Audiobook Bo jesteś ty mp3

"Przeszłość, za którą nie zamkniemy szczelnie drzwi, zawsze nas dopadnie. Zawsze. Zaczeka na idealny moment, w którym stracimy czujność, i wtedy przystąpi do ataku. Jeśli będziemy mieli na sobie zbroję, damy radę. Gorzej, jeśli nie opuścimy przyłbicy."

Weronika, choć w domu nie ma idealnego życia, jest dobrą uczennicą, planująca studia dziennikarskie.

Jednak wystarczyła chwila i źle podjęta decyzja, aby dziewczyna popadła w tarapaty.

Aby się z nich wydostać, musi spędzić czas z Sylwią. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że dziewczyna jest po części sparaliżowana, a choroba pomału odbiera jej życie.

Dodatkowo jeden z braci Sylwii nie pała do niej sympatią, a to za sprawą niefortunnych zdarzeń. A żeby tego było mało, najlepsza przyjaciółka Weroniki, upatrzyła sobie mężczyznę i "zakochała się" (można to tak nazwać).

Czy przebywanie z Sylwią zmieni światopogląd Weroniki?

Czy Damian zdoła jej zaufać?

"„Bo jesteś ty” to słodko-gorzka opowieść, która dotrze do wrażliwych serc czytelników i wypełni je wulkanem emocji."

Powiem Wam, że już od pierwszej strony autorka rozbudza ciekawość czytelnika, nie zdradzając, co tak naprawdę się stało i dlaczego dziewczyna wpadła w kłopoty.

Z każdą kolejną stroną poznajemy dziewczynę, jej życie i przyjaciół. Choć tu muszę zaznaczyć, że Ewelina (przyjaciółka Weroniki) to pustak i w ogóle jej nie polubiłam.

Za to relacja Weroniki i Sylwii bardzo mnie intrygowała. Przyznam, że chora dziewczyna zyskała mój szacunek, za to jak znosiła te chorobę i za jej poczucie humoru.

Autorka tworząc fabułę widać, że wszystko przemyślała nic nie pozostawiła losowi.

Podobało mi się to jak nakreśliła czym jest SLA jak ta choroba, krok po kroku wyniszcza organizm i jak ciężko jest rodzinie chorej osoby się z tym pogodzić.

Bohaterowie to cudowne postacie, które mogłyby być, żyć koło nas. Mają swoje problemy, popełniają błędy, kochają, czują i płaczą.

Iza Maciejewska ma lekkie pióro i cudowny styl pisania. Powieść jest piękna, choć zawiera trudny motyw choroby i straty to czytałam ją z zapartym tchem.

A i jeszcze dodam, że z wielką przyjemnością śledziłam relacje Weroniki i Damiana, to jak między nimi iskrzyło i jaki chłopak był opiekuńczy.

"Bo jesteś Ty" to piękna powieść o przyjaźni i miłości o stracie i walce. Ta historia to totalny rollercoaster emocjonalny, który zostawia dziurę w sercu.

