Audiobook Apogeum zła. Komisarz Eryk Deryło. Tom 13 mp3

Szaleństwo, które zdaje się udzielać niemal każdemu, nawet samemu komisarzowi, makabryczne zbrodnie, dopełnione naprawdę szokującymi „efektami specjalnymi”, świdrujący, otumaniający klimat, łączący atmosferę mrocznego szpitala, cmentarza i dusznego miasteczka, a wszystko to naszkicowane mistrzowskim, pełnym brawury i wreszcie pozbawionym hamulców piórem utalentowanego Pisarza, którzy już uzależnił nas od tych porażających uczt literackich! Fani książek Maxa Czornyja ponownie będą absolutnie zachwyceni!

Ogromną zaletą jest to, iż wszelkie opisy zdają się być autentyczne, rozbudzają wyobraźnię do granic, stopniowo doprowadzając czytelnika do paranoi i szaleństwa. Bezsprzecznie, Max Czornyj ponownie prowokuje czytającego i bawi się jego emocjami niczym prawdziwy wirtuoz, bez skrupułów mąci mu w głowie, rozpala upiorny lęk i potrzebę logicznego wyjaśnienia niepokojących zjawisk. Fenomen zła przybiera tym razem zupełnie inną formę, równie szokującą i refleksyjną, na dodatek pozostawiającą w lęku w związku z nadciągającą przyszłością, grożących nam niebezpieczeństw.

Ta otumaniająca powieść nie tylko Was porwie, ale równocześnie rozszarpie, po czym wypluje, zszokowanych, skołowanych i niedowierzających. Wkroczcie na ścieżkę bolesnych, mrocznych sekretów i dajcie się porwać sugestywnemu pióru Autora, które z niebywałą lekkością zaangażuje w historię wszystkie Wasze zmysły, fundując kilkugodzinne, duszące i oszałamiające doświadczenie, po jakim niełatwo powrócić do normalnego funkcjonowania.

„Apogeum zła" to wciągająca, silnie angażująca, mroczna opowieść, przesycona makabrycznymi zbrodniami, które z każdą kolejną stroną stają się jeszcze bardziej szokujące. Magnetyczne, stale wzrastające, otumaniające napięcie, mroczne tajemnice, które spędzają sen z powiek, dopracowane, doskonałe postacie, z jakimi nie sposób się nie utożsamić i brutalna, zwalająca z nóg tematyka, siejąca w duszy spustoszenie i nieopisany gniew czy poczucie niesprawiedliwości. To bezsprzecznie powieść nieodkładalna, lektura obowiązkowa dla wszystkich fanów silnych, skrajnych emocji. Polecam całym sercem!🔥

Do książek Maxa Czornyja podchodzę trochę na zasadzie :" i chciałabym,i boję się". Wszyscy czytelnicy wiedzą,że autor lubi epatować brutalnością i szokującymi scenami. Po ostatnio przeczytanym tomie serii musiałam zrobić mały reset i przerzucić się na książki innych autorów.

Ponieważ jednak Deryło nie powiedział ostatniego słowa,nadszedł czas ,aby zanurzyć się w " Apogeum zła".

Mam wrażenie,że czas wpłynął nie tylko na komisarza - Czornyj jakby trochę złagodniał w kreśleniu scen,które niegdyś przyprawiały mnie o ciarki.Czy domyślałam się,kto jest sprawcą? Nie....Czy historia mnie wciągnęła? Tak. To oznacza,że autor wykonał swoją pracę dobrze.

Komisarz Deryło starzeje się( nie jest to myśl odkrywcza), w dodatku dopadają go demony przeszłości.W kolejnej mrocznej sprawie nic początkowo nie idzie tak jak powinno,a morderca jest wyjątkowo perfidny i sprytny, co prowadzi do tragedii.Na szczęście policyjny nos Eryka działa niezawodnie- przecież sprawiedliwość musi zatriumfować. Tylko jakim kosztem??

Zmarli powracają z grobów i nie dają o sobie zapomnieć. Rozpoczyna się chaos trudny do kontrolowania a kolejne wydarzenia przyprawią o dreszcz przerażenia. Czy komisarz Deryło będzie potrafił odnaleźć się w tej nowej sytuacji?

