Audiobook Czarcie lustro mp3

Marta wraca do rodzinnego domu po tym jak Mistrz więził ją przez 6 lat. Dziewczynka po tym co doświadczyła na nowo uczy się żyć na wolności. Pamięta tylko wysoki mur, posłuszeństwo i ból.

Za wszelką cenę chce ochronić swoją młodszą siostrę przed złem. Czy jej się uda?

W górskiej miejscowości ginie bez śladu dyrektor prestiżowego liceum. Pierwsze podejrzenia padają na jedną z nauczycielek. Młodą anglistykę czeka wiele przykrości, jednak postanawia stawić im czola bez względu na konsekwencje.

Jaki jest punkt wspólny obydwóch spraw? Ile ludzkich dramatów musi wyjść z ukrycia, aby wszyscy odnaleźli spokój?

Czy ucieczka to zawsze najlepsze rozwiązanie?

A może czasem warto wrócić do przeszłości?

Czarcie lustro to pierwsza książka, w trakcie której rodziło mi się tyle pytań.

Co intrygujące do ostatnich stron ciężko było mi na nie odpowiedzieć i domyślić się finalizacji.

Trzeba przyznać, że Magdalena Ziemniak stworzyła bardzo dobry thriller.

Poprowadzony równocześnie w dwóch rozbudowanych wątkach. Przeplatane odczucia bohaterów, nie tylko pierwszoplanowych, dodało jeszcze większej tajemniczości opowiadaniu.

Książka wymaga od czytelnika skupienia, aby nie umknęło nic istotnego w sprawie.

Autorka poruszyła bardzo trudny temat krzywdzenia dzieci, więc oprócz dobrego thrillera dostajemy wejście wgłąb ludzkich umysłów. Widzimy jak kształtuje się psychika skierowana na zemstę oraz co dzieje się kiedy świat od najmłodszych lat staje się niestabilny.

Treść jest zaskakująca i poprowadzona w wybitny sposób, aby do samego końca kluczyć i szukać, ale nie znaleźć.

Kiedy już wszystkie karty zostają odkryte zbiera się szczękę z podłogi.

Polecam dla miłośników mocnych wrażeń. Z pewnością nie pożałujecie żadnej chwili z Czarcim lustrem, tylko....nie zapomnijcie oddychać.

Kiedy dostałam propozycję zorganizowania tego thrillera, sięgnęłam po niego chętnie. Czasami potrzebuję odskoczni od literatury obyczajowej i fantastyki. To co otrzymałam, sprawiło, że z większą ostrożnością patrzę na swoją 9-letnią córkę.

Zaginiona przed laty Marta, w wieku 14 lat wraca do domu. Mentalnie wciąż jest ośmiolatką, przerażoną i ztraumatyzowaną, a w jej głowie wciąż siedzi „Mistrz, którego widywała przez ostatnie sześć lat.

W tym czasie znika dyrektor szkoły, a główną podejrzaną jest młoda nauczycielka angielskiego.

W książce prześledzimy, czy te fakty się w jakikolwiek sposób ze soba łączą.

Autorka serwuje nam co thriller pełen dramatycznych wydarzeń i scen, które mi jako matce dziewięciolatki, wywoływał dreszcze na skórze. Nie byłam w stanie czytać książki z fascynacją i zapartym tchem, było to dla mnie zbyt trudne. Jednak sam główny wątek poruszony w fabule jest niestety bardzo popularny w prawdziwym życiu.

To czym autorka mnie zaskoczyła, a co do końca nie było wyjaśnione w książce, to relacja między Martą, a Mistrzem. Dokładnie to sposób w jaki postrzegał ją mężczyzna. Nie umiałam rozwikłać zagadki jego toku myślenia, choć zapewne był to człowiek chory psychicznie.

Faktem jest, że na dość wczesnym etapie książki można przewidzieć zakończenie, jednak mimo wszystko, rozterki co do sprawców zamieszania pojawia się dość często. Autorka przedstawia traumatyczne przemyślenia dziecka dzięki pierwszoosobowej narracji, co jest wielkim plusem. Możemy wniknąć w jej umysł i przeżyć z nią okrucieństwo jakiemu została poddana.

Tajemnicza, przerażające, zapadające w pamięć historia, choć odrobinę przewidywalna.

"(...) Każdy odłamek lustra miał tę samą właściwość co całe lustro; byli ludzie, którym taki odłamek wpadł do serca i wtedy się działo coś okropnego: serce stawało się jak kawałek lodu."

Muszę przyznać, że historia przedstawiona w tej książce wciągnęła mnie od samego początku.

Zaginiona przed laty Marta zostaje odnaleziona i wraca do domu w Warszawie. Wciąż czuje się zagubiona i przerażona niczym małe dziecko, pomimo tego, że ma już czternaście lat.

Nic dziwnego, skoro przed ostatnie sześć lat jedyną osobą, którą widywała był tajemniczy Mistrz.

Kilkaset kilometrów od stolicy znika bez śladu dyrektor prestiżowego liceum. Główną podejrzaną jest młoda anglistka.

Czy te dwa wydarzenia łączą się ze sobą? Co tak naprawdę wydarzyło się, gdy zaginęła Marta? Kim jest tajemniczy Mistrz?

Książki, które opowiadają o krzywdzie dzieci zawsze wywołują w nas wiele emocji. Jako rodzice powinniśmy je kochać i wspierać. Jednak są osoby, które nie potrafią się powstrzymać od krzywdzenia najmłodszych.

I choć ta powieść jest fikcją literacką, to bardzo dobrze wiemy, że takie sytuacje mają miejsce w rzeczywistości.

Bardzo podobało mi się wplecenie w nią wątku z baśni Hansa Christiana Andersena "Królowa śniegu".

Natomiast historia Marty wciągnęła mnie do tego stopnia, że zarwałam noc, żeby ją poznać.

W trakcie jej czytania kolejne elementy układanki zaczynały wyłaniać przede mną obraz przedstawionej historii. Jednak nie zgadzało mi się kilka szczegółów.

Dzięki temu, że autorka nie zastosowała w powieści rozgraniczenia chronologicznego poszczególnych sytuacji, musimy poznać wszystkie elementy układanki, aby ukazał nam się całokształt opowiedzianej historii.

Niemniej jednak mamy tu przedstawiony obraz molestowanego dziecka, który z pewnością poruszy wasze serca.

Sama historia skłania nas do wielu przemyśleń.

Czy zachowania moralnie naganne można uzasadnić dobrem innych?

Nie ukrywajmy, czasem są w życiu sytuacje, gdy zła nie da się wyplenić dobrem. Jedno zło rodzi kolejne. A jednak nie będziemy ich oceniać w ten sam sposób, gdy poznamy motywy działania.

Zwłaszcza, gdy dotyczy naszych najbliższych.

Czarcie lustro to książka, która skłoni was do wielu przemyśleń. Polecam gorąco.

Książka przedstawia wydarzenia jakie miały miejsce od powrotu porwanej przed laty Marty.

Dziewczyna wypuszczona z rąk porywacza trafia w końcu do swego azylu, jakim jest jej dom w Warszawie.

Nie jest już dzieckiem, a mimo to, mimo upływu lat, nadal odczuwa skutki długiej niewoli. "Mistrz", jak kazał się nazywać sam porywacz, ciągle nawiedza ją w wspomnieniach, które nie dają zapomnieć o traumatucznych przeżyciach.

Z trudem przychodzi jej powrót do codzienności w rodzinnych stronach.

Z dnia na dzień Marta próbuje się przystosować do nowej rzeczywistości,

jednak to nie jedyny wątek poruszony w powieści.

Kolejnym jest tajemnicze zniknięcie dyrektora prestiżowego liceum, o co podejrzewana jest młoda anglistka.

Wydarzenia na pierwszy rzut oka rzekomo nie są ze sobą powiązane, aczkolwiek mogą łączyć się ze sobą i prowadzić do wyjaśnienia obu spraw.

Z początku myślałam, że będzie to kolejna historia o porwaniu dziecka, która wielokrotnie powielana jest w scenariuszach filmowych, jednakże myliłam się i przyznam, że nie spodziewałam się takiego obrotu wydarzeń, jaki zaproponowała autorka.

Z początku pozwala nam myśleć, że zakończenie niczym nas nie zaskoczy, a już na sam koniec pokazuje nam, że jednak byliśmy w błędzie, przez co wzmaga nasz apetyt na więcej.

Wtedy zmieniasz plany, bo już nie możesz odłożyć książki na półkę, pragnąc poznać jej zakończenie.

Książkę polecam przede wszystkim fanom thrillerów oraz powieści kryminalnych.

W Polsce poziom zgłaszanych zaginięć dzieci jest wciąż wysoki, a wiele z nich okazuje się porwaniami. Do najczęstszych należą tzw. porwania rodzicielskie, ale zdarzają się również porwania w celu wyłudzenia okupu, a także te najgorsze – przez pedofili. Mimo kilku spektakularnych aresztowań w ostatnich latach, zjawisko pedofilii wciąż się szerzy, nie brak jest dorosłych, dla których jedyną możliwością seksualnego spełnienia, są kontakty z dziećmi. Jest to o tyle tragiczne, że praktycznie nie ma żadnego systemu leczenia osób z zaburzeniami preferencji seksualnych, również tych, którzy czynu pedofilnego jeszcze nie popełnili. Nie brak również osób (również członków rodziny), które z różnych względów ukrywają ten proceder lub same wypierają go ze świadomości. Sytuacja jest o tyle tragiczna, że pedofilia nie daje zewnętrznych oznak, a żaden pedofil nie ma wypisanych swoich preferencji na czole. Co więcej, często pedofilami bywają osoby ciche, wycofane, życzliwi sąsiedzi, uroczy mężowie, lub też osoby przebojowe, cenione w towarzystwie, mające wysoką pozycję społeczną.

Porwanie przez pedofila jest aktem zbrodni zarówno wobec dziecka, jak i wobec jego otoczenia. Czy można bowiem wyobrazić sobie matkę, która nie wie, co się dzieje z jej dzieckiem, która dzień po dniu czeka na jego powrót? Czy można wyobrazić sobie ojca, który miota się w rozpaczy, że nie ochronił swojego dziecka? Albo rodzeństwo, które stoi na rozdrożu, balansując pomiędzy tęsknotą za bratem czy siostrą, a pretensjami, że zniknięcie odebrało całą uwagę matki i ojca? Ciężko sobie nawet wyobrazić dramat rodziny, w której dziecko zostało porwane. Co więcej, nawet kiedy historia ma szczęśliwe zakończenie, to może to być tylko szczęście pozorne. Dziecko odebrane rodzicom przez pedofila zwykle wiele przeżyło, a wszystko to pozostaje w jego sercu niczym okruchy diabelskiego lustra. To one sprawiają, że nawet pomimo wsparcia psychologicznego, kochającej rodziny, już nigdy nie będzie takie samo.

