Audiobook Czarny żałobnik mp3

Na jednym z warszawskich placów zabaw zostają znalezione zwłoki mężczyzny, pokrojone w kostkę a jego identyfikacja jest możliwa tylko dzięki dowodowi osobistemu umieszczonemu w zębach ofiary. Sprawca zostawił też swój podpis czarnego motyla, zwanego rusałką żałobnik. Śledztwem kieruje komisarz Adam Kruger wspólnie z prokurator Alicją Ostrowską, niezwykle brutalna i skomplikowana zbrodnia spędza sen z powiek służb. Tym bardziej, że zostają znalezione kolejne zwłoki na placu zabaw tym razem kobiety, która zginęła na kołysce Judasza. Opinia publiczna jest wstrząśnięcia a śledczy swoją się i troją by wpaść na trop sprawcy. Czy coś łączy ofiary? Dlaczego sprawca zostawia czarnego motyla? Skąd tak okrutny sposób zabijania? Czy Krugerowi i Ostrej uda się znaleźć mordercę?

"Czarny żałobnik" to niezwykle ciekawa ale też makabryczna historia seryjnego mordercy, który zabija swoje ofiary według średniowiecznych metod. Nie sposób się tutaj nudzić, akcja cały czas pędzi do przodu, pojawiają się kolejne postaci i zagadki. A całość dopełnia duet komisarza Adama Krugera i prokurator Alicji Ostrowskiej. Obie postaci są niezwykle charakterne a ich dialogi wręcz kipią sarkazmem ale też nutą erotyzmu. Czy tą dwójkę połączy coś więcej ? I jak skończy się śledztwo musicie sięgnąć po książkę i przekonać się sami. A ja mam nadzieję, na kolejną część tej historii. Bo ta dwójka ma niezwykły potencjał.

Coś czuje, że szykuje nam się kolejna wciągająca seria, w której to, co na początku wydaje się za pewnik takie na końcu nie jest. W roli głównej Komisarz Adam Kruger i prokurator Alicja Ostrowska. Z tą dwójką to nic nie jest wiadomo. Opisów książki jest dużo, więc polecam zajrzeć. Nie ukrywam, że czytając tę książkę miałam wrażenie, że gdzieś już czytałam podobną akcję, ale mogę być w błędzie. Nie wpłynęło to oczywiście na jakość debiutu. Kolejną rozkminą, która nie daje mi spokoju jest to, że mordercy, psychopaci muszą zostawiać coś charakteryzujące, opisujące postać, motyw mordercy. No to zawsze mnie ciekawiło.

Kiedyś już pisałam, a raczej pytałam się was, czy własna przeszłość może mieć wpływ na wydarzenia, na pracę? Ogólnie na to, co się dzieje w naszym życiu? Na to pytanie musicie już sobie sami odpowiedzieć (ale z miłą chęcią poznam wasze zdanie), tak jak nasi bohaterowie. Każdy ma coś za uszami. Każdy radzi sobie z tym czymś na swój sposób, a efekty…? No cóż… Poważnie tutaj wiele jest z życia oraz możecie sobie wyobrazić, jak wygląda praca w kryminalnym. Poszlaki, motywy jakimi się kierujemy, żeby upokorzyć kogoś innego, zazdrość, nasze powiązanie z ofiarami, a nawet mordercą, zwroty akcji i teraz weź zorientuj się co, gdzie, jak i z kim…?! No głowa pęka, a jak ta dwójka sobie poradzi, to już sami dowiecie się. Z każdym rozdziałem miałam obraz naszego mordercy, który stoi w ciemnym pokoju patrzy na ścianę, na której wisi wielka tablica korkowa, a na niej zdjęcia przyszłych ofiar, od których odchodzą nitki z opisem tego, w jaki sposób zginą. Nasz morderca morduje średniowiecznymi metodami tortur myśli, że zaplanował już wszystko, ale czy aby na pewno…?