Max Czornyj specjalizujący się w mrocznych kryminałach oraz thrillerach otworzy przed nami drogę do prawdziwego zła. Przygotowana na wszystko znając wcześniejsze książki autora liczyłam na historię, która w pełni mnie zaangażuje. I wcale się nie pomyliłam. W trzynastej odsłonie cyklu (kiedy to zleciało?) autor ponownie żongluje faktami, miesza w dowodach, poddaje w wątpliwość nasze zdrowie psychiczne i doskonale się przy tym bawi co wyczuć można w wiarygodnej treści czy przebłyskach inteligencji schowanych między wierszami. Bacznie obserwując świat Czornyj bowiem nie tylko składa na nasze dłonie książkę w postaci czystej rozgrywki, ale i możliwość interpretacji ludzkich zachowań, którzy w obliczu największego zagrożenia przybierają zaskakujące postawy.

Komisarz Deryło nie będzie potrafił pogodzić się z przeszłością. W poczuciu nieustannego śledzenia wydaje mu się, że widzi swoich zmarłych bliskich. Szukając logicznego wytłumaczenia powoli zaczyna czuć się sfrustrowany brakiem konkretnych rozwiązań. Nie ma jednak czasu na własne problemy, ponieważ ktoś masakruje świeżo pochowane zwłoki a po uchwyceniu staje się okrutny oraz bezwzględny. Tragedia goni tragedię i wydaje się, że nikt nie jest na to przygotowany. Czy otaczający nas mrok w końcu pozwoli na zaczerpnięcie głębszego oddechu?

Napisać, że dzieje się dużo to jakby nie napisać nic. Intensywne wrażenia potęgują się ze strony na stronę a czytelnik ma poczucie wymykającego mu się z rąk rozwiązania. Autor snuje opowieść pełną ślepych zaułków, podbudowuje atrakcje mrocznym klimatem i wprowadza na scenę intrygujących bohaterów, którzy wiedzą więcej niż chcą powiedzieć. Kryminał trzyma zatem wysoki poziom i nie zwalnia tempa w stosunku do swoich poprzedniczek, budzi wątpliwości, porusza szare komórki, chwyta się nowych motywów wymykając schematom i wprowadzając powiew świeżości. Max Czornyj doskonale wie jak skoncentrować na sobie pełną uwagą czytelnika i z wprawą doświadczonego autora przeplata motywy, buduje napięcie, sięga po silne emocje i budzi naszą nieustanną ekscytację.

"Apogeum zła" to lektura od której nie sposób się oderwać. Pełna pysznych zakamarków, bardzo dobrze wpisująca się w gust każdego fana kryminałów. Odpowiednie napięcie, ciekawe sylwetki bohaterów a także poczucie wiszącej w powietrzu tragedii prowadzą nas ku rozwiązaniu zagadki niemożliwej do wyprzedzenia. Oto propozycja idealna na wieczory relaks, w pełni angażująca nasze myśli oraz pobudzająca wyobraźnię, opowieść bogata w odpowiednie wartości a także subtelne niuanse czy detale dopełniające dzieła.

Podczas gdy komisarz Deryło widuję zmarłych, policja na cmentarzu przyłapuje mężczyznę, który dewastuje grób i próbuje wydłubać gałki oczne z ciała. Próba jego zatrzymania kończy się fatalnie. Odnajdywane są kolejne ciała, a komisarz próbuje odnaleźć połączenia ich ze złodziejem z cmentarza. Czy ma to związek z jego tragicznymi wizjami?

Pomysł na morderstwa jest tu niesamowicie porąbany. Zmusza do refleksji nad ludzkim rozumem i sposobami w jaki może zbłądzić. Będziecie czuć dreszcze i wielki niepokój, szukając sensu zdarzeń i sprawcy, pomysłodawcy zatrważających morderstw. Moja ciekawość i przerażenie wzrastały z każdą stroną, a dociekliwości nie pozwoliła odłożyć książki na półkę. Kalibrując między prawdą, a zjawami, nie będziemy pewni nawet najbardziej oczywistych kwestii. Dałam się omotać niczym komisarz, na koniec otwierając szerszej oczy ze zdziwienia.