Takiego dramatu doświadczyła właśnie rodzina Marty Jędrasik. Dziewczynka została porwana wiele lat temu i mimo poszukiwań nie natrafiono na jej ślad. Nagle odnajduje się w lasach pod Gdańskiem, błąkająca się i zdezorientowana. Ostatnie lata spędziła u Mistrza – mężczyzny, który kazał nazywać się czasami tatusiem, który wykorzystywał ją seksualnie, który nią manipulował, który ją karał i nagradzał według ustalonych przez siebie reguł. Był całym jej światem, własną rodzinę bowiem niewiele pamięta. Teraz, kiedy jako czternastolatka wraca do domu, w którym nie ma już ojca, musi na nowo nauczyć się funkcjonować z rodziną. Co więcej, wszyscy muszą nauczyć się siebie. Czy w sytuacji, kiedy nie można zapomnieć o przeszłości, można myśleć o przyszłości?

Kilkaset kilometrów od Warszawy znika dyrektor prestiżowego liceum, które zbudował od podstaw na krańcu świata. Wszyscy są zachwyceni mężczyzną, filarem lokalnej społeczności, a sam Mariusz Sułecki zawsze sprawiał wrażenie uśmiechniętego, życzliwego i zaangażowanego w swój edukacyjny biznes. Pozostawił roztrzęsioną, piękną żonę i dwójkę dzieci, a także straszną prawdę. Okazuje się bowiem, że wcale nie był takim wspaniałym człowiekiem, a wiele osób miało powód, by się go pozbyć. Czy jednak faktycznie ktoś zrobił dyrektorowi krzywdę? A może sam zrezygnował z takiego życia i wyruszył w poszukiwaniu spokoju? Kiedy zostaje aresztowana nowa nauczycielka angielskiego, Elwira, mogłoby się wydawać, że policja wpadła na właściwy trop. Tyle tylko, że sprawa jest bardziej skomplikowana, niż by się mogło wydawać…

Co może łączyć odnalezienie Marty i zaginięcie dyrektora Sułeckiego? Na to i na wiele innych pytań odpowiedzi będziemy poszukiwać w powieści „Czarcie lustro”, autorstwa Magdaleny Zimniak. Opublikowana nakładem wydawnictwa Skarpa Warszawska książka obyczajowa, to wstrząsająca lektura, nie tylko dla rodziców małych dzieci, ale dla wszystkich odbiorców, wykazujących chociaż minimum wrażliwości. Zjawisko pedofilii porusza i oburza opinię społeczną, ale prezentowane przez autorkę spojrzenie ofiar tego procederu budzi w nas sprzeczne emocje, wśród których na pierwszy plan wysuwa się nienawiść i agresja wobec pedofila. A także współczucie dla ofiar, niekiedy bezskutecznie szukających pomocy czy dochodzących swoich praw.

Natężenie cierpienia w powieści jest ogromne, zaś fabuła jest nie tylko angażująca, ale i mistrzowsko skonstruowana. Podobnie jak bohaterowie, a także akcja, która prowadzona jest w taki sposób, że długo nie orientujemy się, w jakim kierunku ona zmierza, kto naprawdę postanowił pozbyć się dyrektora i jaki miał motyw. To jedna z tych powieści, które pozostają – nie tylko za sprawą tematu – w naszych sercach. Dla mnie, jako matki, to trudna lektura, zmuszająca do płaczu i to nie tylko nad bohaterami, ale też wszystkimi ofiarami pedofilów.

Marta po sześciu latach niewoli wraca do swojego domu. Jest zdezorientowana, przerażona, ale też szczęśliwa, że jej koszmar się skończył. Musi się teraz na nowo odnaleźć w rzeczywistości, w otoczeniu swojej rodziny, z której brutalnie ją wyrwano. Musi na nowo stworzyć więzi rodzinne. Czy jej się to uda? Czy prawda, która wyjdzie na jaw nie zniszczy jej do końca?

Elwira, młoda anglistka, rozpoczyna pracę w prestiżowej szkole. Niedługo potem znika dyrektor tejże szkoły. Czy Elwira miała z tym coś wspólnego?

„Czarcie lustro” to kolejne spotkanie z piórem autorki i jestem z niego jak najbardziej zadowolona. Autorka potrafi stworzyć ekscytującą i mroczną historię. Powieść porusza ważny temat jakim jest wykorzystanie seksualne. W dalszym ciągu to ofiara jest napiętnowana, musi zmagać się ze skutkami tego czynu w późniejszym życiu, kiedy to oprawcy często uchodzi wszystko na sucho. Bo jest majętny i ma poważanie wśród okolicznej społeczności. Historia Marty jest wstrząsająca, dogłębnie poruszająca. Powieść jest nasycona strachem, bólem i złem, ale i też nadzieją, że Marta odnajdzie się na nowo w otaczającej ją rzeczywistości i zwalczy syndrom sztokholmski. Historia Elwiry mnie znowu ciekawiła. Jest to postać owiana tajemnicą, po woli dowiadujemy się co raz to więcej faktów z jej życia, ale dopiero w końcówce wszystko staje się jasne. Cały czas z zainteresowaniem śledziłam historie obu kobiet i wyczekiwałam momentu kiedy się połączą i w jaki sposób, bo to, że się łączą nie ulegało wątpliwości. Ciekawie jest też wpleciony motyw i symbolika baśni do fabuły. To mroczna opowieść, bogata w zwroty akcji, oplata czytelnika i pochłania, aż do poznania zakończenia i zostaje na dłużej. Rodzinne sekrety, które doprowadzają do destrukcji i mają swoje konsekwencje w przyszłości, traumę. Autorka stworzyła ciekawe i rozbudowane postaci, dopracowane pod względem psychologicznym. Narracja jest zmienna i prowadzona z perspektywy kilku bohaterów, by połączyć wszystko w spójną całość.

„Czarcie lustro" to wciągający thriller, pełen napięcia i z zaskakującym zakończeniem. Powieść zapada w pamięć i wzbudza ogrom emocji. Polecam!

Każdy ma jakąś przeszłość…

Marta, jako ośmioletnia dziewczynka zostaje porwana. Przez 6 lat jest przetrzymywana w domu, który mógłby być fortecą. Jej Mistrz, który każe tak do siebie mówić wykorzystuje ją seksualnie. Jednak po 6 latach wypuszcza ją. Dziewczynka przez bardzo długą drogę idzie pieszo. Po tak długim czasie w końcu trafia w objęcia matki. Jednak nie jest już to ta sama Marta. Zbyt wiele się w niej zmieniło.

Elwira zatrudnia się jako anglistka w szkole. Jej stosunki z dyrektorem stają się bliskie. Niebawem dyrektor znika, a pierwszą podejrzaną okazuje się Elwira. Co kryje się za zniknięciem mężczyzny? Jakie brudy wyjdą na światło dzienne i po co tak naprawdę Elwira pojawiła się w Zaćmieniu?.

„Czarcie lustro” to historia niesamowita i genialna. Już od pierwszych stron wciąga czytelnika. Wydawać by się mogło, że jest to historia wielu osób, jednak z każda kolejną stroną pewne kropki się łączą i wychodzi historia genialna, jednak przepełniona dużą ilością cierpienia, wykorzystywania i zbrodni. Czytało się rewelacyjnie i nie dziwią mnie wysokie noty tej pozycji. Zdecydowanie książka zasługuje na uwagę.

Jest pokręcona w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Bo wydawać by się mogło, że już wiesz wszystko, kiedy na zakończenie spada bomba i już nic nie jest tak oczywiste jakby mogło się nam wydawać.

14-letnia obecnie Marta, odnajduje się po sześciu latach od uprowadzenia. Przetrzymywana przez okrutnego pedofila, jest niczym dziecko we mgle. Zagubiona i wystraszona, z traumatycznymi doświadczeniami, które na całe życie odcisnęły na jej psychice piętno.

Młoda nauczycielka - Elwira, staje się główną podejrzaną w sprawie zaginięcia dyrektora swojej szkoły. Na jaw wychodzi fakt, że łączyło ją z tym człowiekiem coś więcej, niż tylko relacje czysto zawodowe. Kim był dyrektor Sułecki i dlaczego zniknął?

Te dwie, z pozoru całkiem odrębne sprawy, łączy więcej, niż można przypuszczać…

**

„Czarcie lustro” intryguje, zasmuca, przeraża i jest jednym z lepszych thrillerów, jakie miałam okazję przeczytać. Nie mogę napisać zbyt wiele, by nie zdradzić fabuły, ale uwierzcie - dzieje się tu bardzo dużo. Książka porusza kilka naprawdę okrutnych kwestii. Jest porwanie dziecka przez bardzo złego człowieka, jest krzywda ze strony tych najbliższych i jest również syndrom sztokholmski, bardzo wyraźnie tutaj ukazany. Mamy dwie osie czasowe, by wnikliwie zrozumieć sens i układ wydarzeń. Małe miasteczko, tajemnice, strach, krzywda i zaskoczenie. To wszystko napotkacie w miarę czytania. Dla mnie świetna historia, lekkie pióro (mimo poważnych tematów) i z pewnością będę chciała przeczytać inne książki autorki. Brawo!

Co nas nie zabije to nas wzmocni? Nieprawda. Bolesne doświadczenia rzadko kiedy nie pozostawiają po sobie śladów. Blizny nie zawsze będą kojarzyć się z siłą, odwagą i przetrwaniem tego, co najgorsze. Zbyt często przypominają bezsilność, lęk, ból. Niektórzy wybaczą sprawcom, inni zrobią wszystko by to się nie powtórzyło. Jedno jest pewne, coś pozostanie w ludziach po spotkaniu ze złem, czego nie wymaże czas ani próba wymazania wspomnień.

Nagle odnajduje się czternastoletnia Marta. Nie pamięta swojego nazwiska, z trudem przypomina sobie kim była nim zaginęła. Nie tak łatwo jej powrócić do codzienności, do dawnego życia powrotu nie ma, nikt nie odda dziewczynie sześciu lat z dala od rodziny. Co się z nią działo? Ze strzępków informacji wyłania się ktoś, kogo nazywa Mistrzem. To jego widywała przez czas z dala od rodziny. Czego była świadkiem i uczestniczką? Czy to już zostanie na zawsze tajemnicą? Nagle zaginął dyrektor renomowanego liceum, podpora lokalnej społeczności, oddany mąż i ojciec. Podejrzaną jest niedawno zatrudniona nauczycielka. Dlaczego właśnie ona? Jaki mogłaby mieć cel? Czy te sprawy łącz jedynie to, że dwie osoby znikają nagle bez jakiejkolwiek przyczyny? A może prawda ukryta jest tam gdzie nikt nie będzie szukał, nie z powodu oczywistości, lecz wiary w drugiego człowieka…

Dwa zaginięcia. Ośmioletnia dziewczynka zostaje odnaleziona po ośmiu latach od kiedy widziano ją ostatni raz. Szanowany dyrektor liceum z prowincji nagle znika. Nie oni pierwsi i z pewnością nie ostatni. Co roku wiele osób widzi się ostatni raz, a dalszy ich los pozostaje nieznany. Rzadko kiedy takie sprawy są połączone, lecz jeśli pojawiają się w jednej książce pojawia się znak zapytania pod tytułem co je łączy? Nie jest on najważniejszy, lecz gdzieś pozostaje z tyłu głowy. Zresztą nie jest on jedyny jeśli fabuła jest dobrze skonstruowana. Ta wykreowana w „ Czarcim lustrze” jest kilka co najmniej poziomów wyżej, gdyż pytań pojawia się naprawdę dużo i to od samego początku, a każde wzmaga atmosferę niepokoju, niepewności oraz przede wszystkim zaintrygowania. Magdalena Zimniak po mistrzowsku rozgrywa poszczególne wątki oraz łączy motywy, nie pozwala również ani na moment zapomnieć o złu, jakie ma konkretną twarz, o jakiej nie mogą zapomnieć bohaterowie. Rozpoczynając czytanie „Czarciego lustra” nastawcie się na lekturę gdzie czerń i biel wydają się wydają się wyraźne na wstępie, lecz im dalej tym więcej pojawia się szarości, dającej o wiele więcej do myślenia niż ktokolwiek spodziewa się. To za nią kryją się prawda i tajemnice, okazujące się mieć znajome oblicze, czego nie spodziewa się nikt.

