Powiedz, że mnie chcesz. The Hennington Brothers. Tom 2

Drugi tom serii zapowiadał się lepiej. Bohaterów znałam z pierwszej części, w której byli chyba bardziej wyraziści od postaci pierwszoplanowych. Jednak autorka poszła w inną stronę.

Całość oceniam tylko trochę lepiej niż pierwszy tom, że względu na dramatyzm. Trochę więcej tu emocji, jednak poprowadzonych tak, że ich totalnie nie czułam. Zachowania bohaterów były przewidywalne, ale mimo tego, momentami dla mnie nie zrozumiałe. Zabrakło mi chemii między postaciami, a problemy były mocno wyolbrzymione. Co najciekawsze, najlepsza ekspertką od związków okazuje się bohaterka pierwszej części, co, znając jej losy, jest trochę śmieszne.

To ładna historyjka, ładny obrazek, ale mnie do siebie nie przekonał. Raczej to ostatnia książka autorki jaką przeczytałam.

Cześć! Jeżeli ktoś miałby mi w tak piękny sposób złamać serce, to tylko Corine Michaels. Jednak wróćmy do samego początku. “Powiedz, że mnie chcesz” to druga część serii Bracia Hennington, w której poznajemy losy Wyatt’a i Angie. Bohaterów możemy poznać we wcześniejszej części - jako rozrywkowe postacie, którzy nie bawią się w poważne związki - jednak dopiero teraz dostajemy ich pełną historię. 

Angie i Wyatt spędzili wspólnie nie jedną, a dwie noce, które w konsekwencji owocują poczęciem dzidziusia. Ona nigdy nie myślała o nim poważnie, był dla niej tylko odskocznią w Bell Buckle. Teraz jednak kobieta będzie musiała powrócić do miasteczka i zmierzyć się z konsekwencjami ich wspólnej nocy. Daje sobie trzy miesiące. Trzy miesiące na podjęcie decyzji, czy jej relacja z Wyatt’em będzie miała sens. Jeśli nie to ich drogi się rozejdą. Los jednak lubi być przewrotny. Gdy wszystko będzie zmierzało w dobrym kierunku zdarzy się tragedia, która sprawi, że próba której będę musieli sprostać może okazać się za ciężkim brzemieniem..

Nie będę się rozpisywać na temat postaci, gdyż uważam, że samo wspomnienie, że były dobrze wykreowane przy tej dwójce to za mało powiedziane. Te postacie były rewelacyjnie przedstawione. Konkretne, zabawne, troskliwe, romantyczne i co najważniejsze autentyczne. Po raz kolejny autorka przedstawiła nam nosy zwykłych ludzi, którzy wspólnie tworzyli niezwykłą parę. 

Sama fabuła jest bardzo romantyczna i zarazem namiętna. Ukazuje starania mężczyzny, który walczy o kobietę swojego życia. A to wszystko w akompaniamencie pięknych cytatów i dużej dawki wrażliwości. Jednak nie mogę powiedzieć, że ta historia jest słodkim romansem. To bardzo bolesna opowieść, która w pewnym momencie okazała się totalnym wyciskaczem łez. Nie spodziewałam się tego po niej. Nie spodziewałam się, że moje serducho przestanie na moment bić. Podziwiam to jak w dobry sposób autorka potrafiła opisać ludzką tragedię. Te emocje, były tak bardzo autentycznie, że mnie na moment zamurowało. 

Nie żałuję tych emocji i łez, które wylałam podczas czytania tej historii. Do dla tych emocji czytam książki. To takie historie sprawiają, że kocham czytać jeszcze bardziej. 

A więc jeśli lubicie wzruszające historie romantyczne, z nutą namiętności, humoru ciętego języka i prawdziwej miłości, to właśnie ta historia jest dla Was. Nie obejdzie się bez złamanego serca, jednak musicie uwierzyć mi na słowo, że po tą historię warto sięgnąć.

 

"Czasami odniesienie sukcesu nie polega na zarobieniu pieniędzy, ale na przetrwaniu burzy. Ta zasada dotyczy wszystkiego. Gdy coś idzie jak po maśle, nie ma to dla mnie zbyt wielkiego znaczenia. To rzeczy, o które muszę walczyć, mają największą wartość."

