Listy zza grobu

Kaja Burzyńska od 20 lat co roku tego samego dnia otrzymuje list od swojego zmarłego ojca. Do małego miasteczka w którym mieszka po 22 latach wraca jej dawny kolega, Seweryn i postanawia zamieszkać w domu rodzinnym Kai. Podczas remontu odkrywa tajną skrytkę jej ojca w której znajduje się coś, co rzuca nowe światło na listy. Okazują się one mieć drugie dno. Kaja wraz z Sewerynem rozwiązują zagadkę po zagadce, aby odkryć wielką tajemnicę znajdującą się na końcu. Dokąd ich to zaprowadzi? Czy odkrycie prawdy będzie zagrażało ich życiu?

To moje pierwsze spotkanie z P. Mrozem i uważam je za całkiem udane. Pomysł na fabułę był bardzo dobry. Bohaterowie muszą rozwiązywać wiele skomplikowanych zagadek, choć mam wrażenie, że bez pomocy Seweryna Kaja nigdy nie odkryłaby tajemnicy sama. Równie skomplikowane są ich wzajemne relacje. Na dodatek dookoła czają się tajemnice i intrygi, które jeszcze bardziej wszystko komplikują. Najmniej polubiłam męża Kai, natomiast najbardziej samą Kaję i Seweryna. Kibicowałam im (nie tylko w odkryciu tajemnicy). Niestety nie wszystko potoczyło się tak, jak przypuszczałam, dlatego chciałabym poznać ich dalsze losy. To historia w której nie ma miejsca na nudę. Dużo akcji i tajemnic sprawiają, że trzyma w napięciu do samego końca. Bardzo się cieszę, że w końcu sięgnęłam po twórczość Remigiusza Mroza i jestem pewna, że nie było to nasze ostatnie spotkanie.

Dziś będzie Remigiusz Mróz, a tego pana chyba nikomu przedstawiać nie trzeba. Choć długo wzbraniałam się przed jego twórczością, bo drażnił mnie ten medialny szum wokół jego osoby, jakiś czas temu uległam także ja, no i co tu dużo gadać - dołączyłam do grona jego fanów. Tym razem nadszedł czas na nową serię, w którym zamiast słynnej Chyłki pojawia się Seweryn Zaorski. Gotowi na thriller, w którym inteligentne zagadki gonią prywatne problemy bohaterów? Zapraszam na recenzję powieści z jakże wymownym i przywołującym dreszczyk emocji tytułem „Listy zza grobu”.

ZARYS FABUŁY

Choć Kaja Burzyńska pochowała ojca dwadzieścia lat temu, wciąż co roku otrzymuje od niego jedną wiadomość. Jak? Za pomocą listów, których wysyłkę mężczyzna zlecił przed swoją śmiercią.

Kiedy do miasteczka powraca Seweryn Zaorski i zaczyna remontować stary, rodzinny dom Kai, natrafia na bardzo ciekawe znalezisko. W zniszczonej posadzce garażu została schowana skrytka z dziwnie oznakowanymi dyskietkami do komputera. Zaintrygowanym odkryciem kontaktuje się z Kają wywracając jej dotychczasowe wyobrażenia na temat ojca do góry nogami. Okazuje się, że w wysyłanych zza grobu listach znajduje się ukryte drugie dno. Niepotrafiący poradzić sobie z rozwiązaniem zagadki Kaja i Seweryn zwracają się z prośbą do starszej matematyczki. Nikt nie jest w stanie przewidzieć tego, że udzielająca im pomocy nauczycielka zostanie wkrótce zamordowana w niewyjaśnionych okolicznościach…

POLICJANTKA I PATOMORFOLOG

Główni bohaterowie powieści to ludzie mający już na swoim karku pewne doświadczenia i wychowanie dzieci. Kaja syna, Seweryn dwie córki. Czy łączy ich jakaś relacja? Tak. Młodzieńcza miłość dawnych lat oraz mąż Kai, który jest dobrym przyjacielem Seweryna. Teraz zaczyna łączyć ich jednak coś więcej. A zaczyna się od pozornie niewinnej, ale intrygującej zagadki. Policjantka i patomorfolog. Już nie tak charakterni jak Zordon i Chyłka, ale przystępni. Mający swoje wloty i upadki, bohaterowie wiarygodni, bo nieidealni. Jedni określają ich mianem naiwnych, ja tak bym nie powiedziała. W końcu znajdują się w dość niecodziennej sytuacji, krok po kroku, a nie w kosmicznym tempie docierając do sedna sprawy.

