Kanibal. Krzyk rozdartego serca. Powstali z popiołów. Tom 1

[…]Żeby oswoić bestię, trzeba zrozumieć mrok, który w niej drzemie[…]

Drżenie rąk, rozszalałe serce, łzy płynące po policzku. Tak się czuję po skończeniu tej historii. 

Historii o kobiecie, która nie poddała się. Która starała się zrozumieć drugiego człowieka, która oswoiła jego demony i dała mu światło. Rozpędziła mrok. To historia o Arii i Cadenie i małej dziewczynce, która ich połączyła. 

Od tej pozycji nie idzie się oderwać. Czytasz i czytasz i nie przestajesz aż przeczytasz słowo Epilog. Mnóstwo emocji się kłębi w twym ciele. Doznajesz ich bardzo różnych. Same wspomnienia głównego bohatera sprawiają, że twoje serce rozrywa się na milion kawałków. Masz ochotę zabić oprawców, sprawić im ból. Płaczesz razem z bohaterem, żeby później moc się uśmiechnąć i poczuć ciepło rozlewające się na twoje ciało jak i serce. Drżenie rąk i gorąc na policzku są cały czas obecne. Serce wali w piersi, a ty zastanawiasz się kiedy wyskoczy. Momentami miałam zawał serca, ale autorka wynagrodziła mi to samym zakończeniem za co jestem jej bardzo wdzięczna. 

Piękna historia o zburzeniu murów wybudowanych wokół siebie, o zaufaniu, o dawaniu nadziei i rozpędzeniu mroku. Dziękuję, że mogłam przeczytać tą historię w tym booktourze.  

“ Kanibal. Krzyk rozdartego serca“

Lubicie bajki ? Podobno nigdy nie jest się na nie za starym .

Paulina Zalecka napisała nieco inną wersję “Pięknej i Bestii” , nieco brutalniejszą, mroczniejszą i zdecydowanie bardziej namiętną.

Caden Slate 4 lata temu , wraz ze swoją ukochaną został porwany. Jego Pan zapewnił mu niesamowitą traumę i 4 lata nieustającej walki o życie, walki ze zwierzętami, po której na jego ciele pozostały liczne blizny. Na duszy również. Obecnie mieszka na odludziu w chatce w lesie, izolując się od innych. Lecz opieka społeczna uparła się by sprawdzić jak sobie radzi po odzyskaniu wolności.

Aria Simons wychowała się w sierocińcu i niedawno jej sercem zawładnęła 4 letnia Emma, która również tam trafiła. Postanowiła za wszelką cenę przejąć opiekę nad dziewczynką. Chcąc dostać pracę w opiece społecznej, deklaruje, że uda jej się to czego dotychczas nie osiągnął nikt z pracowników - nawiąże kontakt z Cadenem Slatem i przeprowadzi z nim wywiad środowiskowy. Dziewczyna jeszcze nie jest świadoma co z tego wyniknie…

Kanibal to książka, którą czyta się w mig, dosłownie kilka godzin i ostatnia strona za nami. Pisana lekkim stylem, na swój sposób wciąga, lecz mam do niej też pewne zastrzeżenia.

Czemu Kanibal ? Przecież Caden nikogo nie zjadł … Fakt, że jego przeszłość, to czego doświadczył było potworne lecz nie koniecznie pasuje mi tu to określenie.

“Blizny znaczą moje ciało, a znak na szyi przypomina, kim naprawdę jestem.

Kreaturą, której brzydzi się jedyna kobieta, jaka potrafiła się do mnie przebić przez mury mojej duszy.”

Tych dwoje szybko nawiązuje wyjątkową relacje, stają się sobie bliscy lecz ciągłe niedopowiedzenia i błędne przekonania, wiele psują między nimi.

Wątek Emmy, dziecka które jak się okazuje jest kimś więcej niż sądziła Aria, był bardzo ciekawy lecz wydawał mi się taki nierealny. Zbyt wiele zbiegów okoliczności. Lecz jednak trzymając się początkowego założenia, że bazujemy na bajce , to można uznać , że wszystko jest możliwe.

Ta historia bardziej by mi się podobała, gdyby była mocniej rozbudowana, taka głębsza. Czegoś w niej brakowało, za szybko się wszystko toczyło, przez co nie porwała mnie tak mocno jakbym chciała. Jednak nie uważam ją za książkę przy której zmarnowałam czas. Bez wątpienia wielu osobom przypadnie do gustu i ma w sobie coś przez co zapadnie w pamięci.

Dziękuję Niegrzecznym Książkom za egzemplarz do recenzji i polecam , bo warto wyrobić sobie własną opinie :)

Jak często sięgacie po książki z trudnymi tematami ? Osobiście zdarza mi się to często jednak w takich okolicznościach oczekuje aby fabuła była bardzo rozbudowana. Jak ta książka wypadła w moich oczach ?

Bardzo czekałam na tą książkę. Jej opis spowodował, że byłam ogromnie ciekawa sposobu przekazu tak trudnej tematyki. Ba, ja nawet widziałam ją na szczycie mojej listy The jest of books.

Prolog spowodował że na mojej skórze pojawiły się ciarki. W tym miejscu musiałam na chwilę przerwać czytanie i ułożyć sobie to co przeczytałam. Wprowadzenie było mocne i bałam się jak całość przyjmą moje emocje. Niestety im dalej czytałam tym bardziej mój entuzjazm i obawy przygasały. Ten typ książki jest o czymś ważnym ale nie dokońca pokazuje powagę danego tematu. Nasi główni bohaterowie to osoby których nie można spotkać w innych powieściach. Dlatego też tak mnie zafascynowali. Niestety nie na długo. Coden to mężczyzna po przejściach. Jego doświadczenia życiowe pokazują jak łatwo zawieść czyjeś zaufanie ale i jak nikła jest wiara w ludzi. Obawiałam się że jego postać będzie bardzo zamknięta na innych, wręcz odizolowana. Niestety tak nie było. Bardo szybko zaufał, bardzo szybko otwarł się na nową znajomość a raczej romans - wydało mi się to bardzo nienaturalne. Podobne odczucia mam do głównej bohaterki. Nie zawsze zachowywała się " normalnie" . Czasem miałam wrażenie jakby była poprostu małą dziewczynką o dobrym serduszku.

