Projekt miłość

Gdy logopeda bawi się w psychologa

W zasadzie nie mam pojęcia, do jakiej kategorii mogłabym przypisać „Projekt miłość”, ponieważ poradnikiem z całą pewnością bym tego nie nazwała. Dla mnie to paplanina feministki ze złamanym sercem. Mam wrażenie, że zdaniem autorki kobieta, to istota, która lata za samcem, jest naiwna, leniwa, niezdecydowana i daje się wykorzystywać oraz manipulować sobą.

Z każdą kolejną stroną nienawidziłam Karoliny Krauze coraz bardziej. Tekst, że skąpo odziane kobiety robiące „dziubki” na tle swojego dziecka w łóżeczku, to najczęściej osoby, które nie mogą znaleźć pracy, wiec wystawiają swoje ciało na widok publiczny, przepełnił czarę goryczy. Nie twierdzę, że wszystko, o czym pisze, jest nieprawdą, ale dużo kwestii jest naciąganych, postrzeganych przez pryzmat stereotypów. W momentach, kiedy lektura mnie akurat nie denerwowała (czyli w jakichś dziesięciu procentach), nudziłam się jak mops. Do tego w kółko powtarzane: „wiem z doświadczenia”. Może lepiej było napisać tę książkę w gorszym momencie, a nie mianować się wielką znawczynią kobiecych umysłów, tylko dlatego, że jest płci żeńskiej.

O kobiecie, która nie pracuje i zachodzi w ciążę: „[…] Dodatkowo bardzo tyje, tylko od święta się maluje czy czesze. Na świecie pojawia się dziecko. Zaczynają się pieluchy, kolki, nieprzespane noce – istny Sajgon. Rysiek zostaje odsunięty na drugi plan i nie ma siły walczyć o swoje. W pracy stres, w domu nerwy plus rozwścieczona Sylwia i małe, płaczące wciąż dziecko – nie można się wyspać ani odpocząć”. Droga autorko! Może by tak zabić dziecko i zacząć usługiwać Ryśkowi? Hm…?

Na okładce przeczytałam tekst: „Książka dla każdego, kto przeżył rozstanie”. Myślę, że większość z nas kiedyś to spotkało, niekoniecznie w kontekście rozwodu, ale chociażby złamania nastoletniego serca. Niczego ta książka do mojego życia nie wniosła. Jestem mężatką, moje małżeństwo nie jest idealne, kłócimy się czasem tak, że „talerze latają”, ale podejmując decyzję o ślubie, byliśmy tego pewni, kochamy się. Dziwi mnie zatem to, że dopiero po ślubie autorka odkryła, że jej mąż jest leniwym imprezowiczem i nie mają ze sobą wiele wspólnego.

Kolejny tekst odnośnie do lenistwa: „A co z tymi (kobietami). Które myją włosy co cztery dni bądź nie mają ochoty się malować?”. A może nie muszą ich częściej myć?? Ja myje je co trzy dni i brudna nie chodzę. A co do malowania, to wymóg konieczny? Znam dziewczyny, które naturalnie wyglądają najładniej.

Ciekawa jestem, co kobiety zachwalające tę pozycję na portalach czytelniczych, powiedziałyby, gdyby autorem był mężczyzna? Gdyby to ON opisywałby kobietę jako leniwą, naiwną istotę z wygórowanymi wymogami? Polałby się jad na tego szowinistę, prawda?

Z ciekawości zajrzałam na bloga Karoliny Krauze i pierwsze co rzuciło mi się w oczy, to cała masa błędów stylistycznych i interpunkcyjnych. Dobrze, że „Projekt miłość” ktoś przeredagował.

Podsumowując: Głównym zadaniem żony jest usługiwanie mężowi, nieważne czy jest ona „kurą domową” czy „korpolaską”. Może, zamiast przywoływać historie swoich czytelniczek, trzeba było zrobić sobie rachunek sumienia? Ciekawe czy opisywane sytuacje są w ogóle prawdziwe, a jeśli tak, to, jak autorka mogła przytaczać maile, które pisały do niej osoby czytające jej bloga. Nie ma danych osobowych, ale mimo wszystko, to zachowanie jest naganne. Właściwie ciekawe, dlaczego w książce podaje zwrot: „Jak może być taka głupia?”, a w mailu nie miała odwagi tego zrobić. Mam nadzieję, że przytoczone kobiety czytając, odnajdą siebie i przestaną śledzić bloga Karoliny Krauze.

Mogłabym tak pisać i pisać, ale na tym zakończę tę i tak za długą już recenzję. Absolutnie nie polecam. Jedynym plusem jest piękne wydanie oraz bardzo ładna, wręcz „instagramowa” okładka.