CIEKAWE DODATKI I CIERPLIWOŚĆ

Jak za każdym razem, także i teraz Remigiusz Mróz poprowadził akcję w ciekawym, dekorowanym smaczkami w postaci jakichś inteligentnych dodatków kierunku. Jest ciąg liczb Catalana, jest i twórczość Żeromskiego. Stare komputerowe dyskietki, z jakże ograniczoną pojemnością, za to mogące skrywać wiadomości o wartości nieocenionej. Podoba mi się to, że nie ma tutaj rozwiązań zagadek jak na pstryknięcie palca. Wszystko wymaga czasu, cierpliwości, często także zasięgnięcia rady osób trzecich. W ten sposób Mróz buduje zainteresowanie, a potem nagradza wytrwałość. Co do finału, mam nieco mieszane uczucia. Wszystkie potoczyło się tak szybko. Nie ukrywam, że w zaskakującym kierunku. Wyznaczone miejsca, zakodowane słowa, odsłonięte kości. Jest ciekawie i z pozytywnym dreszczykiem emocji.

ŻYCIE PRYWATNE

Zdecydowanie więcej niż w przypadku początkowych tomów serii z Chyłką, poświęca teraz autor uwagi życiu prywatnemu głównych bohaterów. Są zaskakujące oskarżenia, kwestie małżeńskie, jest także wątek miłosny. Wychowanie dzieci, wcale niełatwe, zabawne określenia padające z ich ust, trudy sprostowania oczekiwaniom rzeczywistości. Dla mnie zdecydowany plus. Lubię wiedzieć, czytając, z kim mam do czynienia.

PODSUMOWANIE

„Listy zza grobu” to mieszanka gatunków z przewagą thrillera, zaś dodatkiem powieści obyczajowej. Błyskotliwa, przystępna, zaskakująca. Są spektakularne zwroty akcji i niektóre zdarzenia może niewybitnie życiowe i codzienne, ale na pewno budujące napięcie oraz przyciągające uwagę. Listy zza grobu, zagadki i przedmioty będące kluczem do ich rozwiązania. Jestem bardzo ciekawa rozwoju tej serii.

Seweryn Zaorski to znany patomorfolog; samotny ojciec dwóch córek - dziewięcioletniej Ady i siedmioletniej Lidki.

Po dwudziestu dwóch latach postanawia wrócić w rodzinne strony i kupić zrujnowany dom. Dlaczego?

Podczas porządkowania garażu w owym domu właśnie, wyjmuje spod podłogi metalową skrzynkę, która zawiera kilkanaście starych dyskietek.

Po co ktokolwiek miałby zamurowywać te dyskietki w garażu? Co mogło się na nich znajdować?

I co było na tyle istotne, że ktoś je skrzętnie zamurował, zamiast zniszczyć?

To był właśnie ten moment, kiedy już wiedziałam , że na obiad zamiast kotletów, będzie pizza z dowozem 😂🍕

Obaj lubią więc luz - dramatu nie było 😆

Seweryn postanawia podzielić się swoim odkryciem z Michałem - kiedyś najlepszym przyjacielem , dziś - burmistrzem Żeromic.

Dlaczego ten bagatelizuje fakt odkrycia zamurowanej skrzynki w byłym domu rodzinnym swojej żony Kai?

Co nim kieruje i jakie tajemnice ukrywa?

I czy znalezione dyskietki mogą mieć coś wspólnego z listami, które każdego roku od swojego ojca ( byłego komendanta lokalnej policji) dostaje Kaja, mimo że od jego śmierci minęło już dwadzieścia lat?

Co kryją ojcowskie listy z zaświatów?

Jakie znaczenie mają cytaty zamykające każdy list?

I jakie wskazówki niesie ze sobą " głos zza grobu?"

Seweryn i Kaja postanawiają połączyć siły i wspólnie znaleźć odpowiedzi na wszystkie pytania.

Do jakich niespodziewanych odkryć i tajemnic z przeszłości ich to doprowadzi?

Jedno jest pewne - od tego momentu już nic nie będzie takie samo jak wcześniej.

Książka super ❤️❤️🥇

Bardziej niż zwykle rozbudowany wątek obyczajowy😍😍To lubię 😊😊

Zagadka naprawdę ciekawa. No i to zakończenie 😮💣Z niecierpliwością wielką czekam na kontynuację.

