Inwazja

Zaczęłam czytać i... brzmi znajomo. Myślę, co jest, przecież nie znam autora, książki też nie... No nic, czytam dalej, jestem w połowie, nie daje mi spokoju ta "znajomość". Książka wciągająca od pierwszego zdania, lekkość czytania niebywała, postacie, do których przywiązuję się natychmiast, mimo iż przez długi czas wydaje się, że nic je nie łączy, mimo to ciekawe... No znajomo jak cholera, swojsko tak.. I nagle olśnienie, przecież! Miłoszewski! Myślę, ale bystrzak ze mnie, taka prosta zagadka..

Pomimo drobnych problemów (np. sporo tautologii ), brat Wojtek absolutnie nie powinien mieć kompleksu młodszego brata. Bardzo fajnie, że jest ich dwóch, oznacza to, że gdy jeden z braci będzie myślał nad kolejną powieścią, drugi będzie już swoją wydawał. I odwrotnie. Potrzeby czytelników dwa razy szybciej zaspokajane będą. I oto chodzi przy tak dobrej literaturze.

Żyjemy w czasach pełnych napięć. Wychodzimy na ulice, buntujemy się przeciwko krzywdzącej polityce, zaniedbaniach ze strony rządu. Czasami nie zdajemy sobie sprawy jakie decyzje zapadają na najwyższych szczeblach władzy. Jak cienka jest granica między pokojem, a wojną. Wyobraźmy sobie scenariusz. Kraj przyparty do muru, doprowadzony do ostateczności. Wyobraźmy sobie inwazję Rosji na Polskę.

Wojciech Miłoszewski znany przede wszystkim jako scenarzysta serialu “Wataha” oraz “Prokurator” wdarł się na rynek wydawniczy i dość mocno podzielił czytelników swojej nowej powieści “Inwazja”. Political fiction, powieść obyczajowa i sensacyjna w jednym. Mieszanka trudna do wykonania, jednak w przypadku “Inwazji” bardzo zgrabnie wymieszana i podana.

Źle prowadzona polityka zagraniczna pogrąża Rosję w kryzysie. Ukraina już nie istnieje. Wchłonięta przez swojego potężnego sąsiada nie jest w stanie odzyskać swojej niepodległości. Jednak plany Putina sięgają jeszcze dalej. Następna w kolejce jest Polska. Wojska rosyjskie rozpoczynają atak zbrojny. Podjęte nie tak dawno temu decyzje ministra obrony okazują się tragiczne w skutkach. Pozbawiona odpowiedniego dowództwa armia polska jest skazana na porażkę. Na tle tych wydarzeń poznajemy zwykłych bohaterów. Romana Gurskiego, byłego komandosa, który wraca z Egiptu i włącza się w czynną obronę kraju. Michał, były nauczyciel historii stara się za wszelką cenę ochronić swoją rodzinę przed skutkami wojny. Danuta wraz z ojcem prowadzi duży biznes kwiatowy. Gdy wybucha konflikt wszyscy muszą zweryfikować swoje plany. Na pierwszy plan wysuwa się walka o przetrwanie, a słabe jednostki są z góry skazane na klęskę.

“Wiecznie to samo, pomyślał gorzko, kolejny raz w historii tego świata ktoś zajmie morze gruzów i trupów, zatknie swoją flagę i zakrzyknie z obłąkańczą egzaltacją: ‘Zwyciężyliśmy!’”

“Inwazja” to przede wszystkim bezwzględny obraz społeczeństwa wyrwanego ze swojego spokojnego świata. Konflikty zbrojne to chaos, ciągła walka, krew. Nikt nie jest przygotowany na atak. Przychodzi walka o przetrwanie, a w ludziach odzywają się pierwotne instynkty. Potrzeby zostają ograniczone do tych podstawowych: jedzenie, bezpieczne schronienie. Nie można liczyć na nikogo, jesteśmy zdani tylko na siebie. Sytuacja polityczna w kraju też nie wygląda ciekawie. Państwa członkowskie NATO umywają ręce nie chcąc narazić się Putinowi. W Stanach Zjednoczonych prezydent Trump przelicza pomoc na pieniądze. Polska kierowana przez prezydenta-marionetkę pozbawiona jest skutecznego dowódcy. Siła militarna Rosji jest przeważająca, a nasz kraj zostaje pozbawiony sojuszników poprzez żenujące działania i decyzje polskich polityków.