"Zawsze mamy wybór, skarbie. Możemy albo siedzieć bezczynnie i użalać się nad sobą, albo podnieść się po porażce"

"Mury otaczające moje serce zniknęły, a ja czuje, jakbym odżyła. Nigdy nie sądziłam, że w kochaniu kogoś może być tyle wolności"

"Gdy znajduje się kogoś wartego miłości, kochanie go nie jest kwestią rozsądku"

"Wybaczenie komuś to nie poddanie się, to podarunek. I to taki, który nie tylko ratuje drugą osobę, ale także i ciebie samą"

Angie nie planowała związku z Wyattem. Chociaż seks z przyszłym szwagrem swojej najlepszej przyjaciółki zaliczyła do jednego z najlepszych w jej życiu, nie wyobrażała sobie porzucenia pracy i miastowego gwaru, który tak bardzo kocha, by żyć u boku południowego ranczera słynącego ze swoich licznych, jednonocnych przygód, do których miała zaliczać się i ona. Wszystko zmieniła informacja o ciąży kobiety. Angie daje i sobie i Wyattowi trzy miesiące, które mają przekonać ją, do trwania u jego boku. I mimo, że początkowo wydawać by się mogło, że zaczyna im na sobie zależeć, dobiegają ich nieprzewidziane problemy, które w okrutny dla obojga sposób zweryfikują jak silne są ich uczucia

Drugi tom serii o braciach Hennington to kolejna poruszająca książka Corinne Michaels, od której nie mogłam się oderwać. W porównaniu do części poprzedniej, początek "Powiedz, że mnie chcesz" oceniam jako lekki, pełen dobrego humoru, taki w którym przeżycia bohaterów wywołują w czytelniku dużo uśmiechu, radości, uczucia zrelaksowana. Z ogromną przyjemnością zaczytywałam się we fragmentach narzekań Angie dotyczących jej ciążowych hormonów, czy też w słodkich podchodach Wyatta, mających na celu pokazać Angel uroki życia w otoczeniu natury. Podchody, które pomagały obojgu dobrze się poznać i zacieśniać łączącą ich więź. Autorka w sposób fenomenalny wplotła w nie całą gamę uczyć obojga: niepewność, strach i obawy Angie, ale i jej docenienie tego, co zyskała dzięki Wyattowi - troskę jego najbliższych, czułość jego samego i starania udowadniające jej, że mimo opinii jej własnej matki, jest kobietą cenną, wartościowa, wspaniała, dbając by pokazać też cierpliwość Wyatta, jego zaangażowanie i bezgraniczną miłość do nienarodzonego jeszcze dziecka. Nie brakowało tu także świetnie napisanych scen gorących zbliżeń obojga, napięcia buzującego między nimi, rozpalającego zmysły pożądania. Słodycz i pięknie rozwijająca się miłość przyszłych rodziców, których ciąża okazała się wpadką, to jednak tylko długi wstęp do odciskających ogromne piętno na obojgu bohaterach wydarzeń, które w jednej chwili zburzyły wszystko to, do czego dążyli, co planowali, co sobie obiecywali. I chociaż łatwo było mi się domyśleć już wcześniej, co może okazać się punktem zwrotnym ich relacji, zupełnie nie spodziewałam się postaw jakie oboje będą reprezentować w obliczu problemów. I nawet jeśli którekolwiek z ich decyzji, zachowań, czy wypowiedzianych słów budziło mój sprzeciw, jednocześnie doskonale rozumiałam ich postepowanie. Corinne Michaels zadbała, by każdy, absolutnie każdy jej bohater, był prawdziwy, przekonujący, rzeczywisty, pełen zalet i pełen wad. Myślę, że historią Wyatta i Angel pokazała, że miłość nie musi uderzyć jak grom z jasnego nieba, może całkowice zmienić postrzeganie świata oraz stawiane sobie priorytety, to nie tylko chwilę miłe, dobre i słodkie, czy urocze, drobne gesty, lecz to także mierzenie się z goryczą, bólem i cierpieniem, ale i nadzieja, na to, że po burzy zawsze wyjdzie słońce. Już teraz jestem bardzo ciekawa ksiazki opisującej losy trzeciego z braci Hennington, a tymczasem bardzo Wam polecam i ten i poprzednich

„Powiedz, że mnie chcesz” Corinne Michaels, wydawnictwo Szósty Zmysł.