Jestem pewna, że ciąg dalszy nastąpi niebawem 💾✉️✊😉

Męczyłam się z tym audiobookiem rok, bo nie mogłam zdzierżyć. Wydarzenia, których czytelnik wysłuchuje w przeciągu 30 min, można skrócić do jednego zdania. Można z tej książki zrobić podręcznik do lania wody. Tylu facepalmów i załamań rąk też jeszcze przy żadnej innej pozycji do tej pory nie miałam. Większość opisanych zagadek i intryg była dla mnie tak nieprawdopodobna i nielogiczna... Można by podać kilka innych rozwiązań i też by pasowały, ale nie, bohaterowie udzielili akurat takich odpowiedzi, które poprowadziły ich w określonym kierunku.

Małe miasteczko, w którym mieszka Kaja Burzyńska. Kobieta pracuje w policji i po śmierci ojca (20 lat temu) otrzymuje od niego listy, które za wczas jej przygotował i co roku 9 września Kaja otrzymuje list. Gdy tylko kobieta oswoiła się z tym, iż otrzymuje listy od zmarłego ojca, w miasteczku pojawia się dawny kolega ze szkoły. Po 22 latach Seweryn Zaorski postanawia wrócić na stare śmieci. Kupuje mieszkanie po rodzinie Burzyńskich i wraz z dwoma córkami zaczyna nowe życie. Jednak przy remoncie garażu odnajduje tajemniczą skrzynkę a w niej dyskietki z numerami. Postanawia zwrócić te dyskietki, które prawdopodobnie należały do ojca Kai. Kobieta nie ma pojęcia, o co w tym wszystkim chodzi. Jednak Seweryn z chęcią pomaga jej rozwiązać tę zagadkę, co wcale łatwe nie jest.

To była moja pierwsza książka Remigiusza Mroza i zdecydowanie chce więcej!

Kaja Burzyńska - z pozoru twarda policjantka i żona burmistrza, lecz w środku to delikatna kobieta, która targana jest skrajnymi emocjami.

Seweryn Zaorski - z zawodu Patomorfolog. Samotny ojciec dwóch córek, które nie raz doprowadzają go do szału.

Razem rozwiązują zagadkę dyskietek i listów, po drodze trafiając na tajemnicze liczby, znaki pozostawione w książkach i morderstwa. Jednak odnoszę wrażenie, iż zagadka dotyczy Kai i jej ojca to Sewerynowi bardziej zależy na jej rozwiązaniu. Może temu, iż ona nie jest mu obojętna?

Co do naszego głównego bohatera bardzo podobała mi się jego relacja z córkami. Jako samotny ojciec stara się stanąć na wysokości zadania. Nie raz jego dialogi z córkami powodowały, iż nie potrafiłam powstrzymać się od śmiechu.

Ogólnie Seweryn miał taki sposób bycia, by niemalże wszystko obracać w żart. To spowodowało, iż książka była taka lekka, luźna i przyjemna w czytaniu. Jednak trochę czuje niedosyt po zakończeniu. Lecz mam nadzieję, iż jeszcze spotkamy się z Kają i Sewerynem w kontynuacji historii.

Ja książkę miałam okazje słuchać dzięki akcji czytajpl I jeśli ktoś tak jak ja jeszcze nie czytał żadnej książki Remigiusz Mroza to tę książkę „Listy zza grobu” serdecznie Wam polecam. Oczywiście wszystkim innym, którzy jeszcze nie mieli okazji przeczytania tej historii również 😊.

,,Listy zza grobu" to początek nowej serii Remigiusza Mroza, tym razem z patomorfologiem.

Seweryn Zaorski po ponad 20 latach wrócił do rodzinnego miasta, były z nim dwie córeczki, jednak nikt nie wiedziałam, co działo się z jego partnerką. Tak się złożyło, że zamieszkał w domu byłej ukochanej, która nie chciała mieć z nim nic wspólnego. Kaja miała męża, dziecko i listy od ojca, które od 20 lat przychodziły w każdą rocznicę jego śmierci...

Książka swoją premierę miała już kilka miesięcy temu, jednak wtedy jakoś nie miałam natchnienia na jej lekturę. Teraz przyszedł na nią odpowiedni moment i zapoznałam się z nią praktycznie w jeden dzień.

W powieści sporo się dzieje, jest wiele spraw do wyjaśnienia z przeszłości, a także zagadka, która może zaważyć na teraźniejszości. Nie zabrakło także wątku miłosnego. Zakończenie okazało się być dla mnie także niezwykle zaskakujące.

,,Listy zza grobu" Remigiusza Mroza to świetny początek serii, z którym warto zapoznać się w wolniejszy dzień.

Jakoś wcześniej czytane książki Mroza bardziej mi się podobały. Tutaj już na początku zraziło mnie trochę to, że bez żadnych ceregieli, wstępów i wprowadzeń poczułam się od pierwszych stron jakbym była już w samym centrum akcji. Pewnie dlatego nie poczułam nigdzie w trakcie jakiegoś "łał", momentu kulminacyjnego.

