Aiden. Prywatne imperium. Tom 2

"Aiden. Prywatne imperium. Tom 2" to książka napisana przez Melanie Moreland. Powieść jest typowym romansem, w którym jest wielu bohaterów, wiele się dzieje, są tajemnice, kłamstwa, jest miłość i nienawiść, czyli to wszystko, co sprawia, że fabuła może wciągać. Książkę czyta się dobrze, potrafi zaciekawić i porwać czytelnika w swój świat, choć trzeba przyznać, że nie jest to literatura najwyższych lotów. Owszem, czyta się ją lekko i przyjemnie, ale nie znajdziemy w niej żadnych głębszych refleksji. Moim zdaniem jest to idealna powieść na długie wieczory. To romans, który warto przeczytać, jeśli chce się zabić czas, a przy okazji przeżyć jakąś literacką przygodę.

⭐RECENZJA PRZEDPREMIEROWA⭐

Awaria - z powodu dramatyzmu książki, nie jestem wstanie jej streścić 😅 Po prostu tak mnie zwaliła z nóg, że do teraz dochodzę do siebie 😅 Zapraszam poniżej 🤨 ale dobrze się zastanówcie, czy chcecie to czytać 😅😅😅

😵

Nie, nie i jeszcze raz nie! Tak jak "Bentley" mi się podobał i pochłonęłam go, tak "Aiden" spowodował, że co chwilę przewracałam oczami 🙄 Ba! Błędy w książce momentami wyprowadzały mnie z równowagi i nie mogłam kontynuować czytania 🤦🏻‍♀️🤷🏻‍♀️ Dopiero po jakimś czasie znów sięgałam po lekturę.

Powieść, która miała mnie porwać, totalnie obrzydziła mi czytanie. Moja wena zwiała jak oparzona i szukam jej do dziś 😅 Aiden, który w pierwszym tomie wydawał mi się męski, okazał się totalnym facetem bez jaj. "Chcę... nie jednak nie chcę" 😕 To chce, czy nie chce? 🤨 Matko jedyna 🙈 i to jest facet? Kurde, ja rozumiem, trauma z przeszłości, ale to co ON wyprawiał, to doprowadzało mnie do białej gorączki 🙄 Dobra! Ja też nieraz jączę 😅 (niektóre osoby wiedzą o czym mówię i przekonują się na własnej skórze o tym), ale dostanę "strzała" i się ogarniam 😜 A ten ile by nie "dostał", to nadal narzeka 🤷🏻‍♀️🤦🏻‍♀️ A jeśli kogoś się kocha, to zachowuje się jak ch*j? No chyba nie 😕 Wtedy człowiek chce być przy tej osobie i w ogóle, a ten zachowuje się jak lodowaty dupek, z wielkim przyrodzeniem, które przysłania mu mózg 🤷🏻‍♀️🤦🏻‍♀️ No przepraszam Was, ale ja już nie mogę! 😂😂😂 Rozwaliła mnie ta książka totalnie. Ostatnio tak dobrze bawiłam się czytając "Zemsta ma Twoje imię" (@justus_reads @literatka_ wiecie o co kaman 🙈🙊🙈🙊). Reszta postaci bez polotu, jak dla mnie nie mieli tego charakteru, co w pierwszym tomie. Fabuła bez rewelacji, jakoś nie mogłam się w nią wkręcić 😕 Nic mi się tutaj nie podobało... Ale! No właśnie, bójcie się tego ale! 😅😂 Potem nasz główny bohater deczko się ogarnął i jak zwykle wszystko skończyło się happy endem, ale mnie i tak to nie przekonało. Po prostu początek zniszczył całą książkę i co by się nie działo, to ja już byłam na "nie"🤷🏻‍♀️ Ech... Nie wiem, co mogę więcej napisać 🤷🏻‍♀️