Gdy świat rozpada się na kawałki…

Wystarczy jeden moment…

Jedna chwila…

A wszystko nie ma znaczenia…

Tak mnie nasunęło na refleksje jak czytałam drugi tom. W tej części bardziej poznajemy Wyaetta i Angie.

Po tym jak lekarz informuje Angie o ciąży kobieta wraca do Bell Buckle. Postanawia dać sobie i Wayettowi trzy miesiące. Jeśli się nie uda postanawia, że zniknie. A los bywa przewrotny, zdarzenia mocno się komplikują relacje tej dwójki.

Czy mozolnie układany związek przetrwa przeciwności losu?

Kolejna historia, która skradła mi serce, czytając czułam smutek i jednocześnie niepewność, które towarzyszyły głównej bohaterce. Kobieta nagle znajduje się na rancho i musi odnaleźć w nowej roli. A do tego Wahatt, który jest kobieciarzem i ciężko jest Angie zaufać w zmianę stylu życia mężczyzny. Cały czas kobiecie towarzyszy strach, niepewność o własny los jak i dziecka, które nosi pod sercem.

Pewne zdarzenia bardzo mocno komplikują relacje tej dwójki i stawiają na szali ich związek. Fabuła  dość mocno się komplikuje i staje się coraz bardziej nieprzewidywalna.

Jednak do akcji włączają się niezawodne cztery starsze panie i starają się pomoc szczęściu.

Czy im się uda?

Tego musicie dowiedzieć się już sami. Polecam obie części cyklu „The Hennington Brothers”

Dziś przychodzę do Was z recenzją książki "Powiedz, że mnie chcesz" Corinne Michaels. Jest to drugi tom poświęcony braciom Hennington. Tym razem poznajemy losy Wyatta. Przyznam szczerze, że skradł on moje serce już w pierwszym tomie, dlatego czytając drugą część, nieustannie trzymałam za niego kciuki i liczyłam na to, że będzie podejmować tylko dobre, męskie decyzje.

I wiecie co?

Na początku tak właśnie było. Wyatt mi zaimponował. Potrafi być czuły i odpowiedzialny. I jeśli bardzo czegoś pragnie, to z całych sił o to walczy. Potrafi postawić na swoim.

Historia Wyatta i Angie zaczyna się dość nietypowo. Kobieta daje im trzy miesiące na to, by rozwinąć ich znajomość. Po tym czasie - albo zostanie na prowincji, albo wróci do miasta, gdzie spędziła całe swoje życie.

Początkowo ich historia jest lekka, wręcz sielankowa. On się o nią stara. Ona powoli poddaje się jego zalotom. Chociaż tego, co się między nimi dzieje, nie nazywają miłością, to wszystko na to wskazuje. Zatracają się w sobie. Zakochują. I wydawałoby się, że nic nie jest w stanie zakłócić ich szczęścia.

I nagle BACH!

Jedna chwila. Jedno wydarzenie sprawia, że to, co udało im się do tej pory zbudować, burzy się jak domek z kart. Nic nie jest takie, jakie było.

Pojawia się ogromne cierpienie. Ból. Rozpacz. Te emocje wyzierają z każdej ze stron i udzielają się także czytelnikowi. Bo nie tylko Waytt i Angie mają złamane serca. Uwierzcie, że mnie, jako czytelniczce, także pękło serce na tysiąc drobnych kawałków, a z oczu trysnęły łzy.

Spodziewałam się lekkiej, przyjemnej lektury, tymczasem autorka totalnie mnie zaskoczyła. Dała coś więcej, niż tylko romantyczną historię dwojga ludzi. Dała emocje. Emocje, które sięgnęły zenitu, które dosłownie roztrzaskały serce, jednocześnie nie pozwalając zagasić się tlacej się w nim iskierce nadziei.

Jeśli jeszcze nie czytaliście, koniecznie to nadróbcie!

Ta książka jest tego warta!

Dziękuję @wydawnictwoszostyzmysl za możliwość przeczytania i zrecenzowania tej powieści 😍🥰

"Powiedz, że mnie chcesz" jest drugim tomem cyklu The Hennington Brothers, w którym tym razem poznajemy historię Angie i Wyatt'a.

