Audiobook Bezkarny mp3

Jestem pełna podziwu dla warsztatu Remigiusza Mroza i ilości książek jakie wydał ten autor. Nie czytałam pewnie nawet połowy, ale w większości jestem zachwycona tym co wymyśla. Tak też było z jego najnowszą książką „Bezkarny”. Ogromnie się ucieszyłam, gdy dostałam egzemplarz do recenzji i z ochotą się wzięłam do czytania.

Czarujący uwodziciel, bezwzględny manipulator i profesjonalny oszust. Bierze na celownik kobiety, które są w trudnej sytuacji życiowej, potrzebują wsparcia czy po prostu są złaknione miłości. Inwigiluje je w internecie, stalkuje i po długim researchu atakuje, rozkochuje w sobie, uzależnia od siebie, by uzyskać korzyści majątkowe. Następnie zastrasza i łamie je, by nawet nie przeszło im przez myśl, aby gdziekolwiek to zgłosić. Jednak znajduje się ktoś, kto chce go powstrzymać. W tym celu musi rozpocząć własną grę. Czy uda mu się złapać w sidła kogoś, kto wydaje się bezkarny?

Od razu muszę zaznaczyć, że ta książka to niezły grubasek. I nie wciągnęła mnie od razu. Chociaż autor już od początku spuszczał na nas małe granaty, czyli takie zwroty akcji gdzie musieliśmy się dowiedzieć co będzie dalej. Później przerzuciłam się z książki na audiobook i to był strzał w dziesiątkę. Pierwszy raz słuchałam produkcji stworzonej z takim rozmachem. Czytany przez kilku lektorów i do tego cała oprawa w tle sprawiła, że nie potrafiłam się od tej historii oderwać. Byłam totalnie zasłuchana i pierwszy raz te całe dźwięki w tle mnie nie denerwowały, tylko jeszcze podbijały napięcie. No coś świetnego. Częste zwroty akcji oraz rozwijająca się w coraz szybszym tempie fabuła dostarczyła mi naprawdę dużo zabawy. Książka mnie kilka razy zaskoczyła, a zakończenie mnie totalnie usatysfakcjonowało. To kolejna książka pana Mroza, którą z pewnością będę polecać.

Miłość.

To ona jest światłem, które wyznacza człowiekowi drogę życia - ale kiedy światło staje się zbyt mocne, oślepia. Prowadzi na manowce. Sprawia, że nie sposób dostrzec niczego wokół.”

Czy zastanawiałaś się kiedyś jak to jest ,że trudno znaleźć naprawdę wartościowego partnera? Coraz więcej osób decyduje się na krótkie relacje często oparte na cielesnych aspektach, a odkąd popularność zyskały aplikacje randkowe pojawiły się również nowe zagrożenia.

On -czarujący, pełen empatii i wyrozumiałości wydawał się odpowiedzią na potrzeby samotnych kobiet,które znalazły się w trudnej sytuacji życiowej- straciły kogoś bliskiego, zostały bez środków do funkcjonowania, bez celu w życiu.

One samotne choć często bardzo inteligentne, wstydzą się przyznać do tego co je spotkało przez co oprawca pozostaje Bezkarny..

Jak mu się to udaje i kim naprawdę jest?

A co ważniejsze co się wydarzy, gdy na drodze stanie mężczyzna gotów go powstrzymać za wszelką cenę?

Ela Sosnowska rok temu rozstała się z wieloletnim partnerem Danielem.

Norwida Zabielskiego poznała "przypadkowo " w metrze i zupełnie nie spodziewa się tego co przyniesie ta znajomość.

Morderstwa intryga i manipulacje a do tego tak niespodziewane zwroty akcji ,że w pewnym momencie zaczęłam się gubić o zastanawiać kto jest kim i jakie są jego motywy.

Powiedzieć o tej książce "to skomplikowane " to jak nic nie powiedzieć. Autor porusza bardzo ważny społecznie temat oszustw matrymonialnych i niszczenia innych za pomocą całego wachlarza manipukacji.

Zanim się obejrzałam byłam na ostatnich stronach i dosłownie oniemiałam.

Świetna i bardzo ważna lektura.