Choć umysł Komisarza Deryły stara się znaleźć logiczne wyjaśnienie z każdej sytuacji, ten zdaje się pogłębiać w coraz większym szaleństwie- dręczony demonami przeszłości widuje zmarłych bliskich mu ludzi i ma poczucie ciągłego śledzenia go oraz obserwowania przez kogoś. Tymczasem na jeden z pobliskich cmentarzy włamuje się mężczyzna i masakruje świeżo pochowane zwłoki, wprowadzając w prawdziwą konsternację służby ścigania. Wkrótce dochodzi do kolejnych makabrycznych wydarzeń, a Komisarz Deryło będzie musiał po raz kolejny w swojej karierze stanąć twarzą w twarz z genialnym mistrzem zbrodni…

„Apogeum zła” autorstwa Maxa Czornyja to już trzynasta część cyklu z Komisarzem Erykiem Deryło w roli głównej i myślę, że nikomu z Was nie trzeba bliżej przedstawiać sylwetek obu tych dżentelmenów- panowie w duecie są gwarantami sporej dawki obrzydliwości, makabry i ludzkich dramatów napędzanych przez brutalność, szaleństwo i chęć zwykłej dominacji, skutecznie doprowadzając tym samym w czytelniku do temperatury wrzenia jogo własnej krwi.

Maxa Czornyja czytałem już w wydaniu lepszym, o wiele lepszym. Czytałem także w wydaniu gorszym i to chyba jest mój największym problem w ocenie tej pozycji, bo o ile sympatycy Deryły będą mogli czuć się ukontentowani po skończonej lekturze, o tyle miłośnicy thrillerów i kryminałów mogą poczuć lekki niedosyt, chcąc wymagać od klasy tego autora czegoś więcej. I właśnie tego „czegoś więcej” w mojej ocenie zabrakło, abym mógł „Apogeum zła” ocenić jako książkę rewelacyjną…

Współpraca z wydawnictwem Filia.

W kolejnym już części morderczych wyzwań Eryka Deryło Max Czorny zaprosił mnie w mroczny i brutalny świat zbrodni, psychopatycznych umysłów i trudnych do rozwiązania zagadek, a obudował to atmosferą grozy i niepewności.

Dla mnie jednym z najmocniejszych atutów powieści jest atmosfera niepokoju. Autor doskonale buduje napięcie, operując opisami miejsc zbrodni oraz kreśleniem psychologicznych portretów postaci. Czornyj jak zawsze nie unika brutalności, co sprawia, że książka momentami jest naprawdę mroczna i ciężka, ale równocześnie niezwykle wciągająca poprzez absorbującą intrygę kryminalną. Pisarz świetnie oddaje ciemną stronę człowieczeństwa, ukazując zarówno zbrodnie, jak i mechanizmy psychologiczne stojące za nimi. Czornyj ewidentnie preferuje krótkie rozdziały, przez co narracja jest dynamiczna, a akcja nie zwalnia tempa nawet na chwilę.

Oś fabularna jest pełna zaskakujących zwrotów akcji i fałszywych tropów. Czornyj zaprasza czytelnika do gry, gdzie nic nie jest pewne, a każda strona może przynosi nowe i niespodziewane odkrycie. Dzięki temu powieść trzyma w napięciu aż do samego końca, kiedy to rozwiązanie zagadki okazuje się zaskakujące i satysfakcjonujące.

Jedynym elementem, który zapewne wzbudzi kontrowersje, jest sam finał, ale to już autor osobiście Wam wyjaśni. Mnie mimo wszystko zakończenie usatysfakcjonowało i przyznaje, że nie zawsze chciałabym, żeby to tak wyglądało, ale tutaj po przeczytaniu nie czułam rozczarowania.

"Apogeum zła" to mroczny, wciągający kryminał, który z pewnością zaspokoi czarne serca miłośników literatury z dreszczykiem. Max Czornyj po raz kolejny udowadnia, że potrafi stworzyć historię niebanalną, która nie tylko fascynuje, ale i niepokoi. Fani serii o Eryku Deryle na pewno nie będą zawiedzeni.

Recenzja powstała w ramach współpracy z Wydawnictwem Filia

Odkąd w zeszłym roku przeczytałam pierwszy raz książkę autora, nie mogę przejść obojętnie obok nowych tytułów. Mam dużo do nadrobienia ale nowości muszę mieć. Geniusz to mało powiedziane. Co tym razem autor wymyślił?

Otóż jest sobie facet, który na cmentarzu chce zbezcześcić zwłoki. Zostaje jednak przyłapany i wszystko byłoby ok gdyby nie fakt, że ma na sobie bombę. On tę bombę detonuje przez co rozsadza mu głowę. Nie ma co zbierać. Mało tego, w parku zostają znalezione dwa ciała. Para ma wyłupane oczy. Wiele wskazuje na to, że te dwie sprawy mogą być ze sobą połączone. Tylko, w jaki sposób? Czy Deryłło i Dimitris rozwiążą zagadkę?