Postaci, jakich stworzyła Corinne Michaels, choć nie pozbawieni wad, można bez problemu polubić. Angie to zadziorna i wzbudzająca sympatię kobieta. Z kolei Wyatt... to mężczyzna, który sprawił, że na mojej twarzy niejednokrotnie pojawił się uśmiech. 

Jednakże muszę przyznać, że trudno było mi zrozumieć nieracjonalne decyzje, zachowanie i tok myślenia bohaterów. Zapewne wszyscy wiemy, że w każdym normalnym związku, rozmową można przepracować, rozwiązać każdy problem. Wystarczyłyby jedynie chęci, wyrozumiałość i empatia. Tu w relacji Angie i Wyatt'a czasami mi tego brakowało. Odnosiłam wrażenie, że każde z nich myślało tylko o sobie. No może z lekkim przehylaniem się szali na jedną ze stron... Ale to już sami sprawdźcie. Moim zdaniem nie powinno być też tak, że jedna osoba się poświęca, a druga nie daje nic. Czy mimo tego wykorzystają szansę na miłość? 

Widzimy, jak ważną rolę odgrywa rozmowa z bliskimi i dawanie drugich szans. Przy wsparciu najbliższych, nawet te najgorsze chwile naszego życia stają się bardziej znośne. Zawsze warto postawić grubą kreskę pod tym, co było oraz dać sobie i drugiej osobie szansę na szczęście, bowiem każdy na to zasługuje. 

Autorka zaskoczyła, a raczej uśpiła moją czujność panującą sielanką, by potem zrobić coś, co nie pozwaliło mi odłożyć lektury na później. W mojej głowie zapanował zamęt...

"Powiedz, że mnie chcesz" to pełna emocji, wzruszająca, a wręcz rozczulająca powieść o stracie, żałobie, żalu, drugich szansach, nauce zaufania i miłości, w którą nie wierzą bohaterowie. Ale jak wiemy, życie potrafi dać człowiekowi pstryczka w nos... Trzeba po prostu otworzyć się na to, co może czekać na nas za rogiem. Czy i co z tego wyniknie? Sprawdźcie! A Wyatta'a biorę dla siebie 😜 

💙🖤💙🖤

,, Miłość jest najsilniejszą i najpiękniejszą rzeczą, jaką możemy obdarzyć drugą osobę”

„Powiedz, że mnie chcesz” to kontynuacja książki ,,Powiedz, że zostaniesz” autorstwa Corinne Michaels.

Ten tom również miałam okazję czytać we wznowionym wydaniu przy współpracy z wydawnictwem Szósty Zmysł.

Podobnie jak przy poprzedniej części tak i tym razem zachwyciłam się opisaną w niej historią.

Była równie pięknie napisana i wzruszająca. Romantyczna i w odpowiednim stopniu słodko-gorzka.

Tym razem jednak ta historia wydała mi się nieco bardziej emocjonalna, a i sami bohaterowie jakoś bardziej przypadli mi do gustu.

Tutaj także wspomnę, iż ta część opowiada o innych bohaterach jednak ściśle związanych z tymi z poprzedniej książki. Można, więc tę pozycję czytać osobno chodź, szczerze zalecam zacząć czytanie od pierwszego tomu. Unikniecie w ten sposób spoilerów, a i sama akcja będzie dla was bardziej zrozumiała.

Kochani gorąca polecam wam tę lekturę.

Myślę, że nie pożałujecie.

Plany.. mają to do siebie, że powinny być elastyczne, bowiem nigdy nie wiadomo czym zaskoczy nas życie. Można być niemal pewnym, że człowiek znajduje się już w takim momencie swojej egzystencji, że nie jest w stanie wydarzyć się nic, co mogłoby przewrócić jego poukładaną codzienność do góry nogami. Widzi swoją przyszłość jasno i klarownie i jest jej zupełnie pewien, w związku z tym snuje zarysy swoich kolejnych lat. Lecz zawsze trzeba mieć na uwadze, że nawet jedna, teoretycznie niewiele znacząca chwila, może z czasem nieść wiele konsekwencji, mocno wpływających na całe jestestwo...