Polecam ❣️

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, a za mną praktycznie wszystkie historie spod jej pióra ( do nadrobienia został mi jedynie "Pociąg" i "Pieprz"). Iza jest jedną z tych pisarek, po których powieści sięgam w ciemno i jeszcze nigdy się nie zawiodłam, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok jej najnowszej powieści, czyli "Bo jesteś Ty". W książce tej znajdziemy motyw pierwszej miłości, starszego brata przyjaciółki (policjant), a także wątek związany z muzyką z płyt winylowych oraz SLA, czyli stwardnienie zanikowe boczne. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się w zawrotnym tempie. Ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w świetny i niesamowicie prawdziwy sposób wykreowani. To postaci, które mają swoje tajemnice, a także wady i zalety, borykają się z różnymi problemami (niektóre z nich wydają się naprawdę trudne do udźwignięcia), popełniają błędy czy postępują pod wpływem emocji, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Jestem przekonana, że z powodzeniem moglibyśmy spotkać ich w rzeczywistości. Na kartach powieści mogłam lepiej poznać tak naprawdę troje bohaterów - Weronikę, Damiana i Sylwię. Mogłam dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się zmagają takiego dnia, stopniowo także jakie wydarzenia z przeszłości wpłynęły na ich obecne życie, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Jeśli chodzi o Weronikę to początkowo dziewczyna trochę irytowała mnie swoim zachowaniem, podatnością na wpływy innych, jednak z czasem, kiedy poznałam jej historię i kiedy za sprawą pewnej osoby zaczęła w zupełnie innych sposób postrzegać pewne kwestie, powoli przewartościować swoje życie, zmieniać je całkowicie zyskała moją sympatię i z całych sił jej kibicowałam. Damian natomiast był dla mnie człowiekiem zagadką, nie rozumiałam jego niektórych zachowań, jednak zagłębiając się w jego historię zrozumiałam dlaczego mężczyzna zachowywał się tak, a nie inaczej i z czego wynikały jego poszczególne działania. Nie ukrywam, że całkowicie urzekła mnie jego opiekuńczość względem młodszej siostry. Natomiast osobą, która od samego początku składka moje serce jest Sylwia. Podziwiałam ją za to, że pomimo ciężkiej, wyniszczającej i nieuleczalnej choroby, jaką jest SLA dziewczyna starała się odnajdywać w życiu najdrobniejsze radości i pozytywy, przekomarzać się z rodzeństwem. Mam wrażenie, że Sylwia ze względu na to co ją spotkało stała się doskonałym obserwatorem i dostrzegała to co pozornie niewidoczne dla oczu. Osobiście znałam jedną osobę, która zachorowała na SLA w młodym wieku i której już nie ma wśród nas. Przyznaję, że było dla mnie nie do uwierzenia to jak bardzo ta choroba zmienia ciało oraz funkcjonalność drugiego człowieka, jak tą choroba sprawia, że wymagana jest w zasadzie całodobowa opieka drugiej osoby. To tak naprawdę choroba całej rodziny, nie pojedynczego człowieka. Nie ukrywam, że poznając historię Sylwii, którą Iza z należytą starannością tutaj przedstawiła często nie mogłam opanować łez. Dosłownie zanosiłam się szlochem. Wielokrotnie miałam ochotę wejść do tej książki żeby przytulić o wesprzeć bohaterów, zapewnić ich, że jeszcze wszystko będzie dobrze. Ważna rolę w tej historii odgrywają postaci drugoplanowe, które wprowadzają sporo zamieszania do życia głównych postaci, dostarczając tym samym zarówno Czytelnikowi jak i bohaterom wielu emocji i wrażeń. Podobało mi się to jak Autorka przedstawiła relację Weroniki i Damiana, w zasadzie można powiedzieć, że to trochę takie enemies to lovers. Bohaterowie wzajemnie przyciągali się i odpychali, każde z własnych, ważnych dla nich powodów. Jednak na największe uznanie zasługuje zaprezentowanie przez Izę pięknie rodzącej się szczerej, prawdziwej przyjaźni pomiędzy Weroniką i Sylwią, która wiele nauczyła obie z młodych kobiet. Autorka w swojej powieści porusza wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas czy naszych bliskich. Mowa głównie o nieuleczalnej chorobie, stracie bliskiej osoby, fałszywej przyjaźni, osamotnieniu, przemocy, a także trudnym dzieciństwie oraz relacjach rodzinnych. Muszę przyznać, że kompletnie nie spodziewałam się takiego zakończenia tej historii, Iza pozostawiła mnie z milionem pytań bez odpowiedzi oraz mocno bijącym sercem. "Bo jesteś Ty" to emocjonująca, poruszająca, wartościowa, miejscami bolesna i trudna historia, która skłania do głębszych przemyśleń nad własnym życiem oraz wyborami jakich dokonujemy każdego dnia. Poraz kolejny podtrzymuje, że Iza to mistrzyni w dotykaniu najczulszych strun serc i dusz! Poraz kolejny zostałam oczarowana słowem, gestem i emocjami, które dosłownie wylewają się z każdej strony tej powieści! Polecam z całego serca i czekam na więcej!

