1907

,, Rosły chłop o prostej twarzy. Ściągnął z trupa porwane swetry, wycisnął z nich wodę i nawiązał sobie szmat aż po gołe kostki. Na drętwych dłoniach umarlaka zauważył odciski, świeże i starsze. Od wiosłowania, pomyślał".

Jest to opowieść o pewnym mężczyźnie, który ma więcej szczęścia niż rozumu. On przeżył, pozostali nie tylko zostali obrabowani, ale już nigdy ich płuca nie poczują smaku powietrza. Siłą swojego szczęścia trafia w miejsce, gdzie krople rosy są na wagę złota. Poznaje tam pewną kobietę, która zawładnie jego umysłem, przeradzającym się w obsesyjne pragnienie jej. Również mieszkańcy wioski zrobią wszystko, by móc co zjeść, nie patrząc na konsekwencje swoich czynów. Czy każdy z nich wyjdzie z tego cało? Co się stało z ów mężczyzną, którego pochodzenie nie jest do końca sprecyzowane?

Wspaniała powieść, która ukarze wam nie tylko twardość samej natury, ale i bezsilność, która rządzi ludźmi. Wiele można w życiu pragnąć zdobyć, czy też móc posiadać, jednak bez zezwolenia naszej flory i fauny tak naprawdę możemy nic.

Bardzo spodobał mi się tu klimat całej powieści. Autor ma bardzo lekki styl w którym stosuje bardzo dużo porównań. Postacie zarysowane są ogólnikowo i w stonowanej wersji. Cały klimat owiany jest tajemnicą, która przyciąga nas i nie chcemy przerywać sobie czytania. Ja mówiłam sobie ,,no jeszcze tylko jedna strona", bo wszystko było tu nie do przewidzenia. Koniecznie chciałam poznać koniec opowieści, dlatego poganiałam się z czytaniem.

Rozdziały bywają dłuższe i krótsze. Wszystko tak naprawdę jest tu tajemnicze i od samego początku nie znamy celu tej książki. Jakbym oglądała film wybrany przez mojego kolegę, który wpadł bez zapowiedzi. Narrator opowiada nam tą historię nazywając główna postać ,,nasz bohater", tak jakby od razu sugerował nam, że ON ją nam czyta. Taki niecodzienny zwrot, którego jeszcze nie spotkałam. Przeczytałam ją z ciekawością i przyznam, że była to zupełnie inna przygoda z treścią. Polecam czytelnikom, którzy lubią czytać nowości narratorskie.