Zło czai się na szczycie. Kryminał pod psem. Tom 4

Jestem fanką Gucia i agencji Solan. Marta Matyszczak zapewnia doskonałą rozrywkę swoimi książkami. Serię o Guciu pochłania się z przyjemnością. Bohaterowie powieści są świetnie wykreowani, chociaż i tak największą sympatię budzi Gucio. Zachęcam gorąco do lektury.

„Zło czai się na szczycie” swoją premierę miało sześć dni temu tj. 20 czerwca 2018 roku.

Jest to już czwarty tom z serii „Kryminał pod psem” autorstwa Marty Matyszczak.

Nie będę tu ukrywać, że jestem fanką jej twórczości i stylu. Przeczytałam wszystkie jej książki od deski do deski, a im dalej w las, im dalej ramię w ramię, a raczej łapa w łapę z Guciem, tym bardziej jestem pod większym wrażeniem jej talentu.

Kiedy pisałam Wam o trzecim tomie cyklu „Strzały nad jeziorem” → Recenzja twierdziłam, wówczas, że tam autorka osiągnęła kolejny poziom w doskonaleniu swego warsztatu literackiego.

I to była oczywiście prawda. :)

Dziś jednak, z ręką na sercu i niekłamanym podziwem, chcę się z Wami podzielić moją radością, wynikająca z tego, że najnowsza powieść Marty Matyszczak osiągnęła jeszcze wyższy poziom.

Jak zawsze, gdyż przy poprzednich częściach również tak było, prostota grafiki okładkowej a jednocześnie jej wymowność oraz utrzymany klimat całego cyklu, zdecydowanie zasługuje na moje uznanie. Już wiem czyja to ręka kreśli te wszystkie zbrodnicze domki z okładek. :)

„Zło czai się na szczycie”….czyli gdzie?

Tym razem w Zdrojowicach, do których udajemy się wraz z Guciem i nieodstępującym go na krok Szymonem Solańskim, któremu tym razem towarzyszy sierżant Kamieńska Na miejscu spotykamy również Różę Kwiatkowską w towarzystwie jej nowego partnera o komicznym nazwisku Ból. :)

Wszyscy zjawiają się w tej miejscowości na zaproszenie pani adwokat Potomek – Chojarskiej, która wychodzi właśnie za mąż za jednego z najbardziej znanych mieszkańców zdrojowickiej społeczności.

Wesele trwa w najlepsze…Kiedy, nagle, nieopodal hotelu zostaje znalezione zabetonowane ciało miejscowego aptekarza. Szok! Niedowierzanie! A jednak!

Agencja detektywistyczna Solan i spółka zakasuje rękawy i bierze się do pracy.

W śledztwie bierze udział również Róża – która mimo nieporozumień dzielących ją i Szymona, postanawia wytropić zabójcę, stara się przy tym trzymać nieco na uboczu. Na szczęście nie zawsze jej to wychodzi. Prowadzi to oczywiście do mnóstwa komicznych sytuacji, przy których nie da się nie śmiać w głos. Zdradzę Wam, że bardzo bolesna okaże się jazda na rowerze w wykonaniu dziennikarki, do tego stopnia, że niemal fizycznie poczułam to na własnych czterech literach.

Kto zabił miejscowego aptekarza Juliana Wątrobę?

Kto stoi za tajemniczym zaginięciem jego ojca Jana Wątroby?

Dlaczego i kto trzęsie całą zdrojowicką społecznością?

Jakie tajemnice skrywa proboszcz Szatanik?

Dokąd znikała tak często sierżant Kamieńska?

Czy sumienie Mirka Miszczaka jest czyste jak łza? I za kogo w zasadzie wyszła pani adwokat?

Jaką rolę w całej aferze odegrał wójt Pympek?

Kim jest Brunhilda?

I czy Gucio pozbył się swego fetyszu związanego ze szpilkami mecenas Potomek – Chojarskiej?

