Audiobook Co gryzie weterynarza mp3

Jeśli nie lubicie typowych poradników, a chcielibyście poznać trochę tajemnej wiedzy z zakresu medycyny weterynaryjnej, to serdecznie zachęcam do zapoznania się z książką lekarza weterynarii, Łukasza Łebka o przewrotnym tytule "Co gryzie weterynarza". Nie można jej odmówić lekkości, fachowości i szczerości, przy czym zaznaczam, że dla ludzi będzie ona momentami trudna, mogą bowiem wystąpić fale bolesnych facepalmów, i to nie z powodu zwierząt ;)

Prawda jest taka, że specjalistom od zdrowia naszych pupili najwięcej nerwów zjadają właściciele tychże. Właśnie to mnie w tej książce bardzo poruszyło. Wymuszanie diagnoz przez telefon, roszczeniowe podejście do lekarza (pani prawnik swoim monologiem na dzień dobry przebiła wszystko), lekceważenie z powodu ubioru i wieku, a przede wszystkim zaniedbania, w wyniku braku obserwacji zwierzęcia, lub ignorowania objawów przed długi czas, a potem kłamanie w żywe oczy, że nie, "to" się stało dopiero wczoraj (tymczasem pies od miesiąca jest w stanie agonalnym). Czytałam i czacha mi dymiła, jak w kreskówce. O eutanazji z powodu wakacji nie wspomnę. Luuuuuudzie....

Żeby nie było, są tu też momenty zabawne i pouczające jednocześnie. Wiele opisanych tu przypadków może zaskoczyć, o wielu warto wiedzieć (dziesięć belgijskich czekolad mlecznych dla mnie to raj i rozumiem, że można je zjeść wszystkie na raz, ale jeśli zje je pies, to konsekwencje mogą być tragiczne). Pięknie dziękuję za cały rozdział o kotach, tak, też uważam, że są dziwne, ale nie sposób ich nie kochać. Dziękuję też za wspaniale napisany rozdział o starości i śmierci. Teraz już wiem, że moja geriatryczna musi mieć badanie co pół roku :) Dla bezpieczeństwa.

Weterynaria to trudna i wymagająca praca, jak bardzo, przekonacie się czytając tę książkę, polecam!

IG @angelkubrick

Na pytanie: dlaczego zdecydowałam się sięgnąć po literaturę zahaczającą o weterynarię, mogę odpowiedzieć na kilka sposobów. Po pierwsze sama marzyłam o byciu weterynarzem, po drugie mam bzika na punkcie zwierząt, ponieważ sama jestem właścicielką ponad 14-letniego już pieska. Wszystkie te powody tylko i wyłącznie zachęcały mnie do przeczytania książki pt. "Co gryzie weterynarza". Czułam, że to będzie naprawdę godna uwagi pozycja. Czy faktycznie tak było? Trzeba zobaczyć, a jeszcze lepiej samemu po nią sięgnąć, jeśli klimaty nie są Ci obce.

Łukasz Łebek jest weterynarzem, chociaż według pewnych osób nie powinien nim być. Mężczyzna ma astmę oraz alergie i lekarz praktycznie zabronił mu wykonywania tego zawodu. Myślę jednak, że wielu z nas, jeśli ma upatrzony swój cel i widzi się w konkretnym miejscu za x lat, to będzie dążył do osiągnięcia tego, o czym marzy. Tak zrobił Łukasz i tym sposobem leczy naszych pupili: gryzonie, psy, koty czy króliki. Każdemu poświęca czas i uwagę. I choć woli braci mniejszych to niestety to z właścicielami musi mieć dobry kontakt, a przede wszystkim ogromne pokłady cierpliwości wobec nich - tak właścicieli, a nie pacjentów (choć bywają i tacy, którzy wymagają jej w ilościach hurtowych).

