohaterowie w imię miłości, lecz także kiedy odzywają się w nich najgorsze cechy charakteru.