Miała to być lektura, która pozwoli oderwać mi się od tej szarej rzeczywistości, a chyba doprowadziła do jeszcze większego załamania i zwątpienia. Sceny seksu 🤢 nie czułam kompletnie tego pożądania, ani chemii, nic nie czułam 🤦🏻‍♀️ Ufff... Skończyłam! Nie będę już nic więcej pisać, chyba każdy widzi, co przeżyłam. Toż to był koszmar! Nie życzę nikomu takiej traumy! 🤷🏻‍♀️ Ja nie polecam! Oczywiście każdy ma swój gust i swoje zdanie, także jeśli ktoś miał chęć na tę książkę, to niech sięgnie, żeby przekonać się czy się spodoba, czy też nie 😉 Mam nadzieję, że troszkę Was rozerwałam i dobrze bawiliście się podczas czytania tej recenzji 😅 Bardzo napracowałam się przy niej 🙊🙊🙊 Miłego wszystkim! 😘

😵

Powieść ma swoją premierę 17.11.2020.

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @[Adres usunięty] @wydawnictwohelion 🖤

😵

Pierwszy tom serii "Prywatne imperium" czyli Bentley urzekł mnie swoją subtelnością i niemal delikatnością. Był niezwykle przyjemną książką, więc z niecierpliwością oczekiwałam jego kontynuacji czyli Aidena, który mocno przypadł mi do gustu w pierwszym tomie. Chciałam się przekonać co ukrywa jego postać. Przeczytałam bardzo szybko, wyciągnęłam się w tą opowieść i co najważniejsze nie rozczarowałam się, ba uważam że dostaliśmy nie tylko godną kontynuację serii ale przede wszystkim lepszą historię, choć to może wydawać się trudne a jednak wykonalne. Aiden ze względu na swoją przeszłość ma problemy z którymi próbuje sobie sam poradzić, natomiast Cami która sama nie miała łatwego życia stanowi dla niego wyzwanie oboje dla siebie stanowią wyzwanie. Podoba mi się dwuosobowa narracja, dzięki czemu poznajemy dokładnie zarówno ją jak i jego. Możemy ich zgłębić, dodatkowo autorka nie zapomina o postaciach z pierwszego tomu, a to wilki plus, wprowadza nam również nowe osoby i porusza dość trudny temat stabilności emocjonalnej, oraz chorób psychicznych, co stanowi swego rodzaju wyzwanie, bo pisanie o tym nie należy do najprostszych ale dzięki temu historia którą nam daje nie jest landrynkowa i kolorowa, ma też mroczne odcienie, podobnie jest z trudnymi relacjami rodzinnymi. Melanie pisze w sposób bardzo przystępny, nie ciągnie historii na siłę, nie przedłuża jej niepotrzebnie i dzięki temu dosłownie chłoniemy tę opowieść.

Ja jestem zauroczona tą serią, czekam na kolejną część a wam polecam serdecznie.

@carolina_czyta_i_oglada

Aiden i Cami to główni bohaterowie drugiej części „Prywatnego Imperium”. Cała akcja skupia się na ich relacji. Pozornie niezaangażowana emocjonalnie w relację Cami okazuje się być zakochana w Aidenie, który odrzuca jej uczucia i postanawiają pozostać przyjaciółmi. Pytanie dlaczego Aiden, któremu ewidentnie Cami nie jest obojętna, nie chce zaangażować się w związek z nią?

Poznajemy obu bohaterów bliżej, okazuje się, że problem ze zbudowaniem związku ma swoje początki w dzieciństwie zarówno Aidena jak i Cami. Ona porzucona przez ojca i niekochana przez chorą umysłowo matkę, ON odrzucony przez rodziców i rodzeństwo, chłopak z problemami, który długo czekał na kogoś, kto umiałby mu pomóc. I to właśnie ta dwójka tak bardzo skrzywdzona przez tych, którzy powinni ich kochać bezwarunkowo i najbardziej na świecie, mimo wewnętrznych oporów próbuje budować związek.

