Rozdarci. Podzieleni. Tom 2

Pierwsza część serii była niesamowicie dobra, a ta jest jeszcze lepsza! Jeszcze bardziej dosadna, realistyczna, przerażająca i powodująca czystą, niepohamowaną złość!

Tutaj właściwie nie ma zwrotów akcji. Cała książka jest jednym wielkim splotem wydarzeń i zaskakujących sytuacji. Dzieje się od pierwszej strony, aż do samego jej końca. Kiedy zaczynasz mieć wrażenie, że coś przeczuwasz, to zazwyczaj dzieje się o wiele więcej niż mogłeś sobie wyobrazić (albo zupełnie coś innego)!

Zazwyczaj w dystopiach wojna lub następujące po niej wydarzenia dotyczą całego społeczeństwa. Wszyscy obywatele żyją w jakiegoś rodzaju ucisku i strachu. Tutaj jest inaczej. Większa część ludzi żyje normalnym życiem, milczeniem godząc się na podzielenie. Tak długo, jak czerpią z tego korzyści, tak długo udają, że tego nie widzą. Jest to realistyczna i straszna wizja. Jak wielka potrafi być znieczulica społeczna i gdzie istnieje granica?

Będą bardzo mocno wyczekiwać kolejnej części w Polsce, bo jest to zdecydowanie jedna z najlepszych serii, jakie kiedykolwiek miałam okazję czytać!

Wstrząsnęła Wami wizja świata w "Podzielonych"? Neal Shusterman powraca, by udowodnić, że kolejnych szokujących pomysłów mu nie brakuje. Przygotujcie się na jeszcze więcej intrygujących postaci i jeszcze więcej mocnych wrażeń – oto przed Wami "Rozdarci".

Każde działanie ma swoje konsekwencje, a po wydarzeniach w Happy Jack nic już nie będzie takie samo. Akcja, jaką przeprowadzili klakierzy, przyniosła zmiany w prawie dotyczącym podzielenia – o rok obniżono granicę wieku, w którym można jeszcze przeprowadzić podzielenie na nastolatku. Doprowadziło to do deficyt organów do przeszczepu, a tym samym zapoczątkowało istnienie piratów części – ludzi, którzy polują na uciekinierów, by sprzedać ich potem na czarnym rynku.

Tym razem poznacie historie trzech nowych nastolatków, których losy splotą się z losami Connora, Leva i Risy.

Starkey znalazł się w swojej rodzinie jako bociani podrzutek. Od zawsze był ciężarem dla przybranych rodziców, którzy zadecydowali o jego podzieleniu. Chłopak dobrze wie, że podrzutki takie jak ON zawsze miały w życiu pod górkę – zawsze niechciani, niekochani. Starkey nie jest ofiarą, nigdy nie był i nigdy nie będzie. Będzie walczył i jeszcze im wszystkim pokaże.

Miracolina od dziecka była traktowana jak dar niebios. Jej narodziny miały przede wszystkim jeden cel – uratować życie starszego brata, który potrzebował przeszczepu szpiku. Dziewczynka wychowywana była ze świadomością, że za dar uzdrowienia będzie musiała złożyć dziękczynienie. Jej ciało zostanie podzielone. Nie ma dla niej większego zaszczytu.

Cam żyje, choć nigdy się nie narodził. Albo inaczej – narodził się sto razy. Jego ciało powstało z dziesiątek części uzdolnionych Podzielonych, by stworzyć ideał człowieka. Cam ma być przyszłością ludzkości, nadczłowiekiem. Ale czy złożony z części tylu osób może powiedzieć, że jest sobą, że ma duszę?

