Wczoraj, dzisiaj, jutro

Ile razy słyszeliście, a może nawet przekonywaliście kogoś czy samego siebie, że co powinno się zrobić dzisiaj, warto dokonać jutro, aby mieć dwa dni wolnego? Niejednokrotnie dopada nas taki leń, iż nie mamy ochoty na ruszenie ręką ani nogą, a co dopiero zabierać się za porządki czy inne czynności do zrobienia na "już". Często dzieje się tak, że nie chciało nam się wczoraj, nie chce dzisiaj, a do tego nie będzie chciało się również jutro...

Główna bohaterka bardzo nie lubi sprzątać, robi wszystko, aby uchronić się od tego niewdzięcznego zajęcia. Takim oto sposobem bałagani Dzisiaj, bo nie posprzątała Wczoraj, przekonując, że zrobi to Jutro. Jednak Jutro słynie z nadmiernej punktualności, więc nadchodzi bardzo wcześnie, przeradzając się w Dzisiaj, kiedy również brakuje chęci na porządki. Tak leci dzień za dniem, a nerwy mamą stają się coraz słabsze...

"Wczoraj, dzisiaj, jutro" to wspaniała lektura dla młodych czytelników, którzy nie przepadają za sprzątaniem i próbują odłożyć je w czasie. To również książka uświadamiająca upływ czasu, bo ten mknie niezwykle szybko - człowiek nie zdąży obejrzeć się oraz zachwycić tym, co tu i teraz, a już nadchodzi kolejny dzień, z którym należy się zmierzyć. Historia, jaka spotkała główną bohaterkę, pokazuje, że czasami warto w końcu zachęcić samego do siebie (a może nawet troszkę zmusić) do uczynienia tego, co należy, bo niesystematyczność i odkładanie wszystkiego na później, sprawia, iż wszystkie sprawy nakładają się na siebie, tworząc ogromny stos, który niezwykle ciężko zlikwidować.

Bardzo spodobała mi się oryginalna, bardzo oszczędna kolorystyka - ilustracje utrzymane są w konkretnych barwach, mianowicie bieli, czerni, czerwieni, fiolecie, żółci oraz pomarańczu. Kreska, jaką posługuje się Diana Karpowicz, jest mocna i gruba, chociaż niekiedy wydaje się być postawiona od niechcenia, co jedynie utwierdza w przekonaniu, że ilustratorka ma talent. Jej obrazki są wspaniałym dopełnieniem całości, czyli intrygującej i fantazyjnej treści.

Grzegorz Kasdepke stworzył wyjątkową, wartościową i nieco abstrakcyjną historię, która najwięcej radości przyniesie starszym dzieciom, mniej więcej w wieku 6+. Młodsze pociechy mogą czuć się zainteresowane ową opowieścią, ale z pewnością będą potrzebowały pomocy osoby dorosłej w odpowiednim zrozumieniu przekazanego morału. Ja z przyjemnością niejednokrotnie powrócę do tej lektury, zwłaszcza wtedy, gdy zechcę odłożyć coś na później...

[Adres usunięty]

Ciężko recenzuje się książki, o których można mało powiedzieć. Trudne zadanie stawiają: wydawnictwo, autor, ilustrator. Jak skomentować ich wspólne poczynania; jak oddać to, co pragnęli przekazać, zwłaszcza grupie najbardziej wymagających Czytelników, jakimi są dzieci. Milusińscy, którzy wyłapią najbardziej nieprawdopodobne usterki, zadadzą okoła miliona pytań, wciąż dopytując "dlaczego?", a gdy spróbujesz przerwać dyskusję zwykłym "bo tak", stracisz ich szacunek. Już dawno nauczyłam się, że wyrażenie "anielska cierpliwość" nie wzięło się znikąd, a do serc dzieci wcale nie jest tak trudno trafić. Wystarczy podać im cokolwiek pana Kasdepke; bo to, że można powiedzieć mało o Jego książkach to tylko w oszczędnych słowach: genialnie. Fantastycznie. Idealnie. Celnie. Książki tego Pana uwielbiam całą sobą, więc dlatego tak ciężko mi recenzować Jego nowość. Nowość, o której (podobnie jak o każdej innej Kasdepkowej książce) będę się wyrażać w samych superlatywach!