Angie to kobieta, która nigdy nie ułożyła sobie życia prywatnego. Postrzegana jako ukochana, wyluzowana ciotka dla młodszego pokolenia i najlepsza towarzyszka wszelkich rozrywek swoich koleżanek. I wydaje się, że dobrze jej z tym, w jakim kierunku potoczyło się jej życie. Okazjonalnie randkuje, lecz nigdy nie zdecydowała się na żaden poważny związek. Z sukcesem rozwija swoją cukiernię, kocha swoje niewielkie mieszkanie w wielkim mieście i cieszy się chwilą. Wygadana, nieco buńczuczna, nie ma zahamowań w artykułowaniu swoich potrzeb i myśli. Wydawało jej się, że najgorsze chwile już za nią, a jej przyszłość niewiele będzie się różnić od teraźniejszości. Nigdy nie było jej ambicją zostanie matką i żoną. Ale los lubi sobie czasem zakpić z człowieka i Angie przekona się o tym na własnej skórze.

Wyatt dał się poznać w poprzedniej części serii. Niezwykle lojalny mężczyzna, kochający nad życie swoją rodzinę. Wesoły, wygadany, posiadający szalenie flirciarski sposób bycia. Nigdy się nie ustatkował, choć wiele kobiet, które były dla niego jedynie przygodą, miało nadzieję, że to u ich boku zmieni zdanie co do bycia wiecznym kawalerem. Oprócz nieodwzajemnionej miłości, którą pałał do przyjaciółki, nie miał okazji poznać dziewczyny, która rzuciłaby go na kolana. To świetny brat, najlepszy pod słońcem wujek, gotów do przekomarzań i zabawy, ale zdaje się być lekkoduchem, niezdolnym do ustatkowania się. Konie i ranczo są jego całym światem, lecz nigdy nie wiadomo kiedy pojawi się ktoś, kto przysłoni dotychczasowe priorytety i zmieni jego życie...

"Powiedz, że mnie chcesz" to kontynuacja serii o braciach Hennington. W tej powieści głos zabierają najlepsi przyjaciele Preston, znanej z poprzedniego tomu, w którym to zarówno Angie jak i Wyatt pojawiają się jako postaci poboczne i ewidentnie można wyczuć, że coś między nimi się dzieje. Natomiast to, co zaserwowała Autorka w tej książce to coś, czego kompletnie się nie spodziewałam, co dosłownie rzuciło mnie na kolana i wzruszyło do łez. W mojej ocenie to jeszcze lepsza część serii, o wiele bardziej emocjonalna, z absolutnie niespodziewanym tokiem wydarzeń, choć wydawać by się mogło po opisie, że nie powinna zaskakiwać. A jednak, ma w sobie coś, co nie pozwala jej odłożyć ale i zapomnieć o tej historii na długo po jej ukończeniu. Autorka w świetny sposób prowadzi rozwój relacji Wyatta i Angie, doskonale artykułując wątpliwości, które nimi targają ale i oddając uczucia, którym postaci z czasem pozwalają dojść do głosu. Ta książka to przede wszystkim piękne przypomnienie o tym, by cieszyć się tym, co mamy, bo nic nie jest dane nam raz na zawsze. To powieść o samotności, roztrzaskanych sercach i stratach, z którymi trudno się pogodzić. Lecz także to cudowna, wyjątkowa i pokrzepiająca serce historia, w której wykreowana jest rodzina, której każdy w głębi duszy pragnie ale i cała społeczność, w której chciałoby się żyć. Co dla mnie ważne, Autorka kreuje postaci dojrzałe, którym bliżej już do czwartej dekady życia i za ich pomocą pokazuje, że nigdy nie jest za późno na to by los odwrócił swoje karty. Choć ich nie oszczędza, podobnie jak w życiu, to pisze z takim niesamowitym ciepłem, które magicznie przenika przez strony i trafia wprost do naszych serc. Bell Buckle to jedno z miejsc, o których życzyłabym sobie, by istniało naprawdę, bo zakochałam się w nim bez pamięci. Ale również Wyatt to bohater, któremu trudno się oprzeć, głównie dzięki niezwykle charyzmie ale i delikatności, którą rezerwował tylko dla najbliższych. Ze swojej strony jak najbardziej polecam tę książkę, choć ja po prostu uwielbiam wszystko, co wychodzi spod pióra Corinne.

