Samotność odległych gwiazd

Książka "Samotność odległych gwiazd" znakomitej autorki Kate Ling przyciągnęła moją uwagę głównie swoją okładką. Szczerze mówiąc po samej fabule nie spodziewałam się rewelacji, ponieważ połączenie tematyki wielkiej miłości, której przetrwanie łączy się z buntem - jest mi dobrze znane. Już w połowie lektury zmieniłam zdanie :)

Krótko o samej fabule...

Olbrzymi statek kosmiczny Ventura wykonuje trwającą kilkaset lat misję. Jego załoga nigdy nie widziała Ziemi. Życie ludzi mieszkających na Venturze przebiega wg z góry określonych zasad... Edukacja, 2 lata pracy, następnie małżeństwo z człowiekiem, który został odgórnie przydzielony. Chyba nikt z nas nie zgodziłby się na coś takiego. Natomiast dla tamtejszej społeczności było to naturalne i oczywiste, funkcjonowali tak od kilkuset lat i nikomu nie przyszło na myśl, że mogłoby się to zmienić. Serena główna bohaterka od początku czuła, że to nie jest dla niej. Pragnęła innej rzeczywistości, innego świata i innej przyszłości. Pragnęła być wolnym człowiekiem! A takie podejście wiązało się z buntem. Przełomowym momentem w życiu bohaterki jest poznanie niezwykle przystojnego Dominga Suareza. Ich relacje oraz więź staje się coraz bardziej nie na miejscu, wręcz zakazana. Tym bardziej, że oboje mają już przydzielonych partnerów, z którymi mają spędzić resztę życia - a przynajmniej tego oczekuje od nich system.

Czy ich miłość przebije się ponad panujące w ich społeczeństwie zasady? Czy zaryzykują skok w nieznane aby tylko móc być razem niezależnie od konsekwencji?...W tej książce znajdziecie łzy, strach, śmierć, nacisk drugiego człowieka na psychikę i jego wpływ na podejmowane przez nas decyzje. Muszę przyznać, że od bardzo dawna nie znalazłam tak dobrej i pochłaniającej pozycji. Z pewnością będę kontynuować tą serię wydawniczą. Z czystym sumieniem mogę polecić ją tym, którzy szukają czytelniczych wrażeń związanych z miłością, ryzykiem i poświęceniem ;)

Książka po przeczytaniu jej opisu, wydawała mi się ciekawa, ale nie byłam jakoś ogromnie zachwycona jej zarysowaną fabułą. Okazuje się, że czekało mnie bardzo miłe zaskoczenie. Całość mnie zainteresowała dużo bardziej niż się spodziewałam.

Pomysł z takową wyprawą w kosmos miałam już styczność w "Fobosie". Tam jednak wszystko było całkowicie zaplanowane, Bohaterowie zgodzili się na opuszczenie ziemi na wieczność i mieli jakikolwiek kontakt z Ziemią. Poza tym to było jedno wielkie show. Tutaj z kolei nasi bohaterowie rodzą się na statku kosmicznym i nie mają już wyboru. Został ON podjęty przez ich przodków. Nie mają oni kontaktu z ludzkością na Ziemi i muszą radzić sobie sami.

Autorka bardzo ciekawie przedstawiła całą tę historię, początkowo nadmieniając o zasadach jakimi charakteryzuje się owe społeczeństwo. Potem wszystko zaczęło się powoli rozwijać. Ważne jest to, iż, cała akcja powoli nabierała rozpędu, dzięki czemu, mogłam śmiało się zadomowić w świecie Ventury. Po jakimś czasie kiedy cały rys historii był jasny. Wtedy zaczęła się właściwa akcja. I była ona lekko przewidywalna. Oczywiście nie w całości. Były zdarzenia, które mnie zadziwiły i nieraz skierowały akcję na zupełnie inny tor. Ale kwestie związane z życiem uczuciowym głównej bohaterki, nie były dla mnie nowością, bo użyto tu znanych powszechnie motywów.

Nie zrażało mnie to jednak przed kontynuowaniem czytania. Bowiem przez cały czas byłam bardzo zainteresowana tym, co dalej stanie się z bohaterami. I nie było tak, że jeden z wątków mnie bardziej lub mniej ciekawił. Poza tym całość czytało się bardzo dobrze i szybko. I troszkę tego żałuję, bo zbyt prędko pożegnałam się z tym światem. Na okładce jest jednak informacja, iż jest to pierwsza część trylogii, poza tym zakończenie zwiastuje iż będzie ona kontynuowana.