Trochę obawiałam się tej lektury, z rzadka czytam thrillery, jednak od pewnego czasu czułam, że muszę sięgnąć po coś mroczniejszego, po coś co sprawi, że moje serce zmartwieje ze strachu. I o to pokusiłam się o książkę “Czarcie lustro”, jaka to była historia?

Bardzo dobra, idealna dla takiego strachlucha jak ja, delikatna ale wywołująca pewną dozę niepokoju.

Historia została podzielona na dwa główne wątki.

Pierwsza to historia Marty, która po 6 latach wraca do domu, do Warszawy. Zaginęła mając 8 lat, przetrzymywana w mrocznym domu, przez mężczyznę zwanego “Mistrzem”. Dziewczynka jest wyniszczona psychicznie, boi się wielu rzeczy, stara się jednak być silna, dla odzyskanych mamy i młodszej siostry.

Druga narracja przenosi nas kilkaset kilometrów od stolicy. Młoda nauczycielka została wmieszana w zaginięcie dyrektora liceum, w którym pracuje. Wiele poszlak wskazuje Elwire, jako główną podejrzaną. Dziewczyna chce rozwiązać zagadkę tajemniczego zniknięcia, tak zaczyna się prywatne śledztwo, które rozwiąże wiele tajemnic teraźniejszości i przeszłości.

Zatapiamy się we wspomnieniach bohaterów, oraz w przerażającej prawdzie skrywanej przez lata, czujemy przeszywający strach bohaterów, ich ból i poczucie niesprawiedliwości.

To była książka mocna i delikatna zarazem, moja wyobraźnia została mocno pobudzona przez opowieści bohaterów. Książki, w których krzywda wyrządzona jest głównie dzieciom, mocno we mnie uderzają. Tak było tu, dlatego bardzo emocjonalnie podeszłam do tej historii, dlatego też bardzo mi się podobała.

Dzięki tej powieści już wiem, że naprawdę dobrze jest od czasu do czasu zmienić czytany gatunek i dać się ścisnąć bardziej mrocznym emocjom.

"Czarcie lustro" to niesamowita książka, która wciąga od pierwszych stron i trzyma w napięciu do ostatnich. Autorka świetnie radzi sobie z trudnym tematem pedofilii, nie oszczędzając czytelnika, ale jednocześnie prowadząc go przez historię w sposób, który nie pozwala oderwać się od lektury.

Zimniak po mistrzowsku zagęszcza fabułę, opowiadając ją równocześnie w dwóch płaszczyznach czasowych i z perspektywy kilku bohaterów. Głównymi narratorkami są Marta, porwana i wykorzystywana przez Mistrza, która powraca po latach do rodziny oraz Elwira, podejrzana o zniknięcie dyrektora szkoły.

Fabuła jest perfekcyjnie skonstruowana, a tajemnica i niedopowiedzenia sprawiają, że czytelnik chce poznać całą prawdę. Książka porusza również temat noszenia emocjonalnego bagażu i radzenia sobie z przeszłością, co czyni ją jeszcze bardziej uniwersalną i wzruszającą. "Czarcie lustro" to intrygujący thriller, który posiada również elementy symboliki z baśni Andersena "Królowa śniegu". Książka tworzy niesamowity klimat pełen napięcia i dramatycznych momentów, a przeszłość bohaterów rzuca na teraźniejszość swoje cienie.

Walka dobra ze złem i brutalne konfrontacje z dorosłością, które burzą niewinny świat. Autorce udaje się pokazać, jak zło może zniszczyć niewinne istoty, pozostawiając trwałe blizny. Ostateczne zmierzenie się bohaterów z przeszłością staje się dla nich kluczowym krokiem w kierunku uwolnienia.

Magda Zimniak mistrzowsko splata wątki i prowadzi czytelnika do zaskakującego finału, odkrywając skrywane tajemnice i zapewniając niezapomniany ból, poszukiwanie własnej tożsamości i inicjację w dorosłość. Książkę gorąco polecam! Dodatkowo, warto wspomnieć, że autorka udowadnia, że można napisać poruszający thriller bez przemocowych scen czy niepotrzebnych opisów erotycznych.

Co teraz czytacie?

Ostatnio dopadł mnie zastój czytelniczy i jakieś ogólne przemęczenie, więc niestety robię sobie dłuższe przerwy między książkami.

Dziś chcę Wam przedstawić książkę, którą ostatnio przeczytałam „Czarcie lustro” Magdalena Zimniak, wydawnictwo Skarpa Warszawska.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i chętnie sięgnę po wcześniejsze pozycje książkowe. Otrzymałam świetny thriller mroczny, pełen emocji, intryg, zagadek. Pomimo, że zostaje poruszony bardzo trudny temat jak przemoc seksualna oraz znęcanie psychiczne wobec dzieci, a później skutki po przeżytej traumie jakie mają miejsce już w dorosłym życiu kobiet , to autorka pisze w sposób bardzo lekki, co powoduje, że książkę jest ciężko odłożyć.

Fabuła poprowadzona jest z perspektywy kilku bohaterów co powoduje, że czytelnik ma możliwość poznać historię od strony kilku postaci.

Czytając poznajemy bardzo dobrze historię Marty z przed porwania, jak i po porwaniu, śledzimy ponowne spotkanie z rodziną, próby  zaaklimatyzowania  się na nowo w normalnym świecie i otoczeniu. A z drugiej strony mamy młodą anglistykę, nauczycielkę szkolną Elwirę, która skrywa sporo tajemnic i sekretów.

Pewnego wieczoru znika dyrektor szkoły, ślad się urywa.

Co łączy te kobiety? Co się wydarzy, gdy wszystkie mianowniki zostaną połączone?

Autorka przez całą fabułę wodziła mnie za nos, gdy już myślałam, że wiem i znam odpowiedzi na wszystkie pytania to następował kolejny zwrot akcji, kolejna tajemnica wychodziła na jaw, a ja lądowałam w polu. Powiem Wam, że emocje sięgały zenitu, było czuć przerażenie, zagubienie, ból, strach, a mrok wypływał i osaczał z każdej strony.

Kim był Mistrz?

Co się stało z dyrektorem szkoły?

Czemu zniknął?

Czy Elwira miała coś wspólnego z jego zniknięciem?

Jak odnalazła się Marta po porwaniu?

Jak potoczyły się dalsze losy kobiety?

Ja już Wiem, a Wy musicie przeczytać „Czarcie lustro” aby się dowiedzieć.

Polecam z całego serca.

Istnieją takie książki, które nie potrzebują przelewu hektolitrów krwi ani fruwających flaków, a które i tak Was emocjonalnie rozwalą. Czytając "Czarcie lustro" to właśnie z takim emocjonalnym szokiem będziemy mieć do czynienia. I powiem już na wstępie - autorka w najmniejszym nawet ułamku nie będzie brała jeńców! Przygotujcie się, bo właśnie będziemy zaglądać w głąb lustra. I to czarciego.

Marta to czternastoletnia dziewczyna, która po latach wraca do swojego rodzinnego domu. Dziewczynka zaginęła kiedy była całkiem mała, nie wie kim jest, kim jest jej rodzina, skąd pochodzi. Nie pamięta nawet tego, jak się nazywa. W jej głowie jest tylko jedna osoba - Mistrz, który uwięził dziecko sześć lat temu i stał się jego całym światem. W tym samym czasie znika dyrektor prestiżowego liceum. Pierwszą podejrzaną o uprowadzenie mężczyzny staje się nowo zatrudniona anglistka. Co takiego łączy tajemnicze zaginięcie sprzed lat z aktualnym zaginięciem dyrektora szkoły? Jaką rolę we wszystkim odegra nowa nauczycielka, Elwira?

Zasiadając do lektury "Czarciego lustra" miałem w głowie obraz całkowicie innej książki. Tymczasem, jak się szybko okazało w moich rękach wylądowała książka diametralnie różniąca się od moich wyobrażeń, a co najważniejsze - książka z kategorii literackiej wagi ciężkiej! Czy to dobrze? Czy czytając najnowszą książkę Magdaleny Zimniak poczułem się zawiedziony? "Czarcie lustro" już od samego początku czyta się jednym tchem. Historia zaginięcia małej dziewczynki, która po latach odnajduje się gdzieś na skraju lasu i nie pamięta zupełnie nic z czasów, kiedy jeszcze mieszkała ze swoją rodziną przykuwa naszą uwagę już od samego początku. Potem autorka zapoznaje nas z wątkiem Elwiry, nowo zatrudnionej anglistki w prestiżowym liceum. Niebawem dyrektor szkoły przepada jak kamień w wodę. Powoli rozdrapywana przeszłość, kolejne intrygi, niedopowiedzenia, domysły i okrucieństwa będą stale towarzyszyć nam aż do samego finału. Napisałem o rozdrapywaniu przeszłości również nie bez przyczyny. To właśnie ona wbije Was głęboko w fotele, a każdemu rodzicowi nakaże poważnie zastanowić się czy warto wypuścić dziecko samo z domu. I powiem Wam szczerze, że po lekturze podobnych książek chyba zamknąłbym swoje dzieci w złotej klatce i trzymał w domu jak najdroższe skarby!