Wciągnie was ta historia oraz sposób i metody dochodzenia do prawdy przez Adama i Alicję są oryginalne, lecz bardzo wycieńczające nie tylko fizycznie, ale i psychicznie. Ta dwójka będzie miała niezły rollercoaster w rozwiązaniu zagadki. Żeby bardziej opisać moje wnerwienie (ale takie pozytywne) zapytam się was, czy jak czytałaś/łeś jakąkolwiek książkę miałaś/łeś takie uczucie, że jesteś wściekła, bo w kolejnym rozdziale twoje podejrzenia legły w gruzach? Miałaś/łeś nerw, bo jednak nie udało się znaleźć winowajcy? To takie coś miałam w tym debiucie. Gratuluje autorce.

Co to była za rewelacyjna książka to nie mam słów ! A co najlepsze jest to debiut, jestem w szoku i trudno mi w to uwierzyć, że autorka wcześniej nic nie napisała, bo książkę czytało się genialnie. A Ostra i Lis ? 🥰❤ kocham tę dwójkę, ich potyczki słowne, charaktery, zachowanie i w ogóle wszystko w nich do mnie przemawia.

Jest to kryminał, thriller, ale bardziej kryminał, ponieważ brutalne morderstwa nie ustępują. Ale nie da się opisać emocji towarzyszących mi podczas czytania tej książki. Gdy ja zaczęłam nie mogłam się od niej oderwać. Nawet nie wiem kiedy ją przeczytałam. Pomysł na fabułę oraz zagadka do rozwikłania - sztos - takiego motywu i pomysłu, nigdy nie czytałam. Oryginalna bez dwóch zdań. Klimat wymiaru sprawiedliwości, Ostra to pani prokurator, Lis - komisarz, śledczy. Autorka pracuje w prokuraturze, może ta praca pomogła w napisaniu tak świetnego kryminału ? Połączenie też zdrady, zemsty, zbrodni, coś niebywałego. Do tego przeszłość Ostrej i Lisa - ach uwielbiam. Nie tylko główni bohaterowie są świetnie wykreowani. Drugoplanowi także nie odstają od tych pierwszych. Z przyjemnością poznałabym dalsze losy bohaterów książki. Połączenie kryminału z nutą romansu, emocji, ale dosłownie z nutą. Gratuluję autorce tak świetnej historii. Z niecierpliwością czekam na kolejne powieści spod pióra autorki.

pewnością tym, co wyróżni tę powieść na tle innych, jest zdolność autorki do zagłębiania się w głąb ludzkiej natury i odkrywania zakamarków ludzkiej psychiki. Odnoszę nawet wrażenie, że „Czarny żałobnik” nie jest „tylko” książką. To swego rodzaju doświadczenie, które z pewnością pozostanie niezapomniane przez długi czas po przerzuceniu ostatniej strony. Maja Opiłka zdecydowanie wkroczyła na polski rynek z przytupem i postawiła sobie poprzeczkę bardzo wysoko, a ja z niecierpliwością będę wyczekiwać jej kolejnych książek. Polecam przeogromnie!

Zanurz się w świat tajemnic, gdzie zem

"Czarny żałobnik" ma wszystko to, co dobry kryminał mieć powinien. Wyczuwalne wszystkimi zmysłami napięcie, niesamowity klimat, ciekawe relacje międzyludzkie i śledztwo, które od samego początku budzi ogromną ciekawość czytelnika - taki właśnie jest debiut Mai Opiłki. Świetna proza!

Książka "Czarny żałobnik" to debiut (chociaż nie pierwsza napisana książka), młodej pracowniczki prokuratury Okręgowej Mai Opiłki. Aż ciężko było w to uwierzyć bo ta książka jest świetna. Bohaterowie tak dobrze wykreowani, dialogi między nimi, ostry język. W treści jest też niemało przekleństw ale to wszystko tak spójnie do siebie pasuje, tworząc bardzo udaną całość. Ciekawy motyw z podrzuconym, na miejsce zbrodni motylem, który zarazem staje się motywem przewodnim tej historii. Z ogromnymi zainteresowaniem śledziłam losy Ostrej i Lisa. Wiele wątków, dobrze budowane napięcie, świetny finał. To wszystko znajdziecie w tej książce. Mam tylko nadzieję, że autorka ma już gotową kontynuację bo nie mogę spać spokojnie po takim zakończeniu...

