Alpiniści Stalina

Książka albo dla miłośników alpinizmu, albo dla osób interesujących się historią ZSRR. Ja zaliczam się do tej drugiej kategorii, a o zdobywaniu gór wiedziałem niewiele. Na szczęście autor skupia się bardziej na kwestiach historycznych, a bardziej "techniczne" aspekty alpinizmu tłumaczy w przystępny sposób. Książka skupia się na braciach Abałkow i ich fascynującej historii, ale autor pozwala sobie na odrobinę dygresji, dzięki czemu czytelnicy mają okazję dowiedzieć się czegoś więcej na temat czasów ZSRR i umieścić bohaterów w szerszym kontekście. Książkę bardzo polecam, bo z jednej strony stanowi ciekawe świadectwo przekraczania granic i walki ze swoimi słabościami, z drugiej zaś pokazuje terror panujący w ZSRR oraz ideologię komunistyczną w praktyce.

Podziwiam autora za konsekwencję w badaniu tak trudnej sprawy. Czy nie skończy jak Nawalny? Oby nie. Bardzo dobra praca dokumentalistyczna

Kojarzycie braci Abłakowów? To oni byli pionierami alpinizmu. Brali udział w wyprawach ku chwale ojczyzny, która jednemu z nich odpłaciła się w okrutny sposób. Drugi odszedł w tajemniczych okolicznościach. Dlaczego? Na te pytania stara się odpowiedzieć autor tej książki.

Ta publikacja jest krótka, ale jej przeczytanie zajęło mi trochę czasu. Musiałam robić sobie przerwy, bo to był ciężki kaliber. Nie, nie mam tu na myśli tego, że książka jest źle napisana. Wręcz przeciwnie. Po prostu byłam czasem przytłoczona bólem, którego doświadczyli bracia Abłakowów. Zwłaszcza Witalij. Ta książka to nie tylko historia o dwóch braciach, którzy dali podwaliny pod górskie wspinaczki. To także opowieść o bardzo mrocznej historii Związku Radzieckiego. Wypełniona cierpieniem. To lekcja historii, której nie dostaniecie w szkole.

Nie brakuje tu też chwil, gdy razem z bohaterami tej historii przeżywamy ich sukcesy. W końcu w życiu braci Abłakowów nie brakowało dobrych chwil.

Nie umiałam podejść do tej książki bez emocji. Niejednokrotnie zgrzytałam zębami, widząc, przez jakie piekło musieli przejść nie tylko bracia Abłakowów, ale i ludzie z ich otoczenia.

Autor od czasu do czasu komentuje pewne wydarzenia. Mnie akurat to nie przeszkadzało. Powiem więcej - dzięki tym uwagom miałam chwilę odpoczynku, mogłam sobie na spokojnie poukładać w głowie to, o czym przed chwilą przeczytałam. To dość wymagająca książka, dużo w niej faktów i nazwisk, jednak autor potrafi zainteresować swoimi słowami, więc nie czyta się tego jak podręcznika.

Polecam nie tylko fanom literatury górskiej, ale i pasjonatom biografii.

Związek Radziecki. Twór powstały po caracie i carze, który miał nieograniczoną władzę graniczącą prawie z wolą boską. Jacy więc byli przywódcy Związku Radzieckiego i jak w w czasie jego trwania rozwijał się alpinizm? Choć sama kończyłam filologię rosyjską i temat historii Rosji nie jest mi obcy, o tyle z tematyką przedstawianą przez Cedrica Grasa spotkałam się po raz pierwszy. Wraz ze zniesieniem caratu , kiedy wysokie góry były zarezerwowane tylko dla arystokratów, następuje rozprężenie. Na wspinaczkę może udać się zwykły sowiecki człowiek. Z możliwości tej korzystają dwaj bracia - Witalij i Jewgienij Abałakow. Ten pierwszy zostaje inżynierem mechanikiem, drugi - absolwentem Akademii Sztuk Pięknych. Witalij w wyniku niebezpiecznej wyprawy na Chan Tengri - inwalidą, Jewgienij - zdobywcą Piku Stalina i bohaterem Związku Radzieckiego.