Magdalena Zimniak mierzy się z tematem, który jeszcze do niedawna uznawany był za temat tabu. Przecież dzieci nie mogą cierpieć! Przecież zarówno w horrorach i kryminałach, zarówno książkowych jak i filmowych dzieci wychodziły z opresji przeważnie obronną ręką. No ale nie tym razem! Jakiś czas temu czytałem fenomenalnego "Łowcę" Piotra Kościelnego. Książka totalnie mnie sponiewierała i szybko wdarła się na szczyt rocznego podsumowania. Krótko mówiąc, Kościelny w bardzo brutalny sposób przedstawia nam problem pedofilii. Podobną drogę obrała również Magdalena Zimniak. Autorka przedstawia nam potwora w ludzkiej skórze, lisa, którego umieszczono w kurniku pełnym zdobyczy! Pani Zimniak przedstawia nam historię uprowadzenia małej dziewczynki, jej przetrzymywania oraz ciągłego gwałcenia. Kiedy przeczytałem fragment opisujący "zabawę w kotka i myszkę" poczułem takie obrzydzenie, że musiałem na chwilę odłożyć tę książkę na bok i odetchnąć. Był to jednak dopiero wstęp do tego, czym jeszcze uraczy nas autorka...

"Czarcie lustro" to świetnie napisana historia opowiedziana z perspektywy kilku osób. Opowieść Zimniak zyskuje dodatkowy plus ponieważ autorka cały czas wodzi nas za nos i podstawia mylące nas kroki! Historia opowiedziana przez Panią Zimniak systematycznie dostarcza nam domysłów na temat tego, czego dowiemy się w finale. Wcale nie przesadzę jeśli powiem, że większość, może nawet 90% książek, które czytam rozgryzam bardzo szybko. W przypadku "Czarciego lustra" jest całkowicie odwrotnie! Autorka wodzi czytelnika za nos i co jakiś czas myli tropy! Kiedy dochodzimy do finału całej historii sami jesteśmy nim zaskoczeni! Zakończenie książki jest mocno zakręcone, jednak jeszcze mocniej wbije nas w fotele!

"Czarcie lustro" to opowieść o bólu, cierpieniu, zemście i próbie życia od nowa. Książka wciąga nas już od samego początku, a potem nie pozwala szybko o sobie zapomnieć. Z chęcią sięgnę po pozostałe powieści Pani Zimniak!

Marta to czternastoletnia dziewczynka. Mogłaby mieć piękne dzieciństwo, fajne przygody i przyjaciół. Jednak zamiast tego, los zgotował jej piekło. Sześć lat wcześniej pewien mężczyzna, znany nam i Marcie jako Mistrz, postanowił porwać dziewczynkę. Zabrać ją dla siebie niczym zabawkę ze sklepowej półki. Co się działo podczas tych lat... To boli, boli i łamie serce. Ludzki potwór i niewinna, bezbronna ofiara. Na szczęście nastolatka wraca do domu, ale ten powrót nie jest łatwy... Marta wraca do bliskich, ale to w sumie trochę obcy dla niej ludzie. Wszyscy muszą nauczyć się być rodziną od nowa, odbudować więzi i miłość, nadrobić to, co zostało wyrwane i bezpowrotnie odebrane. Poznajemy też historię dyrektora liceum, który nagle znika... Mężczyzna przepada niczym kamień w wodę, a podejrzaną staje się Elwira, nauczycielka angielskiego we wspomnianym liceum. Próbujemy rozwikłać te zagadki, połączyć kropki i dopasować brakujące puzzle na odpowiednie miejsce. Ale... Nie wszystko będzie takie oczywiste.

Odpowiem Wam na pytanie, które postawiłam wyżej: bardzo lubię, gdy czytam książkę i jestem wręcz pewna, że wszystko wiem. Co i jak, kto z kim i gdzie, dosłownie specjalistka 🤭 I z każdą kolejną przełożoną kartką otwieram coraz bardziej oczy ze zdumienia... Dlaczego? Ponieważ się pomyliłam... I to bardzo. Zupełnie nie było tak, jak to przewidywałam. Może to być dla Was dziwne, ale właśnie takie lektury uwielbiam. Zawierające uderzające momenty zaskoczenia i rewelacyjne zakończenie. Otrzymałam to w "Czarcim lustrze". Momentami historia była wręcz trochę pogmatwana, szukałam rozwiązania, ponieważ zaczęłam się gubić. A kiedy wszystko wskoczyło na swoje miejsce... Wow, to było to. Serdecznie polecam Wam tę książkę. Przygotujcie się jednak na barwną paletę emocji. Doznania mogą być naprawdę mocne.

        ⛓️Współpraca Reklamowa ⛓️

Q-Lubicie czytać kryminalne thrillery?

☄️ Główną bohaterką jest Marta, która została porwana jako mała dziewczynka, gdy wracała do domu ze szkoły przez pedofila. Po sześciu latach wraca do domu nie przypomina już tamtej dziewczynki, jaką była. Głębokie ślady, które odcisnęły piętno na jej psychice. Koszmary, nadmierna czujność i obawa o swoje życie prześladują ją codziennie. Czy nauczy się żyć na nowo po tym wszystkim co przeszła? Co jeszcze się wydarzy? Ile przerażających faktów o porwaniu Marty odkryjemy?

Za każde nieposłuszeństwo była karana, aż w końcu nauczyła się dusić w sobie emocje.

Dodatkowo dziewczyna odkrywa niepokojące fakty dotyczące śmierci jej ojca. Co takiego dziewczyna odkryje? Czy nadal będą męczyć ją wspomnienia? Co jeszcze się wydarzyło, o czym nie wie?

Dlaczego najbliższe nam osoby potrafią najbardziej zranić?

Poczucie bezpieczeństwa zastąpił strach o swoje życie i wola przetrwania. Jednak czy to wystarczy, aby przetrwać tak okropne wydarzenia?

W międzyczasie w jednym z luksusowych liceów zaginął dyrektor. Jego żona w szufladzie zauważa telefon, a w nim znajdują się wiadomości z anglistką, która od tego momentu staje się główną podejrzaną. Co takiego wyjdzie na jaw? Czy dyrektor powróci do domu cały i zdrowy? Jakie okropne sekrety wyjdą na jaw?

☄️ Książka która zdecydowanie nie jest dla wszystkich! Tylko dla czytelników o mocnych nerwach. Sama momentami nie dowierzałam co czytam. I wyobraźcie sobie, że naprawdę wśród nas istnieją tacy chorzy ludzie… Wracając do lektury autorka tak świetnie stworzyła fabułę, że z jednej strony myślimy, że wiemy, jakie będzie zakończenie, a okazuje się coś całkiem innego. Mroczny klimat domu z Wysokin murem jak w horrorze. Po przeczytaniu nie wiem, co myśleć ta książka wywołała naprawdę wiele we mnie emocji (momentami chciało mi się płakać, szczególnie gdy Marta wspominała momenty z porwania). Pierwszy raz podczas całej, mojej, bookstagramowej przygody mam tak, że nie wiem, co napisać, o czym myśleć i co myśleć.

Chciałabym jeszcze podziękować @skarpawarszawska i @magdalenazimniak_author za egzemplarz do recenzji.

Ocena książki 9/10 ⭐

|Cytaty |

„Gdzieś słyszałam, że rośliny zbyt często przesadzane umierają. Nie jestem rośliną”.

„Każde dziecko potrzebuje kogoś kochać. Ty nie miałaś nikogo innego. Nie dasz rady wyrwać go z serca od razu, nawet jeśli wszyscy powiedzą, że był potworem.”.

„Byłam słaba i bezbronna. Tak właśnie mówił. Myślę, że to oddawało sedno. Ktoś mógłby powiedzieć, że zawsze taka byłam: krucha dziewczynka w szponach bestii. Tylko że w środku pozostawała jakaś część mnie, której on nie dosięgnął.”.

„Zostałam odcięta od miłości dawno temu i dlatego wymyśliłam sobie miłość zastępczą.”.

❗️Mocna,

❗️Brutalna,

❗️Trudna,

❗️Wciągająca,

❗️Zaskakująca,

❗️Głęboka,

❗️Naładowana emocjami.

To pierwsze skojarzenia, jakie przychodzą mi do głowy po przeczytaniu tej książki. Jestem świeżo po skończeniu i chciałam podzielić się z Wami „na gorąco” odczuciami odnośnie tej pozycji.

„Siedzę pod drzewem i jest mi zimno. O niczym innym nie myślę.

Zimno. Zimno. Zimno”.

Książka zaczyna się dość przerażająco, a mianowicie opisem ciemnego lasu, z którego próbuje wydostać się dziewczynka. Jest wyczerpana, głodna, wystraszona. Jej bieg o życie kończy się szczęśliwie i jak się później dowiadujemy, jest to czternastoletnia Marta, zaginiona przed sześcioma laty.

Nastolatka trafia do szpitala i tam przechodzi szereg badań (w tym także DNA), oraz szereg spotkań z mundurowymi. Niestety jedyne co pamięta to obraz Mistrza, mężczyzny, który był jej oprawcą.

W tym samym czasie na południu Polski żona dyrektora prestiżowego liceum, zgłasza zaginięcie męża. Główną podejrzaną zostaje młoda anglistka, która niedawno przeprowadziła się do Zaćmienia. Całe otoczenie podejrzewa, że młoda nauczycielka miała romans z dyrektorem Sułeckim a dodatkowo małżonka zaginionego znajduje w telefonie męża obciążające Elwirę dowody.

Dziewczyna próbuje się bronić i udowodnić swoją niewinność. Zaczyna niebezpieczną grę o wysoką stawkę. Ceną jest nie tylko jej wolność i życie, ale także los wielu dziewczynek.

Co łączy Martę i Elwirę? Czy dyrektor Sułecki, bogaty, szarmancki dżentelmen był faktycznie takim ideałem? Czy jego zaginięcie ma coś wspólnego z odnalezieniem Marty? A może obie te sprawy się łączą?

"Czarcie lustro" to książka, którą żyjesz i sam próbujesz wytypować podejrzanego. Pisana jest z perspektywy kilku postaci, dzięki czemu poznajemy rozterki, uczucia i punkt widzenia różnych bohaterów. Pokazuje, że niektóre ciemne sprawy należy przemilczeć i lepiej, aby nie ujrzały nigdy światła dziennego. Porusza szereg trudnych tematów związanych z pedofilią. "Uderza" w tych niewinnych, ufnych, łatwowiernych, niestety łatwych do wykorzystania i zmanipulowania. Widzimy, jak bardzo oprawca potrafi uzależnić od siebie swoją ofiarę (syndrom sztokholmski), nawet rozkochać ją w sobie.

Gdy czytałam tę książkę, moje serce pękało wiele razy. Poruszenie jeszcze bardziej wywoływał brak działań ze strony rodziny, służb, policji.

To tylko fikcja literacka, ale takich popaprańców mamy sporo wokół siebie, niestety.

Mimo trudnie tematów książkę czyta się błyskawicznie. Styl autorki bardzo przypadł mi do gustu a sam pomysł na fabułę … WOW !!!

Już po pierwszych kilkunastu stronach wiedziałam, że to będzie mocna lektura. A takie lubię, choć dla osób szczególnie wrażliwych na tematykę krzywdzenia dzieci fabuła może okazać się trudna.