Głowna bohaterka nie wywarła na mnie wielkiego wrażenia. Była to typowa rebeliantka, jakich wiele. Oczywiście podziwiam jej odwagę i waleczność, ale nie były one dla mnie wystarczająco mocne by Seren stała się dla mnie wyróżniającą się postacią.

Całość, mimo pewnych niedociągnięć podobała mi się i z pewnością postaram się kontynuować czytanie tej serii, bo na prawdę warto. Do tego także zachęcam wszystkich fanów science-fiction bo warto!

Dzisiaj tak trochę kosmicznie, między galaktycznie. Troszeczkę nie wiem jak rozpocząć... Jeżeli tylko chcecie przeczytać książkę lekką, krótką, niezobowiązującą historię, ale chcecie wiedzieć co Was czeka, to zapraszam!

Któregoś razu ludzie usłyszeli pewien sygnał z jakieś odległej planety. Po wnikliwych badaniach uznali, że niewiedzą co to jest, ale uważają, że to coś warte sprawdzenia. Szukają chętnych rodzin do podróży na inną planetę. Pierwsza obsada statku liczyła osiemset osiemdziesiąt osiem osób. Po osiemdziesięciu czterech latach, odkąd statek kosmiczny Ventura wyruszył z Ziemi. Obecnie jest 2223 osób, które dbają o to, by populacja tylko rosła. Wszystko jest na swoim miejscu. Ludzie dostają swoje role w poszczególnych zawodach i nawiązują Unię. No właśnie, ich związki, małżeństwa są wyreżyserowane przez kogoś innego. Każda osobą, która kończy edukację dostaje swoje partnera na podstawie badań. Od teraz jest jedno proste zadanie. Pracujcie i rozmnażajcie się. I tak nie zobaczycie celu podróży. Nikt kto pamięta Ziemię już nie żyję. Tak samo nikt, kto jest teraz dorosły i żyje na statku nie zobaczy obcej planety. Do końca podróży jeszcze 262 lata. Nikt, kto się sprzeciwił systemowi nie przeżył...

Serena ma 16 lat i właśnie kończy Edukację. Jako jedna z nielicznych próbuje buntować się. Uważa, że każdy zasługuje na prawdziwą miłość. Jakby tego było mało, jej parą zostaje Ezra, syn Kapitan Kat, głównej dowodzącej, takiego jakby prezydenta Ventury. Jest to osoba, która jest dla niej najgorszym wypadkiem. Zaraz po ogłoszeniu tej wieści, Serena poznaje Doma. Rok starszego, jeszcze niezamężny, idealnie rozumiejący Serenę. To było oczywiste, że coś ich połączy. Teraz zaczyna się heroiczna walka o przetrwanie tej miłości...

UWAGA! Właśnie będę bardzo jechała po tej książce, dlatego czytacie to na własną odpowiedzialność.

Po pierwsze główny wątek to oczywiście miłość między Sereną i Domingiem. Ja to rozumiem, szanuję, wiem, że jest to główny motorek napędowy całej akcji, i nie miałabym nic przeciwko temu, gdyby było to umiejętnie. Miałam ogromną ochotę ominąć te fragmenty i przejść do czegoś innego. Podchodziło mi to trochę pod Harlequin, a potem jakby autorka sobie przypominała, że to nie ten odbiorca i łagodziła. Spodziewałam czegoś schematycznego, ale to przeszło moje najśmielsze oczekiwania.

Na drugim planie widzimy dokładny opis Ventury. Bardzo szczegółowo mogliśmy zobaczyć nawet najprostsze czynności. Plusem jest to, że autorka musiała poświęcić trochę czasu na zbadanie kosmosu, od razu to widać. To były te ciekawsze fragmenty, które czytałam z większą przyjemnością. Bywała tak, że naprawdę czekałam na te fragmenty, bo to one trzymały mnie przy książce.

Przejdźmy do bohaterów. Serena... Według mnie najbardziej egoistyczna bohaterka książkowa ever. "Jaka ja jestem biedna, nieszczęśliwie zakochana, tylko ja muszę być zmuszana do tego, przecież wszyscy inni się z tego cieszą." Co do Ezry, to jego chyba lubiłam najbardziej. Może to przez to, że tak nie lubiłam Sereny... Zaś Domingo nie był taki zły, chociaż miejscami irytował. Pandora, siostra Sereny to również obiekt mojego pozytywnego uczucia. W przeciwieństwie do siostry rozumiała instytucję Unii, mimo, że tak naprawdę chyba nikt tego nie chciał.

