Codziennik. Lou. Tom 1

Prezent dla 7-latki :) Córka zainteresowana, aczkolwiek użyta czcionka sprawia, że czytamy wspólnie. To pewnie znak czasów i moje staroświeckie podejście to słownictwa, a komiks wywodzący się z "wyzwolonej" Francji kulturowo na pewno musi trochę odbiegać od wschodnich standardów, ale np. mnie trochę razi użycie np. słowa "sexy" jako opisu chłopca podobającego się głównej bohaterce. Nie umniejsza to co prawda wielu innych wartości dodanych, ale to właśnie sprawia, że jest jedna gwiazdka mniej.

Od strony technicznej: bardzo ładnie wydana książka, której "targetem" są dziewczynki, ale fabuła zainteresowała także mojego synka. Natomiast kolorystyka, forma wydania, kreska - osobiście uważam po wielu poszukiwaniach, że to jest pozycja, która wciąga moją córkę w fascynujący świat komiksów :) Jest w nim pewna uniwersalność oraz wiele "symboli" naszych czasów. Osobiście po przeczytaniu pierwszego tomu na 100% przy kolejnych okazjach córce (jak i poniekąd reszcie rodziny) zafunduję dalsze losy bohaterki, mnie jako dorosłego, skłania czasem do refleksji nad uczuciami dzieci jak i relacji. Pod "różowymi" kolorami kryją się głębsze myśli. Osobiście polecam, mimo paru niuansów językowych, które u mnie w rodzinie, stały się punktem wyjścia do rozmów.

W serii „Komiksy są super!” wydawnictwo Egmont Polska publikuje pełne humoru, świetnie narysowane i mądre komiksy dla dzieci. Zazwyczaj są to bestsellery europejskiego rynku wydawniczego. Teraz te historie trafiają do polskiego czytelnika. W tym cyklu ukazał się również komiks noszący tytuł „Lou! Codziennik”.

Twórcą jest Julien Neel, który za ten komiks, a raczej serię zdobył główne nagrody na festiwalu komiksowym w 2005 i 2010 roku. A sama seria cieszy się sporą popularnością, nie tylko wśród młodych czytelników – to trzeba zaznaczyć. A o czym opowiada ta historia?

Jest to opowieść o Lou – która ma 10 lat i mieszka ze swoją mama, w pewnym mieści. Jej rodzicielka – co ważne – jest pisarką – a co jeszcze ważniejsze – pisze głównie powieści, które można określić jako science fiction. Najlepszą przyjaciółką Lou jest Mina. Dziewczyna ma – jak większość młodych ludzi – problemy ze wstawaniem, uważa że nikt jej nie rozumie. Zaś jej matka, walczy z brakiem weny, a przy okazji poznaje pewnego Richarda… Zachęcam do lektury.

Otwierając ten komiks nie spodziewałem się, że będzie ON tak ciekawy. Zabawny i w pewnym stopniu wzruszający. W przystępny sposób ukazuje problemy, z jakimi mierzyć się musi zapewne każda dziewczynka. A dodatkowo matka głównej bohaterki jest nieco zwariowana, a zaś jej matka jest po prostu boska. Trzeba to przeczytać, żeby wiedzieć o czym mówię. Mimo że jest to publikacja typowo młodzieżowa, wcale tego nie odczułem. Pisarz doskonale rozumie młodych i umie to pokazać w uroczy sposób. Swego czasu czytałem mnóstwo pozycji, ogólnie należących do literatury młodzieżowej, ale tutaj mamy komiks, który przemawia nie tylko słowem, ale i obrazem. Pozostaje mi polecić.

Z HUMOREM I WDZIĘKIEM

Linia wydawnicza „Komiksy są super” to spore pozytywne zaskoczenie. Wszystkie tytuły ją otwierające okazały się naprawdę znakomitymi pozycjami, dostarczającymi dobrej rozrywki właściwie dla całej rodziny. I nie inaczej jest z „Lou”, sympatyczną opowieścią będącą bardzo udanym mixem komediowo-obyczajowych motywów, z odpowiednim przesłaniem i uroczą, ewoluującą na naszych oczach szatą graficzną.

Lou ma dziesięć lat, mnóstwo uroku i jeszcze więcej rozpierającej ją energii. Wychowywana samotnie przez matkę pisarkę, wykazującą niezdrowe zainteresowanie grami komputerowymi, które potrafią pożreć cały jej czas, zmaga się z problemami jakie nastręcza jej wiek. Pierwsze miłości, szkolne troski, wyśmiewanie przez rówieśników (Lou, jak na artystyczną duszę przystało, sama projektuje swoje ubrania, co bywa różnie odbierane), poznawanie nowych ludzi… Czas spędza albo ze swoją matką, która jest niczym jej koleżanka, albo z najlepszą przyjaciółką Miną. Problemów nigdy nie brakuje, ale mała Lou ze wszystkimi radzi sobie z humorem i wdziękiem.

Lekka, prosta, ale podana z realizmem i wcale nie głupia – tak najprościej można podsumować serię „Lou”. Jak na europejski komiks humorystyczny przystało, całość składa się z serii jednostronicowych historyjek, które można czytać zarówno niezależnie od siebie, jak i jako większą całość. Każda z nich ma bawić i śmieszyć, ale w mądry i wartościowy sposób i dokładnie to robi – na dodatek w bardzo dobrym stylu.

Bo przygody Lou i jej matki to zbiór życiowych, obyczajowych humoresek traktujących o codziennym życiu. Życiu u boku samotnej matki, która sama jest dziecinna i nie do końca bierze świat na poważnie. Na naszą bohaterkę czekają trudy dorastania, pierwszej miłości, kontaktów z najróżniejszymi ludźmi i odwiedzanie równie różnorakich miejsc. Każdą z tych rzeczy spisuje w swoim pamiętniku, w sposób prześmiewczy, ale jakże trafny i nastrojowy. Wszystko to sprawia, że „Lou” doskonale sprawdza się zarówno jako rozrywka dla dzieci, jak i starszych czytelników. Każdy znajdzie tu coś dla siebie, chociaż dla każdego będzie to coś zupełnie innego, ale to już pozostawiam do odkrycia Wam.

Ilustracje w tej serii, barwne i miłe dla oka, jak pisałem na wstępie, ewoluują na naszych oczach. Rysunki przez cały czas są proste (i to bardzo), choć zagęszczenie kadrów i ciekawie oddane tła robią naprawdę przyjemne wrażenie. Z czasem jednak kreska zyskuje delikatności, stając się dowodem wprawy, jakiej w tworzeniu tego dzieła nabrał autor. Wszystko to, wraz z ciekawymi scenariuszami, składa się na kolejny naprawdę udany tytuł słusznie nagrodzony na festiwalu w Angoulême. Ja ze swej strony polecam, bo to kawał znakomitej rozrywki na dobrym poziomie.