Grand Austria Hotel

Grand Austria Hotel jest grą, którą trudno mi zwięźle ocenić. Tytuł bardzo spodobał się mojej żonie, jednak na mnie wywarł zgoła inne wrażenie. Mechanika oparta jest na dobieraniu kostek, przypisanych do konkretnych akcji. Wiąże się to z losowością, która decyduje o wynikach rzutu. Jednocześnie w grze występuje tzw. "krótka kołderka", czyli presja wywoływana małą liczbą ruchów w połączeniu z wieloma możliwościami. Lubię oba te czynniki, jednak w tym połączeniu wypadły według mnie po prostu kiepsko. Tworzenie własnego hotelu nie było dla mnie frajdą, a raczej wymagającą pracą - wciąż brakowało mi akcji, by zrobić wszystko to, co chciałem. Jednocześnie niekiedy zły los tak układał kości, że nie miałem dostępu do najbardziej potrzebnych akcji.

To bardzo subiektywne odczucia, jednak tytułowi trzeba przyznać, że: jest bardzo regrywalny, ma sprawnie działającą mechanikę (mimo że mi nie podeszła), wypchane elementami pudełko i bardzo dobrze sprawdza się we dwoje. Przy czterech graczach czas oczekiwania na własną turę jest jednak trochę za długi.

Dwie czy trzy gwiazdki, oto jest pytanie... Przedłożę jednak obiektywne czynniki nad własne odczucia, więc Grand Austria Hotel dostanie ode mnie 3/5. Również dlatego, że żona była z gry bardzo zadowolona. Jeśli interesuje Was dłuższa opinia oraz cechy, za które krytykowałem, a Kasia chwaliła grę, to zajrzyjcie na Planszówki we dwoje, do naszej niekrótkiej recenzji: [Adres usunięty]

Tytuł trudny w ocenie. Najlepiej jest grać w dwójkę, wtedy tury są żwawe, a grę spokojnie da się zakończyć w godzinę (ciekawostka: idealnie mieści się w czasie ścieżki dźwiękowej filmu Grand Budapest Hotel ;) ). Za ogromny plus należy uznać różnorodność dróg do zwycięstwa. Mamy tu wysoko punktowanych gości, pokoje, tor cesarza, a gdy nie mamy pomysłu na strategię, to na pewno warto pomyśleć o zdobywaniu 15 punktów z kart polityki. Również mnogość kart gości i od groma personelu, sprawiają że każda gra będzie inna, a nasze strategię będą stale ewoluować. Grand Austria Hotel nie jest grą złą (no może poza wariantem na 4 osoby, kiedy to czekanie na turę potrafi przytłoczyć). Mało tego, jako dwóosobówka sprawdza się nawet całkiem nieźle. Jednak połączenie "krótkiej kołderki", sporej jak na tak ciężką grę losowości i karania graczy czasem za rzeczy nie wynikające z ich winy, sprawia że granie w nią potrafi być bardzo frustrujące. Więcej szczegółów znajdziecie w mojej recenzji pod adresem [Adres usunięty]