Książkę „Projekt miłość” przeczytałam w jeden spokojny sobotni mroźny wieczór. Dla mnie czytanie opowieści Karoliny Krauze było jak czytanie listów od starszej siostry, która przeszło „co nie co”. Podczas czytania byłam zaskoczona i znudzona jej treścią, ale kilka rad wzięłam sobie do serca. Dzięki tej książce postanowiłam kilka spraw zmienić w swoim życiu. Postanowiłam zadbać o siebie, swoje ciało, swój rozwój. Postanowiłam słuchać siebie i swoich potrzeb, więcej wychodzić do ludzi. Polecam tę książkę każdej kobiecie, która szuka pomysłu na siebie w związku. Osobie, która widzi, że coś nie gra, ale nie wie dokładnie co. Autorka daje wiele rad, które przydadzą się współczesnej kobiecie. Poleciłabym ją teraz Justynie Żyle, która gubi się w relacji ze swoim obecnym mężem.

Pierwsze wrażenie-piękna okładka.Drugie-to na pewno książka dla rozwiedzionych kobiet.Nieprawda,to pozycja dla wszystkich.Większość z nas jest w związkach.Bardziej,lub mniej udanych.Ale wszystkie wymagają pracy nad nimi.

Książka autorki bloga [Adres usunięty] przedstawia typy kobiet,typy mężczyzn,przykłady związków i propozycje sposobów radzenia sobie z nimi.

Każdy niech wyciągnie z tej książki to,czego w danej chwili i sytuacji dla swojego związku potrzebuje.

Zacznijmy od tego, że autorka książki jest młodą kobietą po rozwodzie. Dziś uporała się już z przeszłością, jest w nowym związku i potrafi cieszyć się życiem czerpiąc z niego to co najlepsze. Od lat prowadzi też bloga, na łamach którego dzieli się z czytelniczkami swoimi przeżyciami i doświadczeniami. One z kolei odwdzięczają jej się tym samym. Opowiadają o swoich problemach i rozterkach miłosnych, a przykłady tych zwierzeń znaleźć można właśnie na kartach owego poradnika.

Lektura podzielona jest na kilka rozdziałów. Po krótkim wstępie gdzie możemy bliżej poznać autorkę książki przechodzimy do meritum a mianowicie obrazu współczesnej kobiety często zagubionej, bojącej się zaryzykować i niezdecydowanej. Poznajemy poszczególne typy kobiet bo przecież wiadomo nie od dziś, że każda z nas jest inna. Każdy typ ma jednak swoje wady i zalety i tego nie da się ukryć. Tzw. Matka Polka dla przykładu poświęca się zupełnie dziecku zaniedbując bardzo często w ten sposób zarówno siebie jak i swojego partnera. Odwrotnym przykładem jest karierowiczka, kobieta, która dla własnej kariery zrobi wszystko, jest samolubna i wyrachowana.

Bez względu na to jednak jakim typem kobiet jesteśmy każda z nas marzy o miłości. Autorka podpowiada więc bez zbędnych ceregieli co warto w sobie zmienić, zachęcając jednocześnie do zaakceptowania siebie. Pisze o problemach jakie napotkamy w poszukiwaniu drugiej połówki, ale też pokazuje jak je rozwiązywać, jak się nie poddawać i cieszyć każdą chwilą. Zaznacza też, że nie należy budować związku na siłę bo tego wymaga od nas najbliższe otoczenie czy rodzina. Na wszystko przychodzi czas i o tym również warto pamiętać. Wskazuje jakich mężczyzn unikać dzieląc ich podobnie jak wcześniej kobiety, na kilka podstawowych typów. I cóż więcej, pisze życiowo, bazując na własnym doświadczeniu, własnych porażkach i sukcesach.

Książka ogólnie wydała mi się ciekawa i myślę, że mogę polecić ja wszystkim kobietom, które znalazły się na jakimś życiowym zakręcie. Fajnie jest gdy możemy uniknąć błędów ucząc się na błędach innych choć oczywiście nie zawsze życie jest dla nas tak łaskawe ;)

Po poradniki sięgam rzadko. Właściwie to nie jest mi z nimi zbytnio po drodze, może dlatego, że bardzo często książki zaliczane do tego gatunku wieją nudą i wszechobecną, ale niestety jedynie teorią, która niekoniecznie ma jakiekolwiek odzwierciedlenie w rzeczywistości. Nie mówiąc już o tym, że wcielenie złotych rad przedstawianych przez autorów, teoretycznie jest bardzo proste, w praktyce jest już z nimi nieco gorzej. Autorka poradnika Projekt miłość w moim odczuciu przełamała tę tendencję i sprytnie przechytrzyła krążące wokół tego typu książek opinie. Publikacja Karoliny Krauze trafiła w moje ręce zupełnie przypadkiem, w zasadzie z polecenia jednej z zaprzyjaźnionych blogerek i muszę przyznać, że to był strzał w dziesiątkę.