Zawsze, kiedy odkładam książkę, która zrobiła na mnie wrażenie, mam ochotę wyściskać autora/autorkę. Czasem podoba mi się całokształt, czasem postaci, innym razem pomysł, ale zawsze doceniam wkład i pracę jaką włożono w powstanie powieści. Debiut Mai nie był wolny od kilku potknięć, które czytelnicy kryminałów wyłapią w mig, ale czytało się szybko i zainteresowaniem.

Jest to opowieść o bezwzględnym mordercy, który z lubością torturuje swoje ofiary aż do śmierci i pozostawia przy nich, jako swój makabryczny znak rozpoznawczy – motyla. Ciała są zmasakrowane, często rozczłonkowane. Tropy są niejednoznaczne, a oprawca trudny do schwytania. Jednocześnie toczy się też sprawa handlu dziewczętami, ale tutaj główną rolę gra tylko prokuratorka, która prowadzi swoje własne śledztwo, a to jest świetnym wstępem do tego, by przeciągnąć to w kolejnych tomach.

Całkiem sprawnie to wszystko wyszło. I śledztwo (choć fajnie i z pomysłem pogmatwane), i bohaterowie dość soczyści, ale też całkiem mocne dialogi, cięte riposty i garść związków frazeologicznych, które to wszystko spięły. Ostrzec musze przed przekleństwami, które mogą niektórych czytelników denerwować. Mnie nie mierziły, bowiem nie wyobrażam sobie kurtuazji i sztywnej etykiety w policji.

Śledztwo przyspiesza, zaczyna nabierać rumieńców, tu i ówdzie autorka wodzi czytelnika za nos, lawiruje zręcznie pomiędzy podejrzanymi, podrzuca fałszywe tropy i powoduje u czytającego niepokój. I to wszystko sprawia, że w pewnym momencie tę książkę trudno odłożyć.

Kapitalny klimat książki doskonale wprowadza w czytelnika w meandry śledztwa. Jest duszno, niebezpiecznie, nieprzystępnie, ale też całość okraszono tu solidną dawką specyficznego humoru, który podbija fabułę. Autorka w lotny i oryginalny sposób nadała jej bieg, podzieliła wątki, poplątał, ale summa summarum wybornie je ze sobą ostatecznie połączył. Cały ten zabieg stworzył wyjątkową i niezwykle interesującą powieść.

Polecam Wam tę powieść. Zajrzyjcie, czy to z ciekawości, czy kierowani innymi pobudkami.

Książka pod względem fabularnym nie jest najgorsza, ciekawie poprowadzone wątki, które trzymają całość w logicznej spójności. Bohaterowie tacy sobie, jak dla mnie bez pazura, choć autorka bardzo się starała nadać zadziorności (zwłaszcza pani prokurator). Kilka wątków dotyczących samej pracy śledczych do poprawy (głównie kwestie dowodów i logicznego składania faktów), jednak patrząc na książkę jako całość, nie można zarzucić autorce braku wyobraźni, co dobrze jej wróży na przyszłość.

"Czarny żałobnik" Mai Opiłki to porywający debiut w literaturze kryminalnej, który z pewnością zostanie zapamiętany przez czytelników. Misternie skonstruowana intryga, pełna napięcia akcja oraz wyraziste, charyzmatyczne postacie sprawiają, że książka wciąga od pierwszej do ostatniej strony. Brutalność opisów zbrodni, pisana dosadnym językiem, tylko podkreśla mroczny charakter tej historii. "Czarny żałobnik" to nie tylko świetnie napisany kryminał, ale także głęboka eksploracja ludzkich emocji i relacji. Nie mogę się doczekać kolejnych tomów, bo ta powieść to jeden z najlepszych kryminalnych debiutów, jakie miałam przyjemność przeczytać. Maja Opiłka udowadnia, że ma talent i wyczucie dla tworzenia niezapomnianych, zaskakujących i mrożących krew w żyłach historii.