"Czarcie lustro" to thriller, który intryguje, wciąga, ale jednocześnie wywołuje wewnętrzny gniew i smutek. Głębokie poruszenie i silne emocje jakie wywołuje fabuła powieści sprawiają, że o książce trudno jest zapomnieć. Historia opowiadana jest z perspektywy kilku bohaterek i przyznam, że chwilami czułam dezorientację, gdyż ilość kobiecych postaci w książce sprawiała, że zdarzało mi się gubić, mylić i zastanawiać nad tym kto jest czyją matką, córką czy siostrą. Miałam też pewien problem ze zrozumieniem początku - jak dziecko porwane w drugiej klasie podstawówki może pamiętać gdzie wcześniej mieszkało, jak dokładnie doszło do uprowadzenia, a nie pamiętać jak ma na nazwisko i jak na imię mają jego rodzice. 🤔

Mimo drobnych uwag, uważam, że książka jest bardzo interesująca i potrafi zaskoczyć. Zdecydowanie zachęciła mnie do poznania wcześniejszych tytułów autorki.

„Czarcie lustro” to najnowszy thriller jednej z moich ulubionych autorek. Tą powieścią Magdalena Zimniak udowodniła, że jest w doskonałej formie. Stworzyła niezwykły, złożony i wstrząsający thriller, który trzeba czytać uważnie i w skupieniu. Łatwo się w nim pogubić i dać wyprowadzić w pole. Źle połączyć fakty i opacznie odczytać przekaz powieści. W ogóle uważam, że ta książka jest skierowana do dojrzałego i wyrobionego czytelnika. „Czarcie lustro” porusza bowiem bardzo trudny i drażliwy temat, o którym niby się mówi, ale moim zdaniem wciąż za mało. Krzywdzone są bowiem małe dzieci, a dorośli bardzo często nie dają im wiary, nawet gdy symptomy są tak widoczne, że tylko ślepy, by ich nie zauważył. Dlaczego tak jest? Może dlatego, że dzieci boją się i wstydzą, a dorośli nie chcą źle mówić o sąsiadach, o mężu, żonie. Dzieci są ufne, łatwowierne, łatwe do przekupienia i dla pedofila są ofiarą niemalże idealną. To trudne do wykrycia przestępstwa, gdyż dotyczą sfery, o której dziecko nie potrafi mówić. Szkoda, że ostatnio skupiono się tylko na jednym środowisku, jakby pedofilia poza nim nie istniała. Media i instytucje państwowe udają, że tak jest, pomijają milczeniem te przestępstwa w innych grupach społecznych. Nikomu nie powinno się odpuszczać. Dzieci mają prawo do ochrony i opieki, a miejsce ich krzywdzicieli jest w więzieniu.

Co mają ze sobą wspólnego czternastoletnia Marta, którą przez sześć lat więził obcy mężczyzna i zaginiony dyrektor prestiżowego liceum ? Na odpowiedź na to pytanie trzeba będzie czekać do końca tego fascynującego thrillera.

Zaginiona przed laty Marta wraca do domu, ale jej powrót nie oznacza końca kłopotów. Nastolatka musi uczyć się wszystkiego na nowo, bo przez sześć lat, gdy była więziona, zapomniała, czego się wcześniej nauczyła i nie pamięta, kim była, zanim ją porwano. Nie wie, jak składać litery, jak się nazywa i ile ma lat. Odzyskała swoją rodzinę i tożsamość, ale mimo to trudno jej odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Nadal jest uzależniona od decyzji innych, ciągłe ktoś mówi, co ma robić. Marta próbuje przypomnieć sobie, jak wyglądało jej życie, zanim człowiek każący nazywać się Mistrzem ją porwał i uwięził. Nie wie, czy obrazy, które ma w głowie są prawdziwe, czy też je sobie wymyśliła. Niepokoi ją to, co pamięta, tym bardziej że przyłapała matkę na kłamstwie.

Marta przyzwyczajona do wykonywania poleceń bez sprzeciwów boi się, że zadawaniem pytań narazi się matce. Matka natomiast nieustanie córkę kontroluje, co dziewczynie kojarzy się z niewolą, w której tyle czasu była trzymana. Chociaż chce wolności, to czy potrafi na niej żyć ? Czy po tym wszystkim może być jeszcze normalna? Ciągłe gwałty, kary wymierzane za nieposłuszeństwo, zamykanie w ciemnej komórce i sączone do jej umysłu kłamstwa niczym trucizna na zawsze ją zmieniły. Wszystkim się wydaje, że wiedzą, co jej się przydarzyło, ale tak naprawdę tego nie wie nikt.

Szanowany i lubiany dyrektor prestiżowego liceum, pomimo że ma rodzinę, znany jest ze swej słabości do płci pięknej i wdawania w romanse. Elwira młoda anglistka nie była wyjątkiem w tej kwestii, więc gdy zaginął, robi wszystko, by jej związek z szefem nie ujrzał światła dziennego. Niestety zaginiony zostawił w domu telefon, a w nim SMS-y, które z nią wymieniał, zatem szybko wychodzi na jaw, że się z nim spotykała.

Policji udaje się ustalić prawdę, a jej mataczenie powoduje jedynie, że staje się główną podejrzaną w sprawie zaginięcia dyrektora. Elwira od dawna planowała zbliżenie się do tego mężczyzny. Czym się kierowała? Czy jest niezrównoważona psychicznie? Okazuje się, że nie jest jedyną, która kłamie. Wszystkie kobiety z otoczenia dyrektora nie mówią prawdy, a każda z nich miała motyw, by go zabić.

Autorka naprzemiennie oddaje narrację wszystkim bohaterom. Ze strzępków ich wspomnień wyłania się powoli obraz tego, co spotkało Martę i co zrobiła Elwira. 𝐶𝑧𝑎𝑟𝑐𝑖𝑒 𝑙𝑢𝑠𝑡𝑟𝑜 to świetnie skonstruowany thriller, ze znakomicie wykreowanymi postaciami. Autorka poruszyła problem pedofilii, krzywdzenia małych dzieci przez dorosłego mężczyznę. Dzieci pozostawionych samym sobie ze swoim dramatem, bo mama, siostra nie wierzą im, że są krzywdzone. Magdalena Zimniak porusza także problem syndromu sztokholmskiego, uzależnienia się ofiary od kata. Po latach krzywdzona dziewczyna nadal wierzy, że kochała swojego oprawcę. To, co ją spotkało, na zawsze zdeterminuje jej życie. Złych wspomnień nie wymaże z pamięci najlepsza psychoterapia ani miłość rodziny, w której wciąż czuje się obco i nieswojo. Dochodzi dodatkowo strach o młodszą siostrę, bo Mistrz powiedział, że wziął ją sobie na celownik i o mamę, którą przyrzekł, że zabije, jeśli naprowadzi na jego ślad organy ścigania. Nikt nie wie, kim jest, ani gdzie tyle czasu przetrzymywał swoją ofiarę. Policja zapewnia ją, że są już bezpieczne, ale czy może im wierzyć? Pewnych rzeczy nie da się zostawić za sobą. One zawsze będą w nas. Nie da się zaprzeczyć rzeczywistości.

Pomimo że „Czarcie lustro” jest fikcją literacką, to rzeczywistość niejednokrotnie jest jeszcze bardziej przerażająca. Tytuł thrillera moim zdaniem nie jest przypadkowy, odwołuje się bowiem do baśni Hansa Christiana Andersa „Królowa śniegu” Takich odwołań w fabule do baśni Andersena jest więcej, bo zaczytuje się w nich jedna z głównych bohaterek, której działania później przypominają Gerdę i Kaja.

W którymś momencie narracja się zmienia, a emocje sięgają zenitu. To już nie tylko sprawa pedofila, ale wszystkich, których on skrzywdził. Jedno zdarzenie pociąga za sobą kolejne, a tragedia zatacza coraz szersze kręgi. Każda z ofiar przeżywa swój koniec świata. Czy powinno się wybaczyć, czy szukać zemsty? Do czego jest zdolna kobieta, gdy dowie się, że jej dziecko zostało skrzywdzone przez kogoś, kogo dobrze znała? Jedna z nich wynajmuje detektywa, by odnalazł jej dziecko, a znajduje drugie dno w sprawie, druga w obronie swego dziecka jest w stanie zrobić dosłownie wszystko. Obie są w stanie zabić. Sądzę, że każda matka jest zdolna do zbrodni w obronie swego dziecka, zwłaszcza gdy odkryje, że żyła pod jednym dachem z człowiekiem pozbawionym skrupułów, dla którego własne dziecko nie miało znaczenia. Wszystkie pozornie niepasujące do siebie wątki spinają się w końcu w jedną całość. Czas na finał, który szokuje i zaskakuje. Okruchy czarciego lustra trafiły do serc ofiar krzywdzicieli i zmieniły je w sopel lodu. Czy uda się je kiedykolwiek stamtąd wyjąć ?

Autorka porusza w thrillerze nie tylko temat pedofili, ale przedstawia przy okazji przerażającą prawdę o reakcji dorosłych na próbę powiedzenia im przez małe dziecko, że wujek, przyjaciel rodziny, dobry znajomy bawi się z nimi … na golasa. Z góry zakładają, że dzieci kłamią, wymyślają niestworzone historie, by zwrócić na siebie uwagę, bo to przecież niemożliwe, by ten wspaniały człowiek, był zboczeńcem. Ten brak reakcji dorosłych poraża i woła o pomstę do nieba. Widzieli przecież sygnały, przerażenie w oczach dziecka, czuli, że coś jest nie tak, ale wygodniej im było oskarżyć je o kłamstwo, zamiast działać i coś z tym zrobić. A pedofil miał się całkiem dobrze, czuł się bezkarny i krzywdził kolejne dzieci, które znalazły się w kręgu jego zainteresowania.

Bardzo dobra książka, świetnie napisana, którą powinno się przeczytać ku przestrodze, by nie pozostać głuchym na głos krzywdzonych dzieci.

Przepadam za twórczością Magdaleny Zimniak, ponieważ śledzę rozwój jej literackiej kariery już od dawna i jeszcze nigdy nie poczułam się rozczarowana. To autorka, która nie tylko potrafi zaskoczyć, ale dać mocno do myślenia, pisząc historie niejednoznaczne i bardzo klimatyczne.

Doskonałym dowodem na to jest jej najnowsze dzieło "Czarcie lustro". Sięgając po lekturę byłam nastawiona na książkę, która mnie nie zawiedzie a jednak już od pierwszych stron miałam poczucie, że to prawdopodobnie najlepsza historia, która wyszła spod ręki autorki. Zaskakujący klimat, mroczna atmosfera a także poczucie nadchodzącej tragedii wodziły mnie za nos, wprowadzając w ślepe zaułki i podsuwając mylne tropy, by w ostatecznym finale i tak mocno mnie zaskoczyć. Autorka bawi się emocjami, żongluje wartościami i buduje spójną treść która imponuje stylem równie mocno co całym wykonaniem.