Karolina Krauze podjęła się niełatwego zadania, ale trzeba przyznać, że napisała naprawdę dobry poradnik dla żeńskiego grona odbiorców. Czyta się lekko, przyjemnie i w zawrotnym tempie, co być może wynika ze swobodnego podejścia Autorki do relacji z czytelnikami, z którymi regularnie utrzymuje kontakt i z którymi koresponduje też na co dzień. Widać, że poruszanie poważnych tematów nie sprawia jej absolutnie żadnych problemów, a lekkość, swoboda i serdeczność, momentami okraszona też humorem, jakie od niej biją, odczuwane są na każdej stronie. Najważniejsze jest jednak to, że Karolina Krauze „nie tłucze” czytelnikom do głowy niczego na siłę, nie teoretyzuje, nie przelewa na papier książkowych teorii czy podręcznikowych definicji, ale swoje rozważania opiera przede wszystkim na wiedzy życiowej i doświadczeniach, zarówno własnych, jak i kobiet, z którymi miała okazje rozmawiać.

W napisanym przez siebie poradniku Autorka przedstawia różne sytuacje mające miejsce w relacjach damsko-męskich, a potem w niezwykle sympatyczny, ale konkretny sposób, analizuje je wraz z czytelnikiem punkt po punkcie. Subtelnie, acz dobitnie przedstawia popełniane błędy, cierpliwie tłumaczy, gdzie należy szukać problemu, doradza jak go rozwiązać i bez owijania w bawełnę wytyka płci pięknej jej wady. Uczula na słabości, których większość kobiet nie dostrzega albo zwyczajnie nie chce dostrzec, bo to musiało by oznaczać przyznanie się do własnej omylności. Nie boi się też dosadnie podkreślić kobiecych złych nawyków czy pieczołowicie wypracowanych skaz, które utrudniają budowanie zdrowych relacji z partnerem, a także mocno rzutują zarówno na jakość życia, w którym brakuje pasji i szczęścia, jak i na poczucie własnej wartości każdej kobiety. Nie zapomina również o roli mężczyzn w tym wszystkim. Autorka dzieli się własnymi spostrzeżeniami w tej kwestii, w poradniku znaleźć więc możemy szczegółowe, poparte konkretnymi przykładami, opisy typowych kobiecych i męskich postaci. Dokładnie prześledzimy charakterystykę zarówno karierowiczki, dążącej do celu po przysłowiowych trupach, jak i podręcznikowy przykład Matki Polki, poza tym przeczytamy także o klasycznym cwaniaku i o facecie z syndromem „Piotrusia Pana”.

Karolina Krauze na łamach swojego poradnika nakłania czytelników - czytelniki w szczególności - do myślenia, zachęca do zastanowienia się nad sobą, własnymi oczekiwaniami i pragnieniami, nad zachowaniem, które zazwyczaj jest powodem sporych kłopotów. Nakłania do zadawania pytań i szukania odpowiedzi, do szczerego przyznania się przed samą sobą, kim jestem i czego naprawdę w życiu chce. A na koniec zachęca do wzięcia się z życiem za bary, odpuszczenia sobie toksycznych relacji, niewłaściwych ludzi i jeszcze bardziej destrukcyjnych związków, bo to szczęście, spokój ducha i dobre samopoczucie są kluczem do sukcesu. Choć, jak głosi okładka Projekt miłość jest książką przeznaczoną „dla każdego, kto przeżył rozstanie”, to myślę, że po tytuł powinny sięgnąć wszystkie panie. Zarówno te po nieudanych relacjach, skomplikowanych związkach i trudnych rozstaniach, jak i te, które dopiero szukają miłości w życiu. Znajdą tu szereg wskazówek i rad, jak zbudować zdrowy i trwały związek, czego się wystrzegać i jak komunikować się w związku, by nie zakończył się ON burzliwym rozstaniem i złamanym sercem.

Nie musimy uczyć się na własnych błędach. Czasem warto posłuchać kogoś, kto przeżył w życiu coś podobnego, kogoś kto spojrzy na pewne kwestie z dystansem, trzeźwym okiem, zupełnie obiektywnie, bez emocji. Karolina Krauze składa w ręce czytelników skarbnicę takiej bezcennej wiedzy, oferuje garść wskazówek, jednocześnie pokładając nadzieję, że każda z czytelniczek znajdzie w tym kociołku coś dla siebie. I z pewnością tak będzie.

Gorąco polecam!

M.

[Adres usunięty]