Czarny żałobnik napisany przez Maję Opiłkę od samego początku wydawał mi się niezwykle obiecującą lekturą. Przeczucie mnie nie myliło. Powieść wciąga od pierwszych stron, a tempo akcji utrzymuje się na odpowiednim poziomie aż do samego końca. Spokój mieszkańców Warszawy zostaje zakłócony przez szaleńca, który podrzuca zwłoki w miejscach publicznych nie zapominając o swoim podpisie. Przy każdym ciele śledczy znajdują czarnego motyla - rusałkę żałobnik. Co więcej sprawca zdaje się stosować w stosunku do swoich ofiar średniowieczne metody tortur. Sprawę prowadzą pokiereszowani życiem i trudną przeszłością komisarz Adam Kruger i prokuratorka Alicja Ostrowska. Przyglądają się bacznie ofiarom i dochodzą do wniosku, że łączy je wspólny mianownik - niewierność oraz postać terapeutki zajmującej się terapią dla par. Tymczasem morderca zdaje się przewidywać wszystkie ruchy śledczy co ułatwia mu prowadzenie morderczej gry. Jak to wszystko się potoczy? Przeczytajcie koniecznie Czarnego żałobnika. Z czystym sumieniem mogę Wam tę książkę polecić.

Akcja powieści jest od początku dość wartka, sporo się dzieje. Dodatkowej dynamiki dodają pełne emocji dialogi bohaterów. Uprzedzam, że sporo w nich wulgaryzmów, które zapewne miały na celu ukazanie śledczych obojga płci jako bezkompromisowych twardzieli.

Sama intryga jest nieźle zakręcona. Trzeba się dobrze skupić, aby połapać się we wszystkich powiązaniach. Jednak autorka nie zostawia swoich czytelników w ciemnym lesie domysłów. Im bliżej finału, tym plastyczniej opisuje sytuację, porządkuje fakty i powoli, sukcesywnie odkrywa kolejne karty w tej niezwykle brutalnej grze.

Postacie stworzone przez pisarkę nie są jakoś szczególnie rozbudowane, ale mają swoje problemy i osobiste dramaty. Dylematy, z którymi muszą się borykać, dodają im realizmu, a czytelnikowi pozwalają od czasu do czasu odpocząć od śledztwa, które jest głównym wątkiem w tej powieści.

CZARNY ŻAŁOBNIK to kolejny świetny debiut, który wciąga nas do brutalnego świata najeżonego zbrodniami i typami.

Droga autorko Maja Opiłka - chapeau bas. Chylę czoła, bo takiego debiutu to się nie spodziewałam. Intryga świetnie przemyśla, w dodatku nieustane wodzenie za nos, mylenie tropów w śledztwie oraz intrygujący bohaterzy, to sprawia, że powieść pochłonęła mnie. Fakt, z początku, gubiłam się w ilości postaciach, ale szybko połapałam się kto jest kim i z ciekawością przewracałam strony. A zakończenie to sztos, niespodziewana i nie odganiania. Czeka na kolejną części.

“Czarny żałobnik” to debiut Mai Opiłki, kryminał z gatunku tych, w których dzieje się dużo, napięcie utrzymane jest wysoko, a postacie twarde, nie dają innym ze sobą zadzierać. Język szorstki, dialogi nieco agresywne, nie oszczędzające na przekleństwach. Zaczyna się mocnym uderzeniem - makabryczne odkrycie jedno po drugim, później akcja nieco zwalnia, śledczy faktycznie skupiają się na szukaniu tropów, rozmowach ze świadkami i solidnej dedukcji - i to jest fajne. Intryga poprowadzona sprawnie, cały czas coś się dzieje, przez co książka przyciąga i czas z nią mija szybko. Postacie są osadzone na pewnych szablonach, dosyć proste, jak to w tym rodzaju kryminału bywa. Duża uwaga poświęcona jest na ich cielesność i prezentację, a postacie główne obarczone są trudną przeszłością, która wywiera na nich ślad - szczególnie prokuratorka Ostrowska ciągle za sobą drugą sprawę, która ciągle jej doskwiera. Nie jest to może kryminał pozbawiony wad, ale to przecież debiut, więc na pewne rzeczy można oko przymknąć. Jestem pewna, że książka zadowoli fanów szybkich, brutalnych i rozrywkowych kryminałów, a ja nie wykluczam, że przyjrzę się kontynuacji losów głównych bohaterów, czego zapowiedź przynosi sam epilog tej historii.

Wow!

I kolejny kryminał od którego nie sposób się oderwać!

I to w dodatku debiut - bardzo, bardzo udany debiut.