Przerzucamy kolejne strony i czujemy na plecach dreszcz przerażenia. Nie trzymamy w swoich dłoniach horroru a jednak historię tak dobrze napisaną, że emocje konkurują o uwagę z pojawiającymi się słowami. Marta zaginęła przed laty a dziś wraca do domu i chociaż ma już 14 lat to wciąż zachowuje się jak małe, przerażone dziecko. Praktycznie nie pamięta swojej rodziny i tego co działo się wcześniej. Ma jedynie w głowie tajemniczego Mistrza, który był obecny w jej życiu przez ostatnie 6 lat. I chociaż samo to budzi już wiele pytań bez odpowiedzi kilkaset kilometrów od stolicy znika dyrektor prestiżowego liceum, by w ten sposób otworzyć nowy trop i pozwolić połączyć wydarzenia, które na pierwszy rzut oka nie mają ze sobą nic wspólnego.

Nawet gdybym chciała znaleźć pewne luki w tej historii – nie potrafię. Przerzucałam kolejne strony z zapartym tchem i chociaż w mojej głowie pojawiały się liczne rozwiązania to i tak autorka zagrała mi na nosie. Liczne motywy, ciężki klimat a także nieszablonowi bohaterowie, którzy w pełni skupiali moją uwagę prowadzili mnie przez sprawy pełne nieodkrytych tajemnic, które nigdy nie powinny wyjść na światło dnia. Próbujemy rozwiązać zagadkę i zrozumieć co wydarzyło się przed laty, ale dopiero gdy poznamy spójny obraz zrozumiemy sens wydarzeń.

"Czarcie lustro" to intensywny thriller psychologiczny, który trzyma nas w swoich objęciach do ostatniej strony. Kryminalna zagadka idealnie łączy się z ponadczasowymi wartościami i poddaje jednocześnie w wątpliwość ludzką naturę, która wydaje się zmienna zależnie od potrzeb. Historia napisana z pomysłem, świadoma i w pełni kompletna, pokazująca talent drzemiący w dłoniach autorki i otwierająca przed nami drzwi do świata pełnego tajemnic.

„ Czarcie lustro ”.

Skradziona dziecku niewinność.

Czystość duszy ze spokoju ograbiona.

Ufność zamieniona w dziecięcą naiwność,

że znów w rodziny wpadnie ramiona.

Mała dziewczynka otulona w bezbronność,

Mistrza dotykiem złym naznaczona.

Młode życie ubrane w dziecinność,

wpadło w krzywdy złe ludzkie szpona.

A w sercu drobinki czarciego lustra,

a w sercu zemsty pragnienie,

że sprawiedliwość doczeka się jutra

i dziecięce myśli znajdą ukojenie.

Siostrzana miłość jak w Andersena baśni,

choć oczy zamglone nienawiści wspomnieniem.

Jak Gerda po Kaja stronie stawała,

tak wierność siostrzana stała się ukojeniem.

I wreszcie godzina zemsty nastała,

i wreszcie na duszy uspokojenie.

I choć bólem dziecięca dusza wybrzmiała,

życie przyniosło sprawiedliwości wytchnienie.

Mała dziewczynka cierpiała,

mała dziewczynka płakała.

Swoją historią mnie obdarowała,

bolesną i smutną, i łzy wyczarowała.

To jest książka mojej wrażliwości. Książka, w której emocje płyną od jej początku do samego końca. Dziecięca krzywda Was zaboli, intryga kryminalna zachwyci, a portrety psychologiczne bohaterów zrobią na Was wrażenie. Będziecie lawirować pomiędzy tropami i wskazówkami, szukać rozwiązania, aż dotrzecie do zakończenia, które zmieni bieg Waszych myśli. Spójrzcie w czarcie lustro i przekonajcie się czy „ Pałac Królowej Śniegu runął ”, a napędzana siostrzaną miłością i zemstą kobieta „ rozprawiła się z diabłem ”. Polecam bardzo.

Marta była porwana jako kilkuletnia dziewczynka, w wieku czternastu lat zostaje odnaleziona i próbuje zacząć życie na nowo, co w związku z przebytą traumą nie jest łatwe. Mężczyzna, który ją przetrzymywał, wykorzystywał ją seksualnie, co zniszczyło jej psychikę. Nie jest łatwo po czymś takim odnaleźć się w rzeczywistości. Dziewczyna ma świadomość, że różni się od rówieśników. Tymczasem dyrektor jednego z liceum, znajdującego się kilka kilometrów od stolicy, znika w niewyjaśnionych okolicznościach, a podejrzenia padają na Elwirę, jedną z tamtejszych nauczycielek. Co łączy ze sobą te wydarzenia? Jakie tajemnice skrywają się za tą historią?

„Czarcie lustro” jest bardzo dobrą, ale też mocną powieścią. Z jednej strony porwała mnie ona bez reszty, a z drugiej równie mocno wstrząsnęła. Nie jest łatwo czytać o wykorzystaniu seksualnym, zwłaszcza dzieci. Teraz gdy sama mam córkę, takie rzeczy bolą mnie jeszcze bardziej. Prezentowana przeze mnie książka jest fikcją literacką, lecz wszyscy doskonale wiemy, że po świecie stąpa wiele potworów i rzeczy, takie jak te opisane w dziele Magdaleny Zimniak, dzieją się naprawdę.

Historia opisana jest z perspektywy kilku osób, lecz w większości narratorem jest Marta oraz Elwira. Pierwsza z bohaterek uczy się żyć na nowo, gdyż jej edukacja zakończyła się w momencie porwania. Nie wie, jak obsługiwać komputer czy telefon, nie ma koleżanek, wszędzie towarzyszy jej strach o życie swoje i bliskich. Druga z nich próbuje zaznać sprawiedliwości, chce wyjawić, kim naprawdę jest dyrektor, który zaginął. Wychodzi na jaw, że nie tylko ona ma z nim na pieńku. Kto zatem jeszcze chciał odegrać się za czyny, które popełnił?

Zakończenie mnie zaskoczyło. Części rzeczy się domyśliłam, lecz nie wszystkiego, a gdy przeczytałam ostatnią stronę i zamknęłam książkę, byłam w stanie powiedzieć tylko „wow!”. Uwielbiam twórczość Magdaleny Zimniak i jej książki mogę brać w ciemno. Wiedziałam, że i tym razem się nie zawiodę. Autorka jest jedną z nielicznych polskich pisarek, którym udaje się mnie zaskoczyć. Cieszę się, że mamy ją wśród naszych rodzimych twórców i już nie mogę się doczekać kolejnej jej pozycji, po którą sięgnę.

Jeśli lubicie dreszczowce bez rozlewu krwi, za to z mocnym tematem i nie przeraża Was tematyka pedofilii, która do lekkich nie należy, to śmiało sięgajcie po „Czarcie lustro”, jestem pewna, że będziecie równie wstrząśnięci i zaskoczeni, jak ja.

To co dzieje się w naszej głowie wciąż nie do końca jest zrozumiałe.

Marta zniknęła jako ośmioletnia dziewczynka. Kiedy wraca do domu jako czternastolatka jest już zupełnie innym dzieckiem. W głowie wciąż ma obraz Mistrza, który przez sześć lat "budował" jej psychikę. Dziewczyna pomimo chęci by odnaleźć się w realnym życiu oraz ogromnemu wsparciu najbliższych nie może sobie z tym poradzić. Trauma pozostaje i już nigdy nic nie będzie "normalne".

Czy ze sprawą Marty powiązane jest zaginięcie dyrektora dobrego liceum?

Czy te dwie sprawy mają ze sobą jakieś wspólne wątki?

"Czarcie lustro" to niewątpliwie książka dla ludzi o silnej psychice i mocnych nerwach. Tematy w niej poruszane wstrząsają czytelnikiem i wprowadzają go w świat trudny do zaakceptowania i zrozumienia.

Książkę czyta się błyskawicznie dzięki znakomitemu prowadzeniu fabuły która spłata ze sobą wątki dając wiele do myślenia i zachęcając do ich wyjaśnienia. Mistrzowskie oddziaływanie na psychikę i znakomita gra emocji sprawia , że nie odłożysz książki aż do ostatniej strony.

Marta - dziewczynka, która zaginęła przed laty. Po latach niewoli zostaje wypuszczona przez swojego oprawcę i znajduje się w ramionach kochającej mamy. Jednak nie jest wszystko takie kolorowe, ponieważ urazu na psychice jakiego dokonał "Mistrz" nie da się zapomnieć, Marta zaczyna psychoterapię dzięki której zaczyna stawać na nogi i wychodzić na prostą. W tej walce oczywiście nie brakuje też jej młodszej siostry i mamy.

W tym samym czasie w Zaćmieniu trwają poszukiwania powszechnie lubianego dyrektora liceum. Pierwsze podejrzenia w sprawie zaginięcia Mariusza Sułeckiego padają na Elwirę, młodą nauczycielkę języka angielskiego. Okazuje się, że nauczycielka miała "romans" z dyrektorem. Elwira zostaje aresztowana jednak nie na długo, ktoś daje jej fałszywe alibi dzięki któremu zostaje wypuszczona z aresztu. Marcie nie daje spokoju to więc postanawia wynająć prywatnego detektywa który pomoże rozwiązać sprawę fałszywego alibi a także zaginięcia Sułeckiego.

Czy oskarżenia wpływające na dyrektora okażą się prawdziwe?

Autorka porusza trudne tematy, temat pedofilii, handlu dziećmi. Książka jest mocna, brutalna ale wciąga od pierwszych stron. Historia opowiadana jest z kilku punktów widzenia! Plus dla autorki za to, że wszystko super zgrywa się i nie błądzimy co, kto, po co i dlaczego. Do ostatnich stron miałam mętlik w głowie, już byłam przekonana co będzie grane a za kilka stron autorka tak zakręciła, że już sama nie byłam pewna moich przypuszczeń.

Znacie historię czarciego lustra? Jeśli się w nim przejrzałeś, widziałeś tylko złe rzeczy. Więc kiedy pękło na biliony kawałków i wiatr rozniósł je po świecie, wpadało ludziom do oczu i widzieli oni odtąd wszystko na odwrót lub tylko złe rzeczy, a tym, którym wpadło do serca, zamieniało je w lód. Myślę, że bajka, chociaż stara idealnie wpasowuje się w obecne czasy. Takim przykładem jest właśnie książka „Czarcie lustro”, w której wydarzyło się wiele zła, z rodzaju tych, które może wyrządzić tylko człowiek. Ze stron wylewa się ból, strach i chęć zemsty. Zapewniam, że nie zawiedziecie się na tej lekturze, a i zaskoczy was niejednokrotnie. Szczególnie zakończenie daje do myślenia. Przechodzą mnie ciarki na myśl, że potwory, których baliśmy się w dzieciństwie, istnieją naprawdę. Najgorsze jest to, że nie wyglądają jak te z horrorów, a zupełnie normalnie, jak my. Połknęłam całą historię na raz, co nie zdarza mi się często.