Pierwsze 50 stron czytało mi się naprawdę szybko, myślałam, że będę pozytywnie zaskoczona. Potem, im dalej, tym gorzej. Skończyłam na 217 stronie, gdzie wszystkich jest 304. Szczerze się przyznaję, nie byłam w stanie dotrzeć do końca. Być może to się rozwinęło, ale nie chcę sprawdzać. Do książki przyciągnęła mnie tylko okładka. Autorka ma potencjał, ale jeszcze chyba nie do końca rozwinięty. Taka trochę nie wykorzystana szansa...

Z tego co wiem, ma być to trylogia. Ja raczej nie sięgnę po ewentualną kontynuację. Ale podsumowując moją wypowiedź... jeśli masz podobny czytelniczy gust do mnie, to raczej oszczędź sobie tę książkę. Uważam, że zmarnowałam trochę swój czas. Mogłam przecież przeczytać wiele ciekawszych książek. Szkoda.

[Adres usunięty]

Ostatnio udało się Wydawnictwu Amber przekonać mnie do siebie i mam nadzieję... no dobra, nie będę się wysilać, chciałabym tylko, żeby wszystkie części tej trylogii zostały wydane. Będę o to walczyć!

Akcja książki dzieje się na pokładzie statku kosmicznego, jednak teraz w ogóle nie kojarzy mi się z innymi książkami tego typu. Niestety nie jest to powieść science-fiction na którą czekałam... Jednak... w tej książce rzeczywiście było "to coś", lecz czekało w nieco innym kącie powieści.

Główna bohaterka - Seren od zawsze marzyła o wolności. Nie chciała dalej powielać schematu systemu - zakończenie Edukacji, dwa lata przymusowej pracy, później ślub z wybranym przez Naukowca mężczyzną, a na koniec rodzenie mu dzieci. Chyba nie ma takiej osoby, która chciałaby się na to zgodzić. Jednak na "Verniturze" jest to powszechny system. Wszystko gra i buczy, do czasu spotkania ze wspaniałym Domingiem Suarezem. Ich relacja kwitnie, ale niestety przepisy o zakazie miłości stoją nad nimi. Co na to powie system, a także jej narzeczony - Ezra, którego Seren już od dawna nienawidzi?

Pewnie jesteście zdziwieni, że powieść odbywającą się w kosmosie zdefiniowałam jako "Romas, Obyczajowe". Cóż, to nie jest błąd! Z początku próbowałam porównać tą powieść do książki W otchłani, lecz moje chęci nie wystarczyły. O ile opisy są do siebie bardzo podobne, o tyle autorki poszły całkowicie innymi torami i pani Ling napisała tą książkę w bardziej młodzieżowym i mniej dystopicznym stylu. Książka kojarzy mi się z serią Delirium oraz zwykłą książką obyczajową jak Lato drugiej szansy. Coś skomplikowanego i ciężkiego, połączonego z romansem lekkim i bardzo przyjemnym. Czy to mogło się udać?

Tak, udało się.

To jest książka, w której recenzuje się całokształt. Z początku byłam zdezorientowana i nie byłam pewna, której informacji tak na prawdę powinnam się chwycić, co zapamiętać i - pomimo faktu, że zaznajomiłam się z opisem - o co tutaj właściwie chodzi...

Być może z początku brakowało mi wielu fragmentów, lecz pod koniec wszystkie fakty, każde zachowanie bohaterów - ułożyło się w miarę logiczną całość. Jedyne czego mi brakowało to dłuższego bytu w tej logicznej całości, ponieważ gdy już tam dotarliśmy i zacierałam ręce do przeczytania kolejnych stron - nastał koniec. Autorka wspomina o trylogii, więc mam wielką nadzieję, że pozostałe dwie części zostaną w Polsce wydane.

Powieść może nie jest najlepszą książką ze swojego gatunku, może rzeczywiście jeżeli będziemy się doszukiwać s-fi i fantasy - będzie ciężko... jednak ja ją przyjmuję, mnie się podobała i to bardzo. Wspaniale umiliła mi czas, a to dlatego chciałam ją przeczytać.

Polecam, szczególnie osobom poszukującym odstresowania w książce z dobrym romansem.

PS: zakochałam się w nich obydwu. Nie wiem dlaczego, jednak czuję że z Ezrą historia dopiero się zaczęła i o ile w pierwszym tomie Seren twierdziła, że ZA PANA BOGA NIE to w drugim sytuacja się zmieni...

7/10