Czapki z głów moi drodzy! Tak właśnie powinno się pisać tego typu książki. Jeśli lubicie mroczne klimaty i zawiłe relacje międzyludzkie - to ta pozycja będzie idealna Tutaj wraz z przewróceniem każdej kolejnej strony nasze napięcie sięga coraz wyżej i wyżej - rozwiązanie jednej zagadki prowadzi do kolejnych pytań i kolejnych zawiłych tropów.

Ta książka to cała, wielka, misternie utkana sieć, która dotyka najgłębszych zakamarków naszej psychiki.

Fabuła jest doskonale skonstruowana, bohaterowie bardzo charakterystyczni, akcja dzieje się we właściwym tempie - nic dodać nic ująć.

Skąpana w blasku słońca Warszawa zaczyna tonąć w mroku czarnego żałobnika - komisarz Adam Kruger i prokurator Alicja Ostrowska stają w szranki z wyjątkowo brutalnym sprawcą. Sprawcą, który upodobał sobie odbieranie życia ofiarom, wykorzystując średniowieczne metody tortur. Morderca wydaje się sterować dochodzeniem, kreując własną grę. Porzuca zwłoki na placach zabaw, a przy ciałach zostawia znak, swój podpis - czarnego motyla rusałkę żałobnik.

Z przeszłości ofiar wylewa się niewierność oraz zazdrość. A każde z nich łączy postać terapeutki specjalizujące się w terapii małżeństw. Misternie skonstruowana intryga, błędne koło wzajemnych relacji, bezpodstawne podejrzenia i błędy oceny... Jak sądzicie czy komisarzowi i prokurator uda się rozwikłać tę skomplikowaną rozgrywkę? Aby się o tym przekonać, koniecznie sięgnijcie po tę książkę.

Myślę, że Maja Opiłka po tak spektakularnym wejściu na polską scenę kryminalną, zostanie w niej z pewnością na dłużej i będzie odgrywała w niej kluczową rolę.

"Czarny żałobnik" to prawdziwa, kryminalna uczta! Bierzcie i czytajcie z tego wszyscy! Polecam przeogromnie!

Jeden z najmroczniejszych kryminałów jakie ostatnio czytałam. Komisarz Adam Kruger i prokurator Alicja Ostrowska poszukują mordercy, który przy swoich ofiarach zostawia czarnego motyla - rusałkę żałobnika. Mnóstwo tajemniczych zagadek do rozwikłania, a między tym wszystkim postać terapeutki dla małżeństw. Czy ktoś postanowił sam „naprawić” to co zostało już zniszczone? Akcja powieści wciąga tak, że czyta się ją niemal jednym tchem. Polecam bez dwóch zdań.

Książki, tego Wydawnictwa zawsze zaskakują mnie pomysłową fabułą. Tak było również tym razem. Podoba mi się także, że fabuła rozgrywa się w Warszawie. Historia staje się bardziej realna.

,,Czarny żałobnik" Mai Opiłki to debiut, który trzyma czytelnika w ryzach. To już trzecia książka z kolei, która wywarła na mnie ogromne wrażenie, choćby tym, że autorka wpuszcza czytelnika w maliny. Tworzy sieć, która przeraża. Każda odkryta zagadka przyprawia o gęsią skórkę. Jest mrocznie, jest tajemniczo, jest obrzydliwie przerażająco i to kocham.

W stolicy grasuje morderca, który wykorzystuje do tego średniowieczne metody tortur. Swoje ofiary zostawia przy pracach zabaw, a przy każdym ciele policja odkrywa jego znak rozpoznawczy - rusałkę żałobnika. Wszystkie zbrodnie łączy jedna osoba. Terapeutka, która specjalizuje się w problemach małżeńskich.

Komisarz Adam Kruger wraz z prokurator Alicją Ostrowską zrobią wszystko, aby złapać mordercę.

Uważam, że książka „Czarny żałobnik” ma w sobie wszystko, co powinien mieć dobry kryminał. Dla mnie, fanki tego gatunku czytanie takiej lektury to sama przyjemność. Aż ciężko uwierzyć, że jest to debiut autorki.

„Czarny żałobnik” to brutalna powieść o zbrodniach, o jakich człowiek nie śnił w najgorszych koszmarach. W swoje sidła porywa czytelnika już od pierwszych stron, bez żadnych delikatnych wstępów. Już od samego początku jest mroczno i krwawo.