Bardzo podobał mi się temat adopcji. Nie jest on często poruszany w książkach. Tutaj przez chwilę widziałam emocje związane z przywiązaniem się do dziecka ale i chęcią posiadania dziecka. To są bardzo silne uczucia które niełatwo zdusić jednak trzeba je też umiejętnie przekazać. Tutaj było to wszystko potraktowane po macoszemu. Bardzo szybko, całkowicie pozbawione przemyśleń co w moim odczuciu powodowało grę na uczuciach dziecka. Bohaterzy bardzo szybko przechodzą do romansu. Myślałam że będzie to trwało dłużej. Przecież ja nawet oczekiwałam że oni będą powoli budować zaufanie, będą się stopniowo na siebie otwierać a tu rach ciach I poszli na całość. Byłam w ogromnym szoku, bo jednak nie tego się spodziewałam. Patrząc na całość akcja toczyła się błyskawicznie! Myślę że przedstawienie tej historii wymagało dużo głębszej analizy bohaterów, sytuacji i samych wydarzeń. Powinno być budowane zaufanie, miłość szczerość i następnie rodzinę. Tutaj wszystko poszło zbyt błyskawicznie a mało tego z czasem nie odczuwałam żadnych [Adres usunięty]nie mnie to rozczarowało bo jednak tego oczekiwałam. Książkę czyta się błyskawicznie tak jak płynie jej akcja. Myślę że jest to taka lektura na jeden wieczór. Czy chce wiedzieć jak potoczą się dalsze losy ? Oczywiście że chce wiedzieć jednak mam nadzieję że tym razem autorka wykorzysta całościowy potencjał swojego pomysłu i rozbuduje tą fabułę:)

Pamiętacie jak byłam zachwycona lekturą Zrodzonego z gniewu?

Książka wywarła na mnie wielkie wrażenie i tę pozycję będę polecała każdemu, kto dobrze czuje się w mrocznych klimatach.

Autorka tą powieścią podniosła sobie poprzeczkę bardzo wysoko. Czy udało się jej i tym razem kupić mnie historią Kanibala?

I tak i nie, o tym poniżej.

Musze przyznać, że prolog dał mi przedsmak tego co miałam poznać w dalszej części książki. Czytałam go i miałam ciarki.

I niestety tu wielkie moje zdziwienie.

Mrożący krew w żyłach był tylko prolog, dalej historia była spokojna. Opierała się głównie na relacji bohaterów.

Po tytule spodziewałam się zupełnie czego innego. Myślałam że poznam człowieka, który bardzo skrzywdzony chowa się za grubym i wysokim murem, nie dopuszczając do siebie nikogo. Byłoby to bardzo zrozumiałe. Po tym co przeżył ciężko się otworzyć na drugiego człowieka, zaufać.

Tu niestety relacja Cadena i Ari była błyskawiczna. Tak naprawdę dziewczyna dużo nie musiała się napracować by zdobyć jego zaufanie i sympatię. Akcja działa się bardzo szybko. Zabrakło mi również stopniowego budowania napięcia pomiędzy dwójką bohaterów.

Dodam też, że gdyby książka była skategoryzowana w innym gatunku, to mój odbiór historii byłby zgoła inny.

Ja po prostu nastawiłam się na mocną i bolesną historię rozdzierającą serce, jak sugeruje sam tytuł.

W całości zabrakło mi również rozwinięcia wątku sekty, która odegrała tak kluczową rolę w życiu Cadena.

Sama książka była przyjemna w odbiorze.

Krótkie rozdziały, które czyta się ekspresowo. Pióro autorki jest również przyjemne. Tu nie mam zastrzeżeń. Styl Pauliny polubiłam już w Zrodzonym.

Przykro mi to stwierdzić, ale zabrakło mi tej iskry, która podpaliłaby lont.

Czytałam lekturę z zainteresowaniem, ale bez znanych mi emocji poprzedniej książki.

Nie zmienia to faktu, że po każdą kolejną książkę autorki sięgnę z przyjemnością. Niestety z tą nie poczułam chemii, nad czym ubolewam.

Mam nadzieję, że historia Huntera da mi ten mrok, którego poszukiwałam w Kanibalu. Muszę przyznać, że epilog podsycił moją ciekawość.

Kończąc moje przemyślenia muszę wspomnieć o najmłodszej bohaterce tej powieści. Emma to przesympatyczna mała dziewczynka, która kradnie serducho. Taka moja wisienka na torcie tej historii. Cudowna 💙

Ostatnio miałam przyjemność zapoznać się z najnowszą książką Pauliny Zaleckiej zatytułowanej “Kanibal. Krzyk rozdartego serca”. Historia opowiada losy Cadena Slate - bardzo zniszczonego i zranionego człowieka, który przeszedł piekło na ziemi. Jego aniołem na ziemi okaże się dziewczyna o imieniu Aria. Szara myszka (jak często ją nazywał) odmieni jego zniszczone życie. Da mu nadzieję na normalne życie i rodzinę, której nie było mu dane stworzyć. Jednak przeszkoda, która pojawi się na ich drodze może okazać się nie do pokonania..

Muszę przyznać, że ta historia bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Porwała mnie już od pierwszych stron. Porwała swoją oryginalnością, ciekawymi bohaterami, świetną historią i pomysłem na fabułę. Nie mogłam się oderwać od lektury. Historia ta przepełniona była zarówno słodkimi momentami, które całkowicie mnie rozczuliły. Przepełniona była również bólem, stratą, strachem i ranami z przeszłości, które sprawiły, że miałam zaszklone oczy.

Jedynym minusem tej historii jest długość książki. Jak dla mnie mogłaby trwać i trwać. Spytacie dlaczego? Już wyjaśniam. Była to historia, która spodobała mi się pod wieloma względami. Z pewnością to zasługa świetnie wykreowanych bohaterów, którzy byli zarówno słodcy jak i mroczni - szczególnie tyczy się to Cadena. Nie mogę również zapomnieć o oryginalności fabuły - nigdy nie czytałam wcześniej o mężczyźnie, który został porwany i zmuszony był do tak okropnych rzeczy jak nasz główny bohater. Dodatkowo pióro autorki jest bardzo przyjemnie i czytanie tej książki to czysta przyjemność

Od siebie mogę dodać, że ta książka to istna petarda, pełna uczuć, emocji i namiętności. Gdy przeczytałam zakończenie ucieszyłam się jak dziecko na wieść o tym, że powstanie również kontynuacja o przyjacielu Cadena - Hunterze. Gorąco polecam, ja uwielbiam tą historię! 💓

Czy niewykonalne zadanie przekreśli szansę Ari na macierzyństwo?