“Michał zdecydował się odczekać jeszcze chwilę, aby wieść rozeszła się po wszystkich siedzących na placu. Panie Boże, spraw, aby ci cholerni ludzie choć raz zrobili coś wspólnie, pomyślał Michał.”

Nie wszystkim przypadnie do gustu naśmiewanie się z naszych przywar. Jesteśmy narodem zbyt dumnym, aby przyjąć takie fakty do wiadomości i zapewne większość z czytelników poczuje się obrażona i rzuci tą książką o ścianę mniej więcej w połowie lektury. Szczerze mówiąc, ja rewelacyjnie się przy niej bawiłam. Polskie wady i przywary wielokrotnie wyolbrzymione przedstawione bez ogródek są po prostu komiczne. Lekkie pióro autora oraz osadzenie akcji w czasach obecnych sprawia, że powieść czyta się szybko, dosłownie połykając stronę za stroną. Nie brakuje akcji, bluzgów, krwi. Nie brakuje też chwil spokoju, pozornego odpoczynku, zebrania sił do dalszej walki.

Powieść wprowadza niepokój ale “Inwazję” należy traktować przede wszystkim jako rewelacyjną rozrywkę. Z drugiej strony przedstawia pewnego rodzaju mniej lub bardziej możliwy scenariusz, który mamy nadzieję, nigdy się nie spełni. Wiele wątków nie zostało zamkniętych, a zakończenie powieści prosi się wręcz o kontynuację. Z tego co wiem, ma powstać drugi tom, a ostatecznie cztery. Mocno na to liczę.

[Adres usunięty]

Nie lubię sensacji, thrillera, wojny! Ponad 500 stron - 2 doby! POLECAM!!!

Wojtek Miłoszewski jest znanym scenarzystą popularnych seriali tj. Prokurator, czy Wataha. Lekkość pióra wyczuwa się w jego debiutanckiej powieści. "Inwazja" jest tak prawdziwa i realna, że aż przeraża. Mam nadzieje, że scenariusz napisany przez Wojtka Miłoszewskiego nigdy nie sprawdzi się w realu.

Mamy współczesną Polskę, mamy Prezesa, Prezydenta Andrzeja i inne osobistości znane z aktualnego, politycznego świata. Spotykamy również Angelę Merkel, Putina, czy Trumpa. Słowem jakbyśmy weszli we współczesną polityczną sytuację w naszym kraju. Działania" dobrej zmiany" do niczego dobrego nie mogą Polski doprowadzić i jak pokazuje Miłoszewski, nie doprowadzą - wręcz przeciwnie. Nasz kraj staje na skraju przepaści, a siły rosyjskie najeżdżają Polskę i powoli równają nasz kraj z ziemią. Dzięki działaniom ministra obrony narodowej, kraju nie ma kto bronić.... Ta doskonale napisana fikcja pokazuje, jak może wyglądać prawda. Przerażająco!

Poprzez wojenną zawieruchę i polityczne przepychanki, towarzyszymy rodzinie Michała w ucieczce. On, ciężarna Basia i ich dzieci uciekają z zawalonego bloku poszukując bezpiecznego miejsca do życia. Obserwujemy, jak niektórzy ludzie potrafią wykorzystać sytuację w celu własnych korzyści. Obserwujemy działania znanego badylarza i jego córki, którzy handlują żywnością i lekami, wymieniając je na złoto. Chciwość ludzka nie ma granic. Wojna pokazuje zawsze swoje okrutne oblicze, ale pokazuje również ludzi i zmiany, które się w nich dokonują pod wpływem, tak przerażających wydarzeń. Jedni cierpią, inni walczą o przeżycie, a jeszcze inni wykorzystują to i bogacą się na cudzym nieszczęściu.

Autor w bardzo prawdziwy sposób ukazał aktualne układy i układziki polityczne - wszech rządzący Prezes i marionetka-Prezydent, przerażający Putin i dużo mówiący Trump. Polityka zmienia ludzi, a każdy polityk dba tak naprawdę tylko o swoje interesy.

Przerażająca i bardzo smutna rzeczywistość....

Jeśli chcecie zobaczyć, co może się wydarzyć w naszym kraju - przeczytaj "Inwazję"! Czeka Cię szok i wielkie zaskoczenia. Podczas lektury powieści Miłoszewskiego granica pomiędzy fikcją a rzeczywistością zaciera się i czasem trudno określić, co jest prawdą a co nie.... Udanej lektury!