W powieści „Zło czai się na szczycie” prócz regularnie i oficjalnie prowadzonego śledztwa, odkrywane są nieznane do tej pory fakty z życia detektywa Solańskiego.

Czy uda się mu rozwiązać zagadkę tajemniczych anonimowych telefonów?

I czy w związku z tym śmierć jego żony Joanny nabierze innego wymiaru?

Autorka w tej części rozbudowała znacznie stronę obyczajową. Mamy okazję zaobserwować relacje jakie łączą Różę z jej nowym partnerem Łukaszem Bólem, jak również stosunki panujące pomiędzy Solańskim a sierżant Natalią Kamieńską?Czy każde z nich zostało trafione strzałą amora?

Czy w hotelu Miras doszło do zatrucia żołądkowego, a może to zupełnie coś innego?

Czy uczucie, które łączyło Szymona i Różę dawno odeszło w niepamięć?

A może jest jeszcze szansa na to, by tych dwoje w końcu poszło po rozum do głowy i ukryło swą dumę w kieszeni?

Na te oraz wiele innych pytań, które lęgną się w głowie czytelnika, znajdziecie oczywiście odpowiedzi podczas lektury „Zło czai się na szczycie”.

Ta powieść to prawdziwa petarda dobrego i błyskotliwego humoru, a jednocześnie idealna dawka tajemnic i zagadek kryminalistycznych, która zadowoli wszystkich tych, którzy dedukcję stawiają wyżej od krwawej jatki. Autorka po raz kolejny udowodniła, że właściwie dobrane słownictwo oraz idealnie dopasowane frazeologizmy potrafią stworzyć porządną podwalinę do napisania dobrej książki. Takiej, która stanie się dla czytelnika nie tylko przygodą, ale również relaksem z porządną dawką znaków zapytania.

Wszystko zostaje wyjaśnione, morderca ujęty, jednak na tym nie koniec…

Ostatnie strony sprawiły, że wreszcie spojrzałam na pewną osobę łaskawszym wzrokiem, dlatego, że w końcu podjął działanie…

Trzymam kciuki za powodzenie…

No i jestem ogromnie ciekawa co będzie dalej!

Recenzja na: [Adres usunięty]

Wiele się zmieniło w moim życiu od premiery „Tajemnicza śmierć Marianny Biel”. Przeczytałem więcej książek, z których jedne były dobre, inne złe. Jedno się nie zmieniło. Moje uwielbienie dla kryminałów pod psem. Dlatego z radością sięgnąłem po czwarty już tom przygód Solańskiego, Kwiatkowskiej i wściubiającego we wszystko noc Gucia. A nosi ON tytuł „Zło czai się na szczycie”.

Tym razem Solański przebywając na pewnym weselu staje przed kolejną zagadką do rozwiązania. W świeżo wylanych fundamentach nowego hotelu zostaje znalezione ciało aptekarza. A właściciel hotelu zatrudnia naszego przyjaciela do rozwiązania zagadki. Problem w tym że mieszkańcy wioski niezbyt chętnie wyjawiają swoje sekrety. Na dokładkę sprawa zaczyna być wiązana z pewnym morderstwem sprzed wielu lat. Ale to nie wszystko. W tej właśnie miejscowości zginęła żona Szymona. Czy wreszcie uda mu się rozwiązać tą zagadkę i przestanie obwiniać siebie? Przekonajcie się sami.

Podsumowując w kilku zdaniach. Świetne postacie, cudowny Gucio, który wnosi bardzo wiele w prowadzone śledztwo, ciekawa intryga i najważniejsze. Książka ta rewelacyjnie poprawia humor. Dawno nie miałem tak przyjemnej lektury. Oczywiście nie wspominam o poprzednich częściach cyklu – które są równie znakomite . Dlatego polecam wszystkim całość. Cieszmy się, że powstają kolejne części.