Zbrodnie zostały opisane z najdrobniejszymi szczegółami, co bardzo mi się podobało. Kreacja bohaterów wyszła niesamowicie. Duet komisarza Krugera i prokurator Ostrowskiej jest po prostu świetny! Ich rozmowy i docinki chwilami potrafią rozbawić, ale kiedy trzeba to ta dwójka się uzupełnia i dąży do celu.

Książka napisana jest przystępnym i lekkim dla oka językiem. Czyta się ją szybko i z zapartym tchem. Maja Opiłka wysoko postawiła sobie poprzeczkę i patrząc na jej debiutancką książkę jestem ciekawa, czym zaskoczy nas kolejnym razem.

Mocno, krwawo i brutalnie - lubicie? Jeśli tak, to ta historia jest dla Was!

Czarny żałobnik to książka, która ma wszystko to, co rasowy kryminał mieć powinien. To historia, która już od pierwszych stron wciąga czytelnika w niesamowicie ciekawe śledztwo.

Autorka zaserwowała nam mroczną, brutalną powieść, która dosłownie oplata czytelnika siecią intryg. Razem z policją i prokuraturą ścigamy mordercę, który na własną rękę próbuje rozliczyć przeszłość. Szczerze mówiąc nie spodziewałam się takich powiązań między ofiarami.

To lektura, w której nie zabraknie opisów brutalnych zbrodni. Morderca zadbał o wysoki poziom okrucieństwa a opisy średniowiecznych tortur jeszcze bardziej wzbudzają niepokój podczas czytania. Na uwagę zasługuje również kreacja bohaterów. Relacja miedzy komisarzem Adamem a panią prokurator jest świetna. Uwielbiam ich przenikliwe umysły, to jak się nawzajem uzupełniają a ich dialogi, droczenie się ze sobą, docinki to mistrzostwo świata. Tak naprawdę cały zespół śledczych został wykreowany przez Autorkę po mistrzowsku.

W "Czarnym żałobniku" możemy liczyć na wartką akcję, niepokój towarzyszący do ostatniej strony, dosany jezyk i przede wszystkim przemyślane i dopracowane śledztwo. Całość czyta się po prostu świetnie. Napiszę tylko, że uwielbiam takie debiuty!

Polecam bardzo❤️

„Czarny żałobnik” to kryminał akcji, gdzie czytelnikowi ciągle towarzyszy niepokój, nieustanny mrok i gdzie dopracowane w najmniejszym calu śledztwo, finalnie przeraża! To powieść która intryguje i jednocześnie wabi czytelnika w swoje sidła. W końcu to historia, której lektura przynosi ogrom emocji i, której konstrukcja kompozycji – bezsprzecznie zachwyca.

Komisarz Adam Kruger i prokurator Alicja Ostrowska rozpoczynają poszukiwania wyjątkowo groźnego przestępcy. Mordercy, który swoje ofiary pozbawia życia w niebywale makabryczny i w niezwykle okrutny sposób, skazując na tortury niczym ze średniowiecza. Mordercy, który na miejscu zbrodni pozostawia czarnego motyla, żałobnika…

Autorka prowadzi czytelnika po zawile skomplikowanych intrygach, co rusz podsuwając inne rozwiązania, tylko po to, by finalnie zaskoczyć. Na fundamencie jakże brutalnych morderstw utkała sylwetki bohaterów – niezwykle wyrazistych, charakterystycznych i co więcej dźwigających na swoich barkach nieprzepracowane traumy z przeszłości. Bohaterów których specyficzna relacja dodaje dynamizmu całej tej historii i jednocześnie tworzy fabularnie zajmującą układankę.

Choć autorka nie stroni od makabrycznych scen, od brutalności, choć posługuje się sugestywnym i wymownym językiem, decydowanie to książka, której nie idzie ot tak, po prostu odłożyć na półkę. To historia, która zostaje z czytelnikiem znacznie dłużej, która nie pozwala na zapomnienie i w końca która nawet po przewróceniu ostatniej strony rezonuje jeszcze długi czas…

Zapewniam, że ta powieść pozostanie z Wami już na zawsze i co więcej, zadowoli najbardziej wymagających czytelników! Ogromnie polecam! A ja z ogromnym zaciekawienie wyczekuję już drugiego tomu.