To, co bardzo mi się spodobało to humor, którym posługuje się autor, kiedy tylko może i powaga tam, gdzie jest ona mile widziana. Do omawianych tematów podchodzi z szacunkiem, ale i uczuciami. Wyjaśnił, że usypianie naszych pupili to nie tylko trauma dla ich właścicieli, ale też samych weterynarzy. Dla nich jest to o tyle trudne, że nie mogą rozkleić się przy pacjencie i jego opiekunie, bo najnormalniej w świecie "nie wypada". Czy byłabym urażona, zła lub zdezorientowana, gdyby lekarz mojego psiaka uronił łzę? Nie, wręcz przeciwnie. Podziwiałam, podziwiam i będę podziwiać ich za ogrom wiedzy, podejście do pacjentów i niejednokrotnie w umiejętności "zabawy" w zgaduj-zgadulę, co dolega pupilowi, bo ON nie powie, gdzie go boli, ani jaki to ból. Co najwyżej właściciel może opisać jak futrzak (lub pierzasty czy też łuskowy) przyjaciel się zachowuje. Reszta to wiedza i intuicja weterynarzy.

Łukasz w niesamowity sposób opisał, ile pracy trzeba czasami włożyć, by postawić poprawną diagnozę i że nigdy, ale to nigdy nie należy niczego wykluczać.

Ogromnie spodobał mi się rozdział o dokarmianiu i przekarmianiu pupili, do którego chciałam zmusić mojego ojca, ale się nie udało.

No i ten najgorszy i najcięższy rozdział, czyli kiedy jest ten moment, by pozwolić odejść naszym ukochanym przyjaciołom. Kiedy to już tylko nasze ego, a nie ich dobro bierze górę. Tu łez nie powstrzymywałam, bo wiem, że ja z Tobikiem jesteśmy coraz bliżej tego momentu, kiedy i my będziemy musieli wykonać krok w którąś stronę. Dziś jednak cieszymy się każdą wspólną chwilą, a dzięki Łukaszowi i jego książce wiem, na co zwracać uwagę i jak przekazywać potrzebną wiedzę weterynarzowi.

"Co gryzie weterynarza" to świetna książka, szczególnie dla tych co tego weterynarza odwiedzają. Łukasz Łebek, jako lekarz weterynarii bardzo fajnie pokazał to, jak wygląda praca takiego weterynarza. Z czym się musi mierzyć taki człowiek każdego dnia, albo dlaczego tak a nie inaczej zachowuje się w danej sytuacji.

Z własnego doświadczenia wiem, że sama czasami irytowałam się zachowaniem weterynarza jak przychodziłam z moim psem, ale dzięki tej książce, dostałam obraz z tej drugiej strony, przez co patrzę na niektóre rzeczy zupełnie inaczej. Ponadto, dowiadujemy się tutaj również sporo takich ciekawostek ze świata zwierząt, o którym ja na przykład nie miałam pojęcia. No i oczywiście, jest to książka pouczająca, która ma za zadanie uświadomić nas, że nawet nieświadomie możemy skrzywdzić naszego pupila.

.

Krótko mówiąc, jest to naprawdę interesująca książka, w której humoru absolutnie nie brakuje. Ale pojawiają się również i te smutniejsze historie chwytające za serce, więc i łez również nie zabraknie.

Świetna książka! Lekarz weterynarii Łukasz Łebek opisuje, jak wygląda praca weterynarza, dlaczego w pewnych sytuacjach lekarz musi zachować się w określony sposób, często niezrozumiały dla klientów przychodni. Radzi, czego lepiej nie robić w gabinecie weterynaryjnym, a także jakie pytania najczęściej wprawiają weterynarzy w konsternację. Autor ma dar wprawiania człowieka w dobry humor, czytając tą książkę co chwilę się uśmiechałam. Jednocześnie dowiedziałam się wielu ciekawostek na temat zdrowia domowych zwierząt, a to wszystko podane jest w przystępny, humorystyczny sposób. Jeśli Łukasz Łebek postanowi w przyszłości napisać kolejną książkę, bez zastanowienia ją kupię :)

Ze względu na fakt, że interesuje się zwierzętami domowymi i moim niespełnionym marzeniem od zawsze było dążyć do zawodowego świadczenia pomocy naszym "braciom mniejszym", zdecydowała się na kupienie tej książki. Co prawda z dużą dozą niepewności, ale już pierwsze strony utwierdziły mnie w przekonaniu, że to pozycja "warta grzechu". Publikacja porusza najbardziej istotne informacje z zakresu medycyny zwierząt. To nie jeden z wielu poradników, który zanudzi Was i ukoi do snu. Książkę można śmiało przeczytać jednym tchem, a następnie przekazać komuś, kto podobnie jak my ma w domu psa, kota, chomika - tak naprawdę każdy miłośnik zwierząt znajdzie tu dla siebie ciekawe i praktyczne informacje.