Są książki, na które czeka się z utęsknieniem. Niby widzisz tylko okładkę, opis i już wiesz, że ta książka jest dla Ciebie. Też tak macie? Mnie się często to zdarza i jakoś intuicja rzadko mnie zawodzi. Tak również było z "Czarcim lustrem" Magdaleny Zimniak. Wyczekiwałam kuriera i gdy już rozpakowałam paczkę, to przepadłam na kilka godzin.

Wyobraźcie sobie taką sytuację: znika Wasze dziecko, co robicie? Wiadomo, rodzice staną na głowie, żeby je odnaleźć, poruszą niebo i ziemię, ale czy to wystarczy? A najgorsza jest niewiedza, stan zawieszenia, bo skoro nasze dziecko się nie odnalazło, to cały czas mamy nadzieję, że żyje i wróci do domu.

"Jeśli ktoś kłamie w jednej sprawie, może kłamać w innych. To nie zawsze tak działa. Czasem kłamstwo i prawda są wymieszane".

Poznajcie dwie historie.

Warszawa to tutaj w wieku ośmiu lat zaginęła Marta Jędrasik, a po sześciu latach się odnalazła. Dziewczynka ma problem z przystosowaniem się do nowej rzeczywistości. Ostatnie lata spędziła z człowiekiem, który kazał nazywać siebie Mistrzem. Teraz po powrocie do domu Marcie mieszają się lata, a wspomnienia nakładają na siebie.

Zaćmień słynie z jednego z najlepszych liceów w Polsce. Mariusz Sułecki człowiek, który stworzył to liceum praktycznie od zera, obecny dyrektor tej placówki znika. Człowiek ciepły, wyrozumiały i lubiany. Jak to możliwe? Główną podejrzaną w tej sprawie staje się młoda nauczycielka języka angielskiego Elwira. W jaki sposób te dwie sprawy się ze sobą łączą?

Czasami wystarczy mała iskra, żeby wzniecić ogień, później następuje sytuacja łańcuchowa. Machina ruszyła i ciężko ją zatrzymać. Na jaw wychodzą przerażające fakty. Czy ktokolwiek był na to przygotowany? Nie sądzę.

"Szczęście po rozpaczy, życie po śmierci, światło po ciemności. Tak było zawsze".

Ta książka zapiera dech w piersiach. Ja nie chciałam wierzyć w to co czytam. Przecierałam oczy ze zdumienia i robiłam przerwy w czytaniu. Niby to tylko fikcja, ale przecież takie rzeczy się zdarzają. Ta historia mnie przeczołgała, a mimo to brnęłam i czytałam dalej. Moje dotychczasowe pojmowanie słowa rodzicielstwo legło w gruzach. Moje emocje sięgały zenitu. Czułam bezsilność i wszechogarniający smutek. Jestem matką i dlatego tak trudno było mi zaakceptować to co czytam. Ta historia mną wstrząsnęła do głębi. Autorce należą się ogromne brawa za stworzenie tak zawiłej fabuły. Sprytny zabieg, który dość długo pozostawia czytelnika w niewiedzy, a nawet w błędzie. Książka trudna, nawet pokusiłabym się o stwierdzenie, że nie każdy ją zrozumie i przez to wysnuje błędne wnioski. Autorka porusza trudne tematy pedofilia, syndrom sztokholmski, manipulacja. Największymi potworami na ziemi są i będą zawsze ludzie. A metafora "czarcie lustro" idealnie odzwierciedla ludzkie oblicze. Ludzie przywdziewają maski i sprytnie się kamuflują ze swoimi zachowaniami, emocjami, a każdy, kto spojrzy, widzi co innego.

"Czarcie lustro" to dla mnie numer 1 wśród książek przeczytanych w tym miesiącu.

"... Wszystko jest na sprzedaż

Nawet wtedy gdy chcesz inaczej

Bo zawsze jest ktoś, kto chce zapłacić

Wszystko jest na sprzedaż

Sprzedajemy też naszą wiarę..." De Mono "Wszystko na sprzedaż"

Marta po uprowadzeniu wraca do domu. Może i ma już czternaście lat, ale czuje się jak małe dziecko. Jest przerażona swoimi uczuciami i kompletnie zagubiona. Nie pamięta swojej rodziny, a Mistrz dalej siedzi jej w głowie. Nagle znika dyrektor prestiżowego liceum, a podejrzenia padają na młodą anglistkę. O co w tym wszystkim chodzi?

Dość szybko odkryłam, kto jest kim, ale nie przeszkodziło mi to w niczym. Autorka ciekawie prowadziła całą fabułę. Rozdziały są króciutkie i z punktu widzenia kilku osób, co od razu pokochałam.

Jedyne, do czego mogę się doczepić to to, iż niektóre rozdziały nic nie wnosiły do powieści. Żaden z bohaterów nie zdobył mojej sympatii. Niczym szczególnym się dla mnie nie wyróżnili.

Autorka porusza trudny temat. Jeśli ktoś nie toleruje w historii tematu molestowania dzieci to książka może mu nie przypaść do gustu.

Pani Magdalena ma bardzo przyjemny i przejrzysty styl pisania, a „Czarcie lustro” czyta się wręcz ekspresowo. Na milion procent sięgnę po inne dzieła autorki.

Ten thriller Was wciągnie w swe sidła i nie puści, dopóki nie odkryjecie prawdy.

A gdy to się stanie, treść zostanie długo w Waszej pamięci.

Cóż to była za książka!

Mroczna, trudna, poruszająca i pochłaniająca całkowicie.

Nie mogłam się od niej oderwać.

Muszę ostrzec, że w książce się pojawia motyw p**ofilii.

Marta, dziewczynka, która została porwana wraca po sześciu latach do domu rodzinnego.

Co się z nią działo przez ten czas?

Kto stoi za porwaniem?

I czy to na pewno było porwanie?

Elwira - kobieta pragnąca zemsty.

Za co? Czy ją odnajdzie? Kto się kryje pod tym imieniem?

Pierwszy raz miałam styczność z twórczością autorki i przepadłam.

Kreuje fikcyjną rzeczywistość perfekcyjnie, zdaje się nam tak bardzo naturalna, że aż strach.

Mrok, napięcie, śledztwo i intrygi, ból i radość, cały wachlarz przeróżnych doznań i emocji.

Ogromny plus za krótkie rozdziały i różne perspektywy.

Do tego często gęsto forma pierwszoosobowa, moja ulubiona.

Dzięki temu poznajemy wydarzenia tak, jakbyśmy sami w nich uczestniczyli a to dodaje jeszcze więcej emocji, które tutaj buzują.

Genialny thriller, już teraz wiem, że będzie moją książka miesiąca stycznia.

Dawno nie czytałam tak dobrej książki, która nie chce mnie puścić nawet teraz, kilka dni po czytaniu.

Przyznam się również, że autorka mnie zaskoczyła, bo myślałam, że ktoś inny jest Elwirą a tu taka niespodzianka.

Takich smaczków i niespodziewanych rozwiązań znajdziemy tu kilka.

Nie lubię spojlerować więc musicie ją przeczytać sami, do czego gorąco zachęcam!

Z pewnością taki thriller psychologiczny znajdzie się wysoko na liście must have!

Móc czytać książki przedpremierowo to wyjątkowe wyróżnienie. Szczególnie jeśli są to książki poruszające ważne kwestie społeczne. „Czarcie lustro” Magdaleny Zimniak jeszcze przed premierą zyskała niebywałą popularność. Moim zdaniem zasłużenie. Nie da się przejść obojętnie wobec historii dziewczynki uprowadzonej i przetrzymywanej przez zwyrodnialca w celach seksualnych. Z pozoru kochający mąż, troskliwy ojciec i przykładny pracownik a w rzeczywistości kierujący się mrocznymi instynktami drapieżnik polujący na swoje ofiary, zwykle te najbardziej bezbronne i niewinne. Czy to możliwe, aby jedna osoba miała tak wiele różnych twarzy? Jak się okazuje w baśniach tak jak i w życiu również zdarzają się potwory.

.

Mam wrażenie, że problem przemocy seksualnej a szczególnie pedofilii jest nadal tematem tabu. Podczas gdy sprawcy pozostają bezkarni bądź ich czyny się przedawniają, ofiary żyją latami z poczuciem wstydu i napiętnowania. Co ważne autorka doskonale opisała tu tzw. syndrom sztokholmski, czyli specyficzne przywiązanie ofiary do sprawcy. Nie jest to więc zwykły kryminał a książka z przesłaniem. Mam nadzieję, że po jej przeczytaniu zwrócimy baczniejszą uwagę na nasze pociechy i to jakie sygnały być może nam wysyłają swoim zachowaniem. Pamiętajmy moi drodzy, aby w pogoni za pracą i karierą nie zaniedbać tego, co najważniejsze, czyli rodziny. Tytułowe czarcie lustro to nawiązanie do jednej z baśni Andersena, w której beztroska dzieciństwa zostaje brutalnie przerwana przez złą królową. Autorka z rozmysłem bierze to, co najlepsze z kryminału, thrillera psychologicznego, a także z baśni i splata to w jedną historię. Ja tę historię kupuję. Jak dla mnie sztos, choć gdyby autorka pominęła w niej wątek kryminalny i całkowicie skupiła się na opowiedzeniu historii Marty, Elwiry i Moniki, a także innych skrzywdzonych przez Mistrza osób (bo zapewne takie by się jeszcze znalazły) to byłoby perfekcyjnie. Jednak to już materiał na całkowicie inną książkę:)

Polecam wam serdecznie „Czarcie lustro”, a jeśli już jesteście po lekturze, to dajcie mi znać, co wam się w niej najbardziej podobało (lub co nie).

.

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję @skarpawarszawska

Jak tylko zobaczyłam okładkę „Czarciego lustra” wiedziałam, że będę tę książkę chciała przeczytać. Opis również na tyle mnie zachęcił, że nie mogłam przejść obok tej lektury obojętnie. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, jednak czy było ono udane?

Marta po sześciu latach wraca do domu. Mimo iż ma ona czternaście lat to nadal czuje się jak mała, bezbronna dziewczynka. Marta jest pełna niepokoju i niepewności co do swojego dalszego losu.

Ginie również dyrektor jednego z liceów. Podejrzana jest o to młoda anglistka. Na światło dzienne wychodzą mroczne tajemnice bohaterów.

WOW! Cóż to była za przygoda. Magdalena Zimniak niesamowicie mnie zaskoczyła. To pierwsze spotkanie z jej twórczością i na pewno nie ostatnie. "Czarcie Lustro" to hipnotyzujący thriller, który wplątuje czytelnika w sieć tajemnic i niepewności od pierwszych stron. Autorka umiejętnie ukazuje psychologiczne aspekty zaginięcia oraz efekty, jakie pozostawia na ofiarze.

