Trudno wyobrazić sobie program historii literatury bez wierszy Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.
Młody, romantyczny poeta, który zginął podczas Powstania Warszawskiego, jest jednym z najznakomitszych polskich twórców okresu II wojny światowej. Wciąż zyskuje ON uznanie zarówno badaczy literatury, jak i wykonawców poezji śpiewanej. "Wiersze" to publikacja zawierająca dzieła Baczyńskiego z całego okresu jego twórczości - od tekstów tworzonych dla prasy konspiracyjnej po jego autorskie tomiki.
W poezji Krzysztofa Kamila Baczyńskiego znajdujemy przede wszystkim głęboki bunt przeciwko okrucieństwom II wojny światowej. Poeta portretuje rzeczy, wydawać by się mogło, najmniejsze - dzieci, krajobrazy, bezimienne ofiary wojny, swoje własne wspomnienia zestawione ze złą rzeczywistością - i zostawia w tym wszystkim wiele pytań bez odpowiedzi.
Krzysztof Kamil Baczyński pisze również o swojej własnej bezsilności i o niezrozumieniu, po co i dlaczego, w ten sposób stając się jednym z głównych przedstawicieli twórczości Pokolenia Kolumbów - ludzi, których twórczość literacka dojrzewała w okresie wojny. Twórczość taka była w dużej mierze skupiona na próbie poradzenia sobie w tragicznej sytuacji, w której nagle ci ludzie się znaleźli - a jednak, co pokazuje przykład Baczyńskiego, wciąż dążyła do zachowania swoich własnych, indywidualnych cech.
Krzysztof Kamil Baczyński, pomimo poświęcania wojnie ogromnej części swojej poezji, nigdy nie porzucił głębokiego przyglądania się ludzkiemu wnętrzu. I pomimo tworzenia katastroficznego portretu świata, w którym się znajdował, w swojej twórczości zawarł także utwory opisujące piękno, pełne elementów baśniowych oraz niezwykłego nastroju. Wplótł tam również wzmianki o swojej ukochanej żonie, Barbarze.
Sięgając po zbiór poezji Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, otrzymujemy okrutny krajobraz czasów wojny, tworzony za pomocą licznych alegorii i obrazowych porównań. Jest to krajobraz, z którego autorowi nie udało się wyjść żywym - choć nie wiadomo, czy może od kuli, czy z powodu pękniętego serca...