Początkowo spokojna,przewidywalna historia z biegiem poznawanych wydarzeń nabiera tempa,aż w pewnym momencie wszystko rozsypuje się w drobny mak…Gdy czytałam pojawiły się w moich oczach łzy wraz z nasuwającym się pytaniem-dlaczego?

Wiele emocji dostarcza nam ta lektura.Życie potrafi zaskoczyć w najmniej oczekiwanym momencie.Przynieść łzy i cierpienie ze straty na która czekało się z niecierpliwością.Najgorsze później jest gdy nie ma się wsparcia drugiej osoby,która zamyka się na otaczający świat.Wtedy pogłębia się swój ból.

Bardzo podobała mi się częste pojawienie się Presley z poprzedniego tomu serii.Wnosi do powieści wiele dobrego,pocieszając w trudnych chwilach Angie.

Główni bohaterowie są pozytywnymi i bardzo ciepłymi osobami,dzięki temu w szybki sposób można ich polubić i trzymać kciuki za wspólna przyszlość.

Pozytywnie zaskoczyła mnie książka.Jest swoistym drogowskazem,co robić,aby nie zawieść ukochanej osoby w chwili cierpienia i bólu.

Spędzenie z książka czasu uważam za bardzo miły i wyjątkowy.Dlatego gorąco polecam Wam ja przeczytanie i poznanie historii Angie i Wyatt’a

Życie lubi zaskakiwać i na pewno uczyniło to w przypadku Angie. Po raz pierwszy, kiedy po namiętnej nocy została w łóżku sama. Po raz drugi, kiedy odkryła coś szokującego podczas wizyty u lekarza. I jedno i drugie wiąże się z jej powrotem do Bell Buckle i z ponownym spotkaniem z Wyatt’em Henningtonem. Mężczyzną, którego pokochała, ale który niekoniecznie kojarzy się jej z pewną przyszłością. Angie planuje dać mu kolejną szansę, a jeśli jej nie wykorzysta, zniknie z jego życia na zawsze. Sęk w tym, że plany niewiele mają wspólnego z rzeczywistością. Tragedia, która rozgrywa się w codzienności ich obojga zweryfikuje to, co prawdziwe i szczere. Wtedy przekonają się, jak nieprzewidywalny i prześmiewczy bywa los.

NOWI, A JEDNAK SWOJSCY BOHATEROWIE

Pamiętliwa dziewczyna, kobieta sukcesu i biznesu – można by powiedzieć – powraca w zupełnie odbiegające od jej codzienności środowisko, tam, gdzie miała okazję posmakować już kiedyś miłości i odrzucenia. Angie znalazła się w trudnej sytuacji, z jednej strony zyskując moje zrozumienie, z drugiej momentami wyprowadzając mnie z równowagi. Przecież w grę wchodzi cudowny Wyatt, mężczyzna niestroniący od humoru i niesamowitego uroku osobistego. Czarujący, opiekuńczy. Same superlatywy. Duet typowy dla twórczości Corinne, przez co – pomimo nowej historii - dla mnie swojski. Taki, któremu zdecydowanie można kibicować.

DRAMAT TERAŹNIEJSZOŚCI

Podoba mi się to, że prawdziwe dramaty w życiu bohaterów rozgrywają się właśnie tu i teraz. Nie kiedyś, nie w ich głowie pod postacią wspomnień. Teraz. Czytelnik ma więc okazję zderzyć się z jeszcze większymi emocjami, unaocznionymi, bo włączonymi w akcję powieści. Namacalnymi i bardziej realnymi. Książka jest więc nie tylko obrazem burzliwej relacji opartej na niechęci – i wkraczającej na nowe poziomy, ale także porusza temat bolesnych odcieni życia, poczucia utraty i prób akceptacji nowego stanu rzeczy. Mamy różne reakcje dotyczące tragedii, bo w końcu każdy człowiek przeżywa ją na swój sposób. Powieść niesie więc ze sobą spory ładunek emocjonalny, który dał mi się we znaki do tego stopnia, że prawie uroniłam kilka łez.