Cała historia trochę nieprawdopodobnie umiejscowiona w przysłowiowej "dziurze zabitej dechami", ale poza tym dość miło się czyta, a zakończenie też nie należy do nudnych, bo gdy myślimy, że to już koniec- okazuje się, że jeszcze nie.

Ogólnie lekturę oceniam pozytywnie.

Po "Listy zza grobu" sięgnęłam skuszona opisem zapewniającym tajemnice z przeszłości. Bardzo lubię takie wątki w kryminałach. Oprócz tego świeżo w pamięci miałam jeszcze "Behawiorystę" i "Iluzjonistę", książki które bardzo mi się podobały.

Pierwsza połowa książki była dla mnie rewelacyjna. Świetne, wciągające wprowadzenie w przeszłość i w życie bohaterów. Kawałek po kawałku autor uchylał rąbka tajemnicy o dotychczasowych wyborach bohaterów, o tym dlaczego znaleźli się konkretnie w takim miejscu swojego życia. A kto jak kto, ale Remigiusz Mróz potrafi świetnie dawkować informacje. Czytelnik niby dostaje kolejne szczegóły, ale prowadzą one tylko do większej liczby pytań i niewiadomych. Dosyć sporo w tej części książki było elementów obyczajowych albo wysuwały się na pierwszy plan i bardziej angażowały czytelnika. Całość wydawała się spójna i bardzo przemyślana. Polubiłam również bohaterów. Seweryna, pewnie ze względu na moją miłość do Davida Huntera S.Becketta, oraz Kaję. Bohaterka mimo fasady osoby z zasadami i niezwykle poukładanego życia, wydała mi się niezwykle pogubioną kobietą. Od tej części książki nie mogłam się oderwać, miałam wrażenie jakbym coraz bardziej zagłębiała się w tajemnice i sekrety bohaterów Te błahe i te które najbardziej pragną ukryć.

Natomiast drugą częścią książki jestem rozczarowana. Jest to ten fragment, w którym akcja, przede wszystkim ta kryminalna, nabiera większego tempa. Niestety w moim odczuciu wszystko jest tam mocno pomieszane i poplątane. Spójność się posypała, niektóre działania bohaterów wydają się bezsensowne albo kompletnie nieadekwatne do sytuacji. Po przeczytaniu powieści do końca miałam wrażenie, że autor w trakcie pisania zakończenia dwa razy mienił swoją koncepcję na rozwiązanie zagadki. Pozostał mocny niedosyt, bo początek był naprawdę świetny.

Mimo to, książkę polecam. Chociaż by dla tej pierwszej połowy :) , ale wiem też, że niektórym zakończenie przypadło do gustu, więc może to po prostu kwestia czytelniczych upodobań. Wiem też, że jeśli pojawi się kontynuacja na pewno po nią z ciekawości sięgnę.

Z Remigiuszem Mrozem, a właściwie jego twórczością mam problem. Serię Chyłka & Zordon uwielbiam, chociaż zdaję sobie sprawę z naciągania w wielu miejscach, ale nie przeszkadza mi to kochać kolejnych tomów.

Behawiorysta podobał mi się tak na dobre 4,5/6.

Hashtag i Czarna Madonna to całkowite porażki.

Pozostałe książki nie wiem czy bardziej mnie nudzą czy śmieszą.

Po Listy zza grobu sięgnęłam z nadzieją, że może jeżeli nawet nie dołączy do serii z Chyłką, to chociaż uplasuje się koło Behawiorysty.

Rozpoczynając lekturę byłam niezmiernie ciekawa, co tym razem zaserwuje Remigiusz Mróz.

Początek książki to kalka z mojej ukochanej trylogii, a konkretnie tomu Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet, Stiega Larssona. Przyjęłam to za dobrą wróżbę i postanowiłam czytać dalej.

Na plus zasługuje fakt, iż autorowi niezwykle zręcznie udało się połączyć przeszłość z teraźniejszością i dodać do tego tajemnicę rodzinną i nie najgorszy wątek kryminalny.

Akcja rozgrywa się w małym, ciekawie nakreślonym miasteczku.

Dwadzieścia lat po śmierci ojca Kaja Burzyńska wciąż otrzymuje od niego wiadomości. Zadbał o to, przygotowując je zawczasu i zlecając coroczną wysyłkę tego samego, pozornie przypadkowego dnia. Jak się jednak szybko okaże, ten dzień jest tylko z pozoru przypadkowym. Został ON starannie przez zmarłego wybrany.