[Adres usunięty]

Wojtek Miłoszewski – autor monodramatu Rozkwaś Polaka, wystawianego na Scenie Bistro Teatru Kwadrat. Scenarzysta serialu Wataha dla HBO Europe oraz serialu Prokurator dla TVP2. Ten ostatni otrzymał Polską Nagrodę Filmową Orzeł za najlepszy filmowy serial telewizyjny 2015 roku. Jest też autorem ponad osiemdziesięciu odcinków cieszącego się ogromną popularnością serialu paradokumentalnego Policjantki i policjanci, emitowanego na antenie TV4.*

Sięgnąłem po tę książkę, gdyż zaciekawił mnie jej opis, który wskazywał na to, że opowiadana historia będzie mocna, pełna rozlewu krwi i dynamiczna. Czy rzeczywiście tak było? Czy utwór, który bardzo dobrze jest promowany od dłuższego czasu i wszędzie go pełno, jest dobry i warty swojej ceny?

2017 rok. Rosja ma problemy finansowe i pogrąża się w kryzysie, który może doprowadzić do obalenia Putina. On oczywiście robi wszystko, aby tak się nie stało. Książka opowiada historię Romana, który za granicą udziela lekcji pływania, Michała chwytającego się każdej pracy, aby utrzymać rodzinę, spłacić wszystkie kredyty i żyć w godnych warunkach oraz bizneswoman, dla której ważne są przede wszystkim pieniądze. Dochodzi do wydarzeń, które zmieniają ich sytuacje i doprowadzają do zachowań, których na co dzień nie dopuszczaliby się.

Z jednej strony współczuję trochę autorowi tego, że wiele osób, sięgając po książkę, może sugerować się tylko nazwiskiem i oczekiwać tego, co po Zygmuncie Miłoszewskim, który, jak słyszałem, pisze bardzo dobre kryminały. Zaś z drugiej strony nazwisko może być bardzo dobrym narzędziem do promocji utworu.

„Inwazja” to dzieło, którego okładkę widać wszędzie, mimo iż ON na to nie zasługuje, bo jakiś bardzo dobry nie jest. Spodobało mi się to, że autor posługuje się lekkim i dość prostym językiem, co przyspiesza akcję. Plusem jest też wielowątkowość, która, o dziwo, nie przytłacza czytelnika ogromem wydarzeń. Bohaterzy zostali dobrze wykreowani, wiemy o nich naprawdę dużo. Na początku książkę czytało mi się świetnie – szybko i przyjemnie, były zaskoczenia, ale po pewnym czasie nastała monotonność, która wiąże się z nudą. Na pierwszy rzut oka wątki dotyczące Romana miały być najciekawsze, najmocniejsze i najlepsze. Nie ukrywam, że czytało mi się je najgorzej i to one mnie nudziły, a wydarzenia związane z Michałem i panią bizneswoman interesowały mnie najbardziej.

Powieść ta bardzo dobrze pokazuje, że instynkty zwierzęce ujawniają się w ludziach w sytuacjach kryzysowych i ekstremalnych. Są oni zdolni wtedy do wszystkiego. Zależy im na tym, aby przeżyć i nie zastanawiają się zbytnio nad moralnością swoich czynów.

Widać, że autor wczuł się w swoich bohaterów, bo przedstawił ich w różny sposób. Dla jednych ważne są rzeczy materialne, dla drugich nie, jedni w inny sposób próbują przetrwać, a pozostali w zupełnie odmienny.

Nie spodobały mi się wątki polityczne, ponieważ bardzo słabo Wojtek Miłoszewski je przedstawił. Są one poszarpane, nie za bardzo wiadomo jaki mają one sens. Tak naprawdę bez nich książka miałaby rację bytu i byłaby lepsza. Uważam, że autor tym wątkiem chciał jedynie pokazać do czego polski rząd może doprowadzić.

Odniosłem wrażenie, że autor bardzo szybko pisał tę książkę, aby tematy, które porusza nadal były aktualne, co spowodowałoby, że utwór oddziaływałby mocniej na czytelnika.

Opisy są dość szczegółowe i nudne. Niektóre mocne i przerażające.

Książka nie do końca mi się podobała. Zapowiadała się ciekawa historia, a wyszło coś niezbyt ciekawego, co czyta się długo. Potencjał nie został do końca wykorzystany. Nie wiem komu mógłbym polecić tę książkę.

* Źródło – skrzydło książki.