Aria pragnie zaadoptować dziewczynkę, którą poznała podczas wolontariatu. Żeby to zrobić musi mieć stała pracę, na którą ma szanse, jednak przed nią zadanie niemożliwe. Musi zdobyć zaufanie mężczyzny, który od lat mieszka w lesie i nie dopuszcza do siebie nikogo.

„Kanibal” to książka, która naprawdę mnie zaskoczyła i to w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Jest to książka z przesłaniem, którego kompletnie się nie spodziewałam. Pomysł na fabułę bardzo mnie zaintrygował, a jego wykonanie okazało się być świetne. Styl autorki jest lekki i przyjemny w odbiorze. Kartkowałam książkę w mgnieniu oka i ciągle było mi mało. Dlatego nic dziwnego, że łyknęłam ją w jeden dzień co przy 6 tygodniowym dziecku wcale nie jest takie proste.

Sama historia z całą pewnością zasługuje na miano oryginalnej, chociaż zabrakło mi tutaj większego rozbudowania niektórych wątków. Niemniej jednak akcja pędzi jak szalona i nie ma mowy o nudzie podczas czytania. Od emocji także tutaj kipi! Książka ta jest dowodem na to, że miłość potrafi przezwyciężyć nawet największe przeszkody, a i dostarczyć sił do życia.

„Kanibal” to książka, z którą bardzo miło spędziłam czas. Historia jest ciekawa i oryginalne. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu.

Aria ma jedno marzenie - zaadoptować dziewczynkę, która poznała w wolontariatu w sierocińcu. Aby zostać jest prawnym opiekunem musi mieć stałą pracę. Żeby dostać etat w opiece społecznej będzie musiała zdobyć zaufanie mężczyzny mieszkającego w lesie. Caden, nazywany też Kanibalem mieszka w lesie, spędził wiele lat w sekcie, która odebrała mu to co najcenniejsze. Mógłby się wydawać, że mężczyzna nie żywo żadnych ludzkich uczuć, prócz tych negatywnych, jednak wszystko się zmienia kiedy na jego drodze pojawia się Aria. Jak potoczy się relacja pomiędzy bohaterami? Co się stanie kiedy skrywane tajemnice wyjdą na jaw?

Było to moje pierwsze spotkanie z autorką, jednak już wcześniej słyszałam o jej książkach, jedną z nich - "Zrodzony z gniewu" zbierała wiele pochlebnych opinii, dlatego też postanowiłam sięgnąć po nową powieść Pauliny. Autorka ma bardzo lekkie pióro, co sprawia, że książkę czyta nie niezwykle dobrze i szybko. Pomysł na fabułę naprawdę ciekawy, nietuzinkowy, a poruszane tutaj tematy są naprawdę kontrowersyjne, co wzbudziło moje zainteresowanie i chęć poznania historii Arii oraz Cadena. Powieść ukazana jest oczami obojga bohaterów, co pozwoliło mi dowiedzieć się co czują, myślą, z jakimi problemami się borykają oraz lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Jest również kilka wzmianek dotyczących przeszłości Cadena, które wywołały we mnie wiele skrajnych emocji. Wydaje mi się, że autorka trochę za mało rozbudowała portret psychologiczny tych postaci, z chęcią dowiedziałabym się o nich jeszcze więcej! Jeśli chodzi o samą relację pomiędzy Arią, a Cadenem, to potoczyła się ona trochę za szybko, liczyłam na więcej "niedostępności" ze strony bohaterów, co jednak nie znaczy, że została ona źle poprowadzona. Autorka pokazuje, że mimo traumatycznych przeżyć może przytrafić się nam jeszcze coś dobrego, bo w końcu każdy zasługuje na szczęście i miłość. Zakończenie jakie zaserwowała autorka ogromnie mnie zaintrygowało i zaskoczyło, nie mogę się doczekać jak poznam historię Huntera, bo czuję, że ten mężczyzna i jego losy wzbudzą we mnie ogrom emocji! Moja ocena 7/10.

Lato to czas nowości księgarni Tania Książka, staram się wybierać wtedy lektury nieco lżejsze, bo przy czterdziestu stopniach ja naprawdę nie myślę. Kanibal skusił mnie opisem oraz tym, że po prostu potrzebowałam jakiejś lekkiej lektury na popołudnie. Wiem, że w dobie dyskusji o literaturze dla idiotów, nie powinnam się przyznawać do czytania takich książek, ale dla mnie czytanie to hobby i pasja i jestem za stara, by komuś coś udowadnia. Tematyka wydawała się naprawdę zachęcająca, więc jak tylko przypomniałam sobie, że mam tę książkę w domu, od razu się rzuciłam.

Aria wychowała się w domu dziecka, jest cicha i wycofana, marzy o tym by dać dom pewnej małej dziewczynce, by oszczędzić jej takiego życia. By zrealizować swój cel, musi mieć pracę, w tym celu idzie do opieki społecznej by tam się zatrudniać. Jest świadkiem dziwnej rozmowy, otóż w lesie, daleko od wszystkich mieszka mężczyzna, który nie chce z opieką współpracować. Aria dostaje ultimatum, dostanie pracę o ile nawiąże z nim kontakt. Tym mężczyzną jest Caden, mężczyzna którego porwała sekta, porwali też jego żonę, która była w ciąży w niewoli musiał patrzeć na śmierć żony a dziecko guru utopił, a następnie zmusił Cadena do walki ze zwierzętami. Mężczyzna przeżył traumę i ma dosyć ludzi, chce żyć w spokoju, odrzuca narzuconą pomoc, ale Aria nie podda się tak łatwo.