Zachowanie Aidena w stosunku do Cami jednoznacznie wskazuje, że nie jest mu ona obojętna i na pewno nie jest tylko sex-przyjaciółką ale kimś więcej, natomiast Cami już dawno nie wystarcza rola tylko sex-koleżanki, chce czegoś więcej i wie, że to Aiden jest najlepszym kandydatem na partnera. Ona otwarła serce, ON swoje ciągle boi się otworzyć i musi wydarzyć się tragedia, która Aidenowi uświadomi, że Cami jest dla niego najważniejsza, że ją kocha. Coś w tym jest, że często podejmujemy najważniejsze decyzje życiowe działając w stresie i pod presją, nie inaczej jest w tym wypadku. Kiedy życie Cami jest zagrożone Aiden nie waha się ani chwili, żeby narażać swoje życie i ratować ukochaną kobietę i właśnie to wydażenie jest początkiem reszty ich życia – wspólnego życia. Aiden w końcu otwiera się przed Cami i opowiada jej o swojej przeszłości, tłumaczy tym samym dlaczego jest tak zamknięty na miłość, dlaczego się boi, dziewczyna staje się jego parciem, akceptując go takim jaki jest. Oni świetnie do siebie pasują, budzą sympatię czytelnika i przez całą książkę kibicowałam im z całego serca.

Książka przyjemna, szybko się czyta i zarówno „Bentley” jak i „Aiden” polecam gorąco.

Aiden jest zamkniętym w sobie mężczyzną. Jedyne osoby które do siebie dopuszcza to Bentley i Maddox. Przyjaciele, na których zawsze może liczyć. W dzieciństwie Aiden doświadczał jedynie krzywdy. Dla niego miłość kojarzy się tylko z bólem, dlatego nie chce by Cami przywiązała się do niego. Mówi jej wprost, że nigdy nie dostanie od niego tego, czego pragnie. Jednak kobieta jest wytrwała, wie, że może uratować mężczyznę, dla którego pragnie być całym światem. W dodatku, gdy ta znajduje się w niebezpieczeństwie, Aiden zrobi wszystko by ją chronić.

Teraz, gdy pierwsza, i druga część za mną, śmiało mogę powiedzieć, że "Bentley" pozostaje moim ulubieńcem. Historię Aidena czyta się lekko, ale tak naprawdę momentami się nudziłam. Owszem, przykro mi było śledzić wspomnienia z przeszłości mężczyzny, z podziwem "patrzyłam" jak Cami walczy o związek z nim, jednak czegoś mi tu brakowało. Fabuła była przewidywalna do tego stopnia, że irytowałam się gdy bohaterka nie widziała tego co się w około niej dzieje. Chciałam wołać do niej, żeby nie wmawiała sobie czegoś na siłę tylko się otrząsnęła. Ta jednak przez większość książki była bardzo rozkojarzona i zmartwiona. Z oczywistych względów.

Może książka nie wywołała u mnie wielkiego wrażenia, jednak zaliczam ją do przyjemnych lektur na jeden wieczór. Aiden mimo tego, że ma za sobą ciężką przeszłość to został wykreowany na naprawdę świetnego mężczyznę. Opiekuńczego i szczerego. Cami jak już wspominałam jest wytrwała i bardzo sympatyczna. Lubię takich bohaterów. Dla odmiany oni nie darli ze sobą kotów.

Jeśli czytaliście "Bentleya" i podobał się Wam, to pewnie sięgnięcie i po tą część. I bardzo dobrze. Może Wam dużo bardziej przypadnie ona do gustu niż mnie? Bentley był, Aidena mamy, to teraz czas na Maddoxa.

"Aiden" to druga książka z cyklu Prywatne imperium. Pierwsza "Bentley" bardzo mi się podobała ale to Aiden mnie bardziej zauroczył. Książka to piękna historia o miłości z nutą kryminalną w tle. Książka także o własnych słabościach i walce z przeszłością, która ma szalenie duży wpływ na to co jest tu i teraz. Wątek kryminalny był bardzo podobny do tego w części pierwszej. Jest dużo podobieństw ale także całkiem inni bohaterowie. Aiden i Cami sa bardziej zwyczajni. Maja swoje demony z przeszłości ale są mniej przesłodzeni.