Polecam 🖤❤️

Od momentu kiedy "Bezkarny" pojawił się w zapowiedziach wybuchła burza spekulacji czy faktycznie inspirował się, a może nawet otarł o plagiat. Powstała książka, a nawet już dwie, oparte na faktach, czyli "Rak". Tylko, czy jeśli ktoś inspiruje się faktami, prawdziwymi wydarzeniami, to w ogóle można insynuować, że to jednak chodzi o wręcz niemal kopiowanie innej książki? No właśnie...

Wyobraź sobie, że spotykasz na swojej drodze człowieka, w najgorszy momencie życia, jak chociażby po rozstaniu, rozpadzie wieloletniego związku i on jest tak opiekuńczy, czarujący, uwodzicielski, że masz ochotę tylko zagłębić się w jego objęcia i pozwolić by pomógł przetrwać ten czas. Instynkt samozachowawczy spychasz na dalszy plan... ile osób powie, że by sobie nie pozwoliło na taki stan rzeczy? I ile osób powie, że w ten sposób uwiedzione kobiety same sobie to zrobiły?

Bo ten wspaniały mężczyzna (choć oczywiście mogłoby to zadziałać w drugą stronę i mogłaby to być kobieta mamiąca mężczyzn) w pewnym momencie staje się koszmarem, potworem i uwolnić się od niego może nie być tak łatwo. Nie zerwiesz kontaktu, bo on cię znajdzie. A do tego nie masz oszczędności aby cokolwiek zrobić, bo właśnie on cię oskubał do cna.

Niemożliwe? A jednak. I ten człowiek jest bezkarny, nie mogą mu nic udowodnić, nic zrobić, robi co chce, a tożsamość zmienia jak rękawiczki.

Czytałam także "Raka" i to obie części. Oczywiście, były dobre, wstrząsające, oparte na faktach, ale no nie ukrywajmy, że ktoś ze stażem pisarskim takim, jak Remigiusz Mróz, który już pokazał niejednokrotnie, że stworzyć thriller na podstawie tego typu prawdziwych wydarzeń potrafi świetnie. Jego "Nieodnaleziona" była wciągająca i przede wszystkim wstrząsająca. Tym razem na tapet wziął inną sprawę, która jest równie ciekawa, tajemnicza, ale i wbijająca się do głowy. A to, że zrobił to później, wcale nie znaczy, że to te książki były inspiracją i zapatrzone w "Raka" osoby mogą już się otrząsnąć, bo tutaj jedynie fakty są tym elementem, na którym oparta została książka "Bezkarny".

Zdecydowanie jest ona także lepsza. Dlaczego? Bo autor stoi obok, patrzy obiektywnie i nie robi z siebie bohatera. Bo fabularnie dzieje się o wiele więcej i jest brutalniej. Sama treść jest bardzo wciągająca, angażująca czytelnika. Natomiast, chyba każdy przyzna, że na Remigiuszu "Rak" będzie miał genialną promocję.

To bardzo ważna książka, a właściwie obie, bo "Rak" jest równie istotną pozycją którą tak naprawdę powinien poznać każdy. Choć sporo w nich brutalności, paskudnej prawdy o tym, że tylko nam się wydaje, że mamy nad wszystkim kontrolę, a także o uczuciach, którymi tak łatwo manipulować.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Filia.

Od momentu kiedy "Bezkarny" pojawił się w zapowiedziach wybuchła burza spekulacji czy faktycznie inspirował się, a może nawet otarł o plagiat. Powstała książka, a nawet już dwie, oparte na faktach, czyli "Rak". Tylko, czy jeśli ktoś inspiruje się faktami, prawdziwymi wydarzeniami, to w ogóle można insynuować, że to jednak chodzi o wręcz niemal kopiowanie innej książki? No właśnie...

Wyobraź sobie, że spotykasz na swojej drodze człowieka, w najgorszy momencie życia, jak chociażby po rozstaniu, rozpadzie wieloletniego związku i on jest tak opiekuńczy, czarujący, uwodzicielski, że masz ochotę tylko zagłębić się w jego objęcia i pozwolić by pomógł przetrwać ten czas. Instynkt samozachowawczy spychasz na dalszy plan... ile osób powie, że by sobie nie pozwoliło na taki stan rzeczy? I ile osób powie, że w ten sposób uwiedzione kobiety same sobie to zrobiły?