Tematyka jest bardzo ciekawa, w końcu dziewczyna z deficytami związanymi z wychowywaniem się w domu dziecka plus mężczyzna z traumami to mógł być materiał na świetną historię, ale autorka stwierdziła w pewnym momencie, że chyba jednak nie czuje się na siłach, by mierzyć się z tak dużym kalibrem i pójdzie w stronę erotyka, gdzie szybko idą do łóżka jest świetnie, dorzuci jeszcze wielki konflikt a później będzie dążyć do happy endu. Dodatkowo akcja jest umieszczona w Stanach, może dlatego, że autorka uznała, że tam są wszystkie dziwne sekty świata, tam jest taka opieka społeczna, która zatrudnia ot tak i że tam jest postepowanie adopcyjne takie w sumie bez procedur. Finalnie zamiast książki z konkretną fabułą dostajemy romans, który próbuje przekazać nam, że nawet jak musiałeś patrzeć na śmierć najbliższych, doświadczyłeś przemocy, masz blizny na ciele i na duszy, wystarczy że się zakochasz i już wyjdziesz z domu i zaczniesz żyć normalnie. Wiem, że to jest romans, ale autorka decydując się na taką tematykę, nie powinna sięgać po tak ciężki temat, bo sądzę, że jednak większość osób może być rozczarowanych!

Z twórczością Pauliny Zaleckiej spotykamy się już po raz kolejny. Jej poprzednie historie nas urzekły, zaintrygowały i wciągnęły. Dlatego bez zastanowienia sięgnęłyśmy po kolejną jej pozycję.

Kanibal krzyk rozdartego serca to powieść z ukrytym przesłaniem. Dopiero po przeczytaniu całości możecie to dostrzec. My po lekturze zdałyśmy sobie sprawę, że autorka tę powieść porównuje do naszego współczesnego świata.

Dała tu przykład Cadena tytułowego Kanibala, ale tak naprawdę każdy z nas nim może być i doświadczyć życia pełnego hejtu, dyskrimancji i przysztych łatek, bez poznania tak naprawdę drugiej osoby.

Łatwiej jest oceniać niż poznać.

Łatwiej jest rzucać obelgi, zamknąć oczy na czyjaś krzywdę.

Łatwiej jest manipulować słabszymi i bezbronnymi.

Światem naszym rządzi taki pogląd, a autorka w tej historii doskonale to ukazała. Rządzi pieniądz, ci co mają władzę potrafią upodlić innych.

Aria wychowała się w domu dziecka, już jako dorosła osoba pracuje tam jako wolontariuszka i przywiązuje się do małej dziewczynki, która została tam przywieziona w złym stanie. Pragnie ją adoptować. Jednak do tego potrzebuje stałej pracy, mieszkania, który zapewni godny byt dziewczynce. Dostanie pracę w opiece społecznej jeżeli wykona zadanie praktycznie niewykonalne. Ma zbliżyć się do mężczyzny, który mieszka sam w lesie, a jego przeszłość naznaczona jest na jego ciele w postaci wielu blizn.

Caden kilka lat temu razem ze swoją kobieta zostaje porwany przez sektę. Pan tego ugrupowania robi z niego niewolnika, torturuje i stwarza z niego zwierzę, które wypuszcza do walki z prawdziwą dziką zwierzyną. Udaje mu się uwolnić i od tego momentu stroni od ludzi. Jedno spotkanie z Arią wywraca jego poukładany i odosobniony świat do góry nogami.

Czy relacja tych dwojga wpłynie na ich życie?

Czy Caden dopuści do siebie kobietę i wyjdzie do ludzi?

Co jeszcze wydarzy się po drodze ?

Kochani po pierwsze chcemy Wam bardzo polecić tę historię, ze względu na ukryte przesłanie. Sami na pewno je dostrzeżecie. Książka nas wciągnęła praktycznie od pierwszego rozdziału, ale czujemy, że autorka niektóre wątki pociągnęła za szybko. Szczególnie jeśli chodzi o relację bohaterów. Według nas za szybko się Caden otworzył, próbował być groźny i odpychać, jednak Aria już po pierwszym spotkaniu została zafascynowana jego osobą. Tylko ta relacja nas raziła trochę w oczy, że to wszystko szybko się toczy.

Inne elementy jak praca w opiece i problem ze współpracownikiem, walka o dziecko, walka o Cadena i ukazanie go jako człowieka a nie zwierzęcia bardzo nas przekonały. Czytało się szybko, lekko i przyjemnie, pomimo niektórych bolesnych i przykrych przeżyć Cadena, wtedy kiedy był niewolnikiem w sekcie.

Musiał robić straszne rzeczy żeby zadowolić swojego pana. Najbardziej jednak pragnął go zabić. On odebrał mu jego miłość. Na jego oczach zmiażdżył cząstkę człowieczeństwa.

Kanibal to historia, która pochłonęła nas na kilka godzin. Byłyśmy ciekawe jak wszystko się potoczy, chociaż sporo przewidziałyśmy.

Wspomnienia Cadena były atrakcyjnym elementem tej historii. Dostawałyśmy po kawałku elementy tego kim się stał, kogo z niego zrobili. Teraz sam w swojej samotni próbuje nie dopuścić do siebie nikogo.

Czy Aria będzie tą która zburzy jego mury?

Czy tych dwoje będzie miało swoje szczęśliwe zakończenie?

A czy Aria spełni swoje marzenie i adoptuje Emmę??

Oooo tu też wiele się wydarzy 😉

Nie wiemy czy to powieść jednotomowa czy seria. Jednak mamy nieodparte uczucie, że Huntera gdzieś jeszcze spotkamy. Kochana autorko popraw nas jak się mylimy 🤣

Polecamy 💜🖤

Papierowe Księżniczki

Kanibal brutalnie brzmi prawda? Ale pod tym tytułem kryje się piękna miłosna historia ❤

Caden przetrwał w przeszłości piekło. Był skazany na klatkę i walkę z prawdziwymi dzikimi zwierzętami. Żeby przetrwać musiał zabić. Ale dzisiaj jest samotnikem . Odebrano mu miłość życia oraz dziecko . Żyje sam po środku lasu i nikogo do siebie nie dopuszcza.

Aria pokochała mała dziewczynkę z sierocińca i próbuje zrobić wszystko by zostać jej prawnym opiekunem. Szuka mieszkania oraz pracy . Gdy trafia na rozmowę o pracę podejmuje się rzeczy nie możliwej zdaniem innych do wykonania. Ma pomóc bohaterowi który tej pomocy nie chce .