W pewnym momencie Kaja w listach zaczyna dostrzegać drugie dno.

Do miasteczka po dwudziestu dwóch latach wraca Seweryn Zaorski. To patomorfolog i samotny ojciec dwójki dzieci. Kupuje ON zrujnowany dom rodzinny Kai i rozpoczyna remont. Pewnego dnia w zniszczonym garażu odnajduje zamurowaną skrytkę z materiałami, które rzucają nowe światło na sprawę sprzed dwóch dekad. Kaia i Seweryn rozpoczynają śledztwo. Gdyby tylko wiedzieli co stanie się ich udziałem, dokąd dochodzenie ich zaprowadzi....

Cała fabuła, zamysł autora są ciekawe. Fabuła, jak to na ogół u Mroza to szybkie, krótkie rozdziały, błyskawiczne zmiany akcji, miejsca, rozgrywających się wydarzeń. To wszystko sprawia wrażenie flesza, błysków, migawek z filmu akcji.

Bardzo dobre, choć odrobinę może zagmatwane, ale dobre zakończenie. Sprawia ono, iż ma się ochotę sięgnąć po kolejny tom serii, gdy już powstanie.

Na plus zasługują także bardzo ciekawie nakreśleni bohaterowie.

Całość czyta się dobrze, ale...czegoś mi jednak zabrakło. Chodzi o takie ulotne coś, co trudno opisać, a co sprawia, iż czytana książka, mimo, iż jest niezła, nie zostanie po zakończeniu lektury zapomniana.

Listom zza grobu tego brak. Czytało mi się je w porządku, z zaciekawieniem, ale za kilka dni nie będę potrafiła nic o tej pozycji powiedzieć. Ot czytadło, jakich wiele.

Wciągająca, szybko się czyta, świetne postacie, czuć klimat- polecam!

Remigiusza Mroza nie trzeba nikomu przedstawiać. Młody pisarz, który uparł się że w ilości wydanych książek pobije Barbarę Cartland, chociaż pisze trochę inaczej… Mróz znany jest przede wszystkim z Chyłki i nieszczęsnej Kasacji, która to powieść wywołała u mnie niestrawność. Ale są i lepsze dzieła, że wspomnę tylko o cyklu „Parabellum”, czy nie związany z żadnym cyklem tytuł „Świt który nie nadejdzie”. Ostatnio trafiłem na nowość noszącą tytuł „Listy zza grobu”.

O książce możemy dowiedzieć się że:

Ojciec Kai Burzyńskiej nie żyje już od dwóch dekad. Jednak kobieta raz w roku otrzymuje od niego wiadomości. Mężczyzna przygotował je przed śmiercią i zadbał o to, żeby jego córka dostawała je corocznie zawsze tego samego dnia.

Przez wiele lat Kaja przyzwyczaiła się do tego, że dostaje wiadomości od nieżyjącego ojca. Wszystko się zmienia, kiedy w tych listach zaczyna dostrzegać coś jeszcze - ukryte przesłanie.

Seweryn Zaorski po ponad dwudziestu latach wraca do miasteczka, z którego kiedyś wyjechał. Samotnie wychowuje dwoje dzieci i postanawia kupić niszczejący dom Kai. Kiedy zaczyna remont, w zniszczonym garażu odkrywa tajemniczą, zamurowaną skrytkę. Rzeczy, które w niej znajduje, są powiązane z niewyjaśnioną sprawą sprzed dwóch dekad…

Dla wielbicieli twórczości autora pozycja obowiązkowa. Zwłaszcza, że twórca dwoi się i troi aby przykuć uwagę czytelników. Jak mu to wyszło? Nie mnie oceniać, jednak finalne sceny moim zdaniem pokazują że pisarz zapędził się w kozi róg z tajemnicami i w panice usiłował wszystko odplątać, a nie wszystko wyszło tak, jak zapewne się spodziewał. Owszem czyta się lekko, ale jest to zaledwie lektura poprawna. Nie ukrywam że spodziewałem się większych emocji towarzyszącym czytelnikowi. Taki Coben, który także pisze lekko, ale z jego intryg nic nie wynika, bowiem praktycznie od razu wiemy czego się spodziewać. Trochę szkoda, zwłaszcza że to pierwszy tom nowego cyklu. Ale pewnie się nie znam.

Trochę surrealistyczna lecz czyta się z zapartym tchem. Kazda strona zachęca o kolejną. Aż do ostatniej strony budzi niepewność. Szkoda głównego bohatera Seweryna. Zasługuje na coś więcej...Polecam!