Konsekwencje – to słowo jest w tej części kluczowe. Dobrze znani nam z pierwszego tomu bohaterowie muszą zmagać się nie tylko z osobistymi konsekwencjami wydarzeń w ośrodku donacyjnym, ale także z tym, do czego w skali kraju doprowadził ich czyny. Sprawy poważnie się skomplikowały. Ich postacie obrosły w legendy, na których niektórzy próbują zbić własny kapitał. Wielkie organizacje wszelkimi sposobami wyciągają swoje chciwe ręce po świeże organy, tak ograniczone przez zmiany w prawie. Kwitnie nielegalny handel, którego ofiarami padają nie tylko zbiegli Podzieleni. Konsekwencje nie zawsze swoich działań muszą także ponosić zupełnie nowy dla nas bohaterzy.

Sięgając po "Rozdartych", byłam przede wszystkim ciekawa tego, jak potoczyły się losy Risa, Connora i Leva. Pod tym względem jestem usatysfakcjonowana. Nie mam wrażenia, że autor za bardzo skupił się na losach dobrze znanej nam trójki, ani też że za wiele miejsca poświęcił, by zaprezentować nowe postacie. Shusterman idealnie wręcz wyważył proporcje między prowadzeniem wątków znanych nam postaci a wątkami zupełnie nowych bohaterów. Cam, Starkey, Miracolina – każde z nich to zupełnie nowa i interesująca historia, każda też potrafi wywołać w czytelniku inne emocje. Największą moją ciekawość wzbudził wątek Cama, którego istnienie jest wynikiem połączenia fragmentów Podzielonych. Zafascynowało mnie to, jak uczy się panowania nad swoim ciałem, jakie emocje i dylematy nim targają, jaki wpływ na niego mają fragmenty wspomnień, które nie były jego udziałem.

Neal Shusterman potrafi bez reszty wciągnąć czytelnika w wykreowany przez siebie świat. O tym przekonałam się już podczas lektury "Podzielonych". Nie inaczej było i tym razem. Autor ciekawie snuje opowieść, umiejętnie stopniując napięcie i knując intrygi, w które wplątuje swoich bohaterów. Odkrywanie motywacji i celów bohaterów tej powieści, poszukiwanie powiązań między poszczególnymi wątkami, obnażanie sekretów, jakie spowijają Podzielenie oraz obserwowanie, jak bohaterowie radzą sobie z tym, co gotuje im los, to po prostu czysta, niczym niezmącona rozrywka. Nie brak zaskakujących zwrotów akcji i chwil, kiedy za opadniętą z wrażenia szczęką trzeba rozejrzeć się po podłodze. Autor ponownie szokuje i robi to na różne sposoby. Jednym z takich sposobów jest pomysł, by w tekst powieści wtrącać reklamy, które są częścią propagandy zwolenników Podzielenia. Czytelnik może poczuć się jak żywy uczestnik wykreowanego przez Shustermana świata.

Cykl "Podzieleni" nie byłby tak dobry, gdyby chodziło tylko o intrygi, walkę o przetrwanie i porządną akcję. To, co czyni tę serię jeszcze lepszą, jest fakt, iż zmusza ona do rozważenia pewnych dylematów moralnych dotyczących wartości życia i człowieczeństwa. Takich dylematów nie zabrakło także w i "Rozdartych".

Finał książki jest mocny. Mimo późnej pory nie byłam w stanie oderwać się od lektury. Nie dałabym zresztą rady zasnąć, nie poznawszy zakończenia. Napięcie było zbyt silne, a akcja zbyt wartka, by przerywać. Autor rozbudził we mnie ogromny głód na więcej.

"Rozdarci" to naprawdę dobra kontynuacja "Podzielonych". Neal Shusterman zdecydowanie stanął na wysokości zadania. Jestem w pełni usatysfakcjonowania i jeśli czekaliście na tę książkę, Wy także będziecie. Polecam!