Ja się rozpłynęłam podczas czytania, książkę przeczytałam na raz w moment i było mi mało. Podczas książki nie raz miałam uśmiech na twarzy ale również łzy w oczach. Ta historia jest piekna a za razem bolesna i okrotna bo los bohaterów nie rozpieszczał i przed nimi ciężki kawałek pracy ale najważniejsze że ta skromna dziewczyna sprawiła że w prawdziwej bestii odrodziła uczucie na nowo . Autorka pokazuje nam również jak człowiek chowa się w swojej przestrzeni było po to by nie być ocenianym przez innych , by nie patrzyli i nie obgadywali . Ale również pokazuje nam jak wyjść z tej strefy dyskomfortu . Pomimo że bardzo polubiłam bohaterów i ciężko mi było się z nimi rozstawać moje serce zabiło mocniej do pana H . Który jest bardzo tajemniczy i rozbudza wyobraźnię. A końcówka książki obiecuje wiele . Jest to znakomita książka która warto poznać ponieważ nie jest ona dark erotik i nie trzeba się tego obawiać że będzie za mocno .Jest to piękny romans z trudna przeszłością bohatera . A skąd wziął się tytuł? Przeczytajcie książkę to się wszystkiego dowiecie : ) Ja osobiście rozpływam się nad stylem książek autorki I jestem jej wierną fanką i każdemu na mojej drodze będę polecać jej książki.

Aria chce adoptować dziewczynkę z domu dziecka. Dostanie pracę w ośrodku pomocy społecznej, ale najpierw musi się wykazać.

Caden to mężczyzna po przejściach, ze zranionym ciałem i duszą. Nie chce pomocy i zainteresowania, dlatego nie dopuszcza do siebie nikogo. To z nim ma porozmawiać Aria aby dostać pracę. Oczywiście pierwsza wizyta początkowo przebiega jak po grudzie, ale w końcu przyjmuje nieoczekiwany obrót. Kiedy ta dwójka już się pozna, połączy ich cienka nić porozumienia, ale nawet najmniejsze nieodpowiednie słowo lub reakcja może ją zerwać.

Aria dostaje pracę, a relacja z Cadenem zaczyna toczyć się coraz szybszym rytmem. Jednak nie jest łatwo porozumieć się skrzywdzonemu mężczyźnie i nieufnej, nieśmiałej kobiecie. A kiedy do akcji wkracza mała czterolatka, sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej.

Ta książka czyta się sama. Lekka, emocjonująca, pełna napięcia i oczekiwania. Początek może wydawać się nieco oklepany. Szara myszka nie tak bardzo powoli buduje zaufanie przystojnego, ale trochę niebezpiecznego mężczyzny. Tymczasem akcja się rozkręca, relacje pomiędzy tą dwójką przyjmują nieprzewidywalny obrót. Bo kto by się spodziewał, że wylądują w sądzie, po przeciwnych stronach barykady?

Recenzja może zawierać spojlery, bowiem przy pisaniu jej, targało mną wiele emocji, a nie byłabym sobą gdybym nie uzasadniła swoich odczuć, a to wiązało się z przytoczeniem niektórych kwestii -

Liczyłam na naprawdę dobrą historię. Czytając zachwyty niektórych bookstagramerek, nawet się nie zastanawiałam. Ja po prostu musiałam przeczytać „Kanibala” i miałam nadzieje, że wzbudzi we mnie cały ogrom pozytywnych emocji. Owszem wzbudził, ale nie takie które chciałam. Aby ta recenzja nie została zakwalifikowana do „mowy nienawiści” czy „hejtu”, zacznę może od pozytywów.

Z pewnością POMYSŁ na książkę można zaliczyć do naprawdę trafionych. Nie czytałam nic w podobnych klimatach, dlatego też po opisie liczyłam na naprawdę ciekawą fabułę z dobrze wykreowanymi bohaterami. Na uznanie zasługuje również PROLOG, po przeczytaniu którego miałam dosłownie ciarki i myślałam, że jak akcja pójdzie w tym kierunku to ciężko będzie mi się od tej książki oderwać.. I ostatnim plusem były WSTAWKI z momentów gdy tytułowy bohater był w niewoli. Cała reszta to niestety jedno wielkie rozczarowanie i nieporozumienie. To miała być emocjonująca lektura, ale niestety jej wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Nie będę czepiać się okładki, choć do najpiękniejszych nie należy, jednakże tytuł to moim zdaniem całkowity niewypał. Główny bohater został tak nazwany przez swojego oprawcę…tylko dlaczego? Bo odgryzł kawałek ciała człowieka? Gdyby go zjadł, to wtedy nie powiedziałabym nic… ale w przypadku Cadena, już lepszym określeniem byłaby Bestia bądź Predator - ale nie wnikam. Mnie zmylił już sam tytuł, co dla mnie było pierwszym rozczarowaniem, bo nawet nie to, że myślałam, że będzie jadł ludzkie mięso, ale to, że odpowiedni „tytuł/przydomek/przezwisko” powinno pasować do danego bohatera - czyli coś jednak z tym kanibalizmem będzie związane. W końcu większość „ksywek” odnosi się do czegoś co bohater zrobił.