Bo ten wspaniały mężczyzna (choć oczywiście mogłoby to zadziałać w drugą stronę i mogłaby to być kobieta mamiąca mężczyzn) w pewnym momencie staje się koszmarem, potworem i uwolnić się od niego może nie być tak łatwo. Nie zerwiesz kontaktu, bo on cię znajdzie. A do tego nie masz oszczędności aby cokolwiek zrobić, bo właśnie on cię oskubał do cna.

Niemożliwe? A jednak. I ten człowiek jest bezkarny, nie mogą mu nic udowodnić, nic zrobić, robi co chce, a tożsamość zmienia jak rękawiczki.

Czytałam także "Raka" i to obie części. Oczywiście, były dobre, wstrząsające, oparte na faktach, ale no nie ukrywajmy, że ktoś ze stażem pisarskim takim, jak Remigiusz Mróz, który już pokazał niejednokrotnie, że stworzyć thriller na podstawie tego typu prawdziwych wydarzeń potrafi świetnie. Jego "Nieodnaleziona" była wciągająca i przede wszystkim wstrząsająca. Tym razem na tapet wziął inną sprawę, która jest równie ciekawa, tajemnicza, ale i wbijająca się do głowy. A to, że zrobił to później, wcale nie znaczy, że to te książki były inspiracją i zapatrzone w "Raka" osoby mogą już się otrząsnąć, bo tutaj jedynie fakty są tym elementem, na którym oparta została książka "Bezkarny".

Zdecydowanie jest ona także lepsza. Dlaczego? Bo autor stoi obok, patrzy obiektywnie i nie robi z siebie bohatera. Bo fabularnie dzieje się o wiele więcej i jest brutalniej. Sama treść jest bardzo wciągająca, angażująca czytelnika. Natomiast, chyba każdy przyzna, że na Remigiuszu "Rak" będzie miał genialną promocję.

To bardzo ważna książka, a właściwie obie, bo "Rak" jest równie istotną pozycją którą tak naprawdę powinien poznać każdy. Choć sporo w nich brutalności, paskudnej prawdy o tym, że tylko nam się wydaje, że mamy nad wszystkim kontrolę, a także o uczuciach, którymi tak łatwo manipulować.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Filia.

Manipulacja, oszustwa oraz niebezpieczna gra, w której stawka to często najwyższa cena, tak mniej więcej jawi się powieść „Bezkarny” autorstwa Remigiusza Mroza.

Mężczyzna o dość niespotykanym talencie do manipulacji ludźmi, który działa w sposób niezwykle wyrafinowany i sprytny zarazem, oto postać wokół toczy się fabuła „Bezkarnego”. 
Podczas czytania wyczuwałam, jak autor pieczołowicie przygotował wizerunek bohatera, jak skrzętnie przedstawiał jego metodykę działania, piekielnie skuteczną metodykę, ponieważ plan działania mężczyzny był opracowany z niemal chirurgiczną precyzją, niemal idealny. Właśnie w tym przedstawieniu modus operandi wypatruję najmocniejszą stronę powieści, ponieważ te fragmenty czytało mi się znakomicie. Przyznaję też, że te wszystkie opisy budziły zarówno uznanie jak i niepokój.

Mocnym punktem historii jest „gra w kotka i myszk” między bohaterami. Podjęcie rękawic celem doprowadzenia tytułowego bohatera przed wymiar sprawiedliwości wymagało działania z niesamowitą wręcz determinacja i heroizmem. Cały ten pojedynek miał w sobie jaki wydźwięk walki dobra ze złem.
Cała ta konfrontacja była pełna napięcia i wywoływała we mnie sporo emocji.

Mróz przyzwyczaił mnie do powieści niezwykle dynamicznych, jednak w tej historii to tempo jest nieco zachwiane, pierwsza część dynamiczna, jednak druga znacznie zwalnia i gubi nieco rytm.

Autor dostarczył mi sporo emocji za sprawą wykreowanej historii, nie obyło się także bez nieco bardziej refleksyjnego spojrzenia na powieść, ponieważ bardzo cienka jest granica między zaufaniem a wykorzystywaniem tego zaufania. Mnie sama koncepcja powieści bardzo się spodobała i pomimo tego, że nie było w niej tyle twistów, ile zazwyczaj Mróz serwuje to i tak bawiłam się bardzo dobrze.