Audiobook Dzwonek na długą przerwę mp3

Książka przedstawia losy nastolatków, którzy nie mogą się odnaleźć w otaczającym ich świecie. Jest rok 2008 kiedy to na wioskach wciąż panuje specyficzna hierarchia. Nie wolno być innym bo sąsiedzi zjedzą cię żywcem. W szkole również nie jest łatwo bo rówieśnicy potrafią być okropni i dokuczliwi a często nawet agresywni. Skupiamy się na dwóch grupkach znajomych. Jedna jest spokojna i bezkonfliktowa. Ta druga natomiast ma się za lepszych i dokucza, bije i ubliża innym. Głównie właśnie tym spokojnym. Sporo komplikuje się, kiedy chłopcy z obu grup się w sobie zakochują...

✨

Cieszę się, że takie książki powstają. Jednak muszę przyznać, że mimo iż jest to książka o nastolatkach (główni bohaterowie mają po 17 lat) to nie jest to historia przeznaczona dla osób poniżej przynajmniej 16 roku życia. Jest w niej wiele przemocy, drastycznych opisów, są narkotyki, jest homofobia, sceny zbliżeń. Miejcie to na uwadze i proszę, czytajcie ostrzeżenia zawarte w książkach.

Historia jest bardzo bolesna i trudna. Sama przeżyłam znęcanie się w szkole podstawowej. U mnie było to znęcanie się psychiczne i do dziś mam momenty, że to we mnie siedzi. Boli mnie serce na myśl, że mój syn mógłby przechodzić przez coś podobnego, jak bohaterowie tej książki. Tyle, że w książce część z nich miało dodatkowo nieprzyjemne sytuacje w domu, gdzie rodzice byli niezbyt wyrozumiali czy tolerancyjni. Pamiętajmy, że książka przedstawia czasy z początku lat 2000. Dziś temat znęcania czy homofobii wygląda nieco inaczej. Świat, a także polska wieś nieco bardziej otworzyła się na LGBT+ choć wciąż długa droga przed nami do tego, by to normalizować. Wszelkie książki o tej tematyce, które przeczytałam były bardzo delikatne. Tutaj sceny bliskości pomiędzy dwójką bohaterów są na nieco wyższym poziomie. Cieszy mnie to, bo znam osoby, którym brakowało takiej normalizacji.

Autorka sprawiła, że było we mnie multum emocji. Byłam tak zła, czułam się okrutnie bezsilna. Wszystkie te paskudne rzeczy, które przytrafiły się Waganowi i Mateuszowi... Nie mieści mi się to w głowie, jak wiele może znieść tak młody człowiek. Łatwo w takiej sytuacji stracić chęci do życia. Niewyobrażalny ból i cierpienie. Waga miał na szczęście dobrych przyjaciół, którzy wspierali go we wszystkim. Mateusz nie miał wsparcia przez co było mu o wiele trudniej, kiedy wydało się, że jest homoseksualistom. Nie muszę pisać, jak go traktowano. Myślę, że pobicie to nic przy odrzuceniu przez własnego ojca... Polecam Wam tę książkę ale ostrzegam, że to nie jest łatwa lektura.

Rok 2008 był już 16 lat temu i osobiście jak przypomnę sobie, że było to tak dawno temu, a ja wtedy również zasiadałam w licealnych ławkach, to przyprawa mnie to chyba o ból głowy. Dlatego też tak świetnie mogłam się odnaleźć w świecie wykreowanym przez Adriannę Szymańską-Zacheję. Pomimo, że ten powrót jest dla mnie czymś słodkim, bo osobiście uwielbiałam czasy liceum, to z drugiej strony wkroczenie w strefę watahy zadawało mi ostre ciosy nożem w serce, lecz tylko dlatego, że bardzo zżyłam się z watahą i w sumie mogłabym być w ich gronie.

Każdy ma tutaj coś za uszami, każdy musi walczyć ze swoimi demonami. Bardzo podobała mi się kreacja Wagana, ponieważ nie tylko wydarzenia były ciekawe i znaczące, ale kształtowanie się jego charakteru, jego rozterek, a przede wszystkim twierdzenie że coś jest z nim nie tak, dało mi bardzo dużo do myślenia. Tamte czasy, były dość brutalne, żadnych terapeutów, zaściankowość i strach przed nowymi rzeczami - nie twierdzę że teraz tak nie ma, ale patrząc z własnej perspektywy myślę, że autorka wyciągnęła z tych czasów najbardziej kąśliwe rzeczy i zachowania.

Odkrywanie siebie samego, walka z innymi, nie tylko jeżeli mówimy o fizyczności, ale przede wszystkim walka z samym sobą, to tematy, który cały czas dźwięczą mi w głowie i w tym wypadku Dzwonek na długą przerwę jest wart poznania, a skoro to tylko pierwsza część, to jestem ciekawa co pojawi się w kontynuacji.