Akcja w książce pędzi niczym światłowód, przez co relacja między bohaterami jest bardzo sztuczna, wręcz momentami nierealna. Brakuje w niej jakichkolwiek uczuć i emocji. W jednym rozdziale się poznają i to nawet nie wiem czy można zaliczyć do poznawania, żeby w następnym momencie nie móc przestać o sobie myśleć. Wystarczyły dwa czy trzy spotkania, a główna bohaterka bez skrupułów postanawia stracić dziewictwo z mężczyzną żyjącym w lesie i zmagającym się z traumą (której wg mnie w ogóle nie miał). Ja się pytam, gdzie była ta jego trauma? Skoro z minuty na minuty mógł wsiąść w auto i pojechać do galerii, bowiem tak bardzo chciał zobaczyć swoją wybrankę, a zaszył się w lesie, aby być jak najdalej od ludzi. Jeszcze bym zrozumiała, gdyby zostało to opisane w jakiś obszerniejszy sposób - że targały nim niepewności, rzucał czymś o ścianę - walcząc z samym sobą, a on po prostu powiedział, że przyjdzie po nią i pojechał. I to jeszcze do galerii, gdzie jest cała masa ludzi! W kwestii zakupu fotelika dziecięcego parskłam już całkowicie śmiechem. Musiałam ten fragment przeczytać dwa razy, bo nie dowierzałam w to co czytam. Ale to nic - kwestia przyznawania opieki nad dzieckiem to już totalny bezsens. Kobieta stara się o opiekę już dość długo - dwa lata bodajże - wynajmuje mieszkanie, żeby dziecku się dobrze mieszkało - no bo przecież jakieś warunki trzeba spełniać, prawda? Ale pojawia się on - co tam, że mieszka w lesie, a naokoło lata dzika zwierzyna - w końcu ogrodził chatkę płotem, więc dziecko należy się jemu prawda? W jakim świecie ktoś normalny chciałby powierzyć dziecko osobie z „traumą”, nie mającą kontaktu z ludźmi, mieszkającą w lesie w domku??? Była tam chociaż toaleta? Czy pomimo wszystko nie powinno się najpierw każdego człowieka sprawdzić - nawet jeśli jest z dzieckiem spokrewniony? Czy dzieci nie powinny mieć odpowiednich warunków do życia? Nie wiem, może tylko mnie tak dotknął ten fragment, ale takiej bujdy to nawet w książkach nie zniosę. Jeszcze mogłabym przytoczyć kilka ciekawych fragmentów, ale myślę, że streściłabym Wam już wszystkie główne aspekty tej książki, a nie o to mi chodzi.

Podsumowując, jestem ogromnie rozczarowana „Kanibalem”, dlatego też nie skuszę się drugą część. Na półce mam jeszcze „Zrodzony z gniewu” i liczę na to, że on przypadnie mi bardziej do gustu - w końcu sporo z Was do mnie pisało, że jest zdecydowanie lepszy niż Kanibal. Przeczytam i wtedy się przekonam :)

"Każda bestia ma swój słaby punkt, a każda miłość - ciemną stronę"

Historia Arii, młodej kobiety która ma w sobie tyle dobroci i miłości, że rozkrusza nawet najtwardsze serca. Pragnie zaadoptować dziewczynke która już od pierwszej chwili stała się dla niej jak córka. Więź między nimi była tak ogromna że Aria mimo wielu przeciwności uparcie dążyła do celu aby moc stać się jej opiekunem. Zatrudniając się w opiece społecznej ma zadanie które zostało określone jako niemożliwe. Zdobycie zaufania mężczyzny który mieszka sam w lesie i izoluje się od społeczeństwa. To właśnie Caden, nazywany Kanibalem, stroni od ludzi. Lata które spędził w sekcie odebrały mu najbliższych ale również zatraciły duszę i zniszczyły ciało. Jednak Aria ta mała słodka kobieta, sprawiła że wyszedł on z mroku.

Historia pełna bólu, cierpienia oraz nadziei. Bohater przeszedł prawdziwe piekło na ziemi a to co go spotkało było tragiczne. I chociaż książka to fikcja to czytając te powieść miałam wrażenie jakby to wydarzyło się naprawdę. Dlaczego? Bo patrząc ostatnio na to co się dzieje na świecie, widzę że człowiek jest zdolny do wszystkiego aby zarobić fortunę i nie zawaha się nawet na sekundę by poświęcić czyjeś życie dla swoich korzyści. Sekta w której była Caden była okrutna i brutalna, dla własnych korzyści wykorzystywali najsłabsze miejsca człowieka aby zrobić mu z mózgu sieczkę. Zmienić człowieka w bestie. Czytając te powieść czułam ucisk w klatce bo ten ogrom cierpienia i bólu był tak ogromny że łzy same pojawiały się w oczach. Autorka stworzyła historie która pokazuję że mimo olbrzymiej traumy, przeżyć, pokazuje że w życiu może nas spotkać jeszcze coś dobrego. Że mimo całego zła są osoby które niosą miłość i roztaczają aurę szczęścia. Książka jest napisana w bardzo przystępny sposób że czyta się ją błyskawicznie a zakończenie sprawia że chce się więcej. Tak wiec wypatruje kontynuacji 💔

Dziękuję @niegrzeczneksiazki za egzemplarz do recenzji 🥰

"Bywa miłość, która oznacza wejście w mrok."

Aria jest niezwykle dobrą osobą. Jakiś czas temu odwiedzając sierociniec, poznała dziewczynkę, którą z czasem pokochała. Z wzajemnością. Chce ją adoptować jednak samotnej kobiecie nie jest łatwo. Podejmuje się pracy w opiece społecznej by mieć stałe źródło dochodu. Jej pierwsze zadanie jest takie, że musi pójść do podopiecznego, który absolutnie nikogo do siebie nie dopuszcza i przeprowadzić z nim wywiad. Mężczyzna przeszedł traumatyczne przeżycia, które sprawiły, że stroni od ludzi. Stracił bliskie osoby i zamknął się w swojej bańce. Tak mu lepiej. Do czasu...

Czy Aria dotrze do umysłu Cadena? Może nawet dotrze do jego serca...?

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Ta książka to jedno wielkie WOW. Od samego początku czułam dreszczyk emocji. Paulina kolejny raz pokazała, że nie boi się trudnych tematów, jak walka o dziecko, czy walki w klatkach ze zwierzętami. Uwielbiam ją za to, że potrafi wzbudzić we mnie emocje, o których istnieniu kompletnie zapominam czytając inne książki.

Caden na początku odtrąca Arie jak wszystkich innych z opieki społecznej. Jednak gdy ta nie daje za wygraną, poddaje się. Zaczynają się do siebie zbliżać. On zaczyna wychodzić do ludzi i czuć się wśród nich coraz lepiej. Relacja rozkwita no ale za dobrze być nie może, nie? Musi się w końcu coś [motyla nóżka]ć🤷

Ważną rolę w tej historii odgrywa Emma, czyli dziewczynka, którą Aria chce adoptować. Choć od początku miałam pewne przeczucia co do ostatecznego rozwiązania tego wątku, czułam jednak małe wątpliwości czy aby na pewno dobrze myślę. Myślę, że ta część historii może was dosyć mocno zaskoczyć.