CIEPŁY KLIMAT WSI

W tle swojski klimat wsi, rancza, środowiska kowbojów i małych społeczności. Jest serdeczność, pomoc, zrozumienie, jest miłość i to wszechogarniające ciepło. To w książkach Corinne uwielbiam i to otrzymałam kolejny raz. W połączeniu z lekkim stylem, wiarygodną kreacją dialogów, które z jednej strony śmieszą, z drugiej łamią serce powstaje efekt lektury idealnej dla romantyczek, na letnie, przyjemne wieczory. Nie żałuję, że dałam jej szansę. Polecam i Wam.

Relacje pomiędzy głównymi bohaterami nie od razu są idealne. Autorka wprowadziła tutaj wątek od nienawiści, co prawda delikatnej, ale jednak, aż do miłości. Pojawia się również przyjaźń, zanim ostatecznie dochodzą do uczucia, które ich łączy, co bardzo mi się podoba. Fajnie było obserwować jak pomiędzy Wyattem i Angie rodzi się uczucie.

Seria „Wróć do mnie” jest niezwykle klimatyczna. Autorka postawiła na klimat wsi, rancza, kowboi. Naprawdę mi się to podoba i powiem Wam, że czytając te książki fajnie to czuć. Corinne ma pojęcie o tym, co pisze, dzięki czemu pozycja jest bardzo klimatyczna. Jakoś tak inaczej czyta mi się historię, w których jest takie cudowne otoczenie.

W tej pozycji, tak jak i w poprzedniej, pojawia się wątek „dramatu". Do końca nie wiem jak go ocenić, ponieważ obie główne bohaterki utraciły kogoś ważnego. Mam wrażenie, że w poprzednim tomie było to jednak nieco poważniejsze. Nie mnie jednak oceniać czyja strata była cięższa. Mimo to cieszę się, że taki motyw się pojawił, ponieważ wniósł do tej pozycji dość sporo w relacjach głównych bohaterów. Ten wątek okazał się również nieco ważniejszym tematem, ale to już musicie sprawdzić sami. Ja powiem tylko tyle, że jestem usatysfakcjonowana.

„Powiedz, że mnie chcesz” to bardzo emocjonalna pozycja. Pojawiają się tutaj momenty wzruszenia, śmiechu, a także złości. Corinne doskonale wie jak wywołać w czytelniku te wszystkie emocje, dzięki czemu pozycję czyta się naprawdę dobrze. To historia, której czytelnik oddaje się w całości, całym sercem i duszą. Prawdziwa, szczera, bardzo wzruszająca historia pełna drugich szans. Na pewno złamie Wam serce, ale też poskłada je na nowo.

Pełna opinia znajduje się na blogu! Zapraszam :)

[Adres usunięty]

~Zaczytana Anielka~

Corinne Michales jest kobietą, która potrafi malować słowa emocjami, wybiera je zamiast farb, tuszu, czy atramentu. Zdołałam się o tym przekonać przy czytaniu wcześniejszych dzieł autorki. Objęłam patronatem „Close to you”, którą napisała w duecie z Marlene Harlow. Kocham takie ciepłe historie, które pokazują, jak wiele jest w stanie człowiek znieść, jak wiele popełnia błędów, jak bardzo potrafi walczyć o to, co kocha i w co wierzy. O czym jest „Powiedz, że mnie chcesz” ?