Jednym z wielu atutów tej książki są świetnie wykreowani bohaterowie. Marta nie jest jedynie ofiarą, lecz skomplikowaną postacią, której rozwój emocjonalny jest równie ważny jak rozwikłanie zagadki. Mistrz to postać mroczna, tajemnicza, zagadkowa i emanująca grozą i niepokojem. Pozostałe postaci również są świetnie przedstawione. Autorka świetnie ukazuje przebieg wydarzeń opisując je z perspektywy różnych bohaterów. Ponadto powieść jest napisana z poziomu narratora zarówno pierwszo jak i trzecioosobowego co dodaje książce tajemniczości.

Zaskakujące zwroty akcji są kolejnym bardzo mocnym punktem tej książki. Autorka zaskakuje czytelnika nieoczekiwanymi wydarzeniami, sprawiając, że trudno oderwać się od lektury. Fabuła jest intrygująco skonstruowana, a tempo narracji utrzymane na odpowiednim poziomie, co zapewnia stałe napięcie. Ponadto zakończenie powieści jest tak niesamowicie skonstruowane, że wbija czytelnika w fotel. I to dosłownie! Po zakończeniu książki siedziałam i nie dowierzałam co się wydarzyło! Chociaż muszę przyznać, że takich sytuacji, które wzbudzały we mnie szok było więcej.

Podsumowując, "Czarcie Lustro" to niezwykle udany thriller, który doskonale łączy elementy kryminału, psychologii i dramatu. Świetnie skonstruowana fabuła, zaskakujące zwroty akcji oraz wyraziste postacie sprawiają, że ta książka jest nieodzowna dla fanów mocnych powieści! Na pewno nie jest to moje ostatnie spotkanie z autorką! Polecam!

„Czarcie lustra” to książka idealna dla każdego fana thrillerów. Potrafi trzymać w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, potrafi zatrwożyć i nie da się odłożyć puki nie poznamy zakończenia, które nie jest przewidywalne. Oprócz tego książka posiada zaskakujące zwroty akcji i ciekawych, złożony portret psychiczny bohaterów.

Poznajemy Martę, która znajduje się w lesie i stara się z niego wydostać. Nie wie co w nim robi, kim jest i w ogóle mało co pamięta. Od samego początku jest bardzo intrygującą osobą.

Elwira to nauczycielka, która jak dla mnie od samego początku zachowywała się jakby się czegoś bała. Jakby była mocno pogubioną osoba.

Monika to kolejna ciekawa, kobieca postać. To żona zaginionego dyrektora Sułeckiego. Co się stało z mężem? Żyje? Czy ktoś go zamordował?

Co łączy Elwirę, Monikę i jej męża z Martą? Kim jest Mistrz? Przekonacie się sami.

Książka dostarczyła mi wielu emocji. Przede wszystkim uczucie napięcia i strachu. Jest tutaj wiele kłamstw, drastycznych scen oraz ślepych tropów. Autorka posiada niezwykle lekkie pióro, dzięki czemu książkę wręcz pochłania się. Tępo akcji jest taka jakie lubię. Cały czas coś się tutaj dzieje i nie ma mowy o nudzie. Do tego uwielbiam książki, w których przeplatane są wątki dotyczące różnych bohaterów i które w pewnym momencie łączą się ze sobą. Oprócz poszukiwania mordeccy, książka jest również literacką podróżą po zakamarkach ludzkiej psychiki. Pani Zimniak porusza tu temat traumy i złych wspomnień. To wszystko sprawia, że powieść zostanie ze mną na dłużej.

Marta jako 8-letnie dziecko zostaje uprowadzona przez mężczyznę, który karze sobie mówić Mistrz. Więzi, okłamuje, wykorzystuje, gwałci i upokarza niewinne dziecko. Po 6 latach wypuszcza Martę i karze wrócić jej do domu. Marta nic o sobie nie wie, nie pamięta gdzie mieszkała, nie pamięta rodziców oni nazwiska.

W równoległym czasie znika dyrektor szkoły. Okazuje się że oprócz swojej rodziny miał liczne romanse oraz wychodzą straszne rzeczy, których się dopuszczał.

Jak Marta odnajdzie się po tylu latach w rzeczywistości?

Czy odnajdzie swoją rodzinę?

Jakie tajemnice wyjdą na jaw?

Czy te dwie sprawy łącza się ze sobą?

Jakie grzechy miał na sumieniu dyrektor?

Historia mocna, brutalna, momentami przerażająca, bolesna, ale również dająca nadzieję, pokazująca, że miłość rodzicielska jest nierozerwalna i niekiedy wiara może czynić cuda. Czytałam książkę w ogromnym napięciu i byłam ciekawa jak rozwiążą się te dwie sprawy i czy one łącza się ze sobą. Tematy poruszone w książce są drastyczne i najgorsze możliwe słowa cisną się na usta na czyny jakich dopuszczał się Mistrz. Autorka świetnie poprowadziła historię i zadbała o każdy szczegół aby zagrać na emocjach i napięciu czytelnika. Ostrzegam nie czytać wieczorem, gdyż grozi to nieprzespaną nocą.

Serdecznie polecam

CZARCIE LUSTRO to thriller, który porwie was w wir wydarzeń, w którym nic nie jest takie oczywiste.

Z twórczością Magdaleny Zimniak nie znam się, zatem totalnie wie wiedziałam czego się spodziewać. A to, co zaserwowała mi autorka, to istne szaleństwo. Akcja mimo swojego zagmatwania i poplątania, wciąga. Ale ostrzegam, wymaga ogromnego skupienia, bo przy tej mnogości bohaterów i imion, można się pogubić. Niekiedy sama, gdy wybijałam się z rytmu, traciłam orientację w postaciach, pomimo że powieść podzielna jest na narrację. Chociaż od pierwszych stron mniej więcej przypuszczałam rozwiązanie, to autorka przy zakończeniu zrobiła takiego twista, że zbierałam szczękę z podłogi. Brawo! Uwielbiam takie zakończenia.

Sᴘɪʀᴀʟᴀ ᴛᴀᴊᴇᴍɴɪᴄ ɪ ᴡᴄɪᴀ̨ɢᴀᴊᴀ̨ᴄᴀ fᴀʙᴜʟ̷ᴀ! ✨

To tak w skrócie można opisać najnowszą powieść Magdaleny Zimniak „Czarcie lustro”. Jednak uwierz, że tak naprawdę te słowa to za mało, aby oddać wszystko co wydarzyło się w tej książce.

„Czarcie lustro” łączy w sobie elementy thrillera psychologicznego oraz dramatu, w którym nie brakuje emocji i trudnych tematów. Duszna atmosfera, piętrzące się tajemnicze, co rusz nowi bohaterowie powodują, że podczas lektury w naszej głowie rodzi się wiele scenariuszy. Jednak takiego finału jestem pewna, że nikt nie przewidział!

Autorka fantastycznie prowadzi fabułę i oddaje emocje bohaterów. Książka wciąga już od pierwszych stron i początkowo nie spodziewałam się, że będzie to aż tak mocna historia. Bowiem Pani Magdalena porusza w niej wrażliwy i bardzo trudny temat jakim jest pedofilia oraz przemoc wobec dzieci. Jest to tematyka wokół, której naprawdę trzeba umieć tworzyć fabułę, aby porusza w Czytelniku najczulsze struny, a przy tym zbyt mocno nie przytłoczyła. I wiesz co? Autorka zrobiła to genialnie! Ciężar historii stał się motorem napędowym, a przy tym największą zaletą powieści. Wszystko zostało napisane w taki sposób, aby jak najbardziej przyciągnąć uwagę Czytelnika, a przy tym urozmaić fabułę wplatając inny ważny wątek, który zgrabnie łączy się z tym pierwszym w przerażającą, ale i genialną całość. Wielokrotnie sądziłam, że wszystko zaczyna się już wyjaśniać a tu bum! Autorka wszystko burzyła jednym zdaniem. Mistrzostwo!

„Czarcie lustro” to książka, która zachwyca pomimo swojej trudnej tematyki. Jestem pewna, że długo o nie zapomnę i z całą pewnością uplasuje się ona wysoko na mojej TOP liście książek 2024 roku! 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!

Marta w wieku 8 lat zostaje uprowadzona spod szkoły, przez człowieka który później przetrzymuje ją przez kolejnych 6 lat, wykorzystuje, każe nazywać się mistrzem. Po tym czasie wyrzuca ją jak zużytą zabawkę, policji udaje się odkryć tożsamość dziewczyny i odnaleźć jej rodzinie, lecz powrót po tylu latach i okropnych przeżyciach do normalnego świata wydaje się wręcz nierealny.

Drugi wątek to zaginięcie Dyrektora prestiżowego liceum, człowieka wydającego się być chodzącym ideałem, a podejrzenie pada na nowo zatrudnioną nauczycielkę.

Czy coś łączy te dwie sprawy? Czy Marta będzie w stanie poradzić sobie z traumą? Co przydarzyło się dyrektorowi?

Ta książka jest pełna trudnych emocji, zwłaszcza że opisuje jedne z najokrutniejszych krzywd jakie dorosły może wyrządzić dziecku. Historia trzyma cały czas w napięciu, chwilami ściskała mnie mocno za gardło i dusiła, ból, strach i ciągłe napięcie są wręcz namacalne. Czuję że po tej lekturze nie pozbieram się tak szybko, mocna, bolesna ale i potrzebna.

Każdy ma jakąś przeszłość... A ty?

Zaginiona przed laty Marta wraca do rodzinnego domu. Mimo, że ma czternaście lat, czuje się jak małe dziecko, które nie zna jeszcze otaczającego ją świata. Jak przez mgłę pamięta swoją rodzinę i to, kim była wcześniej. To jest przerażające gdyż nie może wybić z głowy Mistrza, mężczyzny, który ją przetrzymywał wbrew woli przez ostatnie sześć lat.

Kilkaset kilometrów od Warszawy znika bez ślady dyrektor liceum, a główna podejrzaną staje się młoda anglistka. Co może łączyć oba wydarzenia? Ile tajemnic skrywa ta historia? Mogę otwarcie powiedzieć, że bardzo dużo przerażających tajemnic, które zaskakują nie jeden raz.

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać tę historię, która wciągnęła mnie już od pierwszej strony. Brawa za pomysł. Mimo iż książkę czyta się bardzo lekko, to ma w sobie ogrom smutku i miejscami jest przerażająca. To co mnie przerażało, to krzywda dzieci w tle, psychopata, który nie może poradzić sam ze sobą, kobieta, która ma klapki na oczach i nie widzi, że pod jej nosem dzieje się krzywda dziecka oraz jak można sprzedać swoją pociechę? Widocznie można jeżeli ma się długi. Tego wszystkiego jest o wiele więcej. Historia bardzo, bardzo mroczna, niezwykle tajemnicza. Autorka bardzo umiejętnie wykreowała postacie, szczególnie Martę, która próbuje odnaleźć się w nieznanym jej świecie i pragnie poradzić sobie psychicznie z tym co ją spotkało. Każda z tych postaci jest inna a łączy je wszystkie jeden człowiek. Gorąco polecam historia nie tylko dostarczy dużo emocji jest również nieprzewidywalna, tajemnicza oraz trzyma w napięciu do ostatniej strony.