To historia o bólu, stracie, ale też o zaufaniu i przeznaczeniu. Choć samo zakończenie jest trochę przerażające bo obawiam się tego, co Hunter może zrobić w drugim tomie... To jednak długo będę miała tę książkę w pamięci. Paulina ma dar do pisania nietypowych historii. Takich, które przerażają i fascynują jednocześnie. Każdą jej książkę chłonę niczym gąbka wodę.

Nie myślcie. Czytajcie!

Aria to młoda kobieta, która wychowywała się w sierocińcu, w którym gdy dorosła, została wolontariuszem. Wtedy też poznała Emmę, małą dziewczynkę, która właśnie trafiła do placówki. Od pierwszego spotkania narodziła się między nimi niezwykła więź, a Aria postanowiła zaadoptować malutką. Musiała w tym celu spełnić pewne warunki, a jednym z nich było podjecie stabilnej pracy. Szansą okazała się dla niej posada w opiece społecznej, jednak żeby zdobyć tą pracę musiała wykonać postawione przed nią zadanie - poskromić bestię.

Caden to mężczyzna, którego życie przez lata było piekłem. W jednej chwili spokojne i ułożone życie wywróciło się do góry nogami, a on sam został uwięziony i w brutalny sposób stracił wszystko to, co było dla niego najcenniejsze. Mężczyzna trafił do niewoli, a sekta odebrała mu człowieczeństwo, tworząc z niego potwora - Kanibala.

Po uwolnieniu z piekła mężczyzna rozpoczął nowe życie z daleka od innych ludzi, gdyż bał się że jego postura i poranione ciało wzbudzą w nich lęk, ale także chorą ciekawość. Odciął się od świata, aby w ten sposób chronić siebie. Nie spodziewał się, że pojawienie się pewnej drobnej kobiety tak mocno odmieni jego życie. Aria udowodniła mu, że się go nie boi. Pokazała, że nie wszyscy ludzie są potworami, a jej dobroć i troska na nowo otworzyła jego serce.

Czy Aria zdoła dotrzeć do Cadena? Czy mężczyzna się przed nią otworzy? Czy para zdoła otworzyć się na związek i wspólne życie? Czy Arii uda się adoptować małą Emmę? Jakie tajemnice wyjdą na jaw i jak to wpłynie na ich życie? Jak zakończą się losy bohaterów?

Nie powiem, że jest to lekka i przyjemna historia, bo tak nie jest. Jest to wyciskacz emocji. Emocji tak skrajnych, że momentami dosłownie zapierało mi dech. Szczególnie fragmenty z opisem wspomnień Cadena z czasów, gdy był więziony jako Kanibal dosłownie rozwalały mnie emocjonalnie. Zdecydowanie jest to książka dla osób lubiących mocne wrażenia.

Kreacja głównych bohaterów... No WOW! Aż ciężko dobrać odpowiednie słowa, żeby ich opisać. Delikatna i szara Aria, która niejednokrotnie pokazuje swoją siłę, charakter, odwagę i waleczność, dzięki czemu zyskała mój szacunek i ogromną sympatię. Ale to Caden był tym, który totalnie mnie zachwycił. Mroczny, tajemniczy i przerażający mężczyzna, który w środku był troskliwy i kochający. To jak otworzył się przy Arii i to jaki się dzięki niej znów stał. Relacja, która się między nimi rodziła, to jak pod swoim wpływem się zmieniali... No i nie można także nie wspomnieć o napięciu i pożądaniu między nimi, które od samego początku aż elektryzuje. Same sceny erotyczne zostały tak napisane, że robi nam się niesamowicie gorąco... i nie tylko gorąco. No ja jestem zachwycona.

Cholera i to wszystko, co nagle wychodzi na jaw... Co prawda domyślałam się prawdy, ale to jak ona wpłynęła na relację Arii i Cadena, no nie spodziewałam się, że aż tak to na mnie wpłynie. Dosłownie czułam to wszystko co oni.

"Kanibal" to książka, która wciąga nas całkowicie. Trzyma nas w swoich objęciach od samego początku do końca i pozwala się od siebie oderwać. Historia Arii i Cadena mnie bez reszty pochłonęła.

Miałam duży problem z napisaniem tej recenzji, ale nie dlatego, że książka mi się nie podobała. Wręcz przeciwnie! Jestem nią tak zauroczona, że mogłabym pisać i pisać wymieniając jej zalety, ale nie chcę Wam wszystkiego zdradzać. Sami musicie po nią sięgnąć i przekonać się jaką perełkę stworzyła Autorka.

Paulina, ja po prostu kocham Twoje książki i każda kolejna mnie zachwyca. Błagam, pisz! pisz! pisz! i dziel się z nami tymi cudeńkami. Ja już tuptam i czekam na opowieść o Hunterze, bo coś czuję, że Łowca również nas nie zawiedzie.

Dziękuję Wydawnictwu Niegrzeczne Książki oraz Paulinie Zaleckiej za egzemplarz do recenzji.

❤️Recenzja przedpremierowa❤️

"To cudowne być niedoskonałym, gdy w oczach odpowiedniej osoby jest się najpiękniejszym stworzeniem na ziemi. Każdy powinien mieć takiego partnera, który mimo blizn i ran będzie widział w nim najpiękniejsze dzieło sztuki."

Aria młoda kobieta, która chce znaleźć pracę i mieszkanie, aby stworzyć bezpieczny azyl dla dziewczynki, która od pierwszej chwili skradła jej serce. Podejmuje się zadania, które dla innych wydaje się niemożliwe. Jednak czy coś jest w stanie ją zatrzymać? Skrywa się pod wizerunkiem szarej, cichej i skromnej osoby, lecz w jej wnętrzu tkwi uparty charakter. Kiedy staje oko w oko z mężczyzną, którego nazywają dzikusem, bestią, dziwadłem... Czuję coś, czego nie powinna... Czy ten mężczyzna będzie stanowił dla niej zagrożenie? Co się stanie, kiedy po raz pierwszy przekroczy granice lasu?