4 tomy

kilka lat

Róża, Gucio i Solański

zabawiają, ubarwiają ten ponury świat

weź tę książkę czytelniku!

czy to papier czy ebook na czytniku

ZAPEWNIAM

śmiechu kupa i bez liku!

A co..poniosło mnie :). No i...znów ta psina Gucio. No i zakochałam się.

Jak pisze pani Marta we wstępie, te wydarzenia wzięły się z sufitu. Akurat uwierzę, phi.

Mimo, że czytałam tylko drugą część, spośród już trzech wydanych książek perypetii tej trójki, wpadłam w sidła matyszczakowskiego humoru.

Chopy wskakiwać w ancugi a baby w klajty.

Jadymy na weselisko.

Ino jeszcze żodyn nie wie, że będzie trupa znalezisko.

"Boże..widzisz i nie spuszczasz hekatomby"

Tak to się mniej więcej zaczęło.

"Jesteśmy w czarnej d...e"

a konkretnie w Zdrojowicach.

"Tu byłam. Od szyby się odbiłam".

Solański i Róża, jak zwykle przypadkowo znajdują się w tym samym miejscu. Obydwoje bawią się (lub nie) na weselisku. Detektyw w trakcie zabawy, musi zaczerpnąć świeżego powietrza, podczas przechadzki odnajduje beton. Beton, jak się okazuje ze zwłokami. Betonowy topielec. Mieszkańcom nie jest do śmiechu. Topielcem okazał się być miejscowy aptekarz. Solański dostaje propozycję pana młodego (również właściciel hotelu, w którym odbywa się weselicho), za hojnym wynagrodzeniem, by znalazł sprawcę okrutnego mordu. Jako, że nasza dziennikarka, nie zwykła siedzieć na miejscu

"..musiała się zabrać do sprawy własną ręką".

Róża zakochana, odmieniona, czy tym razem w końcu wpadnie w Solańskiego ramiona?

"Z wrażenia aż przysiadłem na zadzie i zawyłem w przestworza".

Oczywiste, nie obyło się bez Gucia i jego perypetii w tym całym śledztwie. To tu, to tam, wywąchał to i owo, w szczególności jak na psiego dektektywa ..kiełbasę.

Tak jak w drugiej części, tak i w tej, poczytamy trochę listów. Okażą się one bardzo istotne w całej sprawie. Nieźle namieszane. Ktoś tu kręcił nie tylko niezłe lody, ale i gofry. Wszystko zostaje w mieście, każdy z każdym się zna. A tajemnica zaczyna gonić tajemnicę. Kto kogo? Czemu i za co?

Smutno mi się zrobiło czytając o śmierci małżonki Solańskiego. Ten wątek, wiadomo, równie ważny, ale autorka złamała mi serduszko.

Urzekają mnie w tych historiach nazwiska, przezabawne. Pojawiło się również więcej hmm przekleństw ("wyrażone przez kogoś życzenie,aby kogoś innego spotkało coś złego" - PWN). Kolejny raz, wszyscy dosłownie upadają, wywijają orła, jakkolwiek to nazwiemy, ziemia im jest bliska. Wszystko się przekomicznie razem składa w jedną całość. Każda mała cząstka buduje to "atomiszcze".

Pani Marto jest pani dla mnie mistrzynią kryminału polskiego!

Jeśli ktoś jeszcze nie znał, nie czytał a miałby ochotę, bez względu na gender i wiek, choć trochę się rozluźnić to ta lektura będzie strzałem w dziesiątkę.

Ps. Przy czytaniu zdarzyło mi się (nie raz) wybuchnąć śmiechem, przybiegł mój syn i poprosił mnie, żebym opowiedziała co tam takiego się wydarzyło. Tak też zrobiłam. Nadmieniłam również, że jest to komedia kryminalna. Na drugi dzień, zerknął na książkę i pyta - dalej czytasz ten śmieszny kryminał morderczy :)?

Ps. Wiecie, że ta miejscowość..nie istnieje :).