✨

Jeśli lubicie brutalne morderstwa to spodoba wam się ta książka. Pojawia się temat Dark webu. Ponadto jest jakaś klinika wybudzeń. Tu muszę przyznać, że pomysł na fabułę dość oryginalny, co mnie cieszy.

Historia krwawa i przerażająca. Może dla ludzi o mocnych nerwach. Wydaje mi się, że w tej książce ktoś chciał sprawdzić, jak zepsuty jest człowiek. Jak wiele jest w stanie zrobić w obliczu różnych sytuacji.

Komisarz Deryłło przeżywa prywatne sprawy. Zaczyna mieć wrażenie, że ktoś go śledzi. Popada trochę w paranoję. Zaczyna widzieć zmarłych. Generalnie sama bym myślała, że oszalałam. Jednak ciekawe jest, czego mężczyzna z cmentarza szukał w trumnie świeżo pochowanych zwłok? Bo raczej nie samych zwłok. A może?

Trzeba przeczytać, żeby się dowiedzieć. Tak więc polecam, zachęcam i życzę udanego wieczoru.

Lubię twórczość @maxczornyj , jego niepowtarzalny styl, ociekające krwią i flakami powieści, w których trup ściele się gęsto. Nie jest to typ literatury, która trafi do każdego czytelnika, ale lubię od czasu do czasu powracać do jego pióra. Nie miałam jednak okazji czytać poprzednich tomów cyklu o komisarzu Eryku Deryło, ale po opiniach, że można poszczególne części czytać oddzielnie, zdecydowałam się sięgnąć po "Apogeum zła".

Pomysł na fabułę wyborny. Włamanie na cmentarz i zmasakrowanie świeżo pochowanych zwłok już od początku wywołało u mnie dreszcz emocji. Zło w czystej postaci? A to dopiero początek makabrycznych zdarzeń.

Czym jednak śledztwo komisarza Deryło bardziej się rozwijało, tym mocniej odczuwałam brak znajomości historii bohaterów cyklu. Uważam, że tę serię warto akurat poznawać chronologicznie, by zrozumieć w pełni sens fabuły i podążać podsuwanymi tropami. Chwilami wydawało mi się, że historia staje się bardzo chaotyczna i autor daje się ponieść fantazji, bez planu na rozwiązanie. Nie jest to jednak zarzut, bo ostatecznie element ten wprowadził niepewność, oczekiwanie i ostateczne zaskoczenie kierunkiem, w którym zaprowadziło nas śledztwo.

Finałowa scena zrobiła z mojej buzi wielkie O 😮! Szczęka zupełnie mi opadła i takie zakończenia wprost uwielbiam.

Trochę żałuję, że nie poznałam wcześniej losów Eryka i Tamary - to pozwoliłoby mi mocniej zaangażować się w powyższą historię. Jeśli zatem macie możliwość - polecam zacząć serię od początku 🙂. Mam nadzieję, że i mnie uda się ją kiedyś nadrobić.

Muszę też wspomnieć, że uwielbiam charakterystyczne, ultra krótkie rozdziały autora. Idealnie wpasowują się w hasło #jeszczetylkojedenrozdział , po którym zarywa się nockę, bo książki nie da się odłożyć. 😀

Miłośnikom tej serii nie trzeba przedstawiać Eryka Deryło. Ja spotkałam go na stronach książki kilkukrotnie i dobrze to wspominam, chociaż to trudna postać i nie koniecznie polubi ją się od samego początku. Tym razem towarzyszymy mu w jednym z największych jak do tej pory wyzwań – z jego umysłem. Czy może być coś bardziej frustrującego niż zdrada własnej głowy? Paradoksalnie nowe śledztwo przeszkadza i jednocześnie pomaga mu w tej wewnętrznej walce. Dzięki temu otrzymujemy ciekawą historię, wyścig z czasem i tajemniczym mordercą. Czyli wszystko, co miłośnicy kryminalnych wrażeń uwielbiają. Autor nie zawahał się zamieszać w fabule i podkręcić tym samym wrażenia czytelnicze. Osobiście bardziej wolę książki autora spoza tej serii. Co nie znaczy, że nie sięgam chętnie po tomy z Deryłą.

" [...] Był jak dzi­kie zwie­rzę, które po­wo­li tra­wi­ło ostat­nią zdo­bycz i roz­glą­da­ło się za na­stęp­ną. Tyle że w tym star­ciu on rów­nież mógł zo­stać ofia­rą. [...]"

