Dziedzictwo rodu Poldarków. Tom 3. Jeremy Poldark

„Jeremy Poldark” to trzeci tom sagi Rodziny Poldarków. Całość liczy 12 tomów i wydawnictwo zapowiada, że wyda je wszystkie.

Bardzo na to liczę, bo to świetna literatura.

Tom trzeci koncentruje się na małżeństwie Rossa i Demelzy oraz jego najbliższej rodzinie.

Konflikt z Francisem, widmo sądu i więzienia, problemy finansowe.

Pojawiają się wszyscy znani z poprzednich dwóch tomów bohaterowie, oraz kilka nowych – ciekawych – postaci.

Autor w sposób mistrzowski kreśli charaktery swoich bohaterów, potrafi ich pokazać w taki sposób, że miałam wrażenie, jakbym ich wszystkich znała osobiście, a nie tylko z kart powieści.

Są ciekawi, pełni sprzecznych emocji, to postacie z krwi i kości.

Autor w niczym ich nie oszczędza. Podejmują oni decyzje, które nie zawsze są dobre, kochają niewłaściwe osoby, cierpią.

Więcej w powieści mamy również informacji historycznych i realiów czasów, w których dzieje się akcja.

Autor poświęca również więcej czasu na ukazanie przemyśleń bohaterów, ich lęków, smutków i radości.

Dzięki temu historia staje się pełniejsza, a decyzje podejmowane przez bohaterów lepiej rozumiane.

Akcja powieści – tak jak poprzednie dwa tomy – nie gna na złamanie karku. Winston Graham niespiesznie snuje swoją opowieść, ale bynajmniej nie jest ona nudna czy nużąca.

Losy rodziny Poldarków są dość burzliwe, a przez to wciągające.

Tak samo jak w prawdziwym życiu, nie ma w tej książce typowego happy endu. Jest za to przyjaźń, miłość, wybaczenie i próby poukładania sobie życia jak najlepiej.

Moją ulubioną postacią od samego początku jest Demelza.

Autor obrazowo i interesująco pokazał przemianę jaką przeszła ta postać. Od bitej i zastraszonej córki górnika-pijaka, do młodej mężatki, pełnej uroku i siły charakteru. Osoba, która nie miała wykształcenia, ani nie pochodziła z dobrego domu, stała się szanowaną żoną człowieka, który należy do wyższych sfer.

Bardzo ciekawi są również bohaterowie drugoplanowi, przede wszystkim doktor Dwight Enys. W drugim tomie odegrał dość ważna rolę, a teraz jego postać stała się jeszcze ważniejsza i ciekawsza. Dodatkowo wiąże się z nim intrygująca nowa bohaterka cyklu – Caroline Penvenen.

Jest to postać, co do której nie mam jeszcze pewność czy to pozytywna, czy negatywna bohaterka.

Pojawiła się i już zdążyła wprowadzić niemałe zamieszanie.

Jestem pewna, że odegra ważną rolę w kolejnych tomach.

Winston Graham sporo czasu w swoje powieści poświęca konfliktowi pomiędzy Rossem a Georgem Warlegganem.

Wzajemna niechęć tych mężczyzn i wręcz obsesja tego drugiego, aby zniszczyć Rossa, sprawia, że tak naprawdę nie ma się pewności, jaka przyszłość czeka Rossa i Demelzę.

Co do postaci Jeremy’ego Poldark – to kim ON jest, długo pozostaje dla czytelnika tajemnicą. Ale uważam, że warto czekać, aby się tego dowiedzieć.

Oczywiście w powieści nie brakuje opisu Kornwalijskiej przyrody, wnikliwego obrazu czasów w jakich żyją bohaterowie oraz norm społecznych, którymi zmuszeni są się kierować.

Niektórzy czują się spętani konwenansami i oczekiwaniami względem nich, inni nie potrafią sobie poradzić z odpowiedzialnością jaka na nich spoczywa.

Ale co najważniejsze, wszyscy tworzą wspaniały obraz społeczeństwa tamtych czasów.

Jeremy Poldark, to powieść wciągająca i ciekawa. Utrzymuje wysoki poziom swoich poprzedniczek, a jej bohaterowie – pierwszoplanowi i ci drugoplanowi – to postacie z krwi i kości.

Autor niczego nie upiększa, nie koloryzuje, nie idealizuje.

Pokazuje życie swoich bohaterów tak realnie, że nie sposób oprzeć się wrażeniu, że to historia oparta na faktach, a nie literacka fikcja.

Niecierpliwie czekam na kolejne tomy. Do tej pory ukazywały się w kilkumiesięcznych odstępach czasu i liczę na to, że nadal tak będzie.

Na koniec chcę napisać jeszcze o dwóch rzeczach.

Pierwsza, to piękne wydanie wszystkich trzech tomów. Są to okładki serialowe, ale w niczym to nie przeszkadza, bowiem ja nie widziałam jeszcze serialu, a okładki mnie zachwyciły.

Druga rzecz, to właśnie sam serial.

Zbiera tyle pochlebnych recenzji, że już niedługo planuję zabrać się za oglądanie.

Oczywiście jak tylko skończę – opiszę swoje wrażenia na blogu.

Mój blog: [Adres usunięty]