"Dlaczego Jutro wciąż się spóźnia? (...) Wczoraj musi przepadać jak kamień w wodę, a Dzisiaj zostawiać po sobie tak wielki bałagan?"

Z niecierpliwością czekam na każdą książkę Pana Grzegorza; nie ukrywam od lat, że należy On do grona moich ulubionych autorów, zwłaszcza jeśli chodzi o rodzimy rynek. Wbić się w niszę, jaką jest literatura dziecięca to naprawdę trudna sztuka, a pozostać w tym klimacie na piedestale, to już nie lada wyczyn. Panu Grzegorzowi się to udaje, nie dość, że nie osiada na laurach, to wręcz przeciwnie - wciąż podnosi poprzeczkę. Przekazać najmłodszym wiedzę z zakresu emocji, codzienności; by wytłumaczyć im niektóre aspekty życia - to wyzwanie, ale jeśli mamy pod ręką tak wspaniałego pisarza, który służy pomocą w każdym temacie - rozmowa z dzieckiem nie będzie już tak trudna ;).

W najnowszej książce mojego ulubionego autora "Wczoraj, dzisiaj, jutro" skupiamy się na czasie; na przeszłości z Wczoraj, teraźniejszości z Dzisiaj i przyszłości z Jutrem. Mała dziewczynka nie chce posprzątać bałaganu w pokoju i zastanawia się, kto jest za to odpowiedzialny; w konkluzji dochodzi do wniosków, iż to właśnie czas jest winien jej niedopatrzeniu. Czemu Wczoraj nie chce uprzątnąć tego co po sobie zostawia, gdy nagle pojawia się Dzisiaj i jest już za późno, dlaczego tak wolno przychodzi Jutro, które dźwiga na plecach to, co należało zrobić Wczoraj i Przedwczoraj? Grom filozoficznych rozmyślań o mocy upływającego czasu, przedstawionych w przystępnej formie. Dla małych nieporządnickich, którzy zrozumieją sens sprzątania, oraz dla rodziców, którzy mogą uświadomić sobie jak prędko biegnie dzień za dniem.

"Przez okno gramoliło się właśnie Dzisiaj. Drabinę ze słońca oparło o parapet".

Wspaniała historia pokazuje wartość codzienności dziecka dzielonej z rodzicami; nauka samodzielności, rozumienie trudnych pojęć takich jak Wczoraj, Dziś i Jutro; że teraźniejszość to zawsze Dziś, przeszłość to nigdy Jutro, a przyszłość to niestety już nie Wczoraj. Gdy czasem zastanawiasz się co i jak wytłumaczyć najmłodszym - masz na to gotowy przepis, w ciekawej formie. Książka została opatrzona ilustracjami Diany Karpowicz - oszczędna kolorystyka: żółty, czerwony, fioletowy, biały i czarny - nie wprowadzają oczopląsowego zamieszania; jest przejrzyście, estetycznie i klarownie. Jeśli mam być szczera, to chyba pierwsza ksiązka, która kradnie serce ilustracjami, tak od razu, jaką czytałam - mogę tylko pozazdrościć autorce kreski takiego talentu. Połączenie wartościowej treści z pięknymi obrazami - istna uczta dla każdego wymagającego Czytelnika, zarówno tego najmłodszego, jak i starszego, który temu najmłodszemu ma coś do przekazania. Całość to ciekawa przygoda, dobrze wydana i dopracowana: tak jak wspominałam już kiedyś, jestem książkową sroką - uwielbiam, gdy Wydawnictwo staje na głowie, by publikacja była piękna, dobrze oprawiona; i tu to mamy, jak chociażby matowy, sztywny papier, idealny dla dziecięcych rączek, by zaraz go nie pomiąć ;).

Reasumując: Panie Grzegorzu, wielki ukłon w Pana stronę, zresztą Pan wie, że jestem Pana fanką i jestem dumna, iż takie książkowe perełki mam na swojej półce, z racji wykonywanego przeze mnie zawodu, jak i faktu, iż już w przyszłości będę wiedzieć, co i jak przekazywać swoim dzieciom.

Polecam tę książkę (jak i każdą inną Pana Kasdepke) każdemu.

Mogę o niej powiedzieć naprawdę bardzo mało.

Wspaniała. Świetna. Mistrzowska.

[Adres usunięty]