W czasie gdy życie starszego z braci legnie w gruzach, młodszy wyrusza na coraz nowsze eskapady, zdobywając kolejne coraz wyższe szczyty. Często na ich szczytach znajdują się zaniesione z dołu popiersia Lenina lub Stalina. Ciekawostką niech będzie przytoczony w książce fakt, jakoby Ci, którzy nie donieśli go na samą górę z powodu złych warunków pogodowych i odwrotu zostali skazani na 10 lat obozu. Związek Radziecki to rewolucja październikowa, II wojna światowa. To rywalizacja z Zachodem o zdobywanie coraz wyższych gór. To także czas Wielkiej Czystki, w czasie których los nie oszczędził także alpinistów. Sam Witalij w wyniku wymuszonych zeznań przyjaciół spędził blisko 2 lata w zamknięciu. Jego hart ducha nie pozwolił mu jednak na poddanie się.

Muszę przyznać, że ,,Alpiniści Stalina" dostarczyli mi niebywałej wiedzy o tym, w jaki sposób w radzieckiej Rosji rozwijała się ta dziedzina sportu. Co się okazuje, nie tylko Rosjanie byli zainteresowani zdobywaniem coraz wyższych szczytów. Rozpoczął się istny wyścig z czasem, które państwo wyszkoli lepszych wspinaczy. Powstawały także grupy typowo kobiece, które nie chciały mieć wsparcia mężczyzn. Co jednak ciekawe, istniała zasadnicza różnica między człowiekiem radzieckim a ,,zachodnim". Ci pierwsi wspinali się bez żadnej pomocy, w imię idei, natomiast zagraniczni koledzy często korzystali z pomocy np. szerpów. Choć bracia Abałakow wsławili się w historii alpinizmu, dziś praktycznie nie ma o nich bliższych informacji. Cedric Gras swoim reportażem oddaje hołd braciom, którzy całe życie poświęcili zdobywaniu szczytów. Jednak, jak wiadomo, upadek z samej wysokości bywa niezwykle bolesny. Czy i ich spotkał taki los? Przekonajcie się sami.

Witalij i Jewgienij Abałakowie byli jednymi z najbardziej utalentowanych alpinistów swojego pokolenia.

Autor,korzystając z zachowanych dzienników Jewgienija prowadzi nas przez historię życia obydwu braci pokazując szczegółowy,wręcz drobiazgowy obraz ich pionierskich wypraw ku chwale ,,mateczki Rosji".

To,co ich nie złamało w wysokich górach,złamał terror Stalina.

Na skutek bzdurnych pomówień,jeden z nich był przez dwa lata zamknięty w więzieniu. Bity, poddawany ciężkim torturom i przesłuchaniom o każdej porze nocy i dnia.

Drugi zmarł nagle dziwną i zagadkową śmiercią.

Pozostawili po sobie spuściznę w postaci pojęcia ,,abałakow" i stworzyli podwaliny do eksploracji 7-tysięczników Pamiru.

Nie słyszałam wcześniej o żadnym z braci,dlatego z ogromną ciekawością sięgnęłam po tę pozycję.

Mocno przeraził mnie fakt,jak dużo wartościowych ludzi musiało zginąć w stalinowskich czystkach,jak szczuto jednych przeciwko drugim,że byli w stanie wysnuć najbardziej absurdalną opowieść,by tylko uratować własne życie.

W książce najbardziej przeszkadzał mi brak zdjęć.

Autor,zamiast je opisywać,mógł je po prostu zamieścić.Wtedy pozycja ta byłaby z pewnością bardziej interesująca.

Czy polecam?

Tak.

Jeśli lubicie podążać razem z bohaterami wysoko w góry,nie boicie się odmrożeń i chcecie razem z nimi przeżywać trudy takiej wspinaczki,jest to z pewnością książka dla Was.