W Warszawie zostają odnalezione zwłoki - rozkawałkowane ciało człowieka poddanego przed śmiercią okrutnym, średniowiecznym torturom… Morderca podrzuca worek z ofiarą na plac zabaw, a jego znakiem rozpoznawczym będzie motyl rusałka żałobnik… Czy motywem morderstwa jest zemsta lub niewierność? Tak podejrzewają policjanci i Pani prokurator…

Jak zapewne się domyślacie dzieje się tu bardzo dużo. Lis i Ostra z pomocą kilku innych śledczych ścigają mordercę. Robią to metodycznie i efektywnie, niemniej ich przeciwnik jest bardzo inteligentny - bawi się z nimi w kotka i myszkę. Kto kogo przechytrzy przekonajcie się sami.

Co mnie zachwyciło w tej pozycji? Przede wszystkim kreacja bohaterów - i to nie tylko tych głównych, ale także tych nieco mniej znaczących. Język często ostry i dosadny, przepełniony sarkazmem czy ironią. Potyczki słowne pomiędzy bohaterami to dla mnie majstersztyk - uwielbiam. Do tego porządny psychopata, treść trzymająca w napięciu i zaskakujące zwroty akcji! Nie zabraknie też trudnej, często traumatycznej przeszłości zarówno w życiu policjantów, pani prokurator, jak i samego mordercy…

Czasem już po pierwszej książce autorki lub autora wiemy, że po każdą kolejną sięgniemy w ciemno. A jeśli powieść, która nas urzekła jest debiutem, to apetyt na więcej rośnie jeszcze bardziej.

Moim, ale widziałam, że również wielu z Was, ostatnim odkryciem na mapie polskiego kryminału jest wciągająca w labirynt tajemnic i skomplikowanych relacji międzyludzkich debiutancka powieść Mai Opiłki „Czarny żałobnik”. Autorka oddaje w nasze ręce kryminał dopracowany w każdym calu i jednocześnie odpowiednio wyważony pod względem złożoności i stylu. Znajdziemy w nim wszystkie te elementy, które połączone w umiejętny sposób tworzą powieść angażującą, intrygującą i mimo gabarytów wręcz nieodkładalną.

Brutalność popełnianych zbrodni i pozostawiony przy zwłokach czarny motyl sugerujący seryjnego mordercę uderzają w warszawskich śledczych równie mocno, jak żar lejący się z nieba. Temperaturę podnosi również iskrząca relacja pomiędzy komisarzem Adamem Krugerem i panią prokurator Alicją Ostrowską zwaną „Ostrą” nie tylko od nazwiska. Zespół pozostałych barwnych postaci, z których każda została potraktowana z uwagą i nieuniknione między nimi relacje i konflikty dodają historii dynamiki, głębi i realizmu.

Postać Krugera kupiła mnie od razu, szczególnie swoim stosunkiem do wierności w związku i stwierdzeniem, że "od Internetu czy ogłupiającej telewizji wolał poczytać dobrą książkę lub reportaż" czym zyskał sobie moją dozgonną sympatię. Możemy jednak zajrzeć w życie osobiste, traumy przeszłości, czy emocje każdej z postaci, co pozwala zarówno lepiej zrozumieć ich działania i motywacje, jak i zobaczyć w nich człowieka, nie tylko policjanta czy technika wykonującego swoją pracę. Szczególnie złożona okazuje się przeszłość „Ostrej”, która kładzie się cieniem na całym jej życiu.

Musiałam szerzej wspomnieć o znakomitej kreacji bohaterów, bo w moim odczuciu to najsilniejsza strona powieści, ale i intryga kryminalna zaskakuje swoją zawiłością, wyrachowaniem i okrucieństwem. Podobnie jak śledczy łapiemy wątłe tropy, czasem prowadzące w ślepe uliczki zadając sobie pytania kto jest zdolny do takiej zbrodni i dlaczego. W miarę rozwoju śledztwa pojawiają się kolejni podejrzani z własnymi tajemnicami i motywacjami, a ktoś ewidentnie stara się mącić w sprawie. Czy uda się dotrzeć do prawdy?

