Kometa nad Doliną Muminków. Muminki. Tom 2

Ponieważ już jestem szczęśliwą posiadaczką wszystkich części Muminków, postanowiłam sobie przypomnieć te, które ostatnio do mnie trafiły. Ta część chyba najmniej pozostała mi w pamięci, a przecież to właśnie w niej spotyka Muminek Włóczykija i od tego czasu, staną się przyjaciółmi. To w niej jest mowa o tym, jak bardzo chcemy mieć coś na wyłączność i o tym marzy Ryjek. To tu skrzyżują się również drogi Muminka i Migotki, i dowiemy się jak bardzo cenna jest dla niej jej bransoletka. Poznamy Paszczaka i jego pasję. Wraz z nimi wszystkimi przeżyjemy przygodny wyraźnie naznaczone nutką strachu, bo tuż nad nami wisi ognista kula, która za chwilkę, za momencik zmieni wszystko, co tak dobrze znamy. To opowieść o odwadze, chęci przygód, przyjaźni i jak zawsze wskazówka, co tak naprawdę jest w życiu najważniejsze, a nie doszło by do tego, gdyby pewnego dnia nie pojawiła się kometa nad Doliną Muminków.

"Myślał o tym, jak bardzo ON sam kocha to wszystko, czego tu brak:i las, i morze, deszcz i wiatr, świecące słońce, trawę i mech i jak niemożliwe by było bez tego żyć".

"Wszystko staje się trudne, kiedy się chce posiadać różne rzeczy, nosić je ze sobą i mieć je na własność. A ja tylko patrzę na nie, a odchodząc, staram się zachować je w pamięci".

"Kometa nad Doliną Muminków" to druga i obszerniejsza od części pierwszej powieść o tych sympatycznych bohaterach. Tym razem przyjdzie mieszkańcom Doliny zmierzyć się z nowym zjawiskiem, jakim jest nadejście wielkiej komety. Ta pięknie ilustrowana książka jest świetnym pomysłem na dobrą lekturę dla dzieci. Również dorośli mogą ją przeczytać i cofnąć się do czasów dzieciństwa. Osoby, które dobrze znają Muminki, wiedzą, że w tych opowieściach kryje się też wiele mądrości i istotnych treści. Jeśli ktoś dopiero zaczyna swoją przygodę z powieściami Tove Jansson, z pewnością będzie to cudowna przygoda. Dlatego warto wybrać się do świata Muminków i dowiedzieć się, jak zakończyła się historia przedstawiona w tej książce.

Wspaniała opowieść, którą czyta się z zapartym tchem w każdym wieku. Z upływem lat można wynieść z niej coraz więcej sensów. Jedna z najpiękniejszych powieści edukacyjnych.

Moje dzieciństwo przypadło jeszcze na te piękne czasy, kiedy godzinami wisiało się na trzepaku, grano w gumę i chowanego, wymieniano karteczkami oraz różnorodnymi kartami znalezionymi w chrupkach; komunikowano się z rówieśnikami twarzą w twarz, a nie poprzez smartfony czy komputery, na co mogły pozwolić sobie tylko naprawdę zamożne rodziny. Tak jak teraz dzieci trzeba niekiedy siłą zmuszać do wyjścia na podwórko, tak kilkanaście lat temu wracało się z płaczem, bo z koleżankami i kolegami było dużo ciekawiej niż w domu. Jedynie mama wołająca na "Wieczorynkę", mogła zachęcić do powrotu. Tamtym bajkom wiele brakowało do współczesnych, ale to właśnie one tkwią w głowie do tej pory, ze względu na swoją wyjątkowość. Moją ulubioną dobranocką były właśnie "Muminki".

W "Komecie nad Doliną Muminków" poznajemy całą gamę postaci, które będą pojawiały się przez kolejne części. Muminek z Ryjkiem wybierają się w podróż do obserwatorium, aby dowiedzieć się czegoś więcej o komecie, która zbliża się do Doliny Muminków.

Jak przystało na wiele bajek - kiedy sięga się po nie w nieco starszym wieku, dostrzega się zupełnie inne rzeczy i, co tu dużo kryć, nie przyjmuje się ich z taką łatwowiernością, dziecięcą naiwnością oraz bezsprzecznym zachwytem. Przez to zwraca się także uwagę na aspekty, jakich nie widziało się przedtem. Pierwszy tom, czyli "Małe trolle i duża powódź", zawiódł mnie, jednak miałam nadzieję, że "Kometa nad Doliną Muminków" otworzy drzwi z ogromem przepięknych wspomnień z dawnych lat i... nic takiego nie miało miejsca.

Nie ukrywam, że zastanawiam się, czy dobrym pomysłem było zabieranie się za Muminki w dorosłym wieku. Nie wiem teraz czy wspominam tę historię całkiem nieźle, ponieważ naprawdę wywarła niegdyś na mnie pozytywne wrażenie, czy po prostu minione lata zatarły pewne ślady, powodując, iż pamiętam tylko to, co dobre. Na pewno postaram się dobrnąć do końca cyklu i nadal ślepo wierzę, że w końcu ujrzę ten cały muminkowy urok...

[Adres usunięty]