Bałam się sięgać po kontynuację serii Neala Shustermana. Autor zgrabnie nakreślił przebieg wydarzeń w przypadku "Podzielonych" i uważam, że zamknął opowieść w jednym tomie. Finał pierwszej części nie pozostawiał żadnych niedomówień, był dla mnie kompletny i nie wymagający żadnych dalszych wydarzeń. Ale z drugiej strony kto nie chce poznać dalszych losów swoich ulubionych bohaterów? Pełna obaw i z dużą rezerwą zabrałam się do lektury "Rozdartych" będącą kontynuacją przygód Connora, Lisy i Leva.

Fabuła drugiego tomu nie ucieka daleko w przyszłość, stanowi zatem uzupełnienie wydarzeń po wcześniejszych wydarzeniach. Connor i Lisa dbają o losy Cmentarzyska i mają oko na uratowane dzieci, którym udało się uniknąć losu Podzielonych. Jednak poruszają się w świecie pozorów, bo nowe życia jakie otrzymali stanowią dla nich wielkie wyzwanie - Lisa poruszająca się teraz na wózku walczy o własną samodzielność. Connor każdego dnia próbuje pogodzić się z własnym ciałem a w szczególności z ręką przeszczepioną mu bez jego zgody. W tle Lev zaczyna budować własną indywidualną osobowość, która do tej pory była marną namiastką dziecka a teraz - dojrzewa i zdobywa uznanie.

Życie toczy się dalej a bohaterowie nie tracą nic na swojej autentyczności. Właśnie tego bałam się najbardziej - że moje ulubione postacie zmienią się nieodwracalnie i tym samym zatraci się mój obraz bohaterów z pierwszego tomu. A jednak autor podtrzymał charyzmatyczne osobowości i wiarygodność kreacji tej trójki na wzór tych samych dzieciaków, które w ferworze walki walczyły o własne bezpieczeństwo i indywidualność. Nie do końca osiągnęły to do czego dążyły a kontynuacja ich losów jest również bliższym spojrzeniem na życie, które teraz wiodą. Ale to nie jedyny plus jeśli chodzi o bohaterów, bo nowe wydarzenia wprowadzają także nowe towarzystwo - Starkey, Miracolina, Roberta czy Nelson - każdy trzymał rolę, którą odegrał z wprawą doświadczonego aktora co potwierdziło, że Neal Shusterman nie ma sobie równych jeśli chodzi o tworzenie bohaterów z krwi i kości.

Lekkość stylu i mnogość rozgadywanych wydarzeń prowadzą czytelnika przez trudny świat, w którym każda decyzja niesie za sobą pewne konsekwencje. Nie jest to lektura zaskakująca, nie szokuje wydarzeniami w finale i nie zmusza umysłu do cięższej pracy, ale jest jednocześnie historią wartą każdej poświęconej jej uwagi. Tutaj na pierwszym planie pojawiają się emocje - związane z trudami życia w świecie Podzielonych, z decyzjami podjętymi bez naszej wiedzy, z przekonaniem, że los wciąż ma w zanadrzu jeszcze nie jeden problem do rozwiązania. Śmiałam się z bohaterami i trzymałam za nich kciuki a nawet nie mogłam opędzić się od łez wzruszenia co dla mnie jest najlepszym wyznacznikiem dobrej powieści.

Niepotrzebnie obawiałam się kontynuacji, bo otrzymałam mądrą, dobrze napisaną historię równą swojej poprzedniczce. Zastanawiam się czy będzie nam dane przeczytać kolejne tomy, bo uzależniłam się od tej historii i trudno byłoby mi pozostawić wszystkie niedokończone wątki bez rozwiązania. "Rozdarci" to lektura, która jest doskonałym przykładem powieści dystopijnej - ukazuje wszystkie zalety jak na dłoni przez co angażuje czytelnika bardziej niż ten mógłby się spodziewać. Myślałam, że po lekturze "Podzielonych" już nic mnie nie zaskoczy, a jednak się myliłam. Mam nadzieję, że to jeszcze nie koniec.