Przyszedł czas na "Apogeum zła" Maxa Czornyja. To już jest trzynasty tom z cyklu: "Komisarz Eryk Deryło". Kiedy to zleciało? Na szczęście autor nie ma zamiaru kończyć jeszcze tej historii. I, mimo że to już jest tak daleki tom, to nie da się na nim nudzić. Autor w idealny sposób podtrzymuje swoją historię.

Trzynasty tom nie nadaje się dla czytelników o słabych nerwach. Tutaj jest wszystko dokładnie opisane. Można oczami wyobraźni zobaczyć kolejnego psychopatę, który tym razem przechodzi samego siebie. Między innymi uwielbia oczy, a jeszcze dokładniej- uwielbia je wydłubywać. Czy nasz główny bohater złapie tego potwora? A może sam stanie się ofiarom?

Naszego komisarza Deryło nawiedzają demony przeszłości. Widzi duchy zmarłych bliskich. Czy to są objawy schizofrenii? Czy przez ściganie wykolejeńców Eryk traci rozum? Warto się temu przyjrzeć z bliska.

Czy jesteście gotowi po raz kolejny wejść do niebezpiecznego świata komisarza Eryka Deryło?

Zapraszam was do mrocznego świata Maxa Czornyja, w którym wszystko jest możliwe. Aż strach pomyśleć, co jeszcze kryje się w umyśle autora.

Fabuła "Apogeum zła" jest wciągająca i powalająca. Wartka akcja nie pozwala na nudę. Jej zwroty są zaskakujące. Zakończenie podobało mi się. Postacie tutaj występujące są wielobarwne. Część z nich polubicie, a część znienawidzicie i będziecie chcieli ubić.

Czy czytanie książek Maxa Czornyja zaczynacie czytać od Posłowia? Ja jego książki czytam od początku, a posłowie zostawiam sobie na sam koniec. Nie lubię poznawać zakończenia przed początkiem i środkiem książki. Lubię czytać przemyślenia autora po poznania jego dzieła. Wam też tak radzę.

Jeżeli szukacie mroczne kryminały/thrillery, to polecam wam wszystkie książki z cyklu o komisarzu Eryku Deryło, a w szczególności "Apogeum zła".

Od razu wam powiem, że jeszcze nie przeczytałam wszystkich części z Komisarzem Deryło w głównej roli i nie przeszkodziło mi to, w zrozumieniu "Apogeum zła".

Na uwagę po raz kolejny zasługuje fantastyczna i mroczna okładka. Warto się jej przyjrzeć z bliska.

Mnie się podobało "Apogeum zła", a wam? Z przyjemnością sięgnę po wcześniejsze części i będę czekała na kolejne.

Polecam.

Są takie serie polskich pisarzy i pisarek, które czytelnicy z chęcią czytają mimo, że tomów jest już całkiem sporo. Jedną z nich jest ta z Komisarzem Deryło. To już trzynasty tom, a tak naprawdę już od pierwszego słynie z brutalności, lejącej się krwi i wydarzeń, które głównym bohaterem mieszają niczym brudną szmatą po posadzce.

Tym razem Deryło próbuje sobie poradzić z przeszłością i z faktem, że widzi zmarłych. Czyżby mu siadało na psychice? No bo jak to w ogóle możliwe? W tym samym czasie do rozwiązania ma śledztwo, w którym giną kolejni ludzie. Jednemu człowiekowi wybucha głowa podczas ucieczki przed policją, a wcześniej włamał się na cmentarz i masakrował zwłoki. Niestety, to nie jedyna brutalna i ponownie krwista zbrodnia. Niewiele czasu upływa i pojawia się kolejny trup, a właściwie dwa, bo para, której wydłubano oczy...

Jak to w przypadku serii z Erykiem Deryło, jest brutalnie, krwiście, wręcz momentami obrzydliwie. Ale ta seria od początku tym właśnie się charakteryzowała na kształt powieści Chris'a Carter'a. Jest więc śledztwo, w którym bierze udział także partnerka komisarza i tutaj także czytelnik zostaje wciągnięty w tę dziwną relację, a której Deryło nie jest szczery z nikim, nawet chyba sam ze sobą również.