Nie wszystkie blizny dostrzegamy od razu. Właśnie te z pozoru niewidoczne sprawiają, że nasze serca pokrywa lód przez który trudno się przebić.

Weronika Nowacka jest uczennicą klasy maturalnej w jednym z wrocławskich liceuów.

Dla swoich rówieśników jest jedną z popularnych dziewczyn w szkole - bardzo dobrą uczennicą , przewodniczącą klasy , kapitanem drużyny siatkarskiej.

Jej mama Dorota rzadko pojawia się w domu zajęta pracą dla zagranicznej firmy i licznymi romansami , zostawiając córce jedynie pieniądze na utrzymanie.

Najlepszą przyjaciółką nastolatki jest jej rówieśniczka , Ewelina.

Ta zaś wiecznie , z regularnością godną lepszej sprawy wpada w tarapaty. Wiedząc zaś, że Werka jest jej oddana bezlitośnie wykorzystuje przyjaciółkę

Pewnego dnia z kieszeni bluzy Eweli wypada woreczek z marihuaną . Winę za tę sytuację oczywiście bierze na siebie młoda Nowacka.

Za "swój " postępek traci ona wszystkie przywileje , zostaje zawieszona w prawach ucznia , a także ma spędzić czas z kilka lat starszą od niej Sylwią , chorującą na stwardnienie zanikowe boczne, rzadką dolegliwość sprawiającą, że pacjent umiera powoli tracąc władzę nad własnym ciałem.

Początkowo Weronika nie bardzo wie jak się zachować, lecz nowa znajoma okazuje się osobą bardzo otwartą i szczerą.

Nie bez znaczenia jest też fakt ,że Radomska ma dwóch starszych braci- Igora i Damiana- ten drugi zaś jest policjantem i już kilkakrotnie spotkał wolontariuszkę na swej drodze. Nie były to jednak przyjazne interakcje.

Tych dwoje jednak nieustannie się ze sobą spotyka, a lecące między nimi iskry są niezaprzeczalne.

Młody mężczyzna nie chce wchodzić w nowe relacje. Nasza bohaterka bowiem kogoś mu przypomina..

Jak to się zakończy i czy para odnajdzie swoje szczęście?

Wsiąknęķam w tę książkę od pierwszego zdania - tak po prostu. Pióro Pani Izy emanuje niezwykłością, magią i wrażliwością.

Tym razem opowiada ona historię dziewczyn, które dzieli niemal wszystko, a jednak z czasem połączyła prawdziwa przyjaźń.

Relacja ze starszym z braci Radomskich jest pełna magii wzajemnego zrozumienia, lecz także smutku.

Lektura bardzo bardzo mnie poruszyła i niejednokrotnie po moich policzkach płynęły łzy.

Odczuwałam ogromne emocje, kręciłam głową z niedowierzaniem i kibicowałam Weronice w jej zmaganiach i walce o miłość i przede wszystkim o siebie.

Przepiękna, głęboka i niezapomniana. 💜🩷

,,Życie nauczyło mnie tego, że nic nie jest nam dane na zawsze. Wiem, że dziś coś jest, ale już jutro może tego nie być. Mam świadomość, jak cholernie ważne są relacje i bliskość drugiego człowieka. Tego właściwego człowieka”

