Dziewczyna o chabrowych oczach

Nie mogę mianować się wielką fanką fantastyki, zwłaszcza, że do przeczytania "Dziewczyny o chabrowych oczach" zachęciła mnie w dużej mierze przyciągającą wzrok okładka, a przede wszystkim znajdujące się na niej hipnotyzujące kocie oczy. Jako że opis powieści wydawał się równie zachęcający, książka wróciła ze mną do domu. Jesteście ciekawi jak wypadło jej wykonanie? Otóż, opis wypada znacznie bardziej intrygująco od fabuły, która nosi w sobie jedynie nadprzyrodzony zarys . Lwia część fabuły toczy się bowiem w naszym świecie, a ludzcy bohaterowie (poza oczywistym antagonistą - Albertem) wydają się jednakowo dobrzy i w swej przewidywalności wręcz nijacy (nie muszę chyba dodawać, iż moim jedynym ulubieńcem został nader inteligentny Stephan?). Książkę czyta się dosyć szybko, nie tyle za sprawą warsztatu debiutującej przecież pisarki, co z powodu krótkich rozdziałów. Natomiast, jeżeli miałabym jednoznacznie wskazać, o czym jest ta powieść, to powiedziałabym bez wahania, że o emocjach. A dokładnie o strachu przed nieznanym, rodzącym się zaufaniu, przyjaźni, a także o tolerancji odmienności oraz otwartości na nią, No i oczywiście: o miłości. Zarówno tej siostrzanej, jak i braterskiej, ale też międzygatunkowej, czy wreszcie romantycznej, zrodzonej pomiędzy Iris a Maxem. Podsumowując: "Dziewczyna o chabrowych oczach" to miła, ale niezbyt zapadająca w pamięć lektura. Fani fantastyki z pewnością mogą się poczuć nią nieco zawiedzeni.

Odkrywaniu nowych miejsc może towarzyszyć ciekawość i otwartość, ale nie zawsze. Czasem trudno jest się odnaleźć w nowym otoczeniu - szczególnie jeśli niedawno musieliśmy opuścić wieloletni dom, a czyhający na każdym kroku nieprzyjaciele zmuszają nas do nieustannego ukrywania się. W książce ,,Dziewczyna o chabrowych oczach", główne bohaterki muszą ułożyć sobie życie w obcym środowisku, ale to nie ich jedyny kłopot. Miejsce, do którego trafiły, zamieszkiwane jest przez istoty zupełnie od nich odmienne - okrutnych ludzi...

Catherine Cachée to pseudonim, pod którym ukrywa się polska pisarka, a powieść ,,Dziewczyna o chabrowych oczach" to jej debiut. Stworzona przez nią historia toczy się we Francji, a przedstawiony w niej brak porozumienia między ludźmi, a magicznymi istotami z miasteczka Paix jest źródłem tragicznych, ale i szczęśliwych wydarzeń. Bo kiedy nagle jesteśmy zmuszeni zrobić to, czego od zawsze się obawialiśmy, może się okazać, że spotkało nas nieszczęście, albo wręcz przeciwnie - że to dla nas szansa, aby przeżyć najpiękniejsze chwile w życiu.

,,Dziewczyna o chabrowych oczach" to zdecydowanie baśniowa historia, na którą składają się magia, miłość, przyjaźń, ale i złe charaktery. Główna bohaterka jawi nam się jako prawdziwa wróżka - potrafi sporządzać uzdrawiające, ziołowe eliksiry, ma magiczny wisiorek i czarnego kota - ale kim tak właściwie jest? Człowiek z jej perspektywy jest istotą, która potrafi być egoistyczna i zmierzać do władzy po trupach, ale z biegiem czasu zauważa również, że może być kochający i wdzięczny.

Dzięki baśniowości książka się wyróżnia - łatwiej trafić na powieść, w której opisy strasznych wydarzeń są dla czytelnika druzgocące, niż na taką, która cały czas tchnie ciepłem.

Nie należy bać się zmian, bo w zależności od tego, jak je przyjmiemy, możemy mieć piękne życie lub zawsze żyć w strachu - właśnie to udowadnia nam historia kobiet z ,,Dziewczyny o chabrowych oczach".

„Istnieją dwa dni,którymi nie należy się przejmować.To wczoraj i jutro.”

„Dziewczyna o chabrowych oczach” jest powieścią fantastyczną. I niech was nie zmyli autorka Catherine Cachée to Polka! Tym bardziej było mi przyjemnie czytać, kolejna autorka do mojej listy NAJ!