Caden mężczyzna zwany Kanibalem. Jego przezwisko nie wzięło się znikąd. To przeszłość go naznaczyła i trzyma do w swoich szponach. Skrzywdzony, złamany od środka i pozostawiony sam sobie. Na jego drodze było wielu ludzi, którzy starali mu się pomóc, ale żaden z nich nie był kobietą, która postanowiła stanąć na jego drodze. Czy okaże się jego słońcem, które wzejdzie na ciemne niebo? Jaką krzywdę skrywają w sobie oczy mężczyzny? Czy Aria będzie jego nowym początkiem?

"Kanibal" to historia, która uświadamia nas, że łatka, jaka zostanie przypięta człowiekowi kroczy za nim przez całe życie. Wystarczy tylko spojrzeć na niego inaczej, a dostrzeżemy jego prawdziwe oblicze, które może nas zaskoczyć. Trzeba tylko dać mu szansę, której nie otrzymał od nikogo innego...

Relacja pomiędzy bohaterami to walka o dominację. Jedno nie chciało ustąpić drugiemu. Oboje się krzywdzili. Oboje cierpieli i oboje chcieli zatrzymać tę drugą osobę przy sobie, jednak nie wiedzieli, jak wykonać ten pierwszy, najważniejszy krok.

Aria była kobietą upartą. Dążyła do jasno obranego sobie celu, którym był Caden. Mężczyzna, który nie chciał do siebie nikogo dopuścić, jednak ta kobieta sprawiła, że jego mury zaczęły pękać. W momencie, kiedy wszystko zmierzało ku szczęśliwej przyszłości, pojawił się problem, któremu musieli stawić czoła. Jednak nie będzie to takie proste... Jak sobie z tym poradzą? Czy ich drogi pójdą w przeciwnych kierunkach?

Oboje zmienili siebie nawzajem. Byli dla siebie lekarstwem, które przyniosło ukojenie. W jego ramionach mogła zaznać ukojenie. Ona dawała mu bliskość, której pragnął... Tylko czy piękna może być z bestią? Czy to połączenie będzie możliwe? Miłość przezwycięża wszystko, ale czy na pewno...?

Bohaterowie zostali wykreowani w sposób idealny. Caden mężczyzna, który miał straszliwą przeszłość. Zniósł tyle, ile normalny człowiek nie byłby w stanie. Jest naznaczony i te blizny przypominają mu kim, tak naprawdę się stał. Próbuję żyć normalnie, jednak czy można żyć ze świadomością, że nic nie mógł zrobić? Co takiego wydarzyło się w jego życiu, że stał się Kanibalem? Aria wychowywała się w domu dziecka. To właśnie tam stała się osobą, która w każdym znajdzie cząstkę dobroci. Mimo że sama nie miała łatwo, to miała siłę, aby pomagać innym. Wszystko było ważniejsze niż ona sama. Bohaterowie poboczni, również zostali stworzeni w taki sposób, że nadawali akcji całej historii. Nawet bym powiedziała, skrywali tajemnice, które musicie odkryć sami.

Totalny brak słów... Autorka po raz kolejny sprawiła, że po przeczytaniu książki nie wiedziałam, co mam powiedzieć. Czy ta książka była dobra? Nie. Czy ta książka była rewelacyjna? Mało powiedziane. Nie ma określenia, które opisywałoby tę historię.

Od pierwszej strony wprowadza nas do świata, który jest trudny i brutalny. Już sam prolog zostanie wam na długo w pamięci. Jednak to, co dzieje się później jest czystą magią. Idealnie poprowadzona akcja, doskonale dawkowane emocje i powrót do przeszłości, który pozwolił nam dokładnie nakreślić obraz tego, co ukształtowało Cadena.

Autorka postawiła na tajemnice i dużą dawkę emocji. Niczego wam tutaj nie zabraknie no może poza jednym. Większą ilością stron. Ta książka mogłaby się nie kończyć, a tak nie miałabym jej dość. Jest tak ciekawa, że nawet nie wiem, kiedy przełożyłam ostatnią stronę. I właśnie w tym momencie, pojawiło się stwierdzenie, chce przeczytać to jeszcze raz. Chciałabym móc zapomnieć, co przeczytałam, aby na nowo, odkrywać ten ból i trudną przeszłość, z jaką musieli się zmierzyć. Chciałabym jeszcze raz przeżywać te emocje, które nawet na moment mnie nie opuściły... Ta książka to najpiękniejsza, a zarazem pełna bólu historia. Jednak takie książki sprawiają, że wyciągamy z nich lekcje, które pamiętamy na dłużej.

Nie było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Jednak z każdą książką czuję się, jakbym poznawała ją na nowo. Nigdy nie wiem, co będzie mi dane w niej odkryć, bo przyznam się szczerze, ale właśnie tę autorkę biorę w ciemno... Każda historia, która wyjdzie spod jej pióra, jest dopracowana i oszlifowana niczym diament. Z każdą wydaną książka jej poprzeczka unosi się coraz wyżej i z każdą kolejną książką mam wielki niedosyt, który stale rośnie. Właśnie takich utalentowanych autorek powinno być więcej. To nie są puste historie. To są książki, które wiele nam przekazują i uświadamiają, że w każdym z nas tkwi dobroć. Ta również do nich należy.

Jeśli chcecie poznać tę historię, która nie jest cukierkowa, ale pełna krzywdy i tlącej się nadziei na lepsze jutro, to musicie sięgnąć po tę książkę.

Dziękuję @_paulinazalecka_ za historię, która pokazała mi, że będąc bestią, zasługujemy na miłość, uwagę drugiej osoby, ale przede wszystkim na to, aby ktoś spojrzał na drugą stronę medalu. To, co widoczne jest dla oczu, niewidoczne jest dla serca. Nie możemy oceniać kogoś przez pryzmat tego, co widzimy. Musimy go poznać, aby wysunąć wnioski o tym, jaką jest osobą. I właśnie ta książka jest przykładem na to, że bez względu na to, jakim jesteśmy człowiekiem, zasługujemy na ludzkie traktowanie, bo nikt tak naprawdę nie jest człowiekiem pozbawionym blizn. W każdym z nas znajduje się rysa, która nas szpeci. Jedni mają je większe drudzy mniejsze, ale to nie jest wyznacznikiem miary tego, kim jesteśmy w środku.❤️❤️❤️