Audiobook Dom Pod Akacjami mp3

Takie książki praktycznie nie pojawiają się w mojej biblioteczce. Wątki historyczne, fabuły osadzone w dawnych czasach, a szczególnie te wojenne nie są mi bliskie i nie sięgam po tego typu lektury. Tu jednak zrobiłam wyjątek (kto wie, czy nie stanie się standardem, a na pewno, jeśli będę miała okazję, przeczytam kontynuację tej historii) i po zapoznaniu się z opisem zdecydowałam się przeczytać tę książkę. No i okazało się, że to świetna pozycja. Osadzona w dawnych, słusznie minionych czasach, ale bez zbędnego podkreślania, że to dzieje się sto lat temu. Autorka skupiła się po prostu na losach bohaterów i nie dodawała zbędnych wstawek czy opisów. I dla mnie była to naprawdę fajna przygoda. Z ciekawością obserwowałam wydarzenia i ze smutkiem patrzyłam, jakie życie miały wtedy kobiety i jak obarczano je winą za czyny mężczyzn. To piękna i bolesna książka o miłości, marzeniach, zemście i głęboko zakorzenionych stereotypach, które zniszczyły wiele żyć. Już nie mogę doczekać się kontynuacji!

Lubię sięgać po debiuty, bo ich lekturze zawsze towarzyszy niewiadoma i jednocześnie nadzieja na wyłowienie z literackiego oceanu drogocennej perły. Gdy tylko przeczytałam opis „Domu pod Akacjami”, który przenosi w realia mojego ulubionego okresu w literaturze – dwudziestolecia międzywojennego – wiedziałam, że muszę tę książkę przeczytać.

I rzeczywiście, czytając, miałam wrażenie, że Autorka uchyliła przede mną drzwi do świata, który odszedł, ale wciąż mieni się tysiącem barw. Z każdym rozdziałem czułam tę samą tęsknotę, jaka budziła się w sercach głównych bohaterek powieści Elizy, Malwiny i hrabiny Heleny. Tęsknotę za wolnością, miłością i prawdą. Ich radości były jak delikatne płomyki świec, a smutki jak ciężkie krople deszczu spadające na brukowane ulice.

Towarzyszyłam ambitnej Elizie, gdy z bijącym sercem opuszczała wieś, która dla niej była jak ciasny gorset, duszący, uwierający, skazujący na życie, którego nie chciała. Miasto kusiło ją niczym wystawa pełna koronkowych rękawiczek i kapeluszy z piórami obietnicą innego, piękniejszego, bardziej własnego życia.

Praca w Domu pod Akacjami od początku była dla każdej z dziewcząt niepewnym gruntem. Niosła wiele możliwości, ale jeszcze więcej zagrożeń. Jednak nie tylko w pracy można było stracić grunt pod nogami, bo każda z bohaterek, od młodziutkiej Malwiny po dojrzałą hrabinę Helenę, pragnęła być ważna dla kogoś, kochana. Nawet za cenę złamanych zasad i własnej dumy. Bo miłość w tej powieści przypominała wzniosłą balladę, do której zakradały się fałszywe nuty zaślepienia, wykorzystania, niespełnionych nadziei.

Czytając, nie mogłam nie myśleć o tym, jak trudne było wówczas życie kobiet, które próbowały wyrwać się z utartych ról. Świat dawał im coraz więcej pozornych możliwości, ale wciąż wymagał, by wybierały pomiędzy pracą a małżeństwem, niezależnością a spełnianiem oczekiwań innych. Autorka ukazała odwagę kobiet, by wyjść poza schemat i zawalczyć o prawdę oraz własne szczęście, nawet kosztem ryzyka utraty pracy czy ostracyzmu społecznego.

W tej powieści znajdziemy jednak dużo więcej niż sklepowe plotki o życiu właścicieli domu towarowego, klientek i pracownic, także intrygujący wątek kryminalny. Wyjaśnienie przyczyny piętrzących się niepokojących zdarzeń, kradzieży, sabotaży, gróźb, ciekawiło mnie równie bardzo jak miłosne perypetie bohaterek.

„Dom pod Akacjami” nie tylko mnie zaintrygował i wzruszył, ale też otulił jak stary szal, pełen zapachów minionych lat, utkany z całej gamy emocji, nadziei, rozczarowań, pierwszych pocałunków i niespełnionych obietnic, ale też marzeń sięgających daleko za horyzont rodzinnej wsi oraz nostalgii za bliskością, która nie zna wieku ani statusu. Cudownie będzie sięgnąć po kolejną część, bo zakończenie sugeruje, że możemy jej z niecierpliwością wyczekiwać.