Historia Aidena nie należy do przyjemnych. Czytając aż się czuło ciarki po plecach. Sama strasznie nie lubię czytać takich, gdy polubię bohatera. A Aidena polubiłam od samego początku i to już części pierwszej. Szkoda mi było także Cami. I bardzo kibicowałam jej widząc jak stopniowo burzy mur, jakim otoczył się Aiden.

Książka jest dużo spokojniejsza, bardziej skupia się na ukazaniu problemów, z jakimi borykają się nie tylko Cami i Aiden ale i pozostali. Świetnie także jest ukazana przyjaźń, nie tylko między trójką mężczyzn ale i dziewczynami, a także miedzy cała szóstka.

Aiden, Bentley i Maddox trójka bogatych przyjaciół, którzy totalnie rozwalają system i obraz bogacza. Ich humor i to jak traktują wszystko i wszystkich wokół siebie powoduje, że nie sposób ich nie lubić. Każdy zupełnie inny, a jednak tacy sami. Zagubieni, nieufni ale uczuć.

Książkę czyta się jednym tchem. Jest świetnie napisana. Aiden to dokładnie kontynuacja Bentleya. Kontynuacja choć zupełnie inna historia. Teraz czekam na część trzecia i jak mniemam historie Maddoxa i Dee

Książkę polecam z czystym sumieniem. Miłośników erotycznych scen muszę trochę zawieść. W porównaniu z Bentley jest ich mneij ale są bardziej napisane z wyczuciem albo uczuciem ...Juz nie mogę się doczekać kolejnej części.

Aiden jest drugim tomem serii o trzech przyjaciołach. Aiden ma zupełnie inną osobowość aniżeli Bentley, choć łączy ich jedno – na początku w ogóle nie są gotowi na miłość, ale Aiden jest tutaj mężczyzną, który trwa w swoim przekonaniu, ale przeszłość nie pozwala mu się wyrwać z jej szponów, które okrutnie nim targają.

„Jego uczucia i myśli były tak głęboko ukryte, że można je było dostrzec dopiero wtedy, gdy zajrzało się Aidenowi głęboko w oczy i zobaczyło skrywany ból.”

Cami jest zupełnym jego przeciwieństwem, chce czegoś więcej od życia, pragnie wielkiej miłości i mężczyzny, który będzie stał za nią murem. Ma nadzieję, że w końcu przełamie Aidena, jednak ON jest niczym mur nie do przebicia.

Dziewczyna jednak nie podda się bez walki, ale czy można walczyć z kimś, kto nie chce kochać ani być kochanym ?

„Cami była jak promień słońca. Jak moje własne słońce.”

Spędzają razem czas, pomagają sobie, ale Aiden nie potrafi całkowicie wpuścić dziewczyny do swojego serca, gdy już Cami ma nadzieję, że go złamała, ON wycofuje się. Jednak Autorka wprowadziła tu również wątek zagadkowo-kryminalny.

Patrząc na to wszystko, na całą akcję, bohaterów, fabułę mam niedosyt. Tak naprawdę irytowało mnie jak cholera ich gra w ciepło-zimno. Postępowanie i gadanie Aidena nie raz, nie dwa powodowało, że miałam ochotę go zdzielić po głowie. Rozumiem jego wycofanie, ale traktowanie kobiety, która otwiera na niego serce i wysyłanie jej przez cały czas sprzecznych sygnałów może doprowadzać czytelnika do obłędu.

Jak dla mnie momentami akcja również była mało dynamiczna. Zbyt wiele niepotrzebnych opisów i nic niewnoszących do treści wydarzeń.

Książki nie oceniam źle, jednak Bentley zauroczył mnie w większy sposób, ale także rozumiem Autorkę, bo chciała pokazać postaci ze zróżnicowanymi charakterami.

Całość oceniam na mocną 7.