[Adres usunięty]

"Rozdarci" to kontynuacja wstrząsającej książki Neala Shustermana "Podzieleni".

Czym jest podzielenie? To proces, w wyniku którego jednostka ludzka zostaje rozdzielona na części. Zgodnie z prawem 99.4 % ludzkiego ciała musi zostać wykorzystane i zachowane przy życiu w postaci przeszczepów. Zgodnie z prawem od chwili poczęcia do osiągnięcia trzynastego roku życia ludzkie życie jest nienaruszalne. Jednak gdy dziecko osiągnie ten wiek... można oddać je na podzielenie. To "aborcja z mocą wsteczną". Czy można pozbyć się dziecko bo sprawia trudności wychowawcze? Owszem, można. Co najgorsze, jest to całkowicie normalne. Kim są więc Ci, którzy oddają swoje dzieci i skazują je na taki los? Dobroczyńcami, czy wariatami?

"Ta twarz jest koszmarem. Pasma skóry w różnych odcieniach, niczym koc zszyty z prostokątów żywej tkanki, opinają znajdujące się pod spodem kości, mięśnie, chrząstki. (...) Potwór! Frankenstein! (...) Nie. Nigdy tak nie myśl! Tamten potwór został stworzony z martwych ciał, ale ty powstałeś

z żywych! Tamta istota stanowiła pogwałcenie wszystkich praw przyrody, ale ty, C amie, jesteś nowym cudem świata! "

Metoda podzielenia staje się modą. Każdy chce być ulepszony. Mieć nowe serce, sprawniejsze narządy, ładniejsze nosy inne części ciała. To już nie chodzi tylko o ratowanie życia kosztem innych żyć. I to jest przerażające. Umrzeć, by dać komuś możliwość upiększenia. Obniżono granicę wieku, na czarnym rynku szerzy się możliwość handlu żywym towarem.

Connor i Risa, bohaterowie znani z poprzedniego tomu, robią co mogą, by uratować jak najwięcej dzieciaków. Nie chcą dla nich tak strasznego losu. Czy uda im się zapobiec tak okrutnym praktykom? Co w historię wniosą bohaterowi znani z "Podzielonych", a jak ubogacą akcję Ci nowi? Miracolina - urodzona, by uratować życie bratu, Cam - stworzony z Podzielonych, Starkey - podrzutek?

Neal Shusterman stworzył coś, co dzięki Bogu jest fikcją literacką. To tak przerażająca, okrutna

i wariacka wizja świata, że nie mieści się w głowie! Autor w sposób intrygujący,ciekawy, a przede wszystkim zaskakujący kolejny raz wprowadza nas do wykreowanego przez siebie świata. Obawiałam się, że kontynuacja mnie nie zachwyci. Okazało się, że "Rozdarci" jest równie fantastyczna, a może nawet lepsza? Pisarz wprowadził do fabuły nowych bohaterów, ale nie zatracił się w nowym pomyśle

i wrócił do Connora, Leva i Risy. Połączył losy nowych i znanych nam już bohaterów.

"Rozdarci" to nowe pomysły, nowe okrucieństwa, nowe emocje. Neal Shusterman wciąga czytelnika w wir akcji, a nawet chwilami chwyta za serce i nie puszcza. To książka pełna zwrotów akcji, nie pozwala na nudę. Kocham autora ze ten pomysł, za wykonanie, za klimat, którego nie da się podrobić. Sięgnijcie po "Rozdartych" i odpowiedzcie sobie na pytania: Co to znaczy żyć? Gdzie zaczyna, a gdzie kończy się życie? Gdzie jest granica człowieczeństwa?

Mam nadzieję, że tak jak ja pokochacie książki Shustermana, że porwie was ta wizja świata. Musicie jednak wiedzieć , że jego książki pozostają w pamięci na długo i roztrzaskują czytelnicze serca na miliony malutkich kawałków. Gorąco polecam, warto!

Izabela Nestioruk