"Nie ma zbrodni doskonałych, są tylko wolno myślący śledczy"

Zaskakujące zakończenie powieści obnaża nie tylko złożoność zbrodni, ale przede wszystkim mrok ludzkiej psychiki, a jednocześnie daje intrygujący wstęp do drugiej części przygód Krugera i Ostrej, na którą już czekam z niecierpliwością. O powieści można byłoby jeszcze dużo dobrego pisać, ale najlepiej po prostu ją przeczytać, do czego zachęcam każdego miłośnika inteligentnych, wielowątkowych i wciągających kryminałów.

Jeśli to debiut, to w tym momencie stoję i klaszczę, bo ten polski kryminał czyta się z większym zainteresowaniem niż niejeden pisany przez „doświadczonych” autorów. Wow!

Rzadko się zdarza, żebym coś adnotowała czytając ten gatunek, ale tu nie mogłam inaczej, bo oprócz świetnej akcji, w której nie było bezsensownych bohaterów czy sytuacji które by miały tylko zapchać fabułę, autorka obdarzyła charaktery totalnie moim humorem i kilkukrotnie nawet się zaśmiałam. To dokładnie takie, o których chce się czytać w kryminałach, więc ogromny szacunek, świetnie mi się to czytało.

Dialogi, język z przekleństwami, którymi się posługiwały służby między sobą - właśnie tak to wszystko sobie wyobrażam.

Więc mogę śmiało w jednym zdaniu powiedzieć, że w Czarnym Żałobniku nie zabrakło mi właściwie niczego, czego oczekuję od takiej książki 🦋

Ale ale! Mamy opisy zbrodni, które również nie są opisane jakoś powierzchownie (jak już się zagłębiać, to się zagłębiać, co nie?), więc zważcie na to przed sięgnięciem, do tego bardzo mi się podobało połączenie tu problemów w relacjach i rzucanie podejrzeń na różne osoby.

No i co… czekam z niecierpliwością na kolejne książki!!!

Uwielbiam takie debiuty!

Autorka już na dzień dobry serwuje nam niezły rollercoaster, akcja nie zwalnia tempa nawet na moment. Napięcie rośnie z każdą stroną, Autorka wodzi nas za nos podsuwając coraz to nowsze tropy. Zakończenie jest tak zaskakujące, że aż wgniata w fotel! Możecie być pewni, że dla tej książki zarwiecie noc. Czekam niecierpliwie na kontynuację losów Lisa i Ostrej. Czuję, że ten duet rozwiąże jeszcze nie jedną zagadkę kryminalną.

„ Czarny żałobnik ” to kryminał, który osacza fragmenty czytelniczej wyobraźni mocno i dosadnie. Intensywnością bestialskich obrazów śmierci przenika ją i emocje wystawia na próbę. Wgryza się pod skórę swoją gęstą aurą ubraną w ludzkie relacje oparte na zdradzie i niewierności. Eksploruje zakamarki człowieczych wyborów podsycanych złem i dążeniem do wymierzenia własnej wendety. Zachwyca symfonią emocjonalnych pułapek przeszłości. Osacza zmysły wrażeniami szkicowanymi prozą wyważoną, a jednocześnie pełną napięcia. Kusi podrzucanymi co rusz tropami, by na koniec wybrzmieć głosem spokojnym i zaskakującym.

Autorka kroczy w swoim debiucie ścieżką pozbawioną łagodności, kreśląc historię naszpikowaną językiem intensywnym i idealnie współgrającym z zamysłem fabularnym. Jest prawdziwie - czasami mocno i kąsliwie, a czasami refleksyjnie. Zawiłość prowadzonego śledztwa i kreacja bohaterów przebijają się tutaj na pierwszy plan, portretując wnikliwie ludzkie historie. To właśnie Kruger i Ostrowska, komisarz i prokuratorka, których łączy skomplikowana i charakterna relacja nadają tej opowieści wyrazistości i efektowności. Żarliwość tego kryminału podsyca także ich zmaganie się

z osobistymi demonami, a zakończenie aż prosi się o kontynuację. Polecam bardzo.

Mocna, momentami brutalna i ostra...Dla mnie świetny debiut. Potencjał jest, ale jest też nad czym pracować. Natomiast całość na ogromny plus.