After Auschwitz

📖 Kiedy rozpoczął się mój marsz ze stacji kolejowej Auschwitz, zostawiłam za sobą dziewczęce wcielenie Evi Geiringer, wraz z jej marzeniami. 📖

O Anne Frank słyszeli chyba wszyscy.

Nawet ci, którzy, tak jak ja, nigdy nie czytali jej "Dziennika".

Zaczęło się od tego, że pewnego dnia zobaczyłam w telewizji wywiad z kobietą, która przeżyła obóz w Auschwitz i znała Anne osobiście. Ich losy splotły się z sobą w zaskakujący sposób, by w końcu uczynić je przyrodnimi siostrami.

Eva dopiero po wielu latach zdecydowała się opowiedzieć o tym, co przeżyła.

I tak powstała ta niesamowita, świetnie napisana książka.

Uważam, że jak najwięcej osób powinno poznać tę historię.

Opowieść o wojnie, ale przede wszystkim o życiu po jej zakończeniu. O radzeniu sobie z traumą i budowaniu życia od nowa.

Książki tego typu nie należą do łatwych. Ale jeśli mielibyście wybrać tylko jedną, to niech to będzie właśnie ta.

Z pewnością na długo pozostanie ona w mojej pamięci i wrócę do niej jeszcze nie raz.

Z całego serca - polecam.

Cieszę się ogromnie, że przeczytałam tę ksiażkę i bliżej mogłam poznać życie tej cudownej kobiety oraz jej bliskich. To co przeżyła Ewa w czasie drugiej wojny światowej jest straszne i jestem dla niej pełna podziwu, że potrafiła tak zgrabnie ubrać swoje uczucia w słowa. Tyle już słyszałam i czytałam na temat wojny, jednak wciąż na nowo poznaję coraz to inne i wstrząsające fakty na temat Holocaustu. Przebywanie w obozie Auschwitz-Bircenau, brutane traktowanie, głód, nieludzkie warunki, utrata ojca i brata jest dla mnie wręcz niewiarygodnie do udźwignięcia. To, że ta austriaczka żydowskiego pochodzenia, po mimo przeżytej traumy potrafiła żyć dalej i cieszyć się z życia jest dla mnie godne szacunku i uznania. Podziwiam siłę tej kobiety, jej upór i walkę o przetrwanie.

Po zakończeniu wojny milczała, ułożyła sobie życie, doczekała się dzieci i wnuków. Pytana o tatuaż odpowiadała żartobliwie, że to jej numer telefonu. Wydarzenie wydania dzienników Anne Frank. której ojciec po wojnie stał się dla Ewy ojczymem, otworzyły jej usta. Przestała się hamować i podzieliła się historią jaką przeżyła.

Lektura początkowo jest radosna i przyjemna. Jednak, gdy przechodzimy do kolejnych rodziałów, to już nie jest tak kolorowo. Widzimy tylko szarość, strach, niepewność, rozpacz i zrezygnowanie. Wojna jest bezwzględna i okrutna a najbardziej przeżywają ją dzieci. W ich psychice dochodzi do nieodwracalnych zmian, które rzutują na ich późniejsze życie.

W takich chwilach zawsze odczuwam wielką ulgę, że mnie ominął ten okrutny czas. Czuję wdzięczność dla dziadków, którzy podczas niemieckiej okupacji cudem uniknęli śmierci, gdy uciekali w las a nad ich głowami leciały serie kul z karabinu. Mam nadzieję, że takie bestwialstwo już się nie powtórzy i nasze dzieci oraz wnuki unikną przeżyć wojennych.

Polecam tę książkę wszystkim, którzy lubią literaturę faktu. Czyta się szybko, przeżyć i wzruszeń Wam nie zabraknie. Jest to bardzo wartościowa i pouczająca pozycja, godna naszej uwagi.

Dziękuję bardzo wydawnictwu otwarte za taką wspaniałą biografię.