Tytułowe apogeum zła faktycznie ma w tym przypadku miejsce i wręcz można zadać sobie pytanie, czy to już jest apogeum, które osiągnął Czornyj i już gorzej być nie może w życiu komisarza? Kto to wie, ale jest i tym razem okrutnie i zdecydowanie nie da się czytać czy słuchać audiobooka przy jedzeniu. To oczywiście zaleta, bo przecież tego czytelnicy od tej serii oczekują, prawda?

Jak zwykle też treści nie ma bardzo dużo i może to lepiej, bo czyta się bardzo szybko, bez konieczności robienia przerwy na obiad. Ba, chyba i herbata mogłaby stanąć w gardle przy tak obrazowych opisach.

Choć można martwić się, że to już będzie nudne, że to wciąż to samo i kolejny komisarz z demonami przeszłości, ale zdecydowanie po raz kolejny autor zaskakuje na każdym kroku. Mimo, że może śledztwo nie jest skomplikowane i można się wielu rzeczy domyślić, to według mnie w tych powieściach nie do końca chodzi o zagadkę, a właśnie o tę brutalność, o to, do czego zdolny jest człowiek. I do tego, że zło czai się na każdym kroku, nie można mieć pewności, że osoba siedząca obok w autobusie przed chwilą nie wydłubała komuś gałek ocznych, prawda?

Czornyj i Deryło to duet, do którego wraca się nawet, gdy jeden z tomów jest słabszy, po prostu trzeba wiedzieć co się stało dalej mimo skomplikowanej czytelniczej relacji.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Filia.

Są takie serie polskich pisarzy i pisarek, które czytelnicy z chęcią czytają mimo, że tomów jest już całkiem sporo. Jedną z nich jest ta z Komisarzem Deryło. To już trzynasty tom, a tak naprawdę już od pierwszego słynie z brutalności, lejącej się krwi i wydarzeń, które głównym bohaterem mieszają niczym brudną szmatą po posadzce.

Tym razem Deryło próbuje sobie poradzić z przeszłością i z faktem, że widzi zmarłych. Czyżby mu siadało na psychice? No bo jak to w ogóle możliwe? W tym samym czasie do rozwiązania ma śledztwo, w którym giną kolejni ludzie. Jednemu człowiekowi wybucha głowa podczas ucieczki przed policją, a wcześniej włamał się na cmentarz i masakrował zwłoki. Niestety, to nie jedyna brutalna i ponownie krwista zbrodnia. Niewiele czasu upływa i pojawia się kolejny trup, a właściwie dwa, bo para, której wydłubano oczy...

Jak to w przypadku serii z Erykiem Deryło, jest brutalnie, krwiście, wręcz momentami obrzydliwie. Ale ta seria od początku tym właśnie się charakteryzowała na kształt powieści Chris'a Carter'a. Jest więc śledztwo, w którym bierze udział także partnerka komisarza i tutaj także czytelnik zostaje wciągnięty w tę dziwną relację, a której Deryło nie jest szczery z nikim, nawet chyba sam ze sobą również.

Tytułowe apogeum zła faktycznie ma w tym przypadku miejsce i wręcz można zadać sobie pytanie, czy to już jest apogeum, które osiągnął Czornyj i już gorzej być nie może w życiu komisarza? Kto to wie, ale jest i tym razem okrutnie i zdecydowanie nie da się czytać czy słuchać audiobooka przy jedzeniu. To oczywiście zaleta, bo przecież tego czytelnicy od tej serii oczekują, prawda?

Jak zwykle też treści nie ma bardzo dużo i może to lepiej, bo czyta się bardzo szybko, bez konieczności robienia przerwy na obiad. Ba, chyba i herbata mogłaby stanąć w gardle przy tak obrazowych opisach.

Choć można martwić się, że to już będzie nudne, że to wciąż to samo i kolejny komisarz z demonami przeszłości, ale zdecydowanie po raz kolejny autor zaskakuje na każdym kroku. Mimo, że może śledztwo nie jest skomplikowane i można się wielu rzeczy domyślić, to według mnie w tych powieściach nie do końca chodzi o zagadkę, a właśnie o tę brutalność, o to, do czego zdolny jest człowiek. I do tego, że zło czai się na każdym kroku, nie można mieć pewności, że osoba siedząca obok w autobusie przed chwilą nie wydłubała komuś gałek ocznych, prawda?

Czornyj i Deryło to duet, do którego wraca się nawet, gdy jeden z tomów jest słabszy, po prostu trzeba wiedzieć co się stało dalej mimo skomplikowanej czytelniczej relacji.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Filia.