Wyobraźcie sobie że w naszych czasach gdzieś obok jest skryte małe miasteczko.Miasteczko Paix, w którym żyją same kobiety!Kobiety, które posiadają przeróżne umiejętności,żyją w zgodzie i harmonii ze sobą i naturą a narodziły się z kwiatów! Nikt z nas o tym miasteczku nie wie...do czasu aż ludzka chciwość zamydli oczy i będzie pragnęła posiadać umiejętności leśnych kobiet kosztem wszystkiego! Tak właśnie zachował się chciwy Albert, nie patrząc na nic i nikogo zrówna miasteczko z ziemią.Ocalały trzy kobiety, które nagle będą musiały szukać schronienia w naszym, dotychczas dla nich obcym świecie co wydaję się być niemożliwe! Jak ktoś kto nigdy nie wychodził ze swojego małego azylu ma odnaleźć się w dobie internetu i ludzkiej zawiści? Powiem wam że książka należy do grubasków( ma Ok 500 stron), ale czyta ją się szybko i przyjemnie! Historia która wiąże ze sobą tak wiele-przyjaźń,miłość,oddanie,nienawiść i tajemnice!Mnie urzekła relacja jednej z ocalałych kobiet-Iris z Maxem-zwykłym człowiekiem z naszego świata. Były momenty gdzie zaciskałam pieści z obawy przed tym co się stanie oraz ogromnego wzruszenia i radości. To jest zupełnie inna książka niż wszystkie. Możemy ją utożsamić z tym jak wiele osób wokół nas żyje w takim swoim małym „miasteczku” i obawia się wyjścia ze strefy komfortu, obawia się powiedzieć co czuje,co potrafi...a obawą jest nienawiść ze strony ludzi, bo tak wielu z nas nienawidzi innych bez powodu. Wiec zaliczam książkę do moich NAJ ❤

„Iris,przypominasz mi motyla zatopionego w pięknym bursztynie(...)Przez setki lat uwięziony.Wszystkim wydaje się że jego świat jest piękny.Jemu też tak się wydaje(...).Ale potem coś sprawia że bursztyn pęka.Motyl odzyskuje wolność,ale zamiast się nią cieszyć i odkrywać ten nowy świat,w którym się znalazł,on wciąż rozpacza nad fragmentami rozkruszonego klejnotu.”

„Dziewczyna o chabrowy w oczach” to bardzo interesująca i wciągająca powieść fantasy. Dzięki uprzejmości wydawnictwa Novae Res, miałam okazję zapoznać się z twórczością Catherine Cachee, za co bardzo dziękuję.

Na początku powieści poznajemy Iris oraz jej siostry Elise i Lee. Kobiety nie są ludzkimi istotami, mieszkają w miasteczku Paix, które znajduje się w środku lasu daleko od cywilizacji. Mieszkanki miasteczka unikają ludzi, boją się ich, a wręcz gardzą ludzką naturą, wojnami, ciągłą chęcią władzy oraz brakiem bezinteresowności. Wiodą spokojne i szczęśliwe życie, niestety pewnego dnia los decyduje inaczej. Z dnia na dzień, oaza budowana przez lata przestaje istnieć. Ocalałe istoty trafiają do ludzkiego świata, w którym starają się odnaleźć oraz ukryć.

Nie chcę zbyt dużo spoilerować, aby nie odebrać wam przyjemności z czytania. Dlatego też powiem tyle.

Książka jest ciekawa i napisana prostym oraz zrozumiałym językiem. Mimo pięciuset stron czyta się bardzo szybko. Od samego początku czytelnik jest wkręcony wir akcji, która nie opuszcza go aż do końca. Ciężko było mi znaleźć dobry moment, na chwilową przerwę w czytaniu. W powieści jest zastosowana narracja trzecioosobowa, dzięki której możemy spojrzeć na daną sytuację oczami bohaterów.

Osobiście dwie rzeczy udało mi się przewidzieć, lecz nie wiedziałam kiedy, jak i w jakich okolicznościach to się wydarzy. Mimo wszystko te dwa wątki nie zniechęciły mnie do dalszego czytania.

Z czystym sumieniem mogę polecić wam "Dziewczynę o chabrowych oczach".

Jak już wiecie bardzo urzekła mnie okładka książki pt. DZIEWCZYNA O CHABROWYCH OCZACH, Catherine Cachée. Ale idźmy dalej, gdyż nie ocenia się książki po okładce mimo, iż jest śliczna, taka hipnotyzująca  Główną bohaterką powieści jest Iris. Poznajemy również jej siostry Elise i Lee oraz ich kotka Stephana. Dziewczyny nie są ludzkimi istotami. Pochodzą z miasteczka Paix ukrytego starannie w lesie, gdzie wiodą spokojne, pełne radości, szczęścia i miłości życie z dala od ludzkiej cywilizacji. A raczej wiodły spokojne życie, gdyż ich spokój został przerwany przez ludzi i ich brutalną naturę. Od zawsze uciekały od człowieka i jego złej natury. Ale człowiek nie byłby sobą, gdyby to co one tworzyły latami nie zostało zniszczone przez ludzką rękę. Ta sytuacja doprowadziła do tego, iż musiały trafić do ludzkiego świata i starać się z nim odnaleźć ale jednocześnie ukrywać siebie i swoje moce przed człowiekiem, który chciałby od razu to wykorzystać. Ale czy jest na to szansa, by między tymi dwoma tak odległymi od siebie światami kiedykolwiek nawiązała się nić porozumienia, przyjaźni? Piękna powieść w stylu fantasy, prosta w odbiorze a jednocześnie czeka się na kolejne strony aby poznać dalsze losy bohaterów. Ciekawie pokazane dwie strony medalu: zło i dobro. Kiedy tak czytałam książkę to nie sposób było nie zrozumieć obaw zwłaszcza Iris przed ludźmi a to dlatego, że po dzień dzisiejszy człowiek człowiekowi wyrządza sporo krzywdy a co dopiero w stosunku do innej istoty! Czy ktoś z Was miał już okazję ją przeczytać ? Jakie odnieśliście wrażenia ? Ja ją polecam z czystym sumieniem 

FB: Zaczytany Książkoholik