Ktokolwiek widział

Szary codzienny dzień w wielkim mieście; zatłoczone metro, zmęczeni ludzie wracający po pracy do domu;stare, młode, szczupłe i grube, piękne i takie sobie.Niektóre czytają, inne wyglądają przez okno, jeszcze inne drzemią po prostu nieświadome tego,że właśnie stały się zwierzyną łowną,a sezon polowań uważa się za otwarty.

Rodzina jakich wiele, kobieta w średnim wieku "po przejściach" budująca próbująca mozolnie zbudować po raz drugi własne szczęście, z dwojgiem dzieci wkraczających problematycznie w dorosłość, mieszkających pod jednym dachem z mężczyzną nie będącym ich ojcem,co siłą rzeczy stwarza tarcia...

Ta kobieta - przeciętna w zasadzie- uwięziona w mało rozwijającej pracy, bo na inną nie ma wielkiej szansy,borykająca się z wkurzającymi szefem, bałaganem w domu, problemami rodzinnymi, czasem drażliwa, popełniająca błędy,za które musi przepraszać i się wstydzić staje się się siłą stawiającą zdecydowany opór złu w najczystszej postaci,które zaatakowało po raz kolejny.

Jest i druga kobieta-młoda, atrakcyjna i mimo złych doświadczeń z przeszłości- a może właśnie przez nie-nie odpuszcza, choć okoliczności są przeciw niej i nieustępliwie, wszystkim sposobami robi to,co uważa za słuszne.

Ta książka to nie tylko trzymający w napięciu thriller,w którym raz po raz pojawia się kolejna zagadka, to także pouczająca historia o przyjaźni i miłości.

Kiedy przeczytałam "Siostry"Claire Douglas,która jest bardzo dobra miałam nadzieję,że "Ktokolwiek widział"będzie również dobra ,ale ta książka okazała się niesamowita.Autorka nie zawiodła mnie.W doskonały sposób pozwoliła wgłębić się w psychikę głównych bohaterów ,którzy skrywają niejeden sekret,który nie miał wyjść na światło dzienne.Jednak ich tajemnice domagały się rozwiązania.Autorka doskonale stopniuje napięcie,akcja przybiera tempo,że chciałoby się skończyć książkę w jeden dzień(gdybym miała sporo czasu to pewnie dałabym radę :-) ) ale to co zostawiła na sam koniec to jest po prostu majstersztyk.Douglas doskonale wiedziała co chce osiągnąć i jak zauroczyć czytelnika.Ogromnie mnie zaskoczyła tym,że aby stworzyć doskonały thriller nie potrzeba tu żadnego seryjnego mordercy,nie potrzeba trupów ścielących się gęsto by stworzyć mroczną i tajemniczą akcję.

„Mam wrażenie, że jestem w potrzasku, czuję się jak bezbronne zwierzę, które nie może zrobić nic poza oczekiwaniem na kolejny ruch drapieżnika.”

Fankie Howe, która po długim czasie nieobecności z wyraźną niechęcią i obawami, wraca do swojego rodzinnego miasteczka Oldcliffe, żeby pomóc w rozwikłaniu tajemniczego zaginięcia swojej szkolnej przyjaciółki, Sophie. Daniel, brat zaginionej jest święcie przekonany o tym, iż Sophie została zamordowana, chociaż jej ciało nigdy nie zostało znalezione. Powrót w rodzinne strony budzi we Frankie tragiczne wspomnienia, które kiedyś odcisnęły na niej swoje piętno. Oziębła atmosfera miasteczka i zmaganie się z demonami przeszłości coraz gorzej wpływają na samopoczucie Frankie. Sprawy zaczynają się komplikować, gdy kobieta otrzymuje anonimowe listy i często natrafia na podejrzane osoby. Niespodziewanie też na jaw wychodzi mroczny i głęboko skrywany sekret obu kobiet, który już na zawsze miał pozostać tajemnicą.

„O co chodzi z tym miejscem, że wywołuje u mnie ciarki na plecach?”

Podobało mi się, że w opowiadanie Frankie autorka wplątała Sophie, która wspominała o wydarzeniach jakich była uczestnikiem, na miesiąc przed swoim zniknięciem. Przedłużało to moment poznania prawdy i sprawiało, iż wywiązywały się nowe niedomówienia, które poszerzały grono podejrzanych i tym samym uniemożliwiały nam prawidłowe namierzenie sprawcy. Ciągle jakieś nowe fakty, które sprawiały zamęt i wszelkie podejrzenia i wnioski, które zbierałam i układałam, żeby rozwikłać sprawę po prostu się rozsypywały.

Stopniowe budowanie napięcia wychodziło autorce całkiem dobrze. Spodziewałam się, że akcja książki będzie bardziej spektakularna i trochę się zawiodłam, ale to tylko lekki mankament.

Uważam tę książkę za godną polecenia, jednak nie nastawiajcie się na nie wiadomo co, żeby się nie rozczarować. Szkoda przesłonić sobie wszystkie plusy książki zawodem tylko dlatego, że nie sprostała naszym oczekiwaniom.