Główną bohaterką książki, jest niebieskooka Angie Benson jest z niezależną kobietą, która prowadzi własny biznes, żyje swoim własnego uznania i nie boi się mówić tego, co chce. Jest kobietą o pociągającej osobowości, która zaburzyła poukładane życie pewnego cowboy’a, a może ON jej? Po namyślę twierdzę, że wina bezsprzecznie leży po obu stronach, byli dla siebie idealni. Równie intensywnie jak spalili się w szeleście pościeli utknęli w niedomówieniach i tajemnicach żyjąc w błędnym przeświadczeniu. Angel poznajemy w chwili, kiedy udaje się do lekarza na serię badań z powodu utrzymującego się od dłuższego czasu złego samopoczucia. Presley jest bardzo zmartwiona, pochłaniają ją przygotowania do wesela i opieka nad dziećmi, jednocześnie bardzo martwi się o Ang i bez ustanku dopytuje o samopoczucie. Benson nie jest przygotowana na to, aby usłyszeć właśnie taką diagnozę, zakładała, ze to pośpiech, stres i źle przespane noce, być może brak jakiś witamin, ale ciąża? Ta informacja spadła na dziewczynę niczym grom z jasnego nieba, tym bardziej, że ojcem jest najprzystojniejszy facet, który sprawił, że jej świat zadrżał w posadach. Po spędzonej gorącej nocy z Wyattem Henningtonem podczas wizyty w Presley w Bell Buckle w Tennessee, poranek nie należał do przyjemnych. Angie się obudziła uzmysławiając sobie, że Wyatt zniknął tego ranka zostawiając ją w swoim dumu zupełnie samą. Kiedy opuściła jego lokum nie usłyszała od mężczyzny żadnego słowa, nie otrzymała też żadnej wiadomości, dlatego też czuła do niego gniew. Co teraz? Serce dziewczyny otaczała forteca ze stali, mury, które nigdy nie zostały złamane, ale pewien bardzo zdeterminowany cowboy jest przygotowany do walki. Kto wygra tą walkę? Angie zachowuje się odpowiedzialnie, przyjeżdża do Bell Buckle z zamiarem poinformowania Wyatt’a o ciąży, niczego od niego nie oczekuje, nawet jeśli czuje panikę i lęk, jak poradzi sobie sama w tej sytuacji. Po początkowej niechęci i niedowierzaniu w przedstawione przez kobietę rewelacje, Wayatt staje na wysokości zdania. Jest mężczyzną, który jest świadomy jego obowiązków, nie ucieka od problemów, ale je naprawia, wychodzi im naprzeciw. Wyatt chce szansy, by stać się dobrym partnerem i ojcem, nie wyobraża sobie tego, aby trzymać się od swojej małej rodziny z daleka. Walczy o serce Angel i o to by nie chciała wyjeżdżać z powrotem do Filadelfii. Czy mu się powiedzie? Czy, kiedy nadejdą problemy będą na tyle silni, aby wspólnie im przeciwdziałać, a może wszystko się posypie, jak domek z kart przy mocniejszym podmuchu wiatru?

„Powiedz, że mnie chcesz” sprawiła, że utknęłam w tej intrygującej opowieści, moje myśli utknęły w chmurach z uśmiechem na twarzy. Żyłam historią Angel i Wyatta, kibicowałam im, śmiałam się z ich żartów i płakałam, kiedy to co zbudowali sypało się z tak wielkim łoskotem. Podczas czytania tej emocjonującej historii czułam każde uderzenie mojego serca, każdą zmianę nastoju, nie mogłam się wręcz powstrzymać się od pożerania stron walcząc z jakże żarłocznym głodem dotarcia do jej finału. Tonęłam w słowach Corine Michales łapiąc je, jakbym wałczyła o kolejny oddech. Zachwycałam się tym, ponieważ ta historia to piękno w zawarte w słowach, które sprawiały, że każde słowo przenikało mnie z ogromną pasją.

Michales oddała wprost niesamowicie klimat wiejskiej miejscowości Bell Buckle w Tennessee, że czułam się, jakbym naprawdę tam była, znała całą rodzinę Hennington’ów, a może nawet była jej częścią. Wyobrażałam sobie te poprzecierane jeansy, wielkie kapelusze i stadniny pełne koni i bydła, które zapewniały tym ludziom źródło utrzymania. Atmosfera małego miasteczka, lojalność, bezwarunkowa miłość i akceptacja - wszystko jest cudowne.

„Powiedz, że mnie chcesz” to drugi tom cyklu pt. „Wróć do mnie” muszę przyznać się do tego, że nie czytałam pierwszego, mimo wszystko udało mi się rozeznać w sytuacji, „Powiedz, że zostaniesz” jest przede mną, ale z całą pewnością nadrobię ten brak. Rodzina Henningtonów jest tego warta, to dobrzy ludzie, którzy się kochają i wspierają, kiedy tylko nad ich głowami pojawiają się ciemne chmury.

Corinne Michales potrafi wstrząsnąć czytelnikiem, by po chwili wskazać, że nie ma dla bohaterów jej powieści rzeczy niemożliwych. Warto walczyć o miłość i wspólną przyszłość, to jest warte wszelkiego ryzyka.