Poznając Weronikę miałam ją za nieco nawiną osóbkę, która za bardzo daje się wykorzystywać swojej przyjaciółce. Jak bardzo się myliłam oceniając ją tak szybko, ponieważ jej jedynym pragnieniem była miłość i akceptacja przez drugiego człowieka. Mimo krzywdy jaka ją spotkała, ona ma w sobie ogrom dobra i życzliwości. Sylwię natomiast odebrałam jako najpiękniejszego anioła tej historii. Mimo choroby jaka niespodziewanie na nią spadła, ma w sobie tak wiele pogody ducha, miłości i troski o najbliższych. W jej drobnym ciele wciąż jest mnóstwo energii, którą ona pragnie wykorzystać by zmieniać świat dookoła siebie na lepsze. Nie spocznie, dopóki nie doprowadzi pewnych spraw do końca, co dzięki jej upartości okazuje się wcale nie takie trudne. Damian od początku emanuje tajemniczością i dużą ostrożnością. Ma w sobie coś magnetyzującego więc tą jego dość okrojoną uprzejmość szybko puściłam w niepamięć. Jest oddany swojej rodzinie, szczególnie Sylwii, co w zaistniałej sytuacji wcale nie dziwi. Każdego dnia, na nowo toczy walkę ze swoimi demonami, które uparcie ciągną go w dół.

Są książki, o których zaraz po przeczytaniu szybko zapominamy. Są też takie, które mimo, że nam się podobały nie wywołały w nas większych emocji ale są również takie, które odbierają oddech, wywołują łzy i pozostawiają nas w stanie głębokiej melancholii. ,,Bo jesteś Ty” to historia, która zawładnęła mną od pierwszych stron i nie pozwalała się odłożyć nawet na kilka sekund. Pewnie nie powinno mnie to dziwić bo pióro Izy nie jest mi obce a ona z każdą kolejną książką wchodzi na wyżyny swoich umiejętności. Cenię jej twórczość za to, że po mistrzowsku łączy różne gatunki i przede wszystkim nie boi się poruszać trudnych tematów dzięki czemu jest w tym wszystkim bardzo autentyczna. Jakby wymykała się poza schematy ogólnie przyjęte w literaturze tworząc swój własny, niepowtarzalny styl. Z całego serca pragnę kontynuacji bo ta historia na to po prostu zasługuje.

*współpraca reklamowa*

Książka należy do literatury młodzieżowej ale to także romans w gatunku young adult, który niesie w sobie wiele wartości i nauk życiowych.

Weronika jest niepozorną nastolatką, która żyje z dnia na dzień, bolesna przeszłość odbiła się na jej psychice, a wciąż pracująca i nieobecna matka nie pozwala jej osiągnąć duchowej równowagi. Dziewczyna ma przyjaciółkę, za której sprawą wpada w tarapaty, kara na nią nałożona przez dyrektora jest nietypowa. Nastolatka ma spędzać czas z chorą dziewczyną. Początkowy bunt i niezrozumienie, zmienia się w przywiązanie i przyjaźń, a Weronika niemal staje się członkiem rodziny Sylwii. Jeden z braci Sylwii darzy ją niechęcią, a zaborcza najlepsza przyjaciółka pokazuje prawdziwą twarz, do tego rodzinne sekrety zaczynają wychodzić na jaw.

Książka to dosłownie kopalnia wartości, autorka skupia się na postrzeganiu osób niepełnosprawnych czy chorych, pokazuje jak ważne są zdrowe relacje międzyludzkie, ale także daje wskazówki jak rozpoznać te toksyczne. W historii znajdziemy także delikatny wątek miłosny, dotyczący pierwszej miłości, która nie zawsze jest taka o jakiej się marzy. To także opowieść o zawodzie i stracie, która powoduje pustkę w sercu.

Dla mnie ta historia to niemal majstersztyk, troszkę żałuję, że nie jest ona dłuższa, i że niektóre wątki nie zostały bardziej rozwinięte, ale już wiem że będzie kontynuacja, i z tego powodu jestem mega zadowolona, bo bohaterowie ne zasłużyli na takie zakończenie.

To książka zabiera czytelnia w bardzo emocjonalną podróż, przez tematy trudne i bolesne, oraz także nie do końca zrozumiałe wydarzenia czy zachowania, ale przez to autorka pokazuje naturę człowieka, która jest skomplikowana i każdy reaguje inaczej.

Dla mnie to była opowieść przy której czułam całą gamę emocji, rzadko kiedy zdarza mi się płakać przy czytaniu, ale tutaj niewiele brakowało, żebym nie potrafiła utrzymać łez. Historia bawi, czasami irytuje, wzrusza i łamie serca, ale przede wszystkim uczy. Polecam i już wyczekuję zapowiedzianej kontynuacji.

*olilovesbooks2*

Są książki, o których zapominamy tuż po przeczytaniu. Jednak bywają również takie historie, które przeżywamy bardzo długo, których nasz mózg nie chce wyrzucić z głowy pomimo starań. Oto jedna z nich. Historia Weroniki, bo to ona jest główna bohaterką. Jednak jest też Sylwia, chora na nieuleczalną chorobę, przez którą została przykuta do łóżka, bez perspektyw na jakiekolwiek spełnianie młodzieńczych marzeń. Dziewczyny poznają się, gdy Weronika zostaje zawieszona w prawach ucznia i zostaje zmuszona do opieki nad Sylwią w ramach resocjalizacji. Tak to nazwijmy. Przyjaźń jaka rodzi się pomiędzy dziewczynami jest nie do opisania. Każde spotkanie zbliża je do siebie. To smutne wiedząc, że rozstanie jest coraz bliżej.

Weronika nie miała łatwo w życiu. Najpierw śmierć ojca, który znęcał się nad nią. Później matka wyjeżdżała co chwilę służbowo i zostawiała córkę na wiele dni samą. Nierozsądne zwłaszcza, że Weronika wciąż się uczyła i chodziła do klasy maturalnej. Zamiast skupić się na nauce i przyszłych studiach, musiała martwić się o to, co zjeść, kiedy opłacić rachunki. Do tego miała bardzo toksyczną przyjaciółkę Ewelinę, którą osobiście strzeliła bym w pysk za jej zachowanie. Nikomu nie życzę takiej osoby w pobliżu. Jednak wierzę, że każdy człowiek staje na naszej drodze z jakiejś przyczyny. Każda znajomość daje nam pewne doświadczenie i kształtuje nas samych.

Tutaj podam przykład Damiana, brata Sylwii, który pojawiał się w życiu Weroniki kilka razy w sytuacjach losowych. Wierzę też w przeznaczenie i tę sytuację pokazały, że ono istnieje. Damian również niósł swój krzyż, który mimo upływu czasu nie stał się lżejszy. Przygniatał go cały czas, nie dając wytchnienia. On i Weronika zbliżyli się do siebie z czasem, ich relacja rozwijała się bardzo wolno, jednak nie była usłana różami. Oboje cierpieli i nie do końca potrafili odnaleźć wspólną drogę.

Książka jest przepełniona emocjami od samego początku aż po ostatnie słowo. Od złości, przez nadzieję i chęć bycia lepszym człowiekiem, aż po smutek i żal spowodowany niesprawiedliwością.

Przygotujcie sobie chusteczki bo gwarantuję, że będą wam potrzebne. Jest to słodko - gorzka historia, która pokazuje jak bardzo należy doceniać życie. Jak bardzo jest ono nieprzewidywalne. To co dziś uważamy za pewnik, jutro może okazać się żałosną mrzonką. Historia jest z tych nieodkładalnych, z resztą jak wszystkie, które napisała Iza. W obliczu śmierci każdy jest przegrany. Ona nie bierze jeńców. Jest również wspomniany Bóg i to, że jego wola nie zawsze jest dla nas łatwa do zaakceptowania. Pozostawię Was z fragmentem, który uważam za niezwykle życiowy. "Dzień w dzień zadawałam sobie pytanie: Dlaczego ja? Dlaczego przydarzyło się to mnie? I w końcu zrozumiałam, że zadawałam złe pytania. Nie powinnam pytać o to, czemu przydarzyło się to mnie